Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi


Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 07.11.1904, Blaðsíða 3

Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 07.11.1904, Blaðsíða 3
t> rófi V’ÍLJfNN’ 175 XVIh , 44. Hann var jarðsmnginn að Bessastaðakirkjn 4. þ. m. Úr berklareiki hafa ný skeð látizt þrjú ung- menni í Reykjavík : Geir, sonur Snæbjarnar Þor- vaídssonar, fyrrum kaupmanns á Akranesi, Steýán, sonur Valdimars kanpmanns Ottesens, og Lomsa, •dóttir Jóhannesen’s sáluga, kaupmanns í Reykja- vík. Þetta sorglega brun unga fólksins virðistþví miður benda á, að berklaveikin sé farin að auk- ast all-iskyggilega í Reykjavík, og ættu menn þvi að kosta kapps um, að gæta sem mestrar varúðar, þar sem veikinna.r verður vart, svo að hún berist eigi á aðra. Smátt telur nú stjórnarblaðið „Reykjavík“ til tíðinda, er það getur þess, með afar-miklum gleiðgosahætti, sem ritstjóranum er lagið, að ein- hverjir stúdentar hafi orðið öl-hreifir í skilnað- arsamsæti, er ,,landvarnarmennu í Revkjavík héldu Einari sýslumanni Benediktssym 27. okt. síðast]., og ýkir blaðið þá frásögn sína stórum. Ef til vill telur blaðið atvik þetta vera afar- þýðingarmikið, og sárbeittasta vopnið, í barátt- unni gegn kenningum „landvarnarmannanna11'? En þar sem fullyrt er, að eigi hafi verið minni brögð að „fylliríinu“ i eptirdrykkjunum eptir „ritsíma-átið“, væri fróðlegt að vita, hvaða úlit „ns.iigagn sannsöglirirar‘Y!j hefir á þeim stór- tíðindum, þar sem það hefir eigi getið þeirra að neinu leyti. Um 300 fjár var selt á uppboði i Reykjavík 2.—3. nóv., þar sem fjárfíutningar þangað hafa verið svo miklir í haust, að kaupmenn þar vildu ekki liaupa. — Fé þetta ha,fði verið rekið alla leið austan úr SkaptafellsHýslu, og var því orð- ið all-slæpt, og ílla útlítandi, og jafn vel farið að sjá blóð í sporum þess, er til Reykiavíkur kom, og er slík meðferð mjög vítaverð — Féð komst þó engu að siður í alL-bátt verð. Thore-félags skipið „Tryggvi kongur“, kapt. Níelsen, kom loks til Revkjavíkur 28. okt., frá Breiðaflóa og Vestfjörðum, hafði tafizt af óveðr- unum. — Skipið lagði a,f stað til útlanda 30. f. m.. og þar með all-margt fai'þegja, þar á meðal Wanrdnhl skipstjóri, og 5 strandmenn aðrir, af timburskipinu, er strandaði á Vogavík, verzlun- ar-erindsreki Chr. Níelsen frá Isafirði, ’ungfrúrn- ar Mar'm Bachmann, Gunnhildur Thorsteinsson og Valgerður Steinsen, prentari J6n Relgason, snikkari Hjörtur Frederiksen, bakari Ingólfvr Sigurðsson, o. fl. o. fl. Ekki ber blöðum stjórnarinnar vel saman um það, hve margir hafi tekið þátt í !„ritsíma-átinu“ 22. £ m., þar sem „Þjóðólfur“ nefnir 70, en „mál- gagn sannsöglinnar“(!) þokar tölunni upp í 80. Sannleikurinn er, að sainsætismenn voru að eins um 60, og þar sem starfsmenn Landsbank- ans og stjórnarráðsins — sem virðast skoða það, sem skyldu-kvöð að „jetajfyrir ráðberrann“, hve nær sem óskað er — eru samtals um 20, þáj er auðsætt, hve afar-báglega hr. Jóni Olnfssyni hefir gengið smalamennskan, þrátt. fyrir allt skóslitið. I samsætinu tóku eigi aðrir til máls, en rit- stjóri „sannsöglinnar“ og r&ðherrann, enda Jtil þess tekið, hver devfðar-bragur þar varáöllum, meðan samsætið stóð yfir. «*F wr Egia Kína-lífs eleiír. Verðið á China-líf s-el exír hefir, svo sem hinum virðulegu neytendum er kunnugt, verið hækkað upp í 2 kr. fyr- i‘r flöskujna, sakir hinnar miklu toll- hækkunar, en í raun og veru er hann þó ekki eins dýr, eins og áður, þegar flaskan va’r seld á 1 kr. 50 a., þar sem tekizt hefir með nýrri vélum að ná langturn kröftugri vökva úr iurtunuin, en fyr. C h i n a-1 í f s-e 1 e x ir i n n er alls ekk- ert leynilegt læknislyf, og eigi er heldur látið í veðri vaka, að svo sé. Hann er að eins bitter-tegund, til að bæta melt- inguna, og bæði menn, sem þekkingu hafa í siíkum efnum, og neytendurnir, hafa með fjölda vottorða staðfest gagn- semi hans í mörgum hættulegum sjúk- dómstilfellum, og það er að eins. fátt þeirra vottorða, sem almenningur hefir fengið vitneskju um í blöðunum. í Dan- mörku, og í öðrum löndnm, er öllum verzlunarmönnum leyft að selja hann. og bindindismönnum er í Danmörku leyft að neyta hans, með því að í honum er að eins afar-lítið af áfengi, sem nauðsyn- legt er, til þess að hann geymist ó- skemmdur. Kgl. danslte heilbrigðis- ráðið segir: Chi n a-1 í f s-el ex ! r i nn er eigi auðið að leysa sundur, svo að hvert efni hans sé sór, en í honum eru að eins efni, sem gagnleg eru fyrir heils- una“. China-lífselexírsins ættu allir að neyta daglega, bæði sjúkir og heilbrigðir, með því að hann er styrkjandi fyrir öll líffæri líkamans, og sönnun mn ágæti hans er það, að hann hefir hlotið gull- medalíur, þar sem hann hefir verið látinn á sýningar, nefnilega í Amsterdam, Antwerpen, Brussel, Chicayo, í Lundúnum og í Paris. Ch in a-1 í f s-e 1 ex í rin n er hvívetna viðurkenndur. sem ódýrasti og bezti bitt- er með því að lögurinn er hinn kröpt- ugasti og sterkasti lögur, sem til er. Sér- hverjum er vill neyta „bittersnaps“ með máltíðum, án þess að fylgja notkunar- reglunum, ráðum vér til þess, að blanda honum saman við eina flösku af portvíni, 18C „Ekki, þótt eg ætti iíf mitt að leysa“, svaraði* sira Ching hátiðlega.. En spurningin er, hvort það getur þá eigi varðað lif yðar“. „Fari það þá svo“, svaraði síra Ching. „Það, sem mér hefir verið trúað tyrir, sem presti, fær eDginn að vita. Takið mig fastan fyrir morðið, en reynið eigi, að telja mig á það, að bregðast skyldu minni, sem prestur“. Að svo mæltu gekk síra Ching út úr herberginu, og horfði Drage á eptir honum, og gat eigi varizt þess, að dást að honum. Líonel lávarður 'nafði hallazt aptur á bak i stólnum, og skein hræðsían út úr augum hans. „Þér hafið hegðað yður svivirðilega, Drage“, mælti William. „Jeg hefi breytt, svo sem staða mín heimtar af mér“, svaraði Drage kuldalega. „Presturinn getur sagt sér til varnar það, sem honum þóknast, en jeg tel hann sekan, og verð því að beiðast leyfis yðar til þess, Líon- el lávarður, að jeg taki hann fastan“. „Biðja inig!“ æpti lávarðurinn, og spratt upp, sem óður væri. „Þér ætlið mér slíkt? Ætti jeg aðlátataka einn af prestum vorrar helgu kirkju höndum, sakir auð- virðilegrar aðdróttunar! Farið! Víkið út úr herberg- inu, og látið mig aldrei sjá yður framar. Síra Ching er saklaus, en þér eruð þorpari Jeg segi yður að fara!“ „Jeg skal fara“, svaraði Drage, og gekk til dyra, „en jeg fer til næsta yfirvaids, og áður en kvöld er kom- ;ið, skal sira Ching sitja í varðhaldi“. 177 grennd við LioDel, og mælti ekki orð, enda þótt hann ó- efað vissi, í hvaða erindum hann hafði verið boðaður. „Síra Ching“, mælti lávarðurinn, all-fljótmæltur. „Þér verðið að fyrirgefa mér það, sem eg þarf að segja við yður, því Drage hefir ákært yður“. „Mér er það kunnugt“, svaraði sira Ching. „Hann ber mór á brýn, að jeg hafi myrt Píers lávarð“. „Og hverju svarið þér þvi?“ „Jeg neita“, svaraði presturinn alvarlega. „Jeg mótmaelti þessari ákæru i gær, og sama gjöri jeg enn“. „En hvaða grein gerið þér þá fyrir rýtingnum, sem er yðar eign?“ spurði Drage, er gramdist þessi þrjózka. „Jeg hefi þegar sagt yður það einu sinni, að jeg gleymdi honum hérna á borðinu, þegar jeg sýndi ungfrú Lametry hann, og hefi ekki séð hann síðan, unz þér sýnduð mér hann í gærkveldi“. „Þér sjáið, hr. Drage“, greip lávarðurinn fram í, með ákefð, „að sira Ching getur sannað sakleysi sitt“. „Getur hann sannað, hvar hann var um nóttina, er morðið var framið?“ „Jeg var hjá Cuthbert Coffin til miðnættis“, svar- aði síra Ching, „og getur hann borið um, hvenær jeg fór frá honurn. En þaðan gekk jeg beint til herbergis míns, og kom mér í rúmið“. „Komuð þér ekki í bókaherbergið?“ „Nei! Jeg fór ekki einu sinni ofan stigann“, svar- aði síra Ching. „Að vísu get jeg ekki leitt vitni að því, að jeg hafi háttað um miðnætti, en engu að síður segi eg það þó satt“. .„Auðvitað segið þér satt“, greip Líonel fram í. „Jeg

x

Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi
https://timarit.is/publication/131

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.