Heimskringla - 31.03.1948, Blaðsíða 4

4.SÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 31. MARZ 1948
ílfdmskrmíUa
(StcfnuB ÍSM)
Kemur út á hvsrjum miðvikudegi.
Ei?endur: THE VIKING PRESS LTD.
853 og 855 Sargent Avenue, Winnipeg — Talsími 24 185
Verð blaBsins er $3.00 árgangurinn, borgist fyriríram.
Allar borganir sendist: THE VIKING PRESS LTD.
öll viOskiftabréf blaðinu aðlútandi sendist:
The Viking Press Limited, 853 Sargent Ave., Wimnipeg
Ritstjóri STEFAN EINARSSON
Utaráskrift til ritstjórans:
EDITOR HEIMSKRINGLA, 853 Sargent Ave., Winnipeg
Advertising Manager: P. S. PÁLSSON
"Heimskringla" is published by and printed by
THE VIKING PRESS LIMITED
853-855 Sargent Avenue, Winnipeg, Man. — Telephone 24185
Authorized as Second Class Mail—Post Office Dept., Ottawa
WINNIPEG, 31. MARZ 1948
Leyfið flóttamönnum iandsvist
1 grein, sem Sir Norman Angel ritar nýlega í “Sunday Times”,
spyr hann: “Hvernig stendur á því, að Bandaríkjaþjóðin er ríkust
og voldugust allra þjóða á þessari jörð?
Eftir að hafa hugsað sig um, álítur hann, að fólksinnflutnings-
stefna Bandaríkjanna sem fylgt var fram að stríðinu 1914, komi
þar meira til greina en nokkuð annað. Afleiðing hennar hafi verið
sú; að milli fimtíu og sextíu miljónir flóttamanna sem fluzt hafi úr
hinum gamla heimi, hafi flestir leitað til nýju álfunnar. Þessi
þjóð, sem í dag er ein fær um að veita heiminum bjargráð, er þjóð
hálf- og algers flóttalýðs.
Hann minnist þess, að það hafi einu sinni verið komið mjög
nærri því, að Bandaríkjamenn legðu niður þessa stefnu, sem gerðu
þá öllum þjóðum voldugri.
“Snemma á nítjándu öldinni, þegar íbúarnir voru um það
jafnmargir og nú eru í Ástraiíu, var vakin upp alda á móti inn-
flutningi, sem lítið skorti á að sigraði. Ibúatalan, sem þá var um
sjö mi'ljónir, var talin alt of há orðin fyrir landið! Hefði áróðurinn
þá gegn innflutningi hepnast, væri nú ekki um neina Marshall-
áætlun að ræða, vegna iþess, að þjóðin, sem hleypir henni af
stokkum, hefði ekki verið til. Hitler væri þá einnig enn ósigraður.
Tala flóttamanna eða heimilislausra í gamla heiminum, er
nú um eina miljón. Alt fram að byrjun tuttugustu aldar, fluttust
yfir ein miljón á einu ári til Bandaríkjanna. Og þau vissu einu
sinni ekki hvað af þessum fjölda öllum varð. Það leiddu engii;
skakkaföll af því í hagfræðismálum, og tala atvinnulausra jókst
ekkert við það. Þá var heimurinn skrítinn. Starfsáætlanir þektust
ekki í byrjun tuttugustu aldarinnar. Það var enginn að gera sér
áhyggjur fyrir morgundeginum, eða að þetta eða hitt yrði endilega
að gerast fyrst, á kostnað alls annars. Það má heita að menn væru
sér þess ekki meðvitandi, hvað þeir voru að gera, að öðru leyti eu
því, að alt starf væri bæði sjálfum þeim og heiminum til heilla.
Þannig leystu þeir, áætlunarlaust, allar ráðgátuir og gerðu það
bæði fljótt og vel, ráðgátur sem heiminum nú, með allar sínar
starfsáætlanir og ,plön, væri lífsins ómögulegt að finna nokkur
ráð við til bóta.
Sir Norman Angel lýkur máli sínu með því, að eitt af því,
sem gæti orðið til þess, að vemda þá lífshætti, sem við viljum
ekki sjá hverfa fyrir annað verra, sé að rífa niður torfærurnar,
sem lagðar hafi verið á leið þess, að flóttamenn og þeir, sem
heimilislausir séu, fái en flutt óhindraðir til hins nýja heims er
enn sem fyr, veitir olnbogabörnum heimsins þau tækifæri, er þau
þrá ekki síður en það öryggi og þann sálarfrið, er þau þyrsti eftir.
REGN EFTIR VILD
Það hafa eflaust margir óskað
sér þess á þurkaárum vestur-
fylkja Canada, að þeir hefðu
vald yfir “sól og regni”, eins og
Freyr forðum. En það gengur
ekki æfinlega alt að óskum og
að þetta yrði nokkurn tíma
valdi mannanna, mun fáa hafa
dreymt um. En það ber ekki alt
upp á sama dag. Nú er því halc
ið fram, að hægt muni vera að
láta rigna, þegar þess er æskt
víðast hvar. Hefir tilraunum
um þetta verið haldið áfram um
langt skeið í Bandaríkjunum og
hafa hepnast vonum framar
Hvort að svo mikið kveður að
því, að full bjargráð gætu orðið
að, á öðrum eins þurkaárum og
þeim er nefnd voru, er ekki full-
yrt um. Á víðfeðmum orðlögð
um þurkasvæðum, telur veður-
rannsóknastofa Bandarík j anna
ekki ráðna fulla bót, með upp-
götvun þessari. En að nokkur
aðstoð sé samt að þessu innan
vissra takmarka, mim þó áreið-
anlegt vera.
Það þykir enginn efi á því, að
hægt sé að láta rigna eða snjóa
með því að dreifa “þurrum ís
(en það kvað vera solid carbon
dioxide) uppi í loftinu á vissum
stöðum. Aðferðin til þess er
fundin og má vísindalega telja.
En annar kostur fylgir einnig
uppgötvun þessari. Hann er sá,
að derifa má þykkum skýjum
með henni og koma með þvi í
veg fyrir þrumuveður og elding-
ar, sem oft valda tjóni. Þá er og
talið víst, að þykkri þoku megi
dreifa, ef nærri er jörðu og með
því sé hægt, að gera flugförum
kleift að lenda, sem annars yrðu
frá því að hvrefa vegna þoku.
Af eldingum og þrumuveðrum
er sagt að skaðar í Bandaríkj-
unum nemi árlega um $100,000,-
000. í Canada eru einnig miklir
skaðar af þessu tæi. Hér virðist
því um mikilvæga uppgötvun að
ræða.
Bandaríkin og Canada eru að
Abbott og bréfs frá deild innan-
anríkistekna stjórnarinnar.
Kvað Diefenbaker aðferð þessa
ólögmæta og óviðunandi þar
sem þingið hefði aldrei sam-
þykt lög í þessa átt. Hann bætti
við, að Mackenzie King stjómin
liti
Páska hugleiðingar
Eftir sr. Halldór E. Johnson
Áhrifaríkasti viðburðurinn í
allri veraldar sögunni gerðist á
á löggjafarþingið nú orðið hinum fyrstu páskum. Til eru
sem hégóma og tæki ekki tillit1 sjálfsagt menn er þetta efa, en
til þess .orðið við löggjafarsm'íð-
ina fremur en henni sýndist.
TENINGUNUM VAR
FYRIR LÖNGU KASTAÐ
Við að hlýða á ræðu Trumans
forseat s. 1. viku um eflingu
herliðs Bandaríkjanna, getur
margan hafa farið að gruna, að
stríð væri nærri, en ætlað hefir
verið. Horfurnair um frið hafa
að vísu ekki verið glæsilegar
undanfarin ár. En krafa Tru-
mans forseta um eflingu hersins,
er ekki eins mikil nýung í heim-
inum og margur kann að ætla.
Rússar hafa í erg og gríð eflt her
sinn síðari árin, þó rússnesku
þjóðinni hafi ekki þurft að gefa
það til kynna, eins og lýðræðis-
þjóðir telja sér skylt að gera.
Stríð þarf því ekkert að vera
nærri fyrír tilkynnii^gu Tru-
mans, en áður. Hitt er annað
mál, að efling hers bendir æfin-
lega á stríðshættu. Og að hún
sé til, bendir yfirgangur Rússa
á meira en nokkuð annað.
Truman kvað her Bandaríkj-
anna vera mikið minni, en lög
gerðu ráð fyrir. Allur herinn
til lands, sjávar og lofts, er
1,392,000. En lög gera ráð fyrir
að hann sé 1,732,000. Viðbótin
sem ráð er gert fyrir, er því í all-
ar deildirnar um 340,000. Versni
ekki úr þessu, má það lán heita.
Tölur þessar eru teknar úr
blaðinu New York Times og eru
hér birtar til þess að menn fái
sem greinilegasta hugmynd um
það, sem er að gerast.
En í hverju og hvar liggur þá
stríðshættan? Á það hefir Wal-
ter Lippman, rithöfundurinn
víðkunni, nýlega bent, í grein er
mér er nær að halda, að þeim lá
ist að greina gerandann í frarn-
vindu síðustu alda. Að vísu má
með sanni segja að kristindóm-
urinn hafi sjaldnast verið ríkj-
andi afl á þessum öldum en áhrif
hans eru mikil, svo ekki er auðið
að skilja gang sögunnar án þess
að taka hann með í reikninginn.
Til eru þeir er neita því að
nokkuð verulega mikils vert hafi
í raun og veru gerst á hinum
fyrstu páskum, en ekki veit eg
nú samt til að nokkur þessara1
manna hafi fundið orsök þeirra
trúarbragða er vér köllum brist-
indóm. Því er eðlilegast að á-
lykta að mikill atburður hafi
orðið, viðburður sem breytti
postulunum svo þeir gátu vakið
þá öldu er yfir allair jarðir
flæddi og olli aldahvörfum.
Miklu erfiði og mikilli blek-
svertu hefir verið eytt til þess
að afsanna þær sagnir sem kirkj
an hefir bygt sínar kenningar á
Það hefir verið sannað að nokk-
urs misræmis kenni í frásögn-
um guðspjallanna. Bent hefir
verið á að ólíklegt megi teljast
að hinar fyrstu frásagnir hafi
til okkar borist í sinni upphaf-
legu mynd og eins og frásagn-
irnar voru fluttar af sjónarvott-
um. Þetta er sjálfsagt satt. Mað-
ur veit vel að margar villur
verða þegar endurritun er gerð
og aðeins færustu málfræðingar
geta gert nákvæma og ábyggi-
lega þýðingu á frumritunum
Það er engin stoð að þykkjast
þótt menn geri sér ýmsar hug-
myndir um slaka hluti. En það
er hægt að gera ofmikið úr
eða fleiri þjóðríkjum ónefndum.
Nei, Rússar hugsuðu sér að verða
drotnarar heimsins, láta allar
aðrar þjóðir lúta sér. Það var
aðeinls eitt sem hugmyndinni
gat verið til tafar í verki. Það [ ollu Þessu-
var ef Bandaríkin létu sig það Vissulega á rökhyggja skyn-
skifta. Og þar er tilgangurinn semistrúarinnar rétt á sér en
lundinn fyrir öllum lygum, húu Þarf fleíra að §era en sýna
vömmum og skömmum Rússa á fram a feilrokln í oðrum trú-
þau. Rússar gátu ekki flýtt aíbrogðum. Hún þarf sjálf að
verkinu eins og þeir vildu vegna ser jákvæðan trúar-
Bandaríkjanna. Þedr óttuðust grundvöll, annars er hún dauða-
þau hernaðarlega. En Rússar [ dærnd. Hvernig getur hún kom-
eiga eina hernaðaraðferð, semllð Þvl við? Fyrst með því að
benda á hið sannsögulega við
frásagnirnar, eins og þær birt-
ast í Nýja testamentis ritun-
um, og í öðru lagi með því að
gefa gaum að þeim verkunum
sem atburðurinn orkaði á post
öðrum þjóðum hefir oft yfirsézt;
það er að fara undan í flæmingi,
stækka svo og torvelda hernað-
arsvið óvina þjóða sinna, að þær
fái bvergi komið fram sterkri
sókn. Þeir gerðu það í stríðinu
við Frakka forðum; þeir gerðu| ulfna> °S svo aftur fyrlr þeirra
það einnig í stríðinu við Hitler, trúboðum á heiminn.
er þeir létu hann vaða yfir meg- Frásögn guðspjallanna hefir
inið af Vestur-Rússlandi og| mikið sannsagnar gildi. Þess
gleypa stærri bita en hann gat er þá fyrst að geta að postul-
melt. Þó er nú óvíst hvernig arnir haga sér alveg eins og
þar hefði farið, hefðu ekki I við mátti búast við krossfest-
Bandaríkin og allar Sameinuðu mguna og upp að páskunum.
hann ritaði í blöð syðra og erj þjóðirnar lagst á sveif Rússal Hverjir voru postularnri? —
nokkuð af innihaldi hennar hér meið Þelm- | Þeir voru óbrotnir aiþýðumenn
birt.
Með öllum hávaðanum í Vish-
insky, fulltrúa Rússa á þingi
Sameinuðu þjóðanna á síðast
liðnu sumri, um hemaðaranda
Bandaríkjanna, vakti það eitt
fyrir, að draga athygli frá því,
sem Rússinn var að hafast að.
Þó að hann tæki hvert þjóðríkið
af öðru, átti það að heita svo,
sem gert væri til verndar þeim,
frá yfirgangi Bandaríkjanna. —
Það var einnig það iíklegasta,
þar sem það voru Bandaríkin,
sem flestar af þessum þjóðum
áttu frelsi sitt að þakka eftir
stríðið 1914-1918. Sigurvegar-
ana fýsti þá eigi síður en nú að
rannsaka möguleika á víðtækri S0Sa Þær 1 sl§ °S hefðu gert
hagnýtingu hennar.
LÆKKUNAR Á SÖLU-
SKATTI KRAFIST
Einn hinna mörgu skatta sam-
bandsstjómarinnar, er sölu-
skatturinn svonefndi. Hann er
8%, en er sagður hækka fram-
færslukostnað verkamanna og
þeirra sem lágt kaup eða tekjur
hafa alt að því 15 til 20%.
Sá er fram á þetta sýndi, var
John D. Diefenbaker, K.C., ung-
ur fullhugi og sambandsþing-
maður frá Toronto, í ræðu sem
hann hélt nýlega í Ottawa.
Hann sagði söluskattinn á síð-
asta ári hafa numið 328 miljón
dölum, er almenningur hefði
orðið að borga, eða 15 miljón
dölum meira en allur tekjuskatt-
ur sem greiddur hefði verið í
landinu af þeim, er fyrir innan
3,500 dala kaup hefðu á ári.
Diefenbaker mælti einnig
kröftuglega á móti 25% auka-
skatti (excise tax) á nokkrum
öðrum vörum. Sagði hann
skatt þennan hafa verið greidd-
an nú í þrjá mánuði, án nokk-
það, ef Wilson hefði ekki komið
til skjalanna. Landvinninga-
stefna var þá ríkjandi yfirleitt
alls staðar í heiminum, nema í
Bandaríkjunum. Hana átti nú
eins að bæla niður eftir síðasta
stríð og hið fyrra. En hverníg
það hefir farið og hverjir brot-
legastir eru um það atriði frið-
arskilmálanna, vita nú allir sem
| nokkuð vilja skilja.
Rússar byrjuðu þ^gar með
hernámi nokkurra landa, að búa
sig undir annað stríð. Þeir vissu
strax, að það yrði ekki á þann
hátt gert, sem vanalegt er, svo
að aðrar þjóðir slæust ekki í leik
með þeim, sem undiroka átti.
En Rússinn vissi að það var sér
ofurefli við að eiga. Hann fer
því alt aðra leið. Hann glímir
við hverja smáþjóðina af ann-
ari út af fyrir sig og þarf ekki
annað til þess en ógnanir. Þann-
ig gengur hann til verks, sviftir
þær sjálfstæði sínu og öllum
rétti til eigna hverja af annari
— og lætur í kyrþey hvarvetna
kné fylgja kviði. Þetta átti alt
að vera gert í gustuka og vernd-
arskyni. Rúmenía og Ungverja-
landi, Tékkóslóvakiía og Finn-
nú
urra heimilda annara en út-j land, eru nú heiminum ljóst
varpsræðu-tilkynningar frá Mr. vitni um það ásamt jafnmörgum sjálfstæði sínu
En þarna er hin sanna hern- og líklegast með öllu óbóklærð-
aðaraðferð er þeir ætla sér að ir, að minsta kosti flestir þeirra.
nota nú á Bandaríkin. Þeir ætl- Slíkir menn eru sjaldnast haldn-
uðu sér að taka alla Vestur-*Ev- ir miklum hugarórum, en trúa
rópu fyrst, til þess að lengja því einu sem þeir sjá og heyra.
veginn fyrir Bandaríkjunum að Þeir voru víst ekki í neinum
veita Evrópu þjóðunum nokkra aðal atriðum frábrugðnir fiski-
vernd, þó hernaðarlega séu þau mönnunum við veiðivötnin
Rússum ofjarl ennþá. Og Rúss- Manitoba, aðeins miklu fáfróð-
ar hefðu að líkindum verið bún- ari- Þeir létu í öllum greinum
ir að koma þessu fram og hefðu stjórnast af brjóstviti sínu og
nú ráðið yfir allri Evrópu, ogj eðlis hyggindum. Þau hygg-
hnept hverja þjóð þar í lepp- indi innrættu þeim varfærni í
ríkjatölu sína, ef ekki hefði ver- því að trúa þvá einu sem vixtist
ið fyrir afskifti Bandaríkjanna trúlegast, og þá helzt því er þeir
með Marshall-áætluninni fyrst höfðu sjálfir séð og reynt.
og nú hernaðarlegri aðstoð heit-l Þeir voru einungis frábrugðn-
inni Evrópu þjóðunum, semjjr öðrum fyrir hinar nánu sam-
ekki hafa sjálfstæði sínu ennj vistir við meistarann Jesús. —
verið sviftar. Hann hafði verið þeim kenn-
Þetta er rauði þráður sögunn- arí, leiðtogi, vinur, bróðir og
ar upp til þessara síðustu og| andlegur faðir. Undir hann
verstu tíma þó í fám orðum sé báru þeir öll sín vandamál, hon-
sagður. Rússar hafa aldrei gefið um einum treystu þeir. Auð-
túskilding fyrir frið eða frelsi vitað skildu þeir hann ekki full-
annara þjóða. Næsti kapítuli komlega — eg er nú hræddur
sögunnar getur varla mikið um að sama megi segja um
breyzt frá þessu. Hann verður okkur all marga. Eitt var þeim
áframhaldandi yfirgangur og | Þ° fullkomlega ljóst um Krist,
kúgun af Rússa hálfu, að þeim að hann var óvenjuleg persóna,
sjálfráðum. Þeir höfðu ákveðið máttugur í verkum sínum, dýrð-
og kastað teningunum um þetta I legur fyrir dygðir sínar, óvið-
fyrir löngu, þrátt fyrir sam- jafuanlegur fyrir orðræður sín
vinnu-yfirdrepsskapinn með ar og kenningar. Andi hans yfir-
Sameinuðu þjóðunum, síðan| skygði þá, þeir höfðu íklæðst
stríðinu lauk. Og nema því að honum andlega skoðað, eins og
eins, að sá gangur sögunnar Pal1 löngu seinna komst að orði.
breytist nú, er Sameinuðu þjóð- Það var eitthvað af veru hans í
irnar hafa til kynna gefið, að Þelm öllum. Þeir höfðu smám
komið sé að takmörkunum fyrir saman fest alt sitt traust á hon
Rússum og yfirgangur þeirra j um elns °g litlir drengir á elsk
verði ekki lengur látinn afskifta-1 uðum föðuir.
laus, getur svo farið að þriðjaj Samt var nú ekki þetta traust
heimsstríðið sé nær en ætlað er. j róttækara en svo, að þeir flýðu
En vonin er, að áform þeirra undir eins og hættu bar að hönd-
hafi rekið sig svo á nú semjum, undir eins og rómversku
komið er, að þeim verði ekki í| herliðarnir komu til að hand-
bráðina komið í verk. Friður- taka meistarann. Síðar komu
inn í heiminum í bráð eða lengd, J þeir samt til að forvitnast um
veltur á því, hvernig þeir snúast forlög hans. Hvað sáu þeir o;
við þessum mótþróa frjálsra heyrðu? Þeir heyrðu hanr
þjóða gegn því, að vera sviftarl dauðadæmdann af Pílatusi oc
inu og gyðiska kirkjuvaldinu.
Þeir sáu hann negldan á kross-
inn. Hann hneigja höfuð sitt í
dauðanum. Þeir sáu hann lagð-
an í gröfina sem liðið lík.
Svona enduðu allir þeirra
drumar um betra iíf og bjart-
ari veröld. Hann kné fyrir valdi
sem þjakaði þá sjálfa. Þegar
þeir sáu meistarann lagðan til
hvíldar í dauðanum, fanst þeim
sem eitthvað hefði í þeim sjálf-
um dáið. Það var Krists eðlið í
hjörtum þeirra, í samvizku
þeirra, í sálum þeirra. Það gat
ekki lifað nema fyrir samteng-
inguna við hann, sem hafði þeim
það gefið. Án Krists vóru þeir
. bara fiskimenn og fjárhirðar,
og þeir hugðu nú hið bráðasta
til heimferðar. Þeir áttu þar
verk fyrir hendi sem þeim var
samboðið, að bæta fiskinet sín
og vernda kindahjarðirnar uppi
í hálendinu.
Ert þú einn af þeim er hefur
elskað og mist, elskað og mist
ástkærann vin, föður, móður
eða bróður. Eitthvað af þér sjálf-
um lifði í þeim og eitthvað af
þinni eigin sál og anda dvaldi í
þeim. Þér fanst þú sjálfur hafa
að hálfu leyti dáið með þeim,
Þú varst svo óumræðilega ein-
manna. Þetta var hlutskifti pbst-
ulanna. Hrygð þerira verður
ekki með orðum lýst því hún
náði enda dýpra. Eg vona að þú
hafir ekki orðið fyrir þeirri sorg
sem nú skal geta. Þótt dauðinn
sé sár er þó önnur reynsla enn-
þá átakanlegri. Minningarnar
varpa vermandi ljósi um grafar-
kynni horfinna ástvina. Það er
annar missir enda miklu sárari
og sviðameiri. Segjum þú eigir
vin sem þú treystir að fullu og
þú byggir miklar og fagrar von-
ir á þeim vinskap, er þú berð til
hans og heldur að hann í allri
einlægni beri til þín. Svo kemst
þú alt í einu að því að hann er
als ekki sú persóna sem þú hugð-
ir hann vera, kannske ekki
einu sinni einlægur vinur þinn
í raun og veru. Auðvitað höfðu
postularnir enga ástæðu að
hugsa til Jesu á þennan hátt.
En samt mun þeim hafa fundist
hann bregðast sér. Hafði hann
ekki fullyrt að hann væri komin
til að frelsa þá og heiminn frá
öllu sem þjakaði þá og hreldi.
Hann fékk ekki sjálfum sér
bjargað. Þeir höfðu gert sér von-
ir um að hann megnaði að brjóta
vald Rómverja og hinna gyðísku
kirkjuhöfðingja. Hann hafði
Seðið ósigur. Hann var bara
veikur og vesæll maður eins og
þeir. Góður maður að vísu og
velviljaður en jafn óburðugur
sem aðrir gegn prestlegri slæv-
isku og rómverskri harðstjóirn.
Nú undruðust þeir mest sína
heimsku að hafa látið sér til
hugar koma að hann fengi
nokkru áorkað heiminum til
hagnaðaT. Nú vildu þeir halda
til fjallanna og láta hæðirnar
fela sig meðan geislabrotið af
glóð Kristsandans fjaraði inn í
tómlæti daganna.
Næst þegar þeim bregður fyr-
ir á leiksviði lífsins eru þeir
breyttir í aðra og betri menn.
Nú eru þeir hugrakkar hetjur,
sanntrúaðir menn, ákveðnir í
því að bera boðskap guðsríkis
hugsjónarinnar til allra manna,
þótt hungur, ofsóknir, fyrirlitn-
ing og líflát yrði þeirra hlut-
skifti.
Hvaða orsakir lágu til þess-
ara miklu breytinga, sem urðu
á þessum mönnum á þremur
dögum? Eitthvað hafði umskap-
að þá og þetta eitthvað var ein-
mitt það, sem þeir sáu og
heyrðu á fyrsta páskadags
morguninn. Þessir menn vóru
að menntun og andlegum þroska
engir draumsýnis eða hug-
sjónamenn. Hugarflug skáld-
anna, heimspekis hugleiðingaf
vitringanna snertu þá lítið eða
ekkert. Þeir urðu að sjá og reyna
svo þeir mættu eignast sann-
færingu. Þetta sem þeir sáu og
reyndu leituðust svo aðrir við
Kaifasi, af romverska ríkisvald- að bókfesta löngu seinna, eftir