Heimskringla - 10.07.1946, Síða 4

4. SlÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 10. JÚLÍ 1946
^eimskrirttjla
(StofnuB lítlJ
Kemur út á hverjum miðvikudegi.
Eigendur: THE VIKING PRESS LTD.
853 og 855 Sargent Avenue, Winnipeg — Talsími 24 185
Verð blaðsins er $3.00 árgangurinn, borgist fyrirfram.
Allar borganir sendist: THE VIKING PRESS LTD.
öll viðskiftabréf blaðinu aðlútandi sendist:
The Viking Press Limited, 853 Sargent Ave., Winmipeg
Ritstjóri STEFÁN EINARSSON
U1 ^nEDITOR'HEIMSKítlNGLA, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Advertising Manager: P. S. PÁLSSON_____________________________
"Heimskringla" is published by and printed by
THE VIKING PRESS LIMITED
853-855 Sargent Avenue, Winnipeg, Man. — Telephone 24 185
Authorized as Second Class Mail—Post Ofíice Dept.
Ottawa
WINNIPEG, 10. JÚLÍ 1946
Á förum heim
Eins og lesendum Heimskringlu er kunnugt, bauð Þjóðrœkms-
félag íslands með aðstoð og góðum vilja stjórnarinnar a s. 1. vetn
nokkrum Vestur-lslendingum í heimsókn til ættjarðarinnar. Var
svo gert ráð fyrir að heimsóknin yrði fjogra til sex vikna tima a
þessu sumri, einhverntíma í mánuðunum jum og julx Nu þefi
verið afráðið að þeir sem boðnir voru, en það voru ntstjorar b a -
anna Lögbergs og Heimskringlu og Grettir Jóhannsson konsull,
ásamt konum þeirra, leggi af stað n. k. sunnudag (14. juh) fra
C P R. stöðinni í Winnipeg, til New York en ferðist, flugleið-
is þáðan til íslands. Með þessu blaði kveð eg þvi kunmngjana
um skeið, en ritstjórn blaðsins annast Ragnar Stefansson. Er mer
ánægju-efni að geta sagt frá þessu, því eg er þess viss að þið
lesendur blaðsins, græðið á breytingunm í þetta sinn. Við blaðið
starfa aðrir ágætir menn, svo sem P. S. Pálsson, Sveinn Oddsson og
Jón Samson, sem létta munu honum starfið. Er gott að hafa slika
að bakhjarli, þegar í menn detta köst, eins^ og mig nu genr, a
hlaupa frá starfi til að skemta sér. Vona eg jafnframt að vimr
blaðsins út í frá, láti Heimskringlu njóta gamalla vinsælda og
sendi henni eitt og annað til fróðleiks og skemtunar eins og þeir
hafa gert. Starfsmenn blaðsins eiga það skilið, því vinsældir
bláðsins eru meira þeim að þakka, en alment er ætlað.
Með ljúfu samþykki og eindreginni hvatningu og aðstoð út-
gáfunefndar blaðsins, um að njóta hins rausnarlega og vinsamlega
boðs Þj óðræknisfélagsins heima og stjórnar íslands, legg eg því
af stað heim n. k. sunnudag, eftir fjörutíu og tveggja ára burtu-
veru frá ættjörðinni, en æði samfleytt 20 ára starf við blaðið. Eg
hélt aldrei að eg væri fæddur undir þeirri heillastjömu, að eiga
þess kost, að líta Island aftur. En nú hefir alt öðru vísi skipast en
áhrofðist lengi fyrir mér. Og eg skildi nú skrifa lengra mál um
þetta, ef eg gæti haft hugan við það, en sem eg ekki get fyrir til-
hlökkuninni um ferðina heim.
Verið því, lesendur góðir, blessaðir og sælir á meðan og gangi
ykkur alt í hag. S. E.
stefna heldur áfram, mun íbúa-
tala Bretlands-eyja 1980, hafa
lækkað úr 45,000,000, niður í
34,000,000. Þar sem austan Úral-
fjalla, í Rússlandi, Japan, Kína
og Indlandi fólksfjölgunin held-
ur áfram, mun fólkstalan í Bret-
landi, og öllum öðrum löndum
Vestur-Evrópu lækka. Þetta er
löngu sannað, hvað Frakkland
snertir, og því er trúað, að þar
sem búið sé að afnema hina föl-
sku framsóknarhreyfingu nazis-
mans, þá mun íbúatala Þýzka-
lands brátt fara lækkandi. Á-
stæðan til þessa verða ekki land-
þrengsli, þar eð stefna þessi er
eins áberandi í hinum hálftómu
nýlendum Ástralíu og Nýja Sjá-
landi.
Hvert sem litið er, fjölgar
hinn brezki kynflokkur, Ame-
ríku-menn, Frakkar og Þjóðverj-
ar, tæplega i á við gulu kyn-
flokkana.
íbúatala alls heimsins, sem nú
er
eitt sinn lifðu þótt nú séu þeir
andaðir.
Ef við viljum skapa æskunni
þau skilyrði sem geri henni auð-
ið að hugsa, yrkja, skrifa og
starfa sjálfri sér til sóma en okk-
ur til upphefðar, þurfum við að
víkka og viðhalda því frjáls-
ar þjóðfélags, treysta böndin sín
á milli og við aðrar lýðræðis-
þjóðir og taka höndum saman
við þær, í því skyni að skapa
nýjan heim friðar, lýðræðis og
réttlætis.”
Fróðleg og greinagóð er lýsing
þjóðar vorrar. Niðurstöður sín-
ar dregur Hagalín saman í þess-
ari efnismiklu og mælsku máls-
grein:
“Hann sameinaði alla hina
beztu eðliskosti íslendinga, svo
sem þeir höfðu mótast í baráttu
lyndi, sem framleiddi alla okkar efni norrænnar samvinnu”, á
Guðlaugs yfirkennara, “Verk- > hungurs og hörmunga, var
beztu og göfugustu andans-
menn. Við þurfum að unna okk-
ur og öllum þess réttar að mega
láta skoðanir vorar í ljósi eðli-
lega og óhikað án allrar íhlut-
unar og skoðana kúgunar. Þá
lærist okkur líka, kanske, að
ræða málin svo sem siðuðum
mönnum sæmir.
Þær skoðanir, sem þola ekki
frjálsar umræður og frjálsa
rannsókn, eiga engan rétt á sér.
Þær sigla að helströndum,
hversú marga farþega sem þær
bera um borð.
Að frelsa andann frá kúgun
og kyrkingi, og bjarga því líf-
eitthvað yfir 2,000,000,000, vænlegasta frá dauða; það er
verður meira en 21,000,000,000 j takmark og tilgangur hins sanna
eftir 3 aldir, ef sú mannfjölgun,!frjálslyndis yerðum við þess
i-u í ávalt minnugir, á þessu þingi og
öllum okkar störfum, þá hækk-
sem nu a sér stað heldur áfram
með sama hraða, og auðsýni-
lega verður mestur fjöldi þeirr-
ar íbúatölu í Asíu. Að sönnu get-
ur svo farið, að vaxandi þarfir
og hækkandi lífsskilyrði dragi
eitthvað úr fjölguninni, en þrátt
fyrir það, að svo yrði, er mann-
fjölgun þessara þjóðflokka hið
alvarlegasta og umhugsunar-
verðasta málefni.
Er það, eins og Adolf Berle,
fyrverandi aðstoðar-ríkisritari
Bandaríkjanna bendir á, ekki
Evrópa og Ameríka, sem yfir- Þetta hefti Norrænna jóla ei
ráðin hafa lengur yfir nútíma fyrsti árgangur þessa vandaða og
vísindum, iðnaði og flutnings- prýðilega ársrits Norræna fé-
tækjum heimsins, heldur eru það lagsins á Islandi, sem út kom eft
fulltrúafundi norrænu félag-
anna, sem haldinn var á Solli-
högda skammt frá Osló dagana
24. — 27. ágúst í fyrra, og var
þar bæði um merkilegan og
sögulegan viðburð að ræða, því
að það var fyrsti fundur þeirra,
sem haldinn var síðan fyrir
stríðið. Eftirfarandi fundar-
ályktun var samþykkt í einu
hljóði, og lýsir hún vel þeim
anda, sem ríkti á fundinum, og
framtíðarstefnu norrænu félag-
anna:
“Fundurinn lítur svo á, að
samstarf hinna norrænu þjóða
hljóti, hér eftir sem hingað til,
að vera einn þátturinn í hinu
alþjóðlega þróunarstarfi og
byggjast fyrst og fremst á skyld-
leika máls og menningar þessara
þjóða og hinni sameiginlegu
MANNFJÖLGUNIN í ASÍU
OG AFLEIÐINGAR
HENNAR
hungursneyð sýnast draga neitt
úr fólksfjölguninni. Landið fæð-
ir nú þegar einn fimta af íbúa-
tölu heimsins, en það gæti sent
6,000,000 útflytjendur árlega, og
þó aukið töluna heima fyrir. Um-
boðsnefnd Rauða Krossins til
Ibúatala Rússlands, Japan,
Kína og Indlands fer vaxandi
með furðulegum hraða. Talið er,
að 4 börn fæðist á hverri mínútu Kína- skýrði svo frá árið 1929:
í Japan,ogíKínaerÍallraíbúa,“Ef öll skip heimsins, sem nú
heimsins — en hvítu mannflokk- eru n°tuö til farþegaflutninga,
væru látin hætta öllum
arnir, eða tala þeirra vex aðeins
i á við gulu flokkana.
Iðnaðartækni hefir aukið vald
og orku, og hærri kröfur til lífs-
ins hjá margri þjóð, er aftur úr
samkepninni hafði dregist, og
er árangurinn sá, að hin geysi-
lega mannmergð þeirra mun öðl-
ast miklu víðtækara og meira
vald, og hafa þar af leiðandi ör-
lagarík áhrif á heimsmálin í ná-
lægri framtíð.
sinum
| áætlunarferðum, og væru notuð
eingöngu til að flytja Kínverja
heimshluta, þá myndu þau ekki
nægja, svo ógurleg er mann-
fjölgunin þar. Með þeirri fólks-
fjölgun, sem nú á sér stað, og
hefir átt um hálfrar aldar skeið,
Kína og suðaustur Asía|
þjóðirnar með hinum sívaxandi
fólksfjölda, er öðlast hafa ný
skilyrði, framkvæmdavald og
kraft, er þær geta notað bæði til
að byggja upp heiminn, og einn-
ig til alheims eyðingar og tor-
tímingar — bæði til góðs og ills.
Það eru aðeins tveir mögu-
leikar; stríð, þar sem hinum yfir-
unnu þjóðum yrði gereytt; eða
lögákveðinn og almennur undir-
búningur alla þjóða undir frið
um allan heim. Um þessa tvo
kosti á mannkynið að velja.
R. St.
ar hróður feðranna fyrir afrek'sögu þeirra gegn um aldir. Sam-
niðjanna. H. E. J. starf þetta sé fyrst og fremst
rækt með sameigjnlegum mót-
um, námskeiðum, kennara- og
nemendaskiptum, ferðalögum
og persónulegum kynnum, er
starfsemi þessi hlýtur að skapa.
Fundurinn álítur að á þennan
hátt megi endurnýja og efla þá
vináttu og þann samstarfsvilja,
sem skapast hafði fyrir stríðjð
og sem væri hinn eini raunveru-
legi grundvöllur undir aukið
samstarf hinna norrænu þjóða.
Þau verkefni, sem fyndurinn
telur að fyrst liggi fyrir að
ir að heimstríðinu lauk, og er að ! rannsaka möguleika fyrir sé
vonum hvað efni snertir að eig; j sameiginlegur vinnumarkaður
litlu leyti tengt þeim sigurríku anra Norðurlanda ásamt gagn-
ÁRSRIT NORRÆNA
FÉLAGSINS
Eftir próf. Richard Beck.
Norræn jól V. Ársrit Norræna
félagsins 1945, Rvík, 1945.
VIÐBÓT
við kirkju þingsmessu séra
Halldórs E. Johnson, sem
hirt var í síðasta blaði.
og gleðiríku tímamótum. Má
þar glöggt finna sterkan undir-
straum þeirrar fagnaðaröldu,
sem fór um hugi norrænna
manna hvarvetna, þegar frænd-
þjóðirnar á Norðurlöndum losn-
uðu úr viðjum kúgaranna, því
að “það voru mikil og óviðjafn-
anleg gleðitíðindi öllum norræn-
um frjálshuga, mönnum”, eins
og ritstjóri þessa ársrits, Guð-
laugur Rósinkranz yfirkennari
orðar það réttilega í inngangs-j
orðum sínum.
verkandi félagsmálalöggjöf,
sameiginlegur borgararéttur og
aukið f járhagslegt samstarf land-
anna og á hvern hátt megi auka
samstarf þjóðanna á sviði vís-
indarannsókna. —
“Heimurinn bjartur og fagur”
nefnist skemmtilegt og prýð-
lega samið erindi, sem séra Sig-
urbjörn Einarsson dócent flutti
á útvarpskvöldi Norræna félags-
ins í fyrra vetur, og segir þar frá
ferðalagi hans um Svíðþjóð og
Noreg á námsárum hans í Upp-
Aðalefni ritsins hefst síðan!sölum sumarið 1936. Er þar
með gagnorðu og íturhugsuðu • brugðið upp einkar glöggum
Ræða þessi var birt í
tölublaði Heimskringlu. En svo
, , . , illa hafði tekist til, að tvær blað-j
fra sinu eigin landi til annara gíður af handrifinu höfðu orðið|þeirra
' ávarpi eftir Finn Jónsson dóms-
málaráðherra, er lýsir ágætlega
9Íðsta einiægum bróðurhug íslenzku
iþjóðarinnar til frændþjóðanna
Norðurlöndum og fúsleika
til framhaldandi sam-
eftir heima. Þar sem þau voru
síðasti hluti ræðunnar, að tveim-
ur línum undanskildum, geta
þau verið lesin, sem beint fram-
hald þess, sem áður var komið,
Það er engin ástæða að van-
þakka það sem vel er gert. Þótt
vor andlegi gróður sé máske létt-
vægur fundinn í verðlagsskrá
þeirrar hálfmenningar, sem
gætu Kina og juuauomi , ,.
f _ og eru þvi her birt:
fætt alla ibua heimsins. Dauðs-1
föll bæði í þessum stöðum og
Indlandi eru að stórum mun
Plágur, skortur og stríð, hafa fleiri en £ vestUrhluta heims, þó
geysað yfir heiminn á síðastliðn-1 sýna stjórnarskýrsiur) að fóiks.
um 10 árum, en svo er mannlegu fjöldinn hefir aukisf um 5>000 .
eðlifarið,aðþráttfyrirþettaalt, 00Q á einum ára F • 4Q _ .
hefir íbúatala heimsins aukistL^ yar falan 284,000,000, en á jhr^kir ®er af þvi einu’að greina
svo mikið, að þess eru engin síðastiiðnu ari var hún 390,000,- f ^ T
dæmi áður. betn en við mætti buast, svo ílla
Þrátt fyrir alt og alt eykst,°°°' , , _ , 'sem að honum er búið. I þessu
mannfjölgunin svo, að ef að ekki', ^essar skyrsiur syna, að |kjarrviði felast máske teinungar
dregur úr þeirri fjölgun bráð-!hækkunm stafar af bættum úfs- j þeSs gróanda, er gæti hækkað
lega, þyrftu sem svarar 15 nýir sklJyrðum. meira hreinalæti og vorn hróður meðal komandi
, ... * , , , , . , fullkomnan læknishjalp.
hnettir að myndast a hvern old,, J
til þess að bj^rga heiminum frá1 Brazilía er eitt það landið,
starfs við þær. Greininni lýkur
með þesum drengilegu orðum,
þar sem horft er annars vegar
yfir glæsilegan feril Norður-
landaþjóða á stríðsárunum og
hinsvegar túlkuð framtíðarhug-
sjón þeirra um samvinnu þeirra
í milli og við aðrar þjóðir.
“Þátttaka Norðurlandanna í
heimstyrjöldinni er allt í senn
saga hetjudáða svipaðra og
þeirra, er þekktar eru beztar úr
fornsögum vorum og hinu fræga
kvæði um “Þorgeir í Vík”, saga
mannúðar, mannvits, almennrar
skipulagningar og föðurlands-
ástar, þar sem frjálsir og hugs-
andi menn fylkja sér saman í
órjúfandi fylkingu, til þess að
kynslóða, kæfum við hann ekki! verja föðurland sitt, réttindi og
í fæðingunni. (Meðal okkar er menningu. Hún sýnir hvernig
nú enginn Jón Ólafsson til að ^ ástin á frjálsri hugsun lýðræði
bjarga “fjalla eða sléttuskáld-j og menningu notast í baráttu
tvöfaldað íbúatölu sína á j Um” framtíðarinnar frá gleym- j gegn einræði og kúgun. Hún
tæpum fjórða parti úr öld. Því sku þagnarinnar eins og hann sýnir að frelsislöngunin er sterk-
er líklegt að Brazilíu aukist sá bjargaði St. G. á sínum tíma). j asta aflið sem til er, til þess að
ásmegin á næsta mannsaldri, að Svo haglega ljóða nú samt samqina hverja þjóð gegn óvin-
hún verði eitt af stórveldum ýmsir “Vestmenn”, að þeir gætu inum. Hún sýnir hvernig einvald
heimsins. Rússland er nú þegar sjálfsagt kallast meir en hag- j anum mun jafnan örðugást að
stórveldi, en hvað mannfjölda j yrðingar hefðu þeir eitthvert, kúga þjóðir, sem unna frjálsri
snertir, hefir það hvergi nærri' yrkisefni, sem hæfi þá til hærra , hugsun og lýðræði
náð sínu hámarki. j veldis. Það er athyglisvert, aö
Þó að mannfallið í síðasta'þeim lætur einna bezt að yrkja
stríði væri hræðilega mikið, þájerfiljóð. Er það tilviljun? O-
er áætlað, að íbúatala þess 174,- jekk-í!!! Hinn næmi skáldsmekk-
000,000 (1940), muni verða 250,- ur þeirra leiðirþá frá ládeyðunni Norðurlöndum sú göfuga hug-
þar semj000,000 eftir 25 ár. jtil lífsins, frá þeim lifandi dauðu j^jón að efla andlegt og efnalegt
stríð né Til samanburðar, ef þessi til þeirra dáðríku og djörfu, sem (lýðræði sitt, efna til fyrirmynd-
hungursfelli. Þetta er niðurstað- Þar sem mannfjölgun hefir far-
an, sem ameríska manntals-,ið ákaflega v^xaiidi. Heíir það
stjórnarskrifstofan hefir komist ianci
að, og leggur hún til, að atom-
orka, eða einhvert annað afl
verði notað til að framleiða lífs-
viðurværi handa þessum sívax-
andi mannfjölda.
Geigvænlegasta staðreyndin
er auðvitað sú, að þar sem fólks-
fjöldi Evrópu stendur má heita í
stað, eða fer jafnvel fækkandi,
eykst fjöldi þjóðflokkanna í Asíu
með uggvænlegum hraða.
Gleggsta dæmið þessu til
sönnunar, er Kína,
hvorki plágur, flóð,
Undirokun annara þjóða er
Norðurlandaþjóðunum fjarri
skapi. Hins vegar vakir fyrst og
fremst öllum þorra manna á
myndum bæði af landi og þjóð-
lífi.
Tvær sérstaklega athyglis-
verðar greinar í þýðingu Jóns
Eyþórssonar er hér að finna eftir
kunna norska menntamenn og
rithöfunda, “Blessun lestursins”
eftir Harald Greig, formann
Norræna félagsins norska, og
“Jólaræða á Gríni” eftir Francis
Bull pdófessor, og eiga þær báð-
ar rætur sínar að rekja til fang-
elsisvistar þeirra á stríðsárun-
um, því að höfundarnir voru í
hópi hinna mörgu norsku frels-
is- og ættjarðarvina, sem naz-
istar hnepptu í fangelsi vegni
frelsisástar þeirra og ættjarðar-
ástar. Ræða Bulls prófessors er
einn af fyrirlestrum þeim, en
þeir voru alls eitthvað 2000 tals-
ins, sem hann hélt fyrir með-
fanga sína í Grínifangelsi, en
hann var hafður í haldi í meir
en 4 ár. Fyrirlestur þennan ein-
kennir djúpstæð ættjarðarást,
hetjuhugur og pldheit hvatning
í þá átt að láta eigi óréttlætið
og hin þungu kjör buga sig.
Jón Sigurðsson forseti, þjóðar-
leiðtoginn”, en það er ræða, sem
Guðmundur G. Hagalín rithöf-
undur flutti á Isafirði 17. júní í
fyrra, ber því ágætt vitni,
hversu skörulegur og snjall
ræðumaður höfundur hennar er
eigi síður en fjölhæfur rithöf-
undur. Er ræða þessi bæði sam-
in af víðtækri þekkingu og rik-
um skilningi, og í henni mikil
tilþrif, svo að hún er mikilsverð
viðbót við hið marga og mikla,
sem ritað hefir verið um hinn
mikilhæfa og ástsæla leiðtoga
ímynd þess heilbrigðasta í ís-
lenzku þjóðareðli að fornu og
nýju. Og hann færði okkur ekki
einungis frelsið, sem af hefur
gróið allt það, sem við höfum
öðlast síðustu 70 árin. Hann
gerði það að veruleika fyrir
okkur, sem skáldin hafa sungið
um og vegsamað: Trúna á sjálfa
okkur, trúna á getu og menningu
lítillar þjóðar, trúna á landið og
hafið við strendurnar. Og þarna
er árangur trúarinnar: Hin sléttu
tún, hin glæstu og þægilegu hús,
hinar styrku og fögru fleytur,
hinir bílfæru vegir, dráttarvél-
arnar, skurðgröfurnar, vegýt-
urnar, sundlaugarnar, íþrótta-
svæðin, skólarnir, hin íslenzku
listaverk lita og lína, bækurnar
í bókabúðunum og á heimilun-
um og í bókasöfnum almennings,
sjúkrahúsin, vísindastofnanirn-
ar, en ekki sízt hinn þreklegi,
vel menntaði æskulýður þessa
lands. Og lítið á fánann, sem
blaktir hér yfir okkur, blár sem
himinn vorsins, rauður sem log-
ar Heklu, hvítur sem breðar
Drangajökuls”.
Þá er hér prentað meginmál
ræðu þeirrar. “Hin sameiginlega
hugsjónarfleifð vor”, sem höf-
undur þessarar umsagnar flutti
á allsherjar móti norrænna
manna í Winnipeg fyrir nokk-
urum árum síðan og nýlega var
birt í “Heimskringlu”.
Þýðingar eru einnig í ritinu
á æfintýrinu “Búálfurinn hjá
flesk mangaranum” eftir H. C.
Andersen og smásögunni
“Angela og blómið” eftir Ivar
Lo-Johansson, rithöfund, sem
Jón Helgason blaðamaður ís-
lenzkaði.
Sérstaklega aðlaðandi er sá
bálkur ritsins, er nefnist
“Norræn svipbrigði”, en það eru
mjög fallegar landlagsmyndir af
Norðurlöndum og ættjarðarljóð
um þau öll, á ísl., dönsku og
norsku eftir höfuðskáld þeirra.
Annars er aðeins eitt frumort
kvæði í ritinu, “Vormorgun í
Reyfyjavík”, eftir Huldu skáld-
konu, fagurt kvæði eins og
vænta mátti, og vafalaust eitt
meðal síðari eða síðustu kvæða
þeirrar þjóðkunnu og vinsælu
skáldkonu, sem átti svo mjúk
strengjatök, en þetta er lokaer-
indi umrædds kvæðis:
Klukkur hringja í Landakoti —
lífið rís af sæng.
Hve ljós og hrein er gjöfin, sem
mannsins barni er fengin.
Dagur njTr með blæ og geislum,
hafi, vori, væng
og vaxtarþrá í jörðu — hér fá-
tækur er enginn,
sem finnur, sér og heyrir hvað
forsjón manni gaf
á frjálsri og ríkri eyju við bjart
og auðugt haf.
Loks er yfirlit yfri starf Nor-
rænafélagsins árið 1945, eftir
Guðlaug yfirkennara, sem bæði
er ritari félagsins og ritstjóri
ársritsins. Félagið hefir starfað
með líkum hætti og undanfarið
taðið að ýmsum opinberum sam-
komuhöldum, haft með höndum
skólafræðslu um norræna sam-
vinnu, gengist fyrir fjársöfnun
Norðmönnuum til handa.
Stærsta verkefni þess sem stend-
ur er þó bygging “Norrænnar
hallar” á Þingvöllum, sem verði
bæði veglegt samkomuhús og
ánægulegur dvalarstaður, og er
nú unnið af kappi að því að afla
fjár til byggingarinnar og öðrum
undirbúningi.
Þá munu allir félagsmenn
Norræna félagsins, og aðrir unn-
endur norrænnar samvinnu,
fagna því, að Norræn jól munu
halda áfram að koma út, því að