Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 15.05.1909, Side 6

90
I? J Ó Ð V IJ LI N N.
XXIII., 22.-23.
XXIV. Lög iim breytingá
lög’ULin lö. nóv. 1907, um
skipun læknishéraða o. fl.
Lög þessi eru svo hljóðandi:
Strandalæknishéraði skai skipt í þessi
tvö læknishéruð:
Reyhjarf jarðarhérað: Arneshreppur og
og nyrðri hluti Kaldrananesshrepps að
Bjarnarnesi. Læknæsetur á Reykjarfirði
Hóhnavíhurhérað: Syðri hluti Kaldr-
ananesshrepps frá Bjarnarnesi, Hrófbergs-
hreppur, Kirkjubólshreppur, Fellshreppur
og Óspakseyrarhreppur. Læknissetur í
Hólmavík.
Breyting þessi gengur í gildi, þegar
Reykjarfjarðarhérað verður veitt umsækj-
anda.
XXV. Lög um breyting á
lögum imi skipun læknis-
liéraða o. 11., og eru þau svo látandi:
ísafjarðarlæknishéraði skal skipt í ept-
irnefnd tvö læknishéruð:
ísafjarðarhérað: Hólshreppur, Eyrar-
hreppur, ísafjarðarkaupstaður, Súðavikur-
hreppur og Vigur í Ögurhreppi. Lækn-
issetur í ísafjarðarkaupstað.
Nauteyrarhérað: Snæfjaílahrepþur,Naut-
eyrarhreppur, Iteykjarfjarðarhreppur og
Ogurhreppur, nema Vigur. Læknissetur
á Langadalsströnd.
Lög þessi koma eigi til framkvæmdar
fyr en sérstakur læknir er skipaður í
Nauteyrarhérað.
XXVI. Lög um löggildingu
I >:il'ví it iir-.
Lögin eru svo hljóðandi:
1. gr. Dalvík við Eyjafjörð skal vera
löggiltur verzlunarstaður.
2. gr. Lög þessi öðlast gildi þegar
stjórnarráðið hefir ákveðið takuiörk verzl-
unarlóðarinnar, samkvæmt lögum nr. 61,
10 nóv 1905, og birt þau í B-deild Stjórn-
artídindanna.
Sokknir tveir vélabátar.
í ofsa voki B. maí síöastl. sukku tveir vélabát-
ar úr Voitmannaeyjum, er hétu „Von“ og „Vest-
rnanney11. — Skipshöfninni af biðum þessum
vélabátum var bjargað, og kom frakknesk fiski-
skúta með skipshöfnina af „Vestmanney'1 til
Reykjavíkur.
Þiiðji vélabáturinn úr Vestmannaeyjum náði
iandi á Eyrarbakka, eptir tveggja sólarhringa
hrakning.
Lausn frá prestskap.
, Síra Eyjðlfur Jómwri, prestur að Arnesi í
Strandaprófastsdæmi, hefir fengið lausn frá prest-
skap, frá næsk. fardögum.
Frá Flyrarbakka
Þ.iðan eru sagðar stirðar sjógæftir í apríl.
— Að eins aflazt netafiskur, eða því sem næst.
Tveir menn drukkna.
Báti frá Stokkseyri hlekktist á 30. apríl þ. á„
og drukknuðu tveir menn Andrés Jónsson frá
Nýjabæ, kvæntur maður, 26 ára, og unglings-
piltur frá Ranakoti, Hinrik Sigurðsson að nafni,
17. ára að aldri. —
Kíghósti. — Barnadauði.
All-mörg börn hafa dáið í ísafjarðarkaupstað
og þar í nágrenninu; og eru það afleiðingar
kíghósta.
Óveitt prestakall
Árnes í Strandaprófastdæmi er auglýst tii |
urasóknai', og er umsóknarfrestur til 25. júní
næstk. — Brauðið veitist frá fardögum þ. á.
Á prestakallinu hvila 'tvö húsabyggingalán
og afborgast 50 kr. af hvoru ura sig, og er ann-
að lána þessara nú í fardögum 550 kr., en bitt
450 kr.
Ailabrögð við tsafjarðardjúp.
Seinustu dagana í apríl var hlaðafli á ýmsa
mótorbita, og almennt góðnr afli við Isafjarðar-
djúp.
Maður drukknar.
Maður datt fy.iir skömmu útbyrðis af fiski-
skipi frá Keflavík (eign Duus-verzlunarj, og
drukknaði.
Maður þessi hét Tómas Ólafsson, og var frá
Bræðraparti á Akranesi.
Gufubátsferðir um ísafjarðnrdjúp.
Sýslunefnd Norður-ísfirðinga, og bæjarstjórn-
in á Isafirði, hafa samið um gufubátsferðir um
Djúpið við verzlun Á. Ksgeirssonar, oghófgufu-
báturinn „Litli Ásgeir" forðirnar 4 maí siðastl.
Ur Aðalvík (Norður-ísafjarðarsýslut
eru helztu tiðindi i öndverðum mai þ. á.: Á-
gætur afli á þorra þá sjaldan er á sjó gaf. —
Hæztur afli yfir vetrarvertíðina mun vera
40 tn., með mótorbát, en aðrir mótorbátar saltað
úr fám tunnum.
Það, sem af var vorvertíð, var yfirleitt góð
tíð, til lands og sjávar. — EUefu mótorbátar
stunda alls róðra úr Aðalvíkinni í vor, og eru
tveir þeirra frá Hesteyri, en einn frá Sléttu. —
Hæðst saltað úr 20—30 tn. enn, sem komið er
Bæjarbruni;
Baðstofa brann að Hálsum í Skorradal í Borg-
arfjarðarsýslu 4. maí síðastl., en lausafé kvað
hafa verið bjargað.
Eldurinn barst út frá ofnpípu, og kveikti í
þekjunni, milli þakjárns og súðar.
168
upp ólundarsvip, og hratt honum frá sér. „Dað er ljótt
af yður, og nú trúi eg ekki einu orði framar! Þér hafið
komið í miklu þýðingarmeiri erindagjörðum! Jeg get
heldur eigi ætlast til þess, að þér gangið þverfet mín
vegna!1*
Bob, 8em lét algjörlega blekkjast af orðum og at-
hæfi hennar, hélt, að hún væri í raun og veru reið, og
varð því að reyna, að mýkja hana aptur.
„Verið í guðanna bænum ekki reið!“ mælti hann, í
bænar-rómi. „Jeg vinn yður þess dýran eyð, að það
voru að eins smámunir, heimskulegt bréf, sem alls ekki
keraur mér neitt við! 011 hugsun mín snýst að eíns um
yður eina, rósina fögru í Nagshead! Þér eruð fegursta
blómið i Norður-Karólíou — í Bandaríkjunum — í öllum
heimsálfuoum fimm —; eitt augnaráð yðar er meira virði
en póstvagn, er hlaðinn væri slíkum bréfum!"
rNei“, mælti hún, og reyndi að nýju eð koma (ér
undan fleðulátum hans. „Nú trúi eg yður ekki framar!
Það er líklega tómur uppspuoi, sem þér srgið um bréfið
trá hverjum ættum við hérna að fá bréfi>“
„Dauðans hörmung!“ mælti Bob, all-gramur, og
þreifaði i brjóstvasa sínum. „Lítið á, —hérna er það—;
sjáið nú, hvort eg segi ekki satt!“
Ilann fleigði bréfinu á borðið, og lét, sem hann væri
nú gramur.
Maggy drúpti höfði, eins og hún blyggðaðist sín,
en hitt vakti reyndar frekar fyrir henni, að leyna roðan-
um, er sté framí kinnai henni, er hún sá þetta ólárs-
bréf, og var hún all-skjálfh9nt, er hún tók við þvi.
„Æ, þá hofi eg haft yður fyrir rangri sök!“ mælti
hún, stamandi, og barðist í hen ni hjartað.
173
inn á henni. „Liggðu ekki svona sofandi, eins og —
hundur! Jeg vil fá að vita — fá að vita, hvar Maggy
er! Hún hefir lofað — lofað mér kossi, og hann vil
eg háfa“.
Hann snart höndina á Grritty, og var hún stirð og
köld. — Hræðsla skein út úr andliti drukkna mannsins,
og ósjálfrátt fálmaði hann eptir andliti gömlu konunnar.
„Dáin!“ stamaði hann, og hrökk óttasleginn aptur
á bak. „G-amla kooan er dáin; — hún er steindauð1'.
Nokkrar sekúodur stóð hann grafkyr í sömu spor-
unum, en slagaði síðan aptur inn í gestaherbergið, að
borðinu þar.
„Tá, hún er dáin — steindauð, gamla konan“, tók
hann upp aptur, en þreif síðan glasið, þótt vaodræðalega
gengi, og tæmdi það í einum teyg.
Hann gjörðist nú svo valtur á fótunum, að honum
veitti ómögulegt að standa; glasið datt úr höndinni á
honum, og sjálfur valt hann inn uodir borðið.
Það drafaði eitthvað í honum örlitla stund,’*og svo
var hann farion að hrjóta.
En í næsta herbergi lá líkið, og tunglið skein inn
um opinn gluggann, og varpaði geislum sínum á ásjónu
hinnar látnu.
Bros virtist enn leika um fölar varirnar. — Án sárs-
auka, og dauðastríðs, var hún horfin til Dans, hins elsk-
aða sonar síns.
XVÍ. kapituli.
Óveðrinu var lokið, og hafði það að eins staðið yfir
í rúman kl.tíma.