Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 13.01.1910, Blaðsíða 2

2
Þ J Ó'ð VILJINN.
voru aflabrögð yfirleitt í betra lagi, bæði
á þilskip, vélabáta og aðra opna báta.
Umkvartanir þó talsverðar um það,
hve sjávarótvegurinn beri sig ílla, að því
er þilskipin snertir, sem og vélabátana
eð nokkru leyti, og það eigi að eins frá
hálfu útgerðarmannanna, heldur og frá
hálfu hásetanna, enda veltur hér mest á
fiskverðinu.
Að því er snertir ver/lunina,
var bún landsmönnum lítt hagstæð, og
olli því einkum, að saltliskux* var í
mun lægra verði, en árið áður: málfiskur
á 68 kr skM.. smáfiskur á 42 kr., lanqa á
40 kr. og ísa á 32 kr. —
T 11 var á hÍDn bóginn í mun hærra
verði, en árið áður, og var það landbænd-
unum nokkur hjálp.
Yerð á útlerwiri nuuðsynja-
vöru fremur hátt, svipað því, er verið |
hafði árið áður. —
í heilbrigðislegu tilliti var liðna árið ;
landsmönnum yfirleitt bagstætt.
Meðal merkis-atburða verður það ein-
att talið, að á liðna árinu var reist heilsu-
hæli handa berklaveikum á Yífilsstöðum,
í grennd við Hafnarfjarðarkaupstað, að
tilstuðlan „Heilsuhælisfélagsins14, þó að
eigi sé að vísu enn svo langt á veg kom-
ið, að það sé tekið til starfa.
Enda þótt farsóttir gengju engar, svo að
brögð yrðu að, varð liðna árið mörgum
þó engu að siður sorgar-ár, er venzla-
mönnum, eða vinum, urðu á bak að sjá,
og [skal hér getið örfárra nafnkunnra
manna, er á gamla árinu ÖDduðust.
Ur flokki lœrdra manna dóu:
Guðm. Jæknir Schevmg á Hólmavík (f 24.
janúar). — Eyjolfur prestur Jónsson í Árnesi
(f 1. júlí). — Síra Einar Þórðarson á Bakka
(-/• 6. kg). — Björn augnlæknir Ólafsson í
Reykjavík (f 19. okt.j. og Haligrímur biskup
Sveinsson (f 16. des.).
Úr fiokkí leikmanna önduðust:
Sigurður faDgavörður Jdnsson (f 20. apríl). —
Sigurður hreppsnefndarmaðnr .Jfínsson i Deild
á ÁlptaDesi (f 21; apríl). — Sveinn snikkari
og hóksali Jbnsson i Stykkishólmi (f 10. maí).
Skúli hóndi Þorvarðarson i Austurey, fyrrum
þingmaðurÁrnesinga (f 3. júlí). —Þðrður hafn-
sögumaður Jfínsson Ráðagerðif 20 júlí. Jewsdhrm.
Jðnsson á Hóli i Dalasýslu (/- 5. ág.). — Kristj-
án Albertsson, kaupmaður og sýslunefndarmað-
ur á Suðureyri (f 22. júlí). — V. Bache, fram-
kvæmdarstjóri Orum og Wulff’s verzlana, á
Fáskrúðsfirði (f 27. júli). Pétur Narfason, fyrr-
um hóndi á Kóngshakka (f 12. ág.). — Erlind-
ur gullsmiður Maqnússon í Reykjavík (f 26
nóv.). — Arma.nn verzlunarstjóri Bjarnason frá
Sandi (f 4. des.). — Fétur hœjargjaldkeri Pét-
ursson (f 16. des.).
Meðal nafnkunnra kvenna, er lótust
síðast1. ár, skulu hér nefndar:
Ekkjan María Jónsdbtlir, móðir Pálma skóla-
kennara PáJssonar (f 26. marz). — Elísabet
ljósmóðir Ottesen á ísafirði (f 25. apríl). — Prú
Soýia Bichter í Stykkishólmi (f 8. sept.). —
Erú Ida Jútía Halldórsdóttir á Útskálum (f
12. okt.).
Ymsir dóu og flelri, sem eptirsjá var
að, þótt hér sé eigi nafngreindir.
Arið, sem leið, urðu og sl.vsfariri
Dokkrar, bæði á sjó, og landi, og mun
blað vort hafa getið þeirra fles tr a, ef eig
XXIY., 1.--2
allra, og látum vér nægja, að vísa til þess
sem þar er sagt.
Nokkrar misfarir aðrar urðu'og á gamla
árinu, svo sem húsbrunar, skemmdir a
ofviörum o. f 1., en þó fremur með minna
móti, sem betur fór.
í sögu bindindishreifingarinnar hér á
á landi var liðna árið merkisár.
10. jan. greint ár minntist'G-oodtempl-
arreglan þess, að þá hafði hún starfað hér
á landi, með sí-vaxandi árangri, i 25 ár-
Samþykkt aðfluttningsbannslaganna,
og kgl. staðfesting þeirra, er og þýðing-
j armikill stór-atburður. sem lengi mun
geyma minningu ársins 1909.
Að því er peninga-ástæður landsmanna
á umliðna árinu snerti, voru þær i bág-
ara, eða þrengra, lagi, og olli þvi eigi að
eins það, að bankarnir voru tregir á lán—
um, og létu sér amrt um, að draga úr
skuldunum, heldur og það, að mun örð-
ugra var nú um sölu sjávar-afurða fyrir
peninga, en verið hafði árÍD áður.
Bankavextirnir, sem í ársbyrjun voru
6°/0) lækkuðu þó á árinu niður í ð1/^0/^.
I bókmenntalegu tilliti gerð-
ist það sögulegast, að út komu kvæða-
bækur eptir Stefán G. Stephansson, Húldu,
Jónas OuÖlaugsson, Johann Gunnar Sigurðs-
son og Jbn Hinriksson, sem og skáldsögur
optir Emar Hjörleifsson og Ouðm. Magnús-
son.
Frá bókmenntafélaginu, og þjðóvina-
19
eigi trúa því, að Ellen væri sek, og var ekki laust við
að dróttað væri að henni, að hún ætti sjálf einhverja
hlutdeild í glæpnunA
Nokkrum dögum síðar, en frú Argyle barst ofan
greint skjal. var benni, skýrt frá því, að maður væri kom-
jnn, er vildi hitta hana að máli.
„í>að er málfærslumaður!“ mælti hún við gamla
ráðsmanninn, er staddur var inni í herberginu hjá henni-
„Hann heitir Edvarð Poe! Kannist þér eigi við nafnið?“
Will Sideler hélt sig hafa heyrt það, en mundi
eigi hvar, eða hvernig því vék við.
Okunnugi maðurin kom nú inn, og kannaðist ráðs-
maðurinn þá þegar við, að þar var kominn UDgi maðurÍDn,
er þegið hafði húsaskjól, og beina í Aberdeen-höllinni
vetrarnóttina sælu.
„Æ, eruð það þér!“ mælti hann glaðlega. „Mér
þykir vænt um að þér hafið eigi gleymt oss! En nú
er breytÍDg á orðin, siðan þér gistuð hér! Þér hafið að lík-
indum heyrt getið þeirra sorgartíðinda, sem hér hafa dun-
ið yfir?“
„Mér er það full kunnugt“, mælti ungi maðurinn.
„Og erindi mitt er, að bjóða liðsinni mitt, sé þess óskað u
Hann sneri nú málinu að frú Argyle, og sagði henni
í fám orðum, í hvaða skyni hann væri kominn.
„Jeg vona að þér skoðið þetta ekki sem sletti-
rekuskap af mér“, mælti hann. „Það er einkum eitt, sem
hefir komið mér til þess, að bjóða yður hjálp mina. —
Jeg legg engan trúnað á, að systir yðar hafi framið gl»p
þann, sem hún er sökuð um. — Þó að allir trúi þvi,
geri eg það ekki! Það eru djöfulleg klækjaráð, sem gegn.
20
henni hafa verið brugguð, og hefi eg með fám orðum
leyft mér að lýsa skoðun minni í skjali, sem eg sendi.
yður.“
nÞér hafið þá samið það!“ svaraði frúin. „Mér þótti
gaman að lesa það.“
„En eg læt ekki staðar munið við það, frú Argyle!
Hér þarf skjótra aðgjörða! Um fram allt, vorður systir
yðar að fá einhvern, sem heldur uppi vörn i máli henn-
ar! Viljið þér stuðla að því að hún kjósi mig?“
„Það geri eg fegins hugar!“
Prónni þótti vænt um komu málfærslumannsins, og
og bar fullt traust til haDS. — Henni faunst bún allt i
einu hafa eignazt vin, sem og veslings Ellen.
Prúin ritaði nú undir skjal, sem málfæslumaðurinn
hafði haft með sér í fyr greindu skyni, og dvaldi hann
þar síðan stundarkorn.
Frúin skýrði honum frá því, hve einmanalegt líf
sitt væri, síðan hún varð ekkja, og hve ánægjulegt líf
sitt hefði verið, meðan hún dvaldi á feðrastorð sinni,
Indverjalandi.
Ungi málfærslumaðurinn greip fram í, all-óþolin-
móður.
„Segið mér heldur eitthvað um það, sem gerðist
voða-nóttinau, mælti han. „Jeg held einatt, að þá komi
eitthvað í ljós, sama hve litilfjörlegt atvik það væri, sem
sannað geti sakleysi systur yðar, og haft meiri þýðingu,.
en nokkurn óviðriðinn geti gruDað. — Munið þér ekki
eptir einhverju, sem þá vakti sérstaklega atbygli yðar?tt
„Ekki neitt áþreifanlegt; en —u
„Þér þagnið! Trúið þér mér eigi?u mælti málfæslu-