Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi


Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 11.02.1910, Blaðsíða 1

Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 11.02.1910, Blaðsíða 1
Ver6 árgangsins (minnst, j arHr) 3 kr. 30 aur. I erlendis 4 kr. 50 aur., og \ 1 Ameríkur doll.: 51.0. Borqist ýyrir júntmánað- I arlok. ÞJ09VILJINN. — | =• Tuttugasti og fjóbði ábgangur — I JJppHÖgn skrifteg ógilif | nema komið sé til útgef- anda fyrir 30'. daj júni- I mánaðar, og kaupandi i samhliða uppsögninni j horgi sknld sína fyrir \ blaðið M 6.-7. jl BjEYKJAVÍR 11. FEBR. 1910. Ijósendafundir í lcykjavík. —o— Laugardaginn 5. þ. m. var fest upp hér á götunum heljar mikii auglýsing þar eern kjósendum ba’jarins yar boðað að koma á almemja kjósenda fundi, sem halda ætti í Goodtemplarahúsinu. Fund- arefni var backamálið. Áttu fundirnir að vera þrir. Hinn fyrsti á sunnudags- kvöldið ti. þ. m, fyrir Þingholtin ásamt Banlcastrœti, Skblavörðustíg, Njálsqötu, og Grettisgötu. Annar fundurinn fyrir Lauga- veginn og Skugqahverfið á mánudagskvöldið þann 7. en hinu þriðji fyrir MiMminn og Vesturbwinn allan fyrir vestan læk, á þriðju- dagskvöldið þann 8. I fundarboðinu var þÍDgmönnum bæjarins sérstaklega boðið að vera á fundunum. Fundarboðendur voru allir andstæð- ingar stjórnarinnar. En á sunnudagsmorguninn korn út nýtt fundaiboð frá fylgifiekum stjórnar- innar, þar sem boðað var til þiiggjakjós- enda tunda i Iðnó, er halda skyldi á sama tímaog Templarahússfundina. Fundaiefni var: bankamálið, sambandsmálið og sið- asta símfregn minnihlutablaðanna, sem kom út 5. þ. m. var höfð öll hin sarna tilhögun á fundarhöldum þessum og aug- lýst var i fundarboði stjórnarandstæðÍDga. Báru fundarboðendur það fyrir sig, að Tempiarahússalurinn væri svo lítili, að hann tæki eigi nema lítinn hiuta kjós- enda úr kverjum bæjarhluta. Auglýst var, að þingmenn bæjarins og ráðherra myndu sitja á fundunum í Iðnó. Var nú auðsætt að hér myndi að eins verða um fiokksfundi. að ræða af beggja hálfu. I^nndÍTTi ii' á sunnudaginn 6. febr. í Iðnó voru samankomin rúm 400 manna. Ben Sveinsson alþm. setti fund- ídd. Fundarstjóri var kosinn Ólafur Ól- iifason fríkirkjuprestlir, og nefndi hann sér fundarskrifara, Jón Sigurðsson bæj- arfógetafulltrúa. Þorsteinn Erlingsson skáld, iióf um- ræður um hankamálið, og kvað enga Dauð- syn á að kalla saman aukaþing, vegna jj aðcjCrða stjóraarinnar i því máli. Þingmenn hæjarins tóku í sama streng- j íud. Töldu þeir kröfuna um auksþing ó- í | tímabæra enn eem koinið væri Til andmæla af hálfu stjórnarandstæð- inga var Þorsteinn Gíslason ritstj. Hélt hann þvi fram, að brýn nauðsyn væri á aukaþingi sem bráðast. Síðan voru tillögur þær samþykktar, sem hér fara á eptir: Frá Jakob Möller stud. med. svolát- andi traustsyfirlýsing til ráðherra: „Fundurinn lýsir fullu trausti i. ráð- herranum“. Samþykkt með 401 34 atkv. Víðaukatillöga frá Árna Jóhannssyni bankabókara, svolátandi: „Fundurinn álítur að bankamálið gefi ekkert tilefni til þess að halda aukaþÍDg, sem að eins myndi verða til óþarfa kostn- aðar fyrir þjóðinau. Samþ. með 410;25 atkv. Og svo látandi tillaga frá Þorsteini ErlÍDgssjrai skáldi: „Fundurinrj vottar alþingi bakkir fyrir meðferð þess á sambaDdsmálinu á síðasta þingiu. Sanjþ. með 418; 17 atkv. I lok fundarins mælti ráðherra nokk- ur þakkarorð til samkomunnar og lofaði að taka til máls á mæsta fundi. HYít-munkurinn. EPTIR Fergus Hume. (Lausleg- Jiýðing'.) I. KAPÍTULI. HcimiHskenn arinn. HeLi fátækt eigi bagað, hefði Gilbert Treshami ó- pfað verið kyrr í Lundunum. Hann hafði sex utu tvítugt, og þótti því einmana- ^egt, að þurfa að setiast að i sveitaþorpinm Haiiii hafði samið skóldsögu, leikrit, og ljóðmæli, er rsegðu í gtóra Ijóðabók, sem og nokkrar ritgjörðir, og ^förði sér von um frægð, og fullar hÖDdur fjár. En þá fékkst enginn forleggjarÍDn, og með þvi að ^•ann hnlði erft gætnina hennar móður sinnar sem var skozkum ættum, þótti honum réttast, að neyta þess, að honum var vel sýnt um keDnslustörf. Hann var félaus maður, átti enga vini, og var af rngum i metum hafður, svo að hann átti eioi annars úrkosti 42 ur ómyndugur, enda bar hann og kvíðboga fyrir þvi, að faðir hans kynni að kæra yfir þjófnaðinum. Að faðir hans lét þetta ógert, vakti þá von hjá hoo- um, að lávarðarinn, sem var veiklundaður, kynni að fyr- irgefa sór á banastundinni, eða léti sig þó að minnst* kosti Vorða arfsins aðnjótandi. Af því að hann hafðist við í Lundúnum, þó að eng- an grunaði þar hver hann var, gat hann að staðaldri vit- að, hvað gjörðist í Abardeen-höllinni, enda hafði hann í því skyni ieynilega komið sér i kynni við einn af hesta- sveinunum þar HaDn fékk því óg vitneskju um það, að Aberdeen lávarður hefði alveg óvænt, fengið að vita, að bróðir lians hefði átt börn á lífi, er hann andsðist. Sá hann þá, hvað verða myndi, og er Aberdeen lá- varður arfleiddi afkomendur nefnds bróður síns, fylltist Robert óslökkvandi hatri til þeirra. Honum veitti eigi örðugt, að fá að viti, hvenær ætt- ingjir hans lögðu af stað frá Iodlandi, þvi að Aberdeen. lávarður fór alls ekki dult með þið við heimafólk sitt. Robert Aberdeen brá sér því til Gíbraltar. og beið þar komu skipúns, og fylgdist síðan með því alla leið til borgarinnar Dover á Englundi, og beið síðaD tækifærÍ9v unz hann fengi unnið glæpinn. Á skipinu hafði hann náð í rýtinginn, setn Elleu átti, svo að grunurinn leiddist að lienni Það fór hrollur um dómaraDa, er Robert hafði játað á sig glæpmn, og þeir hugsuðu til þess, hve lítið brast á, að þeir sakfelldu saklausa manneskiu. Ellen Aberdeen hafði þó verlð höfð í varðhaldinuv unz játning Robert’s var fengin.

x

Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi
https://timarit.is/publication/131

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.