Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.10.1895, Blaðsíða 2

2
Þjóbvtljinn tjngh
til, jafnt að því er bitlinga-úthlutanir
og önnur þingstörf snertir, enlandshöfð-
ingi getur sá orðið og verii), sem svo að
segja ekki einn einasti maður á öllu land-
inu hefir minnstu virðingu fyrir.
Meira að segja, meðan yfirstjórn lands-
ins er erlend, og Islandi er stjórnað að
eins eptir erlendum hagsmunum og kredd-
um, þá eru iniklar líkur til þess, að í
landshöfðingja-sessinn verði ekki aðrir
settir, en þeir, sem stjórninni í Höfn eru
jafn fylgispakir, eins og dilkurinn er
dilkánni, með öðrum orðum þeir, sem
þjóð vorri eru óþarfastir og andstæðastir
í ýmsum greinum.
Og það hefði verið næsta óhyggilegt
og ófyrirgefanlegt af þinginu, eins og
stjómarhagur vor stendur, að kasta í
hendur stjórninni jafn miklu fé, eins og
ætlað er til leigu og útgerðar landsskips-
ins, án þess að geta að nokkru haft hönd
í bagga með því, að ferðum skipsins, og
útgerð þess allri, verði svo hagað, sem
þjóðinni er gagnlegast.
En einmitt með ákvæðinu um far-
gæzlumennina, sem kosnir skulu á hverju
þingi, hefir þingið að nokkra tryggt sér
og þjóðinni þessi nauðsynlegu áhrif, og
fyrir það á það þakkir skilið.
----cooggooo----
Fréttir útlendar.
Með póstskipinu „Laura“ 4. þ. m.
bárust þessi tíðindi markverðust frá út-
löndum.
Danmörk. Konungur vor aptur
kominn til heilsu. — Tíðarfar all-gott í
sumar, svo að kornuppskeran varð í góðu
lagi. — Politisk tíðindi engin markverð,
bíður allt þingsins, sem að vanda tekur
til starfa í öndverðum október.
Af látnum merkismönnum má nefna:
háskólakennara George Stephens, ágætan
málfræðing (f. í Liverpool 13. des. 1813)
og hæztaréttardómara Ollgaard, eirm af
skarpvitrustu lögfræðingum Dana (f. 1837).
Noregur og S'vít>jóð- Þar
greiðist ekkert úr ágreinings-atriðunum
milli frændþjóðanna, og situr Stang’s-
ráðaneytið enn að völdum í Noregi.
Einn af helztu náttúrufræðingum Sría,
Sven L. Lovén, er nýlega látinn (f. 1809).
JÞýzlcalancl- Að boði Vilhjálms
keisara voru hátíðahöld rnikil viða á
Þýzkalandi í minningu þess, að þá voru
25 ár liðin, síðan Þjóðverjar unnu hinn
fræga sigur á Erökkum í orustunni við
Sedan (1.—2. sept. 1870); en ýms blöð
„socialista“ kölluðu hátíðahöld þessi ein-
beran óþarfa, og að eins Erökkum til
storkunar, enda væri og fremur efni til
sorgar en gleði, er minnzt væri jafn
mannskæðrar orustu; vÖldu blöðin „Yor-
wartsu og „Yolksblattu keisaranum ýms
miður sæmileg orð, út af liátíðahöldunum,
svo að ritstjórarnir voru báðir hnepptir
í varðhald, en keisari valdi „socialistumu
ýms all-þung orð, kallaði þá „mannfélags-
fénduru, og kvað brýna þörf á, að stemma
stigu við æsingum þeirra.
I^i"ií!<1- Hægt og sígandi
sækist Erökkum herforin á Madagaslcar,
en þó hefir nú Dvchesne, hershöfðingi
þeirra, ný skeð tekið borgina Andríha,
og lætur drýgilega yfir, að hann muni
vinna höfuðborgina, áður langt um líður,
og að mótstöðu eyjarskeggja verði þá
lokið.
Spánn. IJppreistarmenn á Cuha
hafa lýst eyjuna lýðveldi, og kosið þann
mann, er Santa Lucia nefnist, til forseta
lýðveldisins; fær Martinez Carnpos, hers-
höfðingi Spánverja, lítið að gert þar
vestra., og heimtar sífelit meiri og meiri
liðskost; en lieima fyrir á Spáni hafa
lýðveldismenn sýnt sig líklega til upp-
reisnar i ýmsurn borgum, svo að horf-
urnar eru ekki sem vænlegastar. —- Mælt
er, að ýmsir auðmenn í Bandaríkjunum
styrki uppreistarmenn á Cuba með fjár-
framlögum.
Br'etlancl. Út af ofsóknum gegn
kristnum mönnum í Armeníu, skoruðu
Bretar, og fleiri stór-þjóðirnar, á Tyrki,
að bæta þegar landstjórn í Armeníu, svo
að rétti kristinna manna væri þar borgið,
og svaraði soldán góðu um það, en ætl-
aði þó auðsjáanlega að þumba það fram
af sér að vanda; en nú mun honum þó
eigi annað hlýða, en að gjöra bragarbót,
með því að brezka stornin hefir þegar
sent nokkur herskip áleiðis þangað.
Með landi fram 1895.
Dei gamla fjell i syning om
er altid eins aa sjaa.
Ivar Aasen.
Sem fyrri horfa hyrnurnar
svo hljótt og rótt á sæ,
og forau kafalds kyrnurnar
með kúfinn sinn af snæ,
V, 1.
og djúpin öll og dalirnir
það dvelur kyrt sem fyr,
en horfnir sýnast halirnir,
og hvar eru þeir? eg spyr.
Og jafnir standa jöklarnir
með jakalöfin forn,
og dansinn stíga stökklarnir,
en Stígur kvaddi Horn;
og sömu glotta gnúparnir
—‘ JeS get ekki að því gert,
mér finnst sem standi strjúparnir
með stýfðan háls um þvert. —
Þar roðnar gamli Riturinn,
er rennur aólin blíð,
og sami leyptrar liturinn,
og lýsir Stigahlíd. —
Þar sástu, frændi, í Fjörlfunum,
hve fagurt sólin dó,
og gakkt þú eins frá gjörðunuin
með gullna sálarró!
Þar kemur sem sé Kópurinn
og kveðst ei þurfa staf:
Hví glottir þú svo glópurinn,
og gónir fram á haf?
Hvar búa fornu frændurnir,
er forðum lék eg við?
þín borg er heil, en bændurnir
þér blunda’ á hvora hlið.
Og traustu Látratangarnir
sig teygja líkt og fyr,
og allir nesja angarnir
við ægis bíða dyr;
og sama busl í bjarginu
mer berst að hlustum enn
af gamla fugla garginu,
en — gröfin byrgir menn.
Þar blasa yndis-eyjarnar
um allan Breiðafjörð.
En hvar eru mildu meyjarnar,
þú mæra fósturjörð?
Menn lilægja og segja: hrellingin
um hvert mitt sitji sfcig,
þá komi einhver kellingin,
og kenna segist mig.
En kom þú svanni sjötugur,
og sjáðu frjálst á mig;
minn græni kjóll er götugur,
og gjarnan kyssi eg þig.
Af skapa döpru dómunum
opt dundu síðan jel
er brauztu eitfc af blómunum,
og baðst mig fara vel.
Með grænum jaðri á Jóklinum