Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.01.1898, Blaðsíða 5

16.—17.
ÞjÓÐVrLJINN UNGI.
65
esku málmynda-lýsingar, með samkenn-
urum 6Ínum Gísla Magnússyni og dr. Jóni
Þorkélssyni. — Hann var og ræðuskör-
ungur all-mikill, onda liggur eptir liann
á prenti safn af kveldbugvekjum.
Árið 1865 gekk síra Jónas að eiga
Elinborgu, dóttur böfðingshjónanna Kristj-
áns sýslumanns Magnússens á Skarði og
Ingibjargar EbenezersdMtur, sýslumanns i
Hjarðardal. — Börn þeirra bjóna, sem
upp komust, eru: þrjár dætur: Ingibjörg,
gipt síra Sveini Guðmundssyni á Ríp,
Margrét, gipt síra Guðlaugi Guðmundssyni,
Skarðsþingapresti, og Kristín, gipt móð-
urbróður sinum Boga Magnussen á Skarði,
og þrir synir: Einur, sem nú er í latínu-
skólanum, Kristján og Gueftnundur.
-----ooOjgooo—r--
Staðfest lög, 6. nóv. síðastl. hefir
lconungur staðfest eptirfylgjandi lög, er
samþykkt voru á síðasta alþingi.
I. Fjárlög fyrir árin 1898 og 189.9.
II. Lög um samþykkt á Jandsreikn-
ingnum fyrir árin 1894 og 1895.
III. Fjáraukalög fyrir árinl894—1895.
IV. Fjáraukalög fyrir árin 1896—1897.
V. Lög um act stofna byggingarnefnd
í Seyðisfjarðarkaivpstað.
VI. Lög um nybyli. (Með lögum
þessum er tilskipun 15. april 1776 um
fríheit fyrir þá, er vilja taka upp eyði-
jarðir, eða óbyggð pláss, á Islandi, numin
úr lögum, og gefnar nákvæmar reglur
um það, hvernig að skuli fara, er menn
vilja stofna nýbýli á eyðijörðum, og i
öðrum óbyggðum löndum, er enginn get-
ur sannað sína eign, eður og i afréttum
og almenningum, er sveitarfólög oiga,
ef sveitarstjórn og sýslunefnd veitir til
þess samþykki sitt.)
VII. Lög um að stjórninni veitist
lieimild til að liafa skipti á 7 liundruðum,
er landssjóður á í jörðinni Nesi í Norð-
firði og kirkjujörðinni Grœnanesi sama
staðar.
VIII. Lög um lœkkun á fjárgreiðslton
þeim, er hvita á Holtsprestakalli í Rangár-
vallaprófastsdœmi. (100 kr. árgjald, er
greiðast átti frá brauðinu samkvæmt 1.
gr. laga 27. febr. 1880, fellur niður, og
prestakallið fær eptirgjöf á 1300 kr.
landssjóðsláni, er stafar af byggingu Ás-
ólfsskálakirkju.)
IX. Lög um heimild til að ferma og
afferma skip á helgidögum þjóðkirkjunnar.
(Heimila að ferma og afferma skip á
helgidögum þjóðkirkjunnar, en þó eigi
á kirkjustöðum, meðan á messugjörð stend-
ur, nema brýn nauðsyn só til.)
X. Lög um sérstaka heimild til að af-
má veðskuldbindingár úr .veðmálabókum.
XI. Lög um uppreist á æru án kon-
ungsúrskurðar.
XII. Lög um frestan á framkvæmd
laga 25. okt. 1895 um leigu eða kaup á
eimskipi og útgerð þess á kostnað landssjóðs.
XIII. Lög um þóknun handa forstjór-
um og syslunarmönnum Söfnunarsjóðs Is-
lands.
XIV. Lög um breyting á 6. gr. tilsk.
4. maí 1872 um sveitarstjórn á Islandi,
og urn viðauka við Jög nr. 1, 9. jan. 1880.
(Heimilt er sýslunefnd að leyfa, að kosn-
ingar -í hreppsnefnd fari fram á haust-
hreppaskilaþingum í þeim hreppum, þar
sem svo sórstaklega bagar til, að það er
nauðsynlegt. — Varasýslunefndarmenn
skulu kosnir í öllum breppum landsins,
er mæti í forföllum aðal-sýslunefndar-
mannsins, og bafi sömu skyldur og rétt-
indi, sem sýslunefndarmenn, nema eru
eigi undanþegnir að vera í hreppsnefnd.)
XV. Lóg um undirbúning verðJags-
skráa. (Sbr. 29.—30. nr. VI. árg. „Þjóðv.
unga“.)
24
borginni, og starði upp á fjöllin, fógur og tignarleg, sem
risu þar í grenndinni.
Hann var laglegur piltur, drengurinn þessi, allra
fallegasta barn, með stór, mórauð augu, og mjög þykkt
liár, sem stýft bafði verið neðan af, rótt fýrir ofan augna-
brýrnar. — Hann var i bláleitri treyju, með útsaumi
kringum hálsinn, og í hendinni bélt bann á samlitri húfu.
Morgun þann, er hór um ræðir, var bann í daprara
bragði, en venja lians var, og var orsökin sú, að kvöld-
inu áður bafði einn af vinurn lians, sem reyndar var
fullum tiu árum eldri, farið af stað yfir fjöllin, til þess
að koma sór í kennslu hjá meistaranum Francesco í
Bologna.
Og það var lika ekki að furða, þó að bann sæi
eptir vini sínum, því aðTímoteo della Víta bafði ein-
att verið honum góður, gefið bonum margt barnaglingrið,
og leikíð sór opt við bann.
Eb eitt var það þó, öðru fremur, sem læzt liafði
sig i huga sveinsins, og það voru orðin, sem Tímoteo
sagði að skilnaði: „Jeg fer til allra bezta manns, og á
að verða málari“, þvi að málara-íþróttin var í augum
sveinsins hið háleitasta í þpiminum, enda bót drengur
þessi Rafael, sonur hr. Gíovanní Sanzio’s, og var
þá rúmra tíu ára að aldri, er saga þessi gerðist.
Ættingjar Rafaels þöfðu flúið undan spjótsoddum
21
En lautenant P o b 1 var nú samt of reyndur lög-
reglumaður til þess, að láta þar við sitja, þvi bann lót
þegar taka allt upp úr kistunni, barði hana alla að utan,
og athugaði bana vandlega, unz bann á kistubotninum
fanns tórt leyni-bólf, sem fullt var af gripum og gersemum.
Við þetta brá Júlíönu svo, að bún bliknaði upp,
en var þó mjög róleg, þegar farið var í burtu með hana.
Seinna, þegar fyrir réttinn kom, þverneitaði Júlíana
öllu i fyrstu, unz hún var yfirheyrð í sameiningu við
móður sína, og þessa þokkalegu frændur, þá meðgekk
bún loks allt.
Um innbrotsþjófnaðinn hjá frú Wellner bafði
Júlíana fyrir löngu tekið ákvörðun, og var það meining
hennar, að nota þýfið til þess, að komast undan til Ame-
ríku, með móður sinni, bróður og unnusta, giptast þar,
og lifa þar i dýrðlegum fagnaði, án þess að þurfa að vinna.
Af hendingu liafði hún komizt eptir, hvernig til-
bagaði í húsinu, og fannst benni þá vegurinn yfir garð-
inn okkar tiltækilegastur, og því var það, að hún, með
fölskum meðmælingabrófum, lagði svo mikið kapp á, að
kornast í vist til okkar.
En þegar mér tókst að hindra þá fyrirætlun hennar,
heppnaðist henni, að ráðast til vistar bjá justitsráðsfrúnni.
Og þaðan rannsakaði hún svo húsakynnin, unz
henni fannst tíminn kominn, til þess að fremja glæpinn.