Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 31.01.1910, Blaðsíða 5

XXIV., 4.-5.
Þjóbtiljinjí
17
Tslendinga, var samþykkt, að minnasfc |
tufctugU og firam ára afmælis kirkjufól-
aSsins, raeðal annars, á þann bátt, að
8tofna jábíl-sjóð, til styrktar heimatrú-
boðsstarfsemi kirkjufélagsins.
Kosnir voru þrír menn: JónJ. Vopni,
Björn Walterson og Bjarni Jones, til þess
að gaDgast fyrir fjársötnunum í greindu
ekyni og talið æskilegt, að sjóðurinn yrði
alls 5 þús. dollarar.
I desember-nr. nSameiningarinnar“, [
eegir, að eamskofcin íiafi þá alls verið orð-
in 913 dollarar.
Tveir bréfberar
verða skipaðir i Reykjavík, annar fyrir vestur-
en hinn fyrir austur-bæinn, og ræður „lækur-
inn“ þeirri tvískiptingu.
Hvor bréfberanna fær 1000 kr. að árslaunum,
en borga sjálfir aðstoðarmönnum, sem þeir kunna
að þarfnast.
Umsóknir eiga að sendast póstmeistaranum
í Reykjnvík fyrir lok janúar þ. á.
I auglýsingunni stendur þó: „umsóknarfrest-
ur til 31. janúar 1910“.
Símritari á Akureyri.
11. janúar síðastl. hefur ráðherra skipað Frið-
björn Aðalsteinsson símritara á landsímastöðinni
á Akureyri.
Landi vor Barði G. Skúlason, þing-
maður Norður-Dacota, kennari við laga-
deild Grrand Forks-háskó!ans, býður sig
fram sem þingroannsefni lýðveldisflokks-
ics, á alríkjaþing Baudamanna í Washing-
ton.
„Heimski'ingla“ getur þess, að Barði
hafi all-mikið fylgi, og telur lítinn vafa
á þvi að hann verði kosinn.
"Vigslubiskuparnir.
27. des. síðastl. skipaði konungur síra Valdi-
mar Briem á Stóra-Núpi, sera vígslubiskup í
Skálholtsbiskupsdæmi hinu forna, og síra Geír
Sæmundsson á Akureyri vígsluhiskup í Hólabisk-
upsdæmi, sem fyr var.
JBúnuðarskólinn á Eiðum.
Sýslanin, som búnaðarskóiastjóri á Eiðum er
lauB frá næstk. fardögum (1910).
Umsóknir eiga að sendast til skóianefndar
Ejíðaskóla, að Valianosi í Suður-Múlasýslu, fyrir
15. apríi þ. á.
Sam-ábyrgðin.
Pál Halldórsson, forstjóra stýrimannaskólans í
Reykjavík, og Sigfús fíergmann, kaupmann í
Hafnarfirði, hefir ráðherra nýskeð skipað gæzlu-
stjóra, að því er til samábyrgðar fiskiskipa kemur,
iMngmálHt'iind
hefur hr. Jón Sigurðsson, þm. Mýramanna, á-
kveðið, að halda i Borgarnesi í dag (31.janúar).
Y firtiskiniiitsmenn.
í Reykjavík or 11. janúar þ. á. skipaður Þor-
steinn dbrm. Guðmundsson.
13, s. m. hefur ráðherra og skipað þessa, til
að vora yfirfiskimatsmenn:
1. A Akureyri: Einar Finnbogason.
2. „ Isafirði: Kristinn Magnússon,
3. „ Seyðisfirði: Svein Arnason, og
4. I Vestmanneyjum: Kristinn Þorkelsson.
Menn þessir munu flestir, ef eigi allir, áður
hafa gegnt sýslunum þes«utn, sem settir.
Bnrnuveiki.
Barnaveiki hefur í vetur gert vart við sig á
stöku stað á ísafirði, og þar í grenndinni.
Nýjir póstafgreiðslumenn.
Póstafgreiðslumenn hafa nýskeð verið skipaðir
á þessum stöðum:
1. í Vík í Vestur-Skaptafellssýslu: Halldðr um-
boðsmaður Jónsson í Vík.
2. „ Hafnarfirði: Ó lafur kau pm. fíöðvarssoii í Hnfn-
arfirði.
3. A Siglufirði, Guðm. S. Th. Guðmundsson, kaup-
maður. og
4. Á Djúpavogi: Tnqimundur Steinarímsson.
Um liiisbrunami,
sem urðu i höfuðstað vorura aðfaranóttina 22.
janúar síðaltl., og getið var í siðasta nr. blaðs
vors, skal þessa enn getið:
Bankastarfsmaður Jens Waage, sem hjó í næsta
húsi, kvað fyrstur manna hafa orðið var við eld-
inn, og gerði hann fólkinu I húsi síra Lárusar
Beaediktssonar þegar aðvart um, að kviknað væri
í húsinu.
Fólkið var margt háttað, og hafði engan tíma, til
að klæða sig, nema til hálfs, og bjargaðist þvi
út með naumindum, og fáklætt.
Með því að ýrasir voru hræddir uin, að kvikna
kynni í næstu húsum, var hlaupið til, að bera
húsgögn o. fl. út úr næstu húsunum í Þing-
holtsstræti, og í Miðstræti, og rnunu margir munir
á þann hátt hafa orðið fyrir nokkrum skemmdum
Við hruna þenna heyrðust umkvartanir um
það, að slökkvi-áhöld bæjarins væru eigi i svo
góðu lagi, som vera ætti, og er vonandi, að bæj-
arstjórnin, og aðrir, sem þar eiga hlut að máb,
sjái um; að sem fyrst verði hætt úr því som á-
bótavant þykir vera.
Nokkrir liðsforingjar, og hásetar frá danska
varðskipinu, er lá á höfninni, komu þegar í land,
er þeir sáu brunann, höfðu smá-slökkvislöugvur
meðferðis, og hjálpuðu, sem þeir gátu; en þar
sem allt húsið stóð mjög bráðan í björtu báli,
varð starf slökkviliðsins aðallega að beinast að
því einu, að varna því, að eldurinn læsti sig í
næstu húsin, sem og tókst að nokkru, sbr. síðasta
nr. blaðs vors.
39
Os innan urri allt þetta lá Francis lávar?ur, og var
■engu likara, en hsnn væri dauður!“
rNú skil jeg!“ mælti málfærslumaðurirm. „Þorp-
arinn hefnr ætlað að myrða hann föður sinn!“
„Ilverju orði sannara!“ svaraði Sídelar, „og hefi eg
nú litlu við að bæta, nema þvi, að mér tókst brátt, eð
"vekja lávaiðinn úr meðvitundarleysinu, og bannaði hann
rnér þá strnnglega, að skýra nokkrum frá því, sem eg
hefði séð. — Guð er mér til vitnis urn það, að þetta lof-
orð mitt heti eg efnt. — Þér eruð fyrsti maðurinn, seiri
eg hefi ekýrt frá ódæðisverkÍDu".
Edvard Poe tók í höndina á gamla manninum, og
'þakkaðí honum.
„Fn hvað varð um Robert Aberdeen?“ spurði raál-
færsluinaðurinn.
„Ilann laumfiðist burt sörou nóttina, eins og þjófur
svaraði 'ráðsrnaðurinD. „Þjófur var hann og, því að það
8ást morguninn eptir, að hann hafði stolið öllum verðrnæt-
Utti skjölum. sem francis lávarður hafði haft beima við,
~~ Og síðari hefur ekkert spurzt til hans, enda hafði hann
8'Ida ástæðu til þess, að láta ekki sjá eig.
„Prancis iávarður langaði og alls eigi til þess, að
R.\á hann aptur“, mælti ráðsmaðurinn fremur. „í hans
^Pgum var sonur hans dauður, og vildi hsnn eigi, að
rnunn nefndi hann á nafn. — Sjálf’ur nefndi hann hann
pg {ddre.i, fyr eD hann í andlátinu hvíslaði að mér; bver
haDn ímyndaði sér, að myrt hefði litla drengÍDn hennír
Argyleu.
iiSú skoðuD hans var rétt“, mælti Edvaul
0f>i og skerpti að mun röddina. „Guðgefi,að oss auðD-
32
„En hvað son lávarðarins snertir“, hélt ráðsmaðurinn
máli sínu áfram, „þá hefi eg borið hann á örmum mér, er
hann var í bernsku, og látið engu minna með hann, en
hann væri mitt eigið barn. —- En þar sern ekkert hafði
spurzt til hans árum samaD, svo að álitið var, að hann
væri dauður, þá átti eg bágt með, að leggja trúnað á grun
lávarðarins sáluga. — En það er nú komið I ljós, að grun-
ur hans hefir eigi verið óráðshjal. —- Og þar sem hér var
UiO það að ræða, að frelsa líf manneskju, sem allir eru
SRDnfærðír nm, að eigi getið verið sek í glæp þeim, sem
henni er borinn á brýn, gat eg með engu móti þagað.
Dómarinn hlustaði á hanD, án þess að grípa fram
í, og gekk siðan út úr dómssalDum.
Aheyreudurnir þustu og út, og varð nú eigi um
annað tíðræddara, en það, sem gerzt hafði í dómssalnum.
VII. KAPÍTULI.
Edvard Poe fylgdi frú Argyle til Abeerdeen-hallar-
innar, enda varð tæpast hjá því komizt, þar sem atburðir
þeir, er nýlega voru nefndir, höfðu haft afar-næm áhrif
á hana
Dvaldi hann Dokkra daga í Aberdeen-höllinni, og
skrapp þangað síðar, er hann gat kornið því við. onda
mæltist frú Argyle jafnan til þess, er hanu fór, að hann
kæmi brátt aptnr
Hún þurfti á hjálp hans að halda, eigi að eins máls-
ins, heldur og ýmsra annara orsaka vegna, þar sem hún
var öllu gjörókunnug'