Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 24.05.1907, Qupperneq 5

XXI. 23,—24.
Þj óð vilinn.
93
„Iogólfuru nefnist, 1300 smálestir aðstærc*,
og á það að fara ferðir þær, sem „Tryggva
koDgiu voru ætlaðar; og leggur af stað
frá Khöfn 16. rriai.
Erlent fjármagn á íslandi.
Félag isl. stúdenta í Kböfn átti fund
með sér 11. maí, og voru allir áeittmál
sáttir um það, að Islendingum bæri að
sporna við öllum tilraunum i þá átt, að
hleypa erlendu fjármagni um of inn í
landið. — Samþykkt var þvi, að skora
fastlega á alþingi, að semja laganýmæli,
er tryggi efnalegt sjáltstæði landsroaDna
í framtíðinni.
Kaupmannahöfn 16. maí ’07.
Koma Konungs.
Að því er ferðina til Islands snertir,
hefir konungur sambykkt þessa ferðaá-
ætlun: Lagt af stað frá KaupmaDnahöfn
21. júli, komið til Reykjavíkur 30. júli.
— Þaðan lagt af stað 11. ágúst, og kom-
ið við á Isafirði, Akureyri og Seyðisfirði,
-og komið heim til Kaupmannahafnar 20.
ágúst.
Oákveðið enn, hvaða skip fiytur dönsku
ríkisþingsmenDÍna.
(Enda þótt boðið væri 40 dönskum
rikisþingsmÖDnum, verða þó að eins 34
i förinni, með þvi að jafnaðar menn vilja
ekki eiga neinn þát-t i henni. — Þeir
höfðu farið því fram, að ekki ætti við,
að hafa tvö herskip í förinui, oíds og í
ráði kvað vera, en vildu, að ferðin yrði
blátt áfram, ekki sízt þar sem Island væri
eina landið i Evrópu, er ætti þvi láni að
fagna, að hafa enga heimenn, né her-
kostnað. — Þessari kröfu jafnaðarmanna
var þó eigi sinnt; og vilja þeir því ekki \
eiga neinn hlut að máli).
Þingkosningar í Austurríki.
Fyrstu rikisþingskosningar i Austur-
riki: síðan er almennur ko9ningarréttur
var í lög leiddur, eru nýlega um garð
gengnar, og hefir jafnaðarmönnum fjölg-
að mjög á þingi, en flokkur þýzkra fiam-
sóknarmanna er nú úr sögunni.
Ókyrrð á Indlandi.
Oeyrðir i Lahore, og mikil ókyrrð
víðar á Indlandi. — Brezka stjórnin hefir
gert strangar ráðstafanir.
íiýtt fiskiveiðagufnskip.
hefir féiagið „Erfingjar Wathne’s“ nýlegakeypt,
og kvað ætla að nota það til þorsk- og síld-
veiða. Nafn skipsins er „Edda.
Kirkjumiíliifund
hafa prófastarnir síra Jens Pálsson i Görðum
og síra Ólafur Ólafsson í Hjarðarbolti boðað í
Reykjavík 1. og 2. júlí næstk., til þess að ræða
um tillögur kirkjumálanefndarinnar.
Ætlast er til, að klerkar, og ieikmenn, úr
hinu forna Skálholtsstifti sæki fund þenna.
Fiinainálið.
Á fundi, er haldinn var í verzlunarstaðnum
Hofsós í Skagafjarðarsýslu 14. apríl þ. á., var
svo hljóðandi fundarályktun samþykkt í einu
hljóði:
„Fundurinn álítur, að oss beri, að fá sérstakan
fslenzkan fána, og hallar sér eindregið að tillögu
stúdentafélagsins í Reykjavík um útlit fánans.“
Stúdentafélagið
í Reykjavík hefir skorað á menn að draga ís-
lenzka fánann á stöng á afmæli Jöns sáluga
Sjgurðssonar, 17. júni næstk., og má telja víst,
að þeirri áskorun verði almennt vel tekið.
Seiu sænskan konsúl
hefir konungur vor 12. apríl síðasti. viður-
kennt hr. Kr. Ó. JÞorgrímsson, kaupmann í Reykja-
vík.
Leikfimisliiis og haðlnis
hefir bæjarstjórnin á Akureyri ályktað, að
láta reisa, til afnota handa barnaskólabörnum,
og er ætlast til, að fullorðnir kaupstaðarbúar geti
einnig fengið að nota það, ef óskað er."
Aflabrögð.
í verstöðunum austanfjalls (Þorlákshöfn, Eyrar-
bakka og Stokkseyri) hafa hlutir orðið fremur
rýrir á vetrarvertiðinni, enda hafa ógæftir mjög
hamlað þar sjógætum. —
Ver/.lunarlnis brunnið.
Aðfaranóttina 6. maí þ. á. brann verzlunarhvts
Jóhanns kaupmanns Sörensen’s í Bolungarvík í
Norður-ísafjarðarsýslu, og varð engu bjargað,
nema verzlunarbókunum. — Gizkað er á, að
kviknað hafi út frá eldavél. — Fólkið sem svaf
uppi, bjargaðist út um glugga.
Mælt er, að hús og vörur hafi vorið i elds-
voðaábyrgð fvrir 28 þús. króna.
Lniisn frú prcstskap.
Síra P. Helgi Hjálmarsson á Helgastöðum í
Suður-Þingeyjarsýslu hefir fengið lausn frá
prestskap, og gjörist aðstoðarpestur síra Ben.
Rristjánssonar á Grenjaðarstað, sem kvað setjast
að í Húsavíkurverzlunarstað í vor.
llókinenntafélagsfiindur.
var haldinn í Kaupmannahöfn 23. apríl þ. á.,
og voru þá 12 nýir félagsmenn teknir í deild-
ina. — í stjórn félagsins voru kosnir: Forseti:
prófessor Þorv. Thoroildsen, gjaldkeri Qísli lækn-
ir Brynjólfsson, skrifari Sigfús Blöndal, aðstoðar-
maður við kgl. bókhlöðuna, og bókavörður stud.
med. Pétur Bogason.
Forseti gat þess, að Hjelmstjerne-Rosenerone
sjóðurinn hefði veitt deildinni 500 lcr. á ári í tvö
ár (1907 og 1908), til þess að gefa út „Safn til
sögu íslands11.
Bækur þær, sem deildin gefur út í ár, verða:
Lýsing íslands, eptir Þorv. Thoroddsen I. bd. 1.
hepti. Bygging og líf plantna, eptir Helga Jóns-
202
XXXIV. kapítuli: Bernharð.
,,8vona var nú draumurinnu, hélt Deering áfram
ináli sinu. „Eða var þetta ef til vill alls enginn draum-
ur? — hafði eg heyrt hljóðskraf þeirra, er þeir pískruð-
ust á um þetta undir veggnum á trébyrginu, sem eg
var í?
Heimskingjarnir! Þeir ætluðust ekki til þess, að
tneinn heyrði til þeirra, en gættu þess eigi, hve hroð-
virknislega tré.byrginu var hróflað saman, svo að
víða voru glufur og rifur.
Þeir töluðu um mikil aaðæfi, er þeir hefðu fundið
i klettaskoru; en ekki gaf eg þá orðum þeirra gaum, því eg
■var að taka eptir andardrætti sonar míns, er hafði hnipr-
að sig til fóta minna, til að hita sér.
En svo fór mig aptur að dreyma.
En allt í eÍDU hrökk jeg upp. Hvað var þetta?
’Hávaði, og reiðileg orð, inni í klefanum hjá mér!
Jeg heyrði Bernharð minn einnig hljóða aumkvun-
.arlega.
Daginn áður hafði eg naumast getað hrært legg nó
lið, en nú sprett eg upp, og sá, hversu báðir mennimir
Hfu8t, sem óðir væru, um brauð, sem dottið hafði hjá
drengnum.
Þeir höfðu komið að honum óvörum,• er liann var
að taka brauðið upp úr gryfjunni, og þar sem þeir voru
nær dauðvona af himgri, og létu, sem vitstola, af hræðslu
við dauðann, sem gull-fundurinn gerði enn ægileg-’i i
þeirra augum, höfðu þeir ráðið á drenginn, og jarðvarp-
að honum.
„Hann hefir stolið þessu!“ grenjaði annar þeirra. „Hann
ihefir laumað burt vistum, sem voru sameign vor allrau,
195
innar, sem eg á að sjá um, skýra yður sem glöggast
frá öllu.
Maria starði á föður sinn, all-vandræðaleg, en Stan-
hope færði sig nær ofurstanum, og horfði beint í augun
á honum.
XXXIII. kapítuli: í grennd. við Sierra-fjallið.
„Það eru nú liðin tuttugu og sjö ár, síðan atburður
þes9Í gjörðist“, tók ofurstinn til máls.
„Það var hræðsla, og fát, á öllum í tjaldinu, sem
gullnemarnir höfðu reist við rætur Sierra-fjallsins. —
Spjóað hafði um nóttina, svo að fjöllin, er risu gegnt
vestri, voru f'aiin að setja upp hvíta faldinn sinn.
I hálfan mánuð hafði verið tilfinnanlegur vistaskort-
ur, og nú versnuðu horfurnar drjúgum.
I tjaldinu voru tólf menn, og megið þið nú líta tvo
þeirra hér. — Enn fremur var þar lítill drengur, og hann
var nú sonur minn.
Hann var tólf vetra, og nú staddur á þessum voða-
lega. eyðistað.
Hann hét Bernharð, og var laglegur drengur.
Þrátt fj^rir öll bágindin, var hann þó enn þá bratt-
ur og kátur.
Hann lét heldur eigi hugfallast, þó að nú tæki um
allan helming að versna, og mátti margur fullorðnu aaann-
anna blygðast sín, þegar þess var gætt, hve drengurinn
bar sig karlmannlega.
Jeg unni dreng þessum heitara, en lífinu í brjósti
mér, og er mér flaug það í huga, að eg hafði sjálfur tek-
ið hann með mér, til þessara eyðistöðva, þar sem dauð-
L