Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 03.12.1909, Page 5

XXIII, 54—55.
Þjóbvil JIN s
217
hefði framkvæmdarsfcjóri ekki heimild til
þess að veita uokkurt lán upp á sitt ein-
dæmi. En þ etta er ekki rétt, því að sam- j
kvæmt lögum og reglugerð bankans og
reglu þðirri, er fylgt hefir verið frá því
hann var stofnaður, hefir framkvæmdar-
stjóri vald til þessa.
Önnur atriði, er nefndin kann að hafa
drepið á við okkur, teljum við ekki máli
skipta.
Reykjavík*23. nóvbr. 1909.
Eiríkur Briem. Kristján Jánsson.
Ritsímaskeyti.
til „Þjóðv.u
—o—
Kaupmannahöfh 26. nóv. 1909.
Frá Danmörku.
Áreiðanlegt er nú talið, að fyrverandi
ráðherrum Christensen og Berg verði stefnfc
fyrir ríkisrétt.
(Að því er símfregn þessa snertir, vís-
nm vér til útlendu fróttanna í þessu nr.
blaðs vors. — má af henni ráða; að meiri
hluti fólksþingsins sé orðinn þessu áformi
Xa/íie-ráðaneytisins samþykkur.
Af pólitiskum ástæðum hafa sum dönsk
blöð gert mikinn úlfaþyt út af þvi, að
greindum ráðherrum hafi verið eitthvað
kunnugfc, eða haffc grun um fjárbrall Al-
bertPs, og þó eigi tekið í taumana, meðan
hann sat í ráðherrasæti, ásamt þeim.
Pólitiskt flokksfylgí, og löngun, til að
hnekkja pólitiskum andstæðingura, veld-
ur því og óefað mestmegnis, verði þeim
stefnt fyrir ríkisrétt, þótt sigurvonin að j
því tiltæki sé líklega fremur hæpin).
■ ’ W) \
• Björnstjerne Björnsson.
Norska þjóðskáldið Björnstjerne Bj'örns- \
son er fárveikur. — Hefir fengið slag, j
og veikin afleiðíngar þess.
Frá Bretlandi.
Landsdowne, lávarður og ráðherra, krefst
þess, að kosningar sóu látnar fara fram,
áður en fjárlögin séu samþykkfc.
(Að því er símfregn þessa snertir, vís-
um vór til útlendu fréttanna í þessu nr.
blaðs vors.
Frá Bandaríkum.
Ríkisdómurinn í Miunesota hefir ónýtt
dóm, sem gert hafði Standard-olíufélag-
inu töluverð fjárútlát.
^Mötmælafundur^.
„Mótmælafundur“ svo nefndur var haldinn á
Lækjartorgi hér {Kaupstaðnum sunnudaginn 28.
nóv. þ. á. kl. 3. e. h.
Hafði þá um morguninn verið fest upp hér
og hvar um bæinn svo látandi áskorun, er nokkr-
ir bæjarhúar, flestir úr „heimastiórnarliðinu11, eða
þvi sinnandi, höfðu ritað undir;
„Vér undirritaðir skorum hér með á alla,
konur, sem karla, er mótmæla vilja hinn,
forsvaranlegu meðferð ráðherra á landsbank.
anum, og forstjórum hans, að koma saman á
Lœkjartorgi i dag, sunnudaginn 28. nóv. kl
. 3 síðdegis11.
Á ákveðnum fundartíma safnaðist þar saman
múgur og margmenni; og sté bæjarfulltrúi Knwd
Zimsen þar í ræðustól, fór hörðum orðum um
ofangreinda 'stjórnarráðstöfun, og skoraði á mann-
fjöldann, að samþykkja svo fellda ályktun, er
færð yrði ráðherra samstundis: > i' j<< , js-v '
„Fundurinn mótmælir Birni Jónssyni, ráð-
herra, gagnvart Landsbankanum, fog lands-
bankastjórninni, telur atferli hans ótyrirleitna
misheiting á valdi sinu inn á við, og óþolandi
lítilsvirðing á sæmd og hagsmunum íslands út
á við, og talandi vott um það, að honuiu sé ekki
trúandi f.yrir því embætti, sem hann hefir á
hendi.
Þess vegna krefst fundurinn þess að hann
leggi þegar niður ráðherraemhættið11.
Var svo látið heita, sem áskorun þessi væri
samþykkt með lófataki, þó að um enga reglu-
hundna atkvæðisgreiðslu gæti auðvitað verið að
ræða, þar sem saman var kominn slíkur mann-
fjöldi.
Var alþm. 7dni Jónssyni frá Múla falið, að
skýra ráðherra frá fundarályktuninni. og gekk
mannfjöldinn, karlar, konur unglingar og börn,
síðan rakleiðis til hústaðar ráðherra í Tjarnar-
götu.
Þusti þangað mannfjöldi þess utan.
Hve fjölmennur hópurinn varð alls, er safnað-
ist umhverfis hús ráðherra, og í götunum þar f
grenndinni, skulum vér ekkert fullyrða um. —
Blaðið „Revkjavik11 gizkar á 7000, en „ísafold“
á allt að 4000, og er hvorttveggja talan líklega
jafn óábyggileg.
Ollum var, eins og gengur, forvitni á að vita
hvað gerðist, og verður því ekkert sagt um það
með vissu, hversu margir voru þar í forvitnis
skynl eingöngu — liklega mikill meiri hlut.i —,
hve margir ályktuninni sinnandi, og hve margir
henni móthverfir.
Hitt er á hinn bóginn áreiðanlegt, að háðir
höfðu haft liðsafnað, og gert sér far um, að
verða sem allra ijölmennastir; helztu forsprakk-
ar „heimastjórnarliðsins11, og nánustu kunningj-
ar ráðherra.
Lögregluliðið hafði skipað sér á tröppurnar
sem liggja upp í ráðherrabústaðinn, og segir
„ísafold11 það þó eigi hafa verið að beiðni ráð-
53
Mjög svo forviða hlýddi hann á spurningar Englendings-
ins, og kvaðst þora að svorja, að enginn hefði komið inn
í herbergið, og að eigi hefði verið brugðið upp ljósi í
verkstofunni.
Á hinn bóginn hefði verið ljós á verkstæði því sem
hr. Lefranc hagnýtir.
„Það eru ekki liðnar fimm mínútur, síðan eg gekk
fram hjá dyrunum hérna, og þá var koldimmt í herberg-
inu“ mælti bann.
En hann kvaðst skyldi inna Lefranc eptir því, hvort
hann hefði séð nokkurn fara inn í herbergið, eða séð þar ljós
Húsráðandinn gekk nú út, til að inna eptir þessu
en málarinn fór að láta hlerana fyrir gluggana.
En er hann hafði lokið því, og sneri sér við, tók
hann eptir þvi að á gólfinu, rétt hjá útskornum eikarstól,
sást dálítil, rauðleit ljósrák.
Hann kraup á kné, og sýndist honum þá augu sem
úr logandi báli kæmu, einblína á sig.
Þetta minnti hann á kynlegan viðburð úr lífi hans,
°g kippti hann höndinni ósjálfrátfc að sér.
Hann hló, beygði sig aptur, og sýndist þá ljósrák-
in hverfa i svip.
Loks veitti hann því þó eptirtekt, að ljósrákin staf-
aði frá steinhringi, sem lá á gólfinu, og brá honum þá
eýnilega.
Hann tók upp liringinn en það kom hristingur
á höndina á honum, svo að hann datt á gólfið aptur.
Hann tók hringinn upp, og varð þá áptur, sem hann
hafði átt að sér, enda heyrði hann húsráðanda koma.
Hringinn lagði hann á borðið, og þar var hann, er
húsráðandi kom inn.
46
„Kn viljið þér þola súrt og sætt með mér?u mælti
hann enn fremur. „Jeg skal vera yður góður, eins góð-
ur, eins og nokkur maður getur verið —“
Hann kraup á kné, og greip í aðra höndina á henni
„Jeg vil lifa fyrir yður, starfa fyrir yður, og elska
yður, meðan æfin endist! Æ, talaðu við mig, elskan mín.
Jeg endurtek það, að eg ann yður — elska yður!“
Hún lypti upp hinni hendinni, og lagði hana þýð-
lega á höfuðið á honum.
Hann kippti henni upp úr stólnum, og þrýsti henni
að brjósti sér.
Ástin skein út úr augum þeirra beggja, og hann
þrýsti heitum kossi á varir hennar.
Það varð nú þögn, þögn, sera hafði meira að þýða,
en með orðum verði lýst.
Loks sagði hún í hálfum hljóðum:
„Það getur nú reyndar verið, að við verðum ekki
mjög fátæk, því að þrátt fyrir alla galla frúarinnar, þá
er hún þó brjóstgjóð! Hún styður að þvi, að þú verður
frægur, og það verðurðu nú auðvitað, hvort sem er, ástin
mín! En — brjóstgóð er hún!u
„Segðu það aptur, sem þú sagðiru, mælti hann, „og
þá kyssi eg þig!“
„Hún verður okkur góð stoð“, mælti hún.
„Nei; betra er að reiða sig ekki á hanau, mælti Pre-
scott. „Henni líkaði ekki vel myndin, skildist mér“.
„Hún er þó mjög lík“, mælti Maríetta, „eins lík
henni, eins og min mynd er mér. — En þú lézt mig
snúa að vinstri kinninni, er þú málaðir myndina af mér“.
HaHB tók í höndina á henni, sem hún hafði borið