Heimskringla - 04.02.1948, Blaðsíða 3

WINNIPEG, 4. FEBEÚAR 1943
HEIMSKBINGLA
3. SÍÐA
Eg held að Jónas skáld frá Evrópu í stríðsgróða skyni, er en annað. Hvert það lendir, ef ingum fjaer og nær, gleðilegs árs
Kaldbak, hafi sagt, ekki alls fyr-j bæði ósanngjant og ódrengileg ekki verður bráðlega tekið í og friðar á þessu nýbyrjaða ári,
ir löngu, að Stalin væri eini aðdróttun. Þeir Bandaríkjamenn taumana, veit eg ekki, til þess 1948, og að öll góð öfl leiði sam-
'stjómarformaður, sem hlotið sem að því vinna, hafa óefað þá þarf meiri spámenn, en eg er. an hagi þjóða og flokka, að hægt
hefði Iþá vinsæld, að verða kall-J skoðun, að það þurfi að gera gg skrifa ekki neitt um það verði að semja frið og samvinnu
aður faðir. Það má vera að eng-^ þessar þjoðir svo stæðar, að þær sem er a3 gerast í Vancouver. og vinsemd.
inn forsætisraðherra hafi hlotið, geti seð sjalfum ser farborða, a j>ar eru aðrir til fásagna kunn-
það nafn. En það er Vist að meðan fleiri þjóðir verða að ugrj. shal eg minnast á eitt
Russar kölluðu keisarann litla dragast fram a ölmusum, er - serjj íslendingar þar hafa fram-
föðurinn, og Ásatrúarmenn köll-j ekki við góðu að búast, að styrk-j kvæmt; en það er elliheimilið,
uðu Óðin alföður. Kaþólskir veitingin gcti dregist til stríðs, senn þeir hafa byrjað að starf-
kalla páfann heilaga föður. Föð- getur komið fyrir, einkum ef rækja j>að er lofsverð byrjun
urnafnið er í all breiðri merk- stöðugt er unnið að sundrung og af ekki fjölmennari þjóðflokki
ingu notað, svo sem landsföður; tortímingu. En það er þá ekki en Islendingar eru í Vancouver.
og heimilisföður, svo ef Rússar j fyrsta mál sem hafið hefir verið Það sýnir hvað góð og einlæg
kalla Stalin föður, er það aðeins í góðum tilgangi, hefir orðið til ^ samvinna getur til leiðar komið,
virðingarnafn
Það er sjálfsagt afar erfitt
Vertu svo blessðaur og sæll,
einlægur,
Þ. G. ísdal
BERNADOTTI
Framh.
Skömmu eftir að hann var
komin til svíaríkis, færði franski
sendiherran, svensku hirðinni
ills fyrir róg og tortryggni. Tök- j þar sem einstakir menn ekki! bréf, þar sem Svíum var gefin
. um til dæmis trúarbragðastríð- seija serj ag ráða öllu einir, semi aðeins fimm daga frestur til að
verk að kynnast rússnesku fyr-j in. Þau hafa aldrei verið hafin af. Qft hefir átt sér stað, þó stundumj velja á milli þess, að segja Eng-
irkomulagi; Rússaveldi er svo því að sú kenning sem Kristur virðist htið annað unnið, en að landi stríð á hendur, eða kom-
' ast í óvingan við Frakkland.
Kronsprinsin (Bernadotti)
skrifaði Napoleon persónulegt
bréf, hvar í hann tjáði keisaran-
um hversu hörmulegar afleið-
ingar það hefði fyrir Svíþóð, að
segja Englandi stríð á hendur.
Bæði flotin og allur herbúnað-
ur svo afsérgengin að til lítils
væri nýtt og öll forðabúr tóm,
og ríkið hefði engin efni til að
hervæðast nema með því, að
leggja nýja skatta á þjóðina, og
til þess þurfti samþykki stétt-
anna. Að ssíðustu segir hann í
hréfinu, að allt þetta verði að
Víkja fyrir vilja sínum, að
verða við óskum keisarans, og
fór fram á peninga hjálp til
Svíþjóðar.
1 bréfi til keisarans af 19,,
des., 1810, segir hann: “Svíaríki
býður Frakklandi sína hugheil-
ustu vináttu, en eg bið yðar há-
tign að sýna oss það traust og
trúnað, sem vér vegna einlægni
vorrar og óhagganlegrar holl-
ustu verðskuldum”.
Prinsin sá glögt í hvaða vanda
hann var staddur, og fór að
hugsa um að losa svíaríki und-
stórt, að því verður ekki kynst í ^ kendi, hafi verið i illum tilgangi, homa nafni sínu á hornsteininn,
fljotu bragði. Um siðustu alda- heldur af því að ovandaðir menn að iefsverg einmg hafi sitið fyrir
mot, var Russaveldi talið 4 milj. sáu sér leik á borði með að draga ^ oiin meðal þeirra sem að fram-
og 700 þúsund enskar fermílur, þau inn í illdeilur. Það sem kvæmd heimilisins í Vancouver
a þessu feikna svæði, eru talað- fjöldann af okkur vantar í at-^ ]iiinr^ er áberandi. Húsið er í
ar margar mállýskur, þó rúss-j hugun, við ættum að gera okkur aiia staði prýðilegt, og lýsir eng
neska sé aðal landsmálið. Sovét! sem gleggsta skoðun .á málunum,
svæðið er ekki nema iítill partur j áður við tökum ákvörðun sjálfir.
af Öllu veldinu, og þar má full- Eg veit að það er léttara að vitna
yrða með nokkri vissu að alþýða' altaf í aðra, og komast með því
skilur aðeins landsmálið, og að hjá að hugsa sjálfir, en það hefir
fæstir ferðamenn skilja það mál oft haft ilt í för með sér.
til hlítar. Svo öll kynning verð-
um kotungs hugsunarhætti að
byrja með slíkt stórhýsi. Að
vísu er húsið ekki sem hentugast
fyrir aldrað fólk, einkum stig-
arnir, þó góðir séu. Maður tekur
fljótt eftir því, er inn er komið,
að húsið hefir ekki verið bygt
Þetta er orðið lengra en eg
ur að vera í gegnum túlka, semj ætlaði svo eg veit ekki hvort eg fyrir aidraða fátæklinjga. ÖIl
iiTriorfnr4 cVír,a«ir af vfir- á að bæta við fáum orðum 1 ‘ ninretting er svo að auðséð er að
líklegast eru skipaðir af yfir-j á að bæta við fáum orðum
völdunum, að minsta kosti handa frétta skyni. Það er þá fyrst að
þeim sem koma í orlofi stjórn-' síðast liðið sumar var arðsamt
arinnar. Það má vel vera að fyrir alla sem framleiðslu stunda
þessir menn skýri rétt frá, en hér í einhverjum stíl, tíðin eftir
í landi mundi kommúnistum miðjan júni var hagstæð, þurkar
ekki þykja þjónar flokksklík-
anna líklegastir til að segja hlut-
drægnislaust frá líðan þegnanna.
Eg hef verið lengi og víða í
og hitar kanske fullmiklir, svo
ekki hefir verið til sparað, en þó
eitthvað megi finna að fyrir-
komulagi hússins fyrir aldurs-
hæli, er ástæða að þakka nefnd-
inni fyrir framkvæmdir, og óska
að sem flestir vildu styrkja fyr-
að uppskera náði hæpast fullum irtækið Það á það fyiiiiega skii.
þroska sökum ofþurks, einkum ^
á háu landi. Verð á öllu sem1
þessu landi, og kynst mörgum J selt var, var í háu verði, en allur
þjóðflokkum, og þar á meðaþ tilkostnaður á móti i afar verði,
mörgum Rússum, og þau kynni SVo að víðast hefir sjálfsagt stað-
sem eg hef af þeim, eru ólík því ist á kostnaður og ábati.
Sem talsmenn kommúnista, eruj Nú er mest unnið með vél-
hér í álfu, þeir Rússar sem eg um, og alt sem til þeirra þarf,
hef kynst, eru starfsmenn með er dýrt. Verkamenn við bænda-
afbrigðum, fámálugir og fá- vinnu, fást ekki jafnvel fyrir
skiftnir, tala lítið um sitt heima- hátt kaup, afturhaldsseggjum
land, enþó afar þjóðræknir, frið- ( eins og mér finst eitthvað öfugt
samir og góðir nágrannar. Rúss- við þetta. Verkam. er að von-
neskum valdhöfum mun því um illa við stórfélögin, sem von
er, en það er gróði félaganna, að
Áður en eg skil við þessa lín-
ur langar mig að geta þess að eg
hef séð í ensku blöðunum lét
tveggja íslendinga í Vancouver,
sem eg held að ekki hafi verið
getið um í íslenzku blöðunum.
Þeir létust báðir í desember.
Asgier Asgeirsson, mun hafa
veita létt að gera þá ánægða. —(
Framkoma Rússa á friðartil- fólk vill ekki vinna grófa vinnu, . , , .. AT____
, , l - ,, , son, lengi busettur við Narrows,
rauna samkundunum, er þessu svo bændur verða að kaupa iram ’ „ ^
uppkomnum börnum. Hinn mað-
urinn var Guðmundur Sigurðs-
ólík, þar er lítið af þeim að hafa leiðslu verkfæri af félögunum
nema stóryrði, og mér liggur við eða hætta ella, á þessu stórgræða
að segja tilraun til að koma í Svo vélasalar allir og olíufélögin,
veg fyrir að nokkur friður sé svo stórfélögin geta oft tekið
mögulegur, öðru vísi, en þeir undir orðin. Þér ætluðuð gera
ráði öllum málum einir. P. B.1 mér ilt, og það er víst þó kröfur
sagði um ræðu séra Alberts verkafólks séu oft réttmætar
Kristjánssonar, að í henni feld- gegn félögunum, eru það þau, en
ist íhaldsstefna, að vilja koma í ekki verkamenn, sem græða á
veg fyrir stríð, taldi líklegt að viðskiftunum.
kapitalisti myndi ekki sakna Tíðarfarið sem af er vetri, hef-
þess, því þeir myndu þá eiga ir mátt heita gott, haustið var
hægra með að kúga almenning,; afbragðs gott fram í nóvember,
t. d. því færri sem yrðu drepnir, þá fór að rigna meira, og síðari
þyrfti fleiri hús. Þetta kemur parf af desember, hefir ringt
ekki vel heim við þær staðhæf- mikið, þó tók yfir 1. janúar; nú
ingar, sem lengst hafa verið gott veður, snjór ekki komið svo
bornar á auðvaldið, og mun teljandi sé, einu sinni aðeins föl.
sannara að auðvaldið vilji halda Frosts hefir orðið vart, en lítið
uppi stríðum í gróðaskyni. meira. Nú er janúar byrjaður,
Að eg mintist á P.B. kemur, og nú fer sól að hækka á lofti,
ekki til af neinum kala, við er- svo vetrarveður helst hér ekki
um bara andstæðingar í skoðun- lengi, þó kólna kunni hér eftir.
um, og eigum báðir rétt á okkarj Byggingar framkvæmdir hafa
skoðun. Páll Bjarnason hefir verið hér miklar, má segja að ný
þánn ágæta kost, að hann skrif-jhús rísi upp daglega, og ef svo
ar aldrei ruddalegt mál, er of fer fram, verður ekki langt þar
skynsamur til þess. ! til óslitin húsaröð yerður milli
Eg gat þess hér að framan, aðj New Westminster ' og Blaine,
Rússar og norður- og vestur- Wash. Þessar miklu byggingar
landa menn væru af ólíkum iýsa n,a góðæri og svo mun víð-
uppruna; átti eg þar aðallega asf á Þaö litið, en mest af því
við íslendinga, í Rússlandi er fólki sem hér byggir nú, er fólk
einræði. Því munu fáir neita, sem selt hefir eignir sínar aust-
fslendingar höfðu einræði nokkr- ur í fylkjum, flutt hingað í góða
íSilver Bay og víðar í Manitoga,
var giftur Sigurlínu Hallsdótt- konungur hafði, að því leyti
ir (hún dáin fyrir mörgum ár- gengið inn á kröfur Napoleons,
um), áttu mörg börn, nú öll upp-
komin.
Eg hef séð í báðum íslenzku
blöðunum lýst fögnuði yfir vali
Byrons Johnson í forsætisráð-
herra stöðu í British Columbia.
Eg þekki hann ekki neitt, en
heyr isagt að hann sé vel látinn,
og þegar hann var í kosningu í
New Westminster, var því fagn
að hann hafði sagt Englandi
stríð á hendur; en þrátt fyrir
það héldust þó áfram friðsamleg
verzlunarskifti milli beggja —
landanna. En þegar Napoleon
krafðist að Svíar sendu 2000
sjómanna á herskip sín, sem
lágu í Brest, neitaði prinsinn að
Svíar gætu orðið við slíkri kröfu.
Það ásamt verzlun Svía við
að af mörgum. Hér í fylkinu' England, var ástæðan fyrir að
hefir um nokkur ár verið sam-j Napoleon tók svenska Pomm-
vinnustjórn, og þó sú stjórn hafij ern 17. janúar 1812. Þrátt fyrir
ekik verið óaðfinnanleg, hefir, það að Svíar sáu nú greinilega
það þó verið bezta stjórn sem hvar þeir stóðu gagnvart Frakk-
við höfum haft hér. John Hartt' landi, hafði það engin áhrif til
og íhaldsmenn hafa unnið veh að snúa þeim frá því að hallast
saman og mörgu til leiðar komið
Mér þótti vænt um að heyra rit-
meir og meir að Rússum og Eng-
landi. Prinsinn breytti nú um
stjóra Lögbergs segja um val( hinn undirgefnislega tón í bréf-
Johnson, að samvinnustjórnir! um sínum til keisarans. Hann
væru nú nauðsynlegar, vona sú skrifaði Napoleon bréf 11. feb.,
skoðun standi óhögguð við næstu' 1812, sem er stórmerkilegt sögu-
sambandskosningar. j le§l skjal. 1 því bréfi klagar
Eg hef altaf haft þá skoðun að hann ^fir Því að her Davousts’
samvinna milli pólitískra flokka,! hafi hrotist lnn 1 svenska Pomm-
ekki síður en einstaklinga, væri' ern °§ tekið bor§ina R^en' ~
nauðsynleg. Við ættum öll að'“Slíka móðgun”, segir hann,
vera búin að þekkja klíkustjórn-1 “sem að ósekíu er §erð Sviankl
irnar, að geta orðið samtaka aö '™j°f
ausa allar flokksklikur moldum.
Við höfum ijú í Ottawa 4 eða
fleiri flokka, sem stöðugt vinna
ar aldir, og er víst ekki úr minni! veðrið, og komið sér upp heim-
liðið. fslendingar eru hávaða-, _ .
menn, og lítt fallnir til að dyljaj fen§ið vinnu í Westminster og (
fé daglega.
til hjarta og mér tvöfalt meir,
sem hefur verið veittur sá heið-
ur að verja réttindi þess. Þó eg
veono, Og ™ J“ I r* „ , „ ’ hafi enniþá lagt mitt besta til að
Hðið. íslendingar eru hávaða-J ilum. sumt aí Þessu folkl hefir| a___,_____fg’ gV aVeóskapal gera Frakkland sigursælt, og
skoðanir sínar, þeirra beztu' Vancouver, og fer fram og til flokksstang kostar þjóðina stór-
menn hafa öldum saman unnið baka, því núeru nóg farartæki, e
að því að gera þá svo frjálsa að^ °g ólíkt sem áður var, þegar all-
þeir mættu tala og hugsa fyrir ir urðu að ganga í vegleysum.
sig sjálfa. Þessara manna er! Sjálfsagt líður fólki vel, á
stöðugt þráð velgengni þess og
sóma, hefir mér þó aldrei komið
til hugar að fórna heiðri og sjálf-
Þetta er nú orðið svo langt að ( stægj þessa lands, sem hefur
eg býst varla við að þú endist kjorið mig fyrir sinn vemdara
til að lesa það, eg skal aðeins j og iekig mig sem kjörson sinn.
minst á þjóðræknisdögum, það meðan vinna helst, en staðföst geta þess að mér líður vel, er nú^ ^n þess að kasta skugga á þann
er því til of mikils œtlast að' vinna, líkt og 1928—1934 mun rúmra 76 ára, er einibúi, lifi þó( heiður og void) sem umvefur
hugsa sé, að nú, að fengnu full-^ ’ ’ ‘ -5i ' 1 1íí: A
Veldi, að fsland, eða önnur nor-
ekki veita af bænheitu trúfólki,] engu meinlæta lífi, vantar til yðar hátign, getið þér ekki
krafist, að skoða mig sem léns-
mann yðar. Yðar hátign ræður
að biðja fyrir því, en það er nú'þess bæði trú og bindindis-
rscn lönd geti lotið rússnesku máske á meðal þeirra sem óvar- hneigð að öllu leiti.
kommúnista einræði, að halda' legar lifa, að því er séð verður. svo óska eg þér og þínum, á- nú yfir meiri hluta Evrópu; en
Því fram að Bandarlíkin bjóðij Dýrtíð er mikil, og alt risið í samt Heimskringlu og þeim sem' herradæmi yðar nær ekki til
fram stórfé til að endurreisa verði. Byggingarefni ekki síður hana iesa, svo og öllum íslend- þess lands, sem eg hef verið kall-
verið ættaður af ísafirði, hann | an áhrifavaldi Frakka, og þoka
lifa ekkjan, Ólafía Guðmunds-j ser Smátt og smátt meir á band
dóttir frá Bygðarholti í Lóni áj óvina þeirra. Árið eftir veikt-
Skaftafellsýslu, ásamt þrem ist, Carl XIII, og marz 1811, fól
hann ríkisstjórnina í hendur
prinsins, sem hann svo hafði á
hendi til 17. marz 1812, með
hinum mesta skörungskap. Svía
aður til, og það er minn einlæg- j
ur ásetningur að vernda það og!
réttindi þess, og eg skoða það
sem hlutverk, sem forsjóninj
hefur úthlutað mér. Eg get full-!
vissað yðar hátign um, að j
Svenska þjóðin er reiðubúin tilj
að gera hvað sem er, og leggja!
allt á hættu til að hefna fyrir ó-
verskuldaða móðgun, og vernda
réttindi, sem henni er, kanske,
eins dýrmæt og sín eigin til-
vera”.
Þessu alvarlega bréfi svaraði
Napoleon einungis með því að
þrengja meir að hag Svía. Er svo
var komið var ekkert annað að
gera fyrir prinsinn en að halda
hiklaust áfram þeirri stefnu er
hann hafði tekið og semja sem
fljótast frið við England, og gera
svo varnar samband við Rússa
og Englendinga.
Þegar Carl XIII tók aftur, að
nafninu til, við stjórnarvöldun-
um, lagði prinsinn fram merki-
lega skýrslu yfir umboðsstjóm
sína og hag ríksins: Að hans ráð-
um var tilskipunin af 29. júlí,
1812 sett í framkvæmd, að opna
allar hafnir í Svíaríki fyrir öll-
um þjóðum til verzlunar.
Kronprinsipn reyndi að rétt-
læta þetta í bréfi til keisarans,
sem stór reiddist þessu tiltæki
Svía. Er stríðið milli frakka og
Rússa stóð yfir árið 1812, sagði
Svíáríki upp samibandi sínu við^
Frakkland, og eftir samfund
krónprinsins og Alextnders j
keisara í Abæ á Finnlandi, var
gerður heimulegur samningur í
Pétursborg þann 24. marz 1812
milli Rússa og Svía, þar sem á-
kveðið var, að taka Norveg frá
Danmörku. Margir eldri Svíar
voru mjög andstæðir þessari á-
kvörðun, sem álitið var að
væri ráð og tillögur Krónprins-
ins. Þeir álitu að endur-samein-
ingu Finnlands við Svíaríki,
hefði verið auðvelt að koma til
leiðar á friðsamlegan hátt; því
Alexander Keisari var í slæm-
um kröggum. Árið 1812 gerði
Svíaríki einnig sambands-samn-
inga við England, og í þeim
samningi var einnig heimuleg
klausa um, aðskilnað Noregs og
Danmerkur, með aðstoð Rússa
og Englendinga. Svíar kröfð-
ust 1813, að Danir slepptu Nor-
vegi, en fengju svokallaðar
skaðabætur fyrir. Svíar sögðu'
fyrst formlega frökkum stríð á!
hendur eftir að krónprinsinn, í
maí 1813, var albúinn með(
svenska herin að stiga á skip í
Carlskrone, og samlagðist í júlí,!
her Alexanders keisara og
Friðriks mikla Prússa konungs,'
i Trachenberg í Schlsíu. Það hef-1
ur vafalaust ekki verið ætlun'
krónprinsins að steypa Napo-j
leon úr völdum, heldur að tak-j
marka yfirgang hans. Kvað eftirj
annað skoraði hann á Nanoleon
að semja frið, og í-þeim tilgangi
skrifaði hann Ney marskálki eft-
ir orustuna við Dennewitz, og
hélt samlbands hernum um stund
frá að fara yfir Rín-fljótið. Eftir
örustuna við Leipzig, þar sem
krónprinsinum var mest að
þakka sigur sambands hersins,!
hélt hann með her sinn vestur'
með Elben, gegn hersveitumj
Davoust og Dana, aðrar sveitir
sambands hersins héldu vestur
að Rín. Hann vann brátt borg-
ina Lybek, og her Dana varð að
skiljast við franska herin, sem
hafði ráðist inn í Hamborg. —
Hann setti herdeild til að ein-
H
HAGBORG II
FUEL co. n
Dial 21 331
(C.F.L. .. ...
No. 11) 21 331
2
mælar af þroskuðum
TÓMÖTUM
frá einni stöng
2 eðo 3 stangir fram-
leiða nóga tómata fyr-
ir meðal fjölskyldu.
NÝ VAFNINGSJURT
TRIP-L-CROP
TÓMATÓS vaxa fljótt
upp í 10 til 12 feta hæð
—oft til 16 til 20 fet.
Vaxa upp grindur við
hús, fjós eða hvar sem
er. Geta vaxið i görð-
um sem runnar. Fal-
legar, stórar, fagur-
irauðar, þéttar, hoilur
ávöxtur af beztu teg-
und. Framleiða meira
en nokkur önnur teg-
und tómata. (Pk. 15<)
póstfrítt.
FRI—Vor stóra útsœðisbók fyrir 1948
Stœrri en nokkru sinni fyr 33
DOMINION SEED HOUSE
Georgetown, Ontario
angra borgina og synja henni um
vistir; en hélt sjálfur með aðal-
herin inn í Holstein. Eftir lítil
vopna viðskifti við Sehested,
urðu Danir að hörfa undan, og
Fredrik sjötti varð að ganga að
friðarskilmálunum sem honum
voru settir, á fundinum í Kiel,
þann 14. janúar 1814, að láta
Noreg af hendi til Svía. Eftir
þetta fór Carl Johann með meg-
inið af hemum í gegnum Han-
nover, að landamærum Frakk-
lands, en hannn hraðaði ekki
þeirri ferð, og í millitíðinni
voru sambandsmenn hans —
Rússar, Prússar og Austurríkis-
menn — komnir inn í París. Það
er álit flestra sagnritara, að
hann hafi veigrað sér við að fara
með her inn á föðurland sitt,
Frakkland, og hafi þessvegna
seinkað förinni.
Norðmenn neituðu að ganga
undir Svíaríki og lýstu því yfir
að Noregur væri sjálfstætt og
óháð ríki, og tóku sér fyrir kon-
ung danskan prins, Frederik
Christian ( er síðar varð Chris-
tian áttundi danakonungur) Sví-
ar mótmæltu því, og sendu
40,000 vel æfða hermanna móti
her norðmanna, sem bæði var
fámennur og illa búin að vopn-
um og vistum, svo það gat ekki
verið nein sigur von fyrir þá, og
þvií síður sem þeir stóðu einir
og gátu ekki vonast neinnrar
hjálpar. Á landamærunum kom
til orustu milli þeirra og Svía,
en Norðmenn urðu brátt að gef-
ast upp, og Christian, hinn ný-
kjömi konungur þeirra, varð að
leggja niður kórónuna sem Norð
menn höfðu sett á höfuð honum.
Noregur var sameinaður Svía-
ríki, en þó með fullkomnu sjálf-
stæði í öllum innanlandsmálum.
Noregur hafði þannig sína eigin
stjórn, löggjöf, 'her og flota, sína
eigin péninga mynt og full ráð
yfir fjármálum sínum, og ekki
meir en 3000 svenska hermanna
var leyfilegt að fara yfir landa-
mærin inn á Noreg. En utan-
landsmál og pólitík var undir
sameiginlegu utanlands ráðu-
neyti Svía og Norðmanna. —
Noregur varð og að leggja vissa
upphæð árlega til uppihalds
svensku hirðarinnar (konungs-
mötu). Norðmenn voru í þessu
sambandi við Svía, þó oft óán-
Frh. á 7. bls.