Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 12.01.1898, Síða 6

66
Þjóðviljinn ungi.
YII, 16,—17.
Hascakirkja fokin. í ofsarokinu 20. nóv.
síðastl. fœrðist kirkjan í ’Haga á Barðaströnd
liér um bil 10 faðma af grunni, skelltist á
hliðina, og varð fyrir þeim skemmdum, að tal-
ið er vist, að byggja verði kirkjuna að nýju.
ísafirði 12. jan. ’98
Tíðarfar. Stillviðrin héldust fram yfir nýár-
ið, unz kafaldsblota gerði að kvöldi 5. þ. m.,
og siðan norðan snjóhret 7.-9. þ. m. með vægu
frosti, 2 stig á Reaumur. — 10.—11. stillt og
frostlint veður, ög suðvestan jeljagangur í dag.
Ailabrögð. 2—3 fyrstu virkudaga nýbyrj-
aða ársins var all-góður afli hér við Út-Djúpið,
J—2 hundruð í Hnifsdal og Seljadal, og end.i
3—4 hundruð í Arnardal og Höfnum, eptir því
sem spurzt hefir; en síðan hefir verið fremur
tregt um afla.
Blysförln, sem haldin var hér í bænum á
þrettándanum, gat þvi miður, vegna hvassviðr-
is og krapa- veðráttu, eigi orðið svo skemmtileg,
sem orðið myndi í góðu veðri, og er því á orðii
að efnt verði aptur til blysfarar hér í bænumi
og sætt þá betra veðri.
lík Asgeirs heitins Jenssonar, sem drukkn-
aði 27. f. m., var slætt upp hér á firðinum fám
dögum síðar.
Opinberar dansskemmtanir voru haldnar á
2 stöðum hér i bænum á þrettándanum, og
heyrist ekki annars getið, en að unga fólkið
hafi skemmt sér þar þolanlega.
Síldveiðafélag Hnifsdælinga o. fl. liélt fund
i Hnífsdal 8. þ. m., og kvað þar meðal annars
hafa verið ályktað, að fresta í ár öllum fram-
kvæmdum, að því or íshúsbyggingu snertir, en
að halda félaginu að öðru leyti áfram.
Málaferli. Meiðyrðamál það, sem ritstjóri
blaðs þessa höfðaði í haust gegn Jóni Laxdal
verzlunarstjóra, og gagnsök hans á hendur rit-
stjóranum, var lagt í dóm 22. f. m.
Skuldamál kvað nú P. M. Bjamarson, verzl-
unarmaður hér í bænum, ætla að höfða gegn
Guðm. hreppstjóra Eirikssyni á Þorfinnsstöðum í
Önundarfirði, Kr. bónda Guðlaugssyni á Núpi
og Kristjáni skipstjóra Andréssyni í Meðaldal,
út af því, að þeir, sem fulltrúar, eða forstjórar,
hins svo nefnda „kaupfélags Vestfirðinga11
kvað hafa færzt undan að greiða að svo stöddu
vörur þær, er nefnt félag fékk hjá Pétri síðastl.
sumar, með þvi að þeim kvað þykja varan hafa
orðið dýr. —- Er mælt, að sýslumaður fari vest-
ur í fjörðu einhvern þessara daganna, og að
málunum verði stefnt fyrir gestarétt.
Arfleiðsluskrá vefengd. Einn af bræðrum
Asgrxms heitins Jónatanssonar á Sandeyri, hús-
maður Guðmundur Víborg á ísafirði, hefir nú
krafizt opinberra skipta í dánarbúi bróður síns,
og vill fá riptað arfleiðsluskrá þt irri, er þau
hjónin, Ásgrímur og kona hans, höfðu gjört
sín á milli, og átti eptir því tostamenti ekkjan
ein að ganga til arfs. — Þykir liklegt, að það
mál sé byrjað, en ekki búið.
Nú fást til kaups sexrœðings- og
óáía-róðrarárar kjá
Olafi Halldórssyni á Isafirði.
Augl^sing.
Hér með gjöri jeg undirritaður vitan-
legt, að frá þessum degi geng jeg í al-
gjört bindindi, og bið eg því alla mína
kunningja, vini og vandamenn, að bjóða
mér ekki neina áfenga drykki. —
p. t. Isafirði 1. janúar 1898
Sigurvin B. Hansson, frá Flatey.
Bindindismannadrykkurinn
„CHils
er ljáflongur og fínn svaladrykkur. „Chika“
er okki meðal þeirra drykkja, sem meðlimum
af stén; óku L anmerkur af N. I. O. G. T. er
bannað rð divkka.
Maiún Jensen Kjobenhavn.
Uii)'j'V,]ithÐur ivrir ÍsM: f. Hjorth & co.
í frek 8 ár heíir kona mín þjáðst
mjög aí bi jóstveiki, taugaveiklun, og
slærnri meK ingu, og hafði hún þess vegna
reynt ýinis konar meðul, en allt að á-
rangurslausu. Jeg byrjaði þá að reyna
hinn iieimairæga Kína-lívs-elexir frá
22
Móðir Júlíönu hafði látið það berazt út meðal nábúa
sinna, að hún væri fárveik, en farið siðan í kyrrþey, með
dóttur sinni, til borgarinnar, og hitt þar mennina á tiltekn-
um stað, og var það einmitt þá, að jeg sá þeim bregða fyrir.
Innbrotið lánaðist, og allt gekk, sem ráðið var.
En „enginn má sköpum rennau, og ógæfan er opt
fljót í fórum.
Og í þetta skipti tókst nú svo til, þegar þettafall-
ega félag var á bakaleiðinni yfir um garðinn okkar —
Júlíana hafði fyrir löngu iitvegað sér lykil bæði að garðs-
hliðinu og götudyrunum —, að þá missté unnusti Júliönu
sig svo hraparlega á þrepi einu í garðinum, að hann
meiddist svo í fæti, að hann komst við illan leik heim
til sín.
Af þessú leiddi nú, að um Ameríkuferðina gat ekki
verið að tala að svo stöddu, enda var Júlíana ekkert óróleg
yfir því, þar sem hún alls ekki kveið þvi, að óverknað-
urinn kæmist upp.
Hjá justitsráðinu hafði henni með framferði sínu
tekizt að geta sér svo góðan orðstý, að óhugsandi var,
að grunurinn gæti fallið á hana, ekki sízt þar sem það
var einmitt hún, sem jafnan fann það, sem glataðist þar
öðru hvoru í húsinu.
Ekki var það nú samt ætlun Júlíönu, að hverfa svo
til Vesturheims, að hún tæki ekki eitthvað með sér til
23
minningar um justitsráðið, og frú hans. — Siður en svo,
þvi að hún hafði þegar látið mág sinn smíða sér lykil
að skrifborði justitsráðsins, og ætlaði svo nóttina áður; en
hún færi, að rannsaka það nákvæmlega, því að hún vissi,
að hann átti þar bæði peninga og ríkisskul dabréf goymd.
Júlíana var dæmd í margra ára hegningarhúss-
vinnu, með því að kyrkingartilraunir hennar við gömlu
frú W e 11 n e r hertu að mun á hegningunni; en ekki sást
henni bregða, er dómurinn var upp kveðinn.
Að líkindum hefir Jixlíana enn í dag enga hug-
mynd um það, að það var mér, eða þó öllu heldur
þessum kynlega draum mínum, að kenna, að upp komst
um hana, — já, þessum draumi, sem jeg enn, eptir
mörg ár, okki get hugsað til, nema með ónota-tilfinningu.
En var hann annars ekki greinilegur fyrirboði, eða
bending frá forsjóninni, til þess að vernda oss frávoða?
Mér, og frændsystrum mínum, getur að minnsta
kosti ekki skilizt hann öðru visi.
Drengurinn Jfrá Urbínó.
Það var einhverju sinni vorið 1490, þegar Lúíbaldo
var hertogi í Urbíno, að drenghnokki nokkur stóð þar í