Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 24.05.1907, Page 8

96
Þjóðviljinn
XXI., 23.-24.
„Perfect“.
Það er nú viðurkennt, að „Eerfect" skilvindan er bezta skilvinda
nútímans, og ættu menn því að kaupa hana fremur, ert aðrar skilvindur.
^PERFECT" strokkurinn er bezta áliald,
ódýrari, einbrotnari og sterkari, en aðrir strokkar.
„I-BEI2.1rr’IdCTu smjörhnoðarann ættu menn að
reyna.
„PERFECT" mjólkurskjólur, og mjólkurflutn-
ingsskjólur, taka öllu fram, sem áður hefir þekkzt i þeirri
grein. Þær eru pressaðar úr einni stálplötu, ogleikaekki
aðrir sór að því, að inna slík smíði af hendi.
Mjólkurskjólan síar mjólkina, um leið og mjólkað er
í fötuna; er bæði sterk og hreinleg.
Ofan nefndir hlutir eru allir smíðaðir hjá
HURðfEISTER <V WAIN,
sem er stœrzta verksmiðja á norðurlöndum, og leysir
eDgin verksmiðja betri smíði af hendi.
Fæst hjá útsölumönnum vorum, og hafa þeir eÍDnig
nægar birgðir af varahlutura, sem kunna að bila í 9kilvindunum.
Útsölumenn: Kaupmennirnir Gunnar Gunnarsson, Keykjavík, Lefolii á
Eyrarbakka, Halldór í Vík, allar Grarns verzlanir, allar verzlanir A. ÁsgeirssoDar,
Magnús Stefánsson, Blönduós, Kristján Gíslason, Sauðárkrók, Sigvaldi Þorsteinsson,
Akureyri, Einar Markússon, Olafsvik, V. T. Thostrups Eftf. á Seyðisfirði, Fr. Hall-
grímsson á Eskifirði.
SINKASALI PYRIR ÍSLAND OG FÆREYJAR:
Jakob Gunnlögsson.
Prentsmiðja Þjóðvifjans.
er fegursta, og sterkasta reiðhjólið, og
rennur fljótast. — Það er skrautlegt, og.
einkar endingargott. — Bjöllu-stöðvarnar
tviifaldar, og úr haldbezta efni. — Nikkel-
húðÍD beztu tegundar. •— Hringirnir frá
Schjörming og Arve, eða ósviknir, ensk-
ir Dunlop hringir, — Mörg meðmæli.
5 ára skrilleg ábrygð, :tð
þvi er r*eiðlijólicí snertir,
neixia eins árs ábyrgð á
h i‘i íiil'jnn t mi.
Gætið þess vel, að blanda ekki danska
Multiplex reiðhjólinu samau við þýzka
reiðhjólið, sem samnefnt er.
Ef óskað er, sendum vér lýsingu,
með myndunp ókeypis, og burðargjalds-
fritt.
IJt3ölumanna er Ó3kað, i hvaða stöðu.
sem þoir eru.
Muitiplox Import Gompagní.
M 1 u t a f c 1 a q.
Gl. Kongevej 1. Kjöbenhavn,
Aðgcröira úrum og klukkum
halda á fram á verkstæði Skúla sál.
Eirikssonar undir forstöðu Skúla sonar
hans. Sömuleiðis fást keypt úr og klukk-
ur eins og að undanförnu. Öll vinna
sérlega fljótt og vel af hendi leyst.
198
Með stakri varkárni læddist hann ttt í eitt hornið, en
skyggndist þó fyrst i allar áttir.
Svo settist hanD á hækjur sínar, og fór að róta upp
jörðinni.
Jeg vissi ekki, hvað hann hafði fyrir stafni, fyr en
hann spratt upp, brosti mjög glaðlega, og rétti eittbvað
upp í loptið, og virtist mér það vera brauð.
RunDU þá heitir tára straumar niður kinnar mér.
En jeg var glorhungraður, og reif því í rnig brauð-
bitana, sem hann fékk mér, unz eg hafði sefað hungur
rnitt, og hallaði þreyttu höfði minu til veggjar.
Áður en eg sofnaði heyrði eg, að hann baðst mjög
innilega fyrir.
Jeg svaf nú vel og lengi, og er eg vaknaði, var
litli drengurinn minn að koma inn um dyrnar. — Hann
hafði brugðið sér frá, til að segja hinum, að nú væri mér
farið að batna.
„Pabbi!“ kallaði hanD. „Nú getum við lifað í von-
inni. — Hingað kom veiðimaður í dag, sem sagði þær
fróttir, að vagnar væru á ferðinni, hlaðnir vistum handa
okkur“.
„Þá verð eg að láta mér batna fljóttu, evaraði jeg,
„svo að enginn sé veikur, er þeir kooia, því að þá snúa
þeir ef til vill við, og þora ekki að koma. — Er veiki
maðurinn dáinn, Bernhard?"
Drengurinn, sem drúpti höfði, leit nú glaðlega
upp. „Já; en hann átti engan dreng, er gæti stundað
hanDu.
„Fu ir.ennirnir, sem ætluðu yfir fjallið? Hefir nokk-
uð spurzt til þeirra?u
nÞað er nú vika, síðan þeir komu hingað aptur.—
199
Þeir fundu eigi skarðið, en vildu dú fegnir, að þeir hefðu
ekki snúið aptur“.
„Hvers vegna, barnið mitt? Hafa fleiri sýkzt, eða
eru menn bræddir við, að deyja úr htmgri?u
„Það eru bágar ástæður11, svaraði hann. „Svo bág-
ar, að þeir óttast nú ekkert, og þora jafn vel að koma
bingað inn, þrátt fyrir veikindinu.
„En þú, Bernharð? Ertu hraustur?u spurði eg all-
áhyggjufnllur.
„Vel hrausturý svaraði hann, eins glaðlega, eias og
hoDum var auðið.
Jeg þóttist sjá, að ef eigi kæmi brátt hjálp, myndi
eg eigi njóta sonar iníns lengi, hans, sem var eina von-
in og gleðin mÍD.
En rétt á eptir, hlýfc jeg að hafa sofnað, þviaðmig
dreymdi þá drauni, og getur gamli maðurinn þarna bor-
ið um, að þetr.a er satt; — hann er nú reyndar nokkrum
árum yngri, en jeg, þó að hann sýnist eldri.
I viki, er var milli himingnæfandi kletta, þóttist eg
sjá fimm menn brjótast áfram í lemjandi kafaldshríð, og
þóttist eg sjá, að þeir rayndu brátt gefast upp, ef veðr-
íð lægði eigi, eða þoir næðu í afdrep, undir einhverjum
kletti.
Maðurinu,-som gekk á undan, leiðtogi flokksins, var
hraustbyggður, og hugrakkur, og kallaði hann öðru hvoru
til hinna, sem á eptir voru, til að hvetja þá.
Maðurinn, sem gekk næstur honum, var að vísu
grannlegur, en þó hraustur, og vöðvasterkur; honum skrik-
aði opt fótur, en stóð þó jafn harðan upp aptur, og drógst
aldrei aptur lir.
Menn þessir höfðu lagt af stað, til þess að leita