Heimskringla - 23.01.1946, Síða 4

4. SlÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 23. JANÚAR 1946
Wteímskrinjilci
(StofnuO 188«)
Kemur út á hverjum miðvikudegi.
Eigendur: THE VIKING PRESS LTD.
853 og 855 Sargent Avenue, Winnipeg — Talsími 24 185
Verð blaðsins er $3.00 árgangurinn, borgist fyriríram.
Allar borganir sendist: THE VIKING PRESS LTD.
öll viðskiftabréf blaðinu aðlútandi sendist:
The Viking Press Limited, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Ritstjóri STEFAN EINARSSON
Utanáskrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINGLA, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Advertising Manager: P. S. PÁLSSON
"Heimskringla" is published by and printed by
THE VIKING PRESS LIMITED
853-855 Sargent Avenue, Winnipeg, Man. — Telephone 24185
I :
Árnasonar á þeim málum, mun mörk sett? Veiztu að þú ert með
mega segja þeim það oftar en þessu að koma hér að ærumeið-
einu sinni, sem á hann hlýddu andi rógburði á mig og starf
alla hans prestskapartið, að hann mitt? Hvar heldurðu að þú
| væri farinn til að snúa sér að stæðir, ef þú værir beðinn að
'guðspekistefnunni. í>að má segja, sanna þetta? Nei, Jónas, það er
að teflt sé á tæpasta vaðið í rök- ekki vandi minn að seilast eftir
færslum, að láta sig hafa það, að heiðri annara hvorki
halda öðru eins fram feimnis- og hátt né annan.
blygðunarlaust. ' • j Það sem birst hefir á ritstjórn-
Póstar um Canada
WINNIPEG, 23. JANÚAR 1946
Iceland’s Thousand Years
Þetta er nafn á bók, sem Þj óðræknisfélag yngri íslendinga í
þessum bæ hefir gefið út og hefir inni að halda erindi, sem flutt
hafa verið á kenslu-fundum félagsins. Erindin eru á ensku og
hafa rverið flutt til þess að efla þekkingu enskumælandi íslendinga
á dandi og þjóð með það að markmiði, að vekja hjá þeim þjóð-
rækni. Að erindunum loknum hefir kensla í íslenzku farið fram
á fundunum.
Alls eru erindin 13 í bókinni og þeim fylgja 24 myndir bæði af
merkum mönnum og sögulegum stöðum. Erindin eru full af fróð-
leik og ágætlega læsileg enda mörg skrifuð af leiknum rithöfund-
um á enska tungu. Og tilgangi sínum ná þau öll vel. Erindi
próf. Skúla Johnson, um nítjándu aldar bókmentir íslendinga,
er ítarlegt yfirlit og stór-fróðlegt.
Aðrir sem til lesmálsins leggja eru þessir: Frú Hólmfríður
Daníelsson, forseti Icelandic Canadian Club, er bókina gefur út,
skrifar formála og um Hnignunartímabilið í sögu Islands. Frú
Ingibjörg Jónsson skrifar Landfræðislýsingu af Islandi, um Bygg-
ingu Grænlands og fund Ameríku. Séra Valdimar Eylands um
Landnám Islands og séra Hallgrím Pétursson. Séra Halldór Jóns-
son um Lýðveldið til forna og Snorra Sturluson. Dr. Richard
Beck um fornbókmentirnar og vakningar- og fræðslutímabilið.
Séra Philip M. Pétursson um Kristnitökuna. Frú Steina J.
Sommerville um Sturlungöldina og Capt. W. Kristjánsson um
Frelsi og framfarir.
Eins og sjá má af þessu efnisyfirliti, er saga landsins býsna
vel rakin. Enda höfum við með útgáfu erindanna fengið bók, sem
svarar vel spurningum þeim, sem oft berast blöðunum um hand-
hægt og stutt yfirlit yfir sögu íslands á ensku, frá þeim, er hvöt
finna einhverja hjá sér, að afla sér fróðleiks um ættlandið.
Bók þessi ætti að vera á hvreju íslenzku heimili. Það er
svo komið, að mikið af æskulýð vorum, getur ekki fræðst um ætt-
land sitt og þjóð á íslenzku, iþó ógott sé til þess að vita. Að þessu
leyti ætti að vera stórmikið gagn að þessari bók.
Ensk blöð hér hafa lokið lofsorði á foókina og verið hrifin af
fróðleiknum um aldur íslenzkrar menningar.
Próf. Skúli Johnson hefir séð um útgáfu bókarinnar.
Regina — fyrrum og nú
Regina, höfuðborg Saskat-
chewan-fylkis, hefir verið köll-
uð “Drotning sléttanna”. Hún
a þennan er ejn mesta framfaraborg vest-
urlandsins. Hún er í suðurhluta
fylkisins og umhverfis hana eru
Það er auðvitað ekkert út á arsiðu eða á fréttasíðu Hkr. af ein beztu akuryrkjulönd í heimi.
það að setja, að skáld hugsi um ómerktum greinum, hefir af mér j Vegna þessarar legu borgarinnar
eilífðarmálin, sem svo eru nefnd. verið skrifað. Eg hefi verið var- hefir hún orðið miðstöð viðskifta
En þegar þau skilja ekki mælt kár með að gefa hverjum manni
mál í þeim efnum, eins og á Jón- það sem hann á, svo mjög, að eg
asi frá Kaldbak sannaðist, þegar hefi fyrir reglu að setja stafi
hann fór að hrósa sér af því, að höfunda við, þó ekki hafi verið
hafa bjargað þeim með því, að nema stutt fréttagrein og þó höf-
snúa skáldskap Matthíasar um undarnir hafi alls ekki til þess
þau til betra máls, fer skörin að: ætlast, sízt um fréttir sem eg
færast upp í ibekkinn. Hug- hefi valið og beðið þá að þýða.
kvæmni Jónasar lýsti sér ekki i En mér finst þetta bæði irétt og ,UI
að vera a marga fiska, þegar sanngjarnt. Svo kemur þu og fei ,,
, 7.,.*. f J *, - 'c ' i •, • v bækistoð Sioux Indiana. Herað-
hann gat ekki skilið að þusund | að bera mer ofromleik a brýn, og
og fjármála fylkisins.
Þó borgin sé ung, hefir vöxtur
verið hraður. Ibúar hennar eru
um 60,000.
Fyrstu sagnir af staðnum, sem
borgin stendur á, eru frá 1881.
Indíánajhöfðingi, Sitting Bull að
nafni, fór þar um á leið sinni til
TIL JÓNASAR FRÁ
KALDBAK
í blaðinu Lögberg s. J. viku,
vaknar Jónas frá Kaldbak upp
við vondan draum, að því er
virðist, eftir tveggja mánaða
svefn, til að svara Athugasemd
er ritstjóri Heimskringlu gerði
við grein er hann sendi til birt-
ingar í Heimskring-lu í nóvember
mánuði á s. 1. hausti. Athuga-
semd mín var í því fólgin, að eg
væri honum að minsta kosti ekki
sammála um skoðanir hans á San
Francisco-málinu fræga, eða því
að íslendingar ættu að segja
Þýzkalandi og Japan stríð á
hendur; heldur ekki um að Sam
bandskirkjan líslenzka' vestan
hafs, ætti að halla sér meira en
hún gerði að dultrú, svo sem
guðspeki. Jónas bað mig að færa
rök fyrir máli mínu um þetta og
reyndi eg það í svari mínu og
beið ekki tveggja mánaða með
það. En vegna þess að eg leitað-
ist við að ræða þessi mál ítarlega
að bón hans, kvartar hann nú
undan því, hve athugasemdin,
eða svar mitt, hafi verið marg-
ort. Segir slíkt ósamboðið góðri
blaðamensku og ber fyrir því
bréf frá lærðum manni í Banda-
ríkjunum. Eg þekki nú dálítið
til folaða hér vestra eins og
fleiri landar og get bara sagt
það, að miklu meinlausari
greinar en grein Jónasar,
hafa ekki náð gistingu ann-
ar staðar en í ruslakörfunni
hjá þeim. Mér er nær að halda,
að lærði maðurinn og Jónas ættu
erfitt með að finna mörg*dæmi
eins persónulegs saurkasts í ensk
um blöðum, og er í grein Jónasar
í síðasta Löbergi. Og mér þyk-
ir mikið, ef hvíslari Jónasar, sé
hann sá hókmenta-fagurfræðing-
ur, sem Jónas gefur í skyn, að
hann hafi ekki um leið minst á
þetta atriði, þó Jónas kæri sig
ekki um að segja frá því.
En að Jónas þyrfti til óvand-
aðra ráða að grápa, er ekki mót-
von. Það er skiljanlegt þegar
dáðadrengi eins og hann þrýtur
rök, að gripið sé til persónulegra
brígslyrða. Úr því tveggja mán-
aða umhugsunarfrestur gat ekki
ungað út neinu til að hnekkja
“Athugasemd” minni með rök-
um, er ekki að furða þó fúleggja-
fýluna leggi á móti lesendanum
frá þessari grein hans.
(Þetta er ekki út í bláinn sagt.
Þrír menn sem fundið hafa mig
ára þjóðarsaga Islands. væri brot
af eilífðinni, en ekki öll eilífðin.
Eg er hræddur um að Jónas frá
Kaldbak hafi þar sett met, sem
ékki verður fyrst um sinn frá
honum tekið, vegna þess, að það
er ekki hversdags viðburður, að
slík gönuskeið séu gerð.
Að mega ekki gera hógværar
athugasemdir, eins og þær, sem
eg hefi gert, við aðrar eins rokna
vitleysur og þessi áminstu atriði,
þætti mér heldur ófrjálst, ekki
sízt þegar greinarnar eru bein á-
rás og níð á blaðið er birtir þær.
Það er alveg nýtt í áslenzkri
blaðamensku, að krefjast þess,
að blöðunum eða ritstjórum
þeirra sé þannig settur stóllinn
fyrir dyrnar.
Eg hefi birt greinar frá öllum
pólitískum flokkum og sömu
reglu hefir verið fylgt í því, sem
tekið hefir verið úr blöðum að
heiman. Það, ásamt athuga-
semdum miínum, hefir alt verið
birt til þess, að gefa lesendum
kost á að sjá sem flestar hliðar á
málunum. Eg hefi reynt að kom-
ast hjá að taka persónulegar
skammir á aðra, en iritstjórann,
eða blaðið sjálft. Eg skoða það
ekki brýnt ætlunarverk blaða.
Okkur Jónas greinir á um slíka
aðferð í blaðamensku. Hjá á-
greiningi verður þó tæplega kom
ist á meðal frjálshugsandi manna
eins og Islendingar eru, en hann
þarf alls ekki að verða að eins
þreytandi persónulegum skömm-
um og of oft á sér stað.
Það sem eg hefi sagt um skáld-
skap Jónasar frá Kaldbak og
hann hefir eftir mér í grein sinni
í síðasta Lögbergi, held eg að eg
geti staðið við, nema hvað eg er
hræddur um að ofsagt kunni að
vera hjá mér hafi eg sagt það
við hann, að “inn á Heimskringlu
hafi ekki komið bók með meira
viti”, en hans. Eg man ekki eftir
þessu og mér mun í huga hafa
búið, “að bækur með minna viti
hafi oft borist blaðinu”. En um
að máli, hafa minst á að þeir hafi
byrjað að lesa grein Jónasar, en Jónasar get eg enn með §ert.
með iblekkingar um, að eg þykist
skrifa greinar, sem aðrir eiga.
Eg vissi að þér var sumt vel gef •
ið, þó þú eigir stundum bágt með
að stjórna geði þínu, og gerir ýms
axarsköft. En rakalausan róg-
burð hafði eg ekki fyr orðið var
við hjá þér og þýkir mér það ver
íarið. Eg hafði ekki ætlað mér,
þó mig greindi á í ýmsum efnum
við kunningja, sem óhjákvæmi-
legt er að eg held við blaðastörf,
að láta það verða að vinaslitum,
en eg verð að segja þér það að get
sakir þínar í greininni, eru þess
leiðis, að færri mundu vilja trúss
við slíkan mann binda og höfund
þeirra.
1 Lögbergsgreininni minnist
þú á beina löggjöf. Eg á eftir
að ræða það mál heilmikið enn-
þá, en að hún sé það, sem foetur
uppfyllir þessa þrá mannkyns-
ins eftir frlesi en nokkuð annað,
sem eg hefi komið auga á í
stjórnarfarslegum skilningi, er
blýföst skoðun mín og verður
ekki með ofsa eða áfeirgju frá
mér flæmd. En eg á bágt með
að skilja, að meðal-vitibornir
menn skuli ekki geta komið auga
á, að hún er í foeinni foraut fram-
þróunar tilrauna mannkynsins í
stjórnarfarslegum skilningi. —
Hún er uppfylling þess frelsis, er
foarist hefir verið fyrir með
tveimur alheimsstríðum. Og
vegna þess að hún hefir ekki
verið til greina tekin, býr nú
hvarvetna uggur og ótti um að
árangur sigranna verði ekki sá,
er við var búist.
Þú getur þess í upphafi grein-
ar þinnar, að þú hafir annað arð-
samara haft að gera, en að svara
“Athugasemd” minni. Eg hefi nú
verið að leitast við, að hafa svar
þetta hógvært, en eg er samt
hræddur um að orð þín reynist
sönn og það verði þér ekki éins
mikill gróðavegur og þú hefir foú-
ist við, að láta annað eins rök-
leysis fleipur frá þér fara og þú
hefir með síðustu grein þinni
bækistöð Sioux Indíána.
ið var á þeim tíma kallað “Beina-
hrúgan” og dróg nafnið af því,
að þar fanst hrúga við rætur hóls
eins af fouffalo-lbeinum.
Hugmynd landnámsmannanna
var að kalla bygðina Victoria, til
heiðurs drotningu Englands. En
höfuðborg British Columbia,
hafði þá verið skírð því. Var þá
Louise prinsessa, dóttir Victoríu
drotningar, beðin að gefa ný-
bygðinni nafn. Hún lagði til að
kölluð væri Regina og 23. ág.
1883, er fyrsta járnbrautarlestin
kom þangað, var foorgin sklírð
Regina.
Árið 1903, var íbúatalan 3000
og var borgin þá stofnuð. Árið
1905, þegar Saskatchewan-fylki
var myndað, varð Regina höfuð-
borg þess, enda hafði hún þá
verið stjórnarsetur norðvestur-
hérðanna um 20 ár. Þinghúsið,
sem stendur á bökkurn Wascana-
vatns, var reist 1908 og kostaði 2
miljónir dala. Þykir það með
fegurri stjórnarsetrum Canada.
Við samgöngum liggur Regina
ágætlega. Járnbrautir liggja
þaðan í allar áttir og akvegir,
sem færir eru hvernig sem viðr-
ar. Þar eru og flugstöðvar er
bærinn á og Trans Canada Air-
lines og Canadian Pacific Air-
lines nota nú daglega.
Það er þvá engin furða þó Re-
gina hafi orðið miðstöð iðnaðar
fylkisins. Árið 1943 voru 93 iðn-
stofnanir í borginni, er greiddu
yfir fjóra miljón dali í verka-
laun. Féð lagt í þessar iðnstofn-
anir, nemur 10 miljón dölum og
framleiðslan um 25 miljónum.
Helzta iðnaðarstarfið er, að
smíða úr viði, hreinsa olíu, smér-
gerð, kjötniðursuða og vélsmlíði
til foúnaðar o. m. fl. Af jarð-
yrkju-áhöldum er þar sagt meira
selt, en annars staðar í Canada.
Auk þessa er Regina miðstöð
samvinnufyrirtækja. Þar er
Saskatchewan Co-op. Wholesale
félag, The Consumers Oil Refin-
ery og Sask. Co-op. Producers
(fyrrum Sask. Wheat Pool).
í Regina er og höfuðbækistöð
hinnar frðegu riddaralögreglu
Canada.
Mentastofnanir í Regina eru
helztar: Regina College (grein af
Sask. háskóla), Campion College,
Luther College og Normal skóli
og 22 foarnaskólar o. s. frv. Þar
er og iðn- og verzlunarskóli.
Áhugi fyrir listum og leik-
ment er vel vakandi í Regina.
Menningarleg framför helzt þar
vel í hendur, við annan vöxt
borgarinnar, þó hraður sé. Þeg-
ar flugferðir eflast hér, eru mikl-
ar líkur til að Regina verði lend-
ingarmiðstöð á við aðal-viðkomu-
staði flugskipa, og hún eigi meiri
framtíðarmöguleika, en margar
aðrar borgir vesturlandsins.
hætt við, vegna þess, hve daunill
hún hafi verið. Það er lærdóms-
ríkt fyrir Jónas að þeim skyldi
öllum farast eins orð um þetta).
•
Um San Francisco-málið sæla,
segir Jónas að eg skilji hann ekki
betur en 10 ára barn. Þeir Jónas
frá Hrif-lu og stjórn Islands virð-
ast ekki heldur hafa átt gott með
að gera sér mikið betri grein fyr-
ir því, er Jónas er að fara, en 10
ára barn, þar sem sú stefnan varð
ofan á, er í athugasemdinni var
haldið fram, en ekki stefna Jón-
asar frá Kaldbak. Það var ó-
heppileg tilviljun fyrir bæði Jón-
as frá Kaldbak og aðra er hans
augum líta á San Francisco-mál-
ið. Það er auðvitað mikill
hnekki íslenzka löggjafarvaldinu
að Jónas frá Kaldbak skuli hafa
uppgötvað, að það hefði trauðla
vit á við 10 ára barn, en eg efast
þó um, að það verði því mjög
skaðlegt, vegna hinnar ágætu
skemtunar, sem það hlýtur að
hafa haft af þessu í hina röndina
1 samfoandi við guðspekina og
stefnu sambandskirknanna og i
fullri einlægni sagt, að mér geðj-1 Mér virðist krafa þín á hendur
ast alível að þeim. Það bregð-1 mér fólgin í þessu, að ekki eigi að
ur oft laglegu málfari fyrir í ^ gera athugasemdir við það sem
þeim, að mínum dómi og á eg þú segir og engar athugasemdir
með iþvií við, að mál og hugsun1 eigi að flytja um þau mál, er á-
fari oft vel saman, sem ekki erhræra Rússland. Það er ljótt af
furða á hjá manni svo tiltölulega mér að segja það, en aðra eins
nýkomnum að heiman. Eg tók vitleysu og þetta, getur enginn
þetta fram í umgetningu um bók \ til greina tekið.
hans er hún kom út í seinna| 1 lok greinar þinnar lofar þú,
skiftið og get vísað til þess, þó að senda mér ekki fleiri skeyti en
Jónas virðist nú dylgja um að þetta, ef eg ekki svari. Þaðkann
annar en eg hafi ritdóminn skrif-; vel að vera, að þetta eigi að vera
að — hann sé of nærfærin um; hótun, en satt bezt sagt, finst
hið rétta í ágæti ljóðanna til
þess, að geta verið frá mér eða
manni með mínum gáfum. —
Hvaðan ætli Jónas hafi þessa
vitrun? Og hvað á nú slíkt að
þýða? Hér er sjáanlega forotið
upp á því, sem Jónas kann að
verða að gera betri grein fyrir
síðar. Það er verið að gefa í
skyn, að annar en eg skrifi rit-
stjórnargreinar Heimskringlu,
sem ekkert nafn sé undir, og
fréttagreinar á sama hátt; eink-
um þær betri, séu ekki af mér
skrifaðar, heldur einhverjum
öðrum. Er grunnfærni
skoðana séra Guðm. heitins Jónas og framhleypni engin tak-
mér við vera að byrja að ræða
ágreiningsmál okkar. Eg á bágt
með að trúa því, að þú liggir
undir því ámæli, að geta ekki
gert skoðun þinni betri skil, en
raun hefir á orðið. Þú bauðst
mér í grein þeirri, er eg gerði at-
hugasemd við, að færa irök fyrir
miínum málstað. Eg gerði það
eins og mér þótti þá í svip full
þörf. Og svar þitt foer með sér,
?ð þér hefir orðið erfitt að svara
því og það er hætt við að þér
reynist það með fleiri “hinnar
hliðar” greinar þínar. Það er
eftirtektavert, með ekki ver gef-
inn mann að sumu deyti, en þú
ert, að þér sýnist erfitt að finna
nokkurn grundvöll, eða botn, í
því, sem þú reynir að láta skoð-
anir þínar í ljós um. Þessvegna
verða skrif þín svo bláþráðótt,
að þau brestur alt samhengi. En
svo kvartar þú undan þvtí að
menn skilji þig ekki, séu eins og
10 ára börn í skilningi, þegar þú
opiTir flóðgáttir vitforunns þíns!
Ja — það er nú maður þó hann
láti minna.
Þá minnist Jónas frá Kaldfoak
þess, að eg á ritstjórnartíð minni
hafi ekki miklu til leiðar komið.
Eg skal játa, að það er minna en
eg hefði sjálfur óskað. En það
er eitt sem mér þykir samt vænt
um í samfoandi við það starf, og
það er, að það hefir verið í þágu
fyrirtækis, sem vestur-íslenzkyi
þjóðlífi hefir til meiri heilla ver-
ið, en flest önnur störf okkar
vestra. Það er eins og eg sagði
ekki mér að þakka, en það er lán
mitt að hafa átt meiri þátt í því
starfi, en Jónas frá Kaldbak. Og
eg held þessvegna að félagslegt
starf mitt geti jafnast á við Jón-
asar. En eg minnist ekki á þetta
til að vera sjálfur dómari; eg skil
það eftir í höndum lesandans.
Eg hefi kynst Jónasi persónu-
lega og hefi í sambandi við það
oft furðað mig á hvernig hann
skrifar. Hann er alminnilegheita
maður og ekkert líkur ofsanum,
sem í hann hleypur þegar hann
tékur sér penna í hönd. Hann á
nægilega greind til að bera til
þess að geta látið eitthvað gott
af sér leiða. En eg er hræddur
um að það ætli ekki að notast,
einhverra hluta vegna. Og þar
ætla eg þetta stórlæti sem já-
menn ýmsra flokka gripur, koma
til greina. Eg væri ekki hissa,
að í þessu lægi galduirinn og að
það verði stórmenskan, sem ein-
kennir all greinilega marga slíka
dillka, sem Jónasi steypir.
Jónas frá Kaldbak minnist á
söguna af Baldur, sem hann seg-
ir táknræna fyrir nútíð, og sanna,
að íslendingar hefðu átt að segja
tveimur stórþjóðum stríð á hend-
ur, þegar þeim voru gefin loka-
ráðin um það. Jóans hefði ekki
átt að minnast á þessa sögu, því
það er hverjum meðalgreindum
manni ljóst að það eru ekki þeir,
sem i það sinn fóru að dæmi
Jóns Sigurðssonar og mótmæltu
kúguninni, sem léku hlutverk
Loka og Haðars folinda í þeirri
sögu. Skilningur þinn, Jónas, á
sögunni er eitthvað svipaður viti
þínu á skáldskap Matthíasar.
Eg held að helztu villunum
eða folekkingunum í grein Jón-
asar hafi mú verið svarað. Skal
því að svo komnu hér við sitja.
S. E.
“HVAÐ SEGIR HANN
UM JóHANNES?”
1 síðustu viku birti eg fáar lín-
ur úr “Sögu íslendinga í Vestur-
heimi” til þess að sýna hversu
vel höfundurinn Þ. Þ. Þ. kynni
að segja sögur: “Þetta er ágætt,
rem hann segir um Stefán”, sagði
einn af lesendunum við mig
skömmu síðar: “En hvað segir
hann um Jóhannes?” Hér fara
á eftir fáein orð af því, sem hann
segir um Jóhannes:
“Jóhannes kaupmaður Sig-
urðsson, bróðir Stefáns, á við
fyrstu sýn líka starfssögu að
haki og bróðir hans, þar til þeir
skifta milli sín félagseignum sín-
um 1903. Hann varð engu síður
þjóðkunnur en Stefán. Snemma
var hann maður mikill vexti,
rammur að afli og hreystin og
starfsþrekið mikið. Hann var
ekki eins ör í gleði og sorg sem
bróðir hans né hrókur alls fagn-
aðar; en hvert orð hans stóð eins
og stafur á bók. Dulur var hann
fremur í lund, hugsaði mál sín
vel, ráðfærði sig við fáa, en fór
smu fram. Er trúlegt að ef hann
hefði fluzt til New York, en ekki
til Mikleyjar, og dísir örlaganna
látið hann alast upp í anda auð-
söfnunar Ameríkumanna, Þa
hefði hann orðið einn hinna
stærri efnamanna þar. En meir1
og sannari maður hefði hann
samt ekki orðið en hann varð 1
sínu íslenzka umhverfi.
Eins og Stefán var JóhanneS