Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 11.02.1910, Blaðsíða 7

28
Þjópviljtnn.
XXIV., 6.-7.
Nýr kaffibætir.
Allar góðar konur eru b^ðnar að reyna hinn nýja k a í í i t» se t i i-, sern
eg læt búa til suður í Þýzkalandi, úr hinum heilnæmustu og smekkbeztu efmmt
og er lögð stund á að íramleiða l»extAa vöru, án tiUits til kostnsðarins. ADir
kauputenn geta fengið kaffibætirinn hjá mér og er hann að eins egta ef mitt nafn
stendur á hverjum pakka.
Húsmæður, setu hafa reynt þenna ágæta kaffibætir, nota aldrei annan. Biðj-
I ið æ.tíð um Jakobs Gunnlögssonar kaffibætir, þar sem þér verzlið og
I hættið ekki fyr en þér hafið fengiðhann.
VirðingarfyDst
I
JaKob Gunnlcgsson.
sigrað í kappgímunni að þe.ssu sinni, hefði grip-
urinn orðið fullnaðar-eign hans.
íslenzki botnverpingurinn „Jón Forseti“ seldi
nýskeð fiskfarm á Englandi fyrir 720 sterlings-
pund.
„Marz„ lagði og af stað til Englands 27.
f. m., til þess að selja þar afla sinn.
Útgerð bötnvörpuveiðagufuskipa er mjög
kostnaðarsöm, og þurfa þau því að ná góðum
afla, svo að hún beri sig viðunanlega.
,,Ingólfuru, skip Thore-félagsins, fór vestur
og norður um laad 28. f. m.
Meðal farþegja með skipinu var Guðm. skáld
Gfuðmundsson og kona hans.
Við hæjarfulltrúakosninguna, er getið var
í slðasta nr. blaðs vors, og fram fór 29. f. m.,
voru alls greidd 1522 atkvæði, en á kjörskrá
alls nær fjögur þúsund kjósenda, og var kjör-
fundurinn því flla sóttur.
Ekki sízt voru brögð að því, hvað kvenn-
fólkíð snerti, að það var latt á kjörfundinn, þar
sent allsgreidduað einsáfjórða hundað konur atkv.
Milli listanna skiptust atkvæðin þannig, að
„Fram“-listinn hlaut 508 atkv., kvennfélags-
listinn 275. „Landvarnar“-listinn 829, Templara-
listinn 103, og verzlunarmanna-listinn 80 atkv. i
Af „Fram“-listanum náðu þrír kosningu, og
sinn af hvorum, „Landvarnar11- og kvennfélags
iistanum.
Englendingar, sem ætla sér að roka hotn-
vörpuveiðar, bafa nýskeð koypt eignina „Svend-
borg“ i Hafnarfirði, sem var eign Einars kaup-
manns Þore’ilssonar.
ý 3. þ. m. andaðist hér í bænum ekkjan Þor-
björg Jónsdóttir, 80 ára að aldri, fædd 9. janúar
1830.
Húu var ekkja síra Olafs prests Indriðason-
ar á Kolfroyjustað (f 1861), og móðir Jóns rit-
stjóra Ölafssonar.
Hún fékk slag, og olli það dauða henDar,
„Sinnaskiptr1 er nafnið á leiknti, sem leik-
t'Úlag Revkjavikur byrjar að leika mjög bráðlega,
ef til vill um næstu helgi.
Höfundur leikrits þessa er rússneska skáldið
Stepníak.
Kært hefir verið yfir bæjarstjórnarkosning-
unni. er fór fram hér í bænum 29. f. m.
Kæran byggð á því, að ýmsir gallar hafi ver-
ið á kjörskránni.
„Laura“, gufuskip sameinaðt gufuskipafél-
agsins, er leggja átti af stað frá Kaup-
mannahöfn í fyrstu ferð sina til Islands 28 f.
m., rakst á grunn skammt frá Kaupmannaböfn;
og laskaðist nokkuð, svo að „Vesta“ var látin
fara fyrstu ferðina i ítennar stað.
Allgerðarlegasnjó-kerlingu byggðu námsmenn
almenna menntaskólans sunnan til á skóla-blett-
inum 1. þ. m., og hafa ýmsir hæjárbúar haft
gaman af, að gefa henni auga.
„Ceres“ lagði af stað til útlanda 2. þ. m. —
Meðal farþegja til útlanda voru: Egill Jakobsen
kaupmaður, G-arðar kaupmaður Gíslason, skóg-
ræktarstjóri Kofoed-Hansen, Philipsen, stein-
oliufélagsforstöðumaður, o. fí. Til Vestmanna-
oy.ja fór og Karl sýslumaður Einarsson, banka-
rannsóknarnofndar maður.
Síra Haraldur Níelsson sté í stólinn í dóm-
kirkjunni i Reykjavík 6. þ. m , og kvaddi þá
söfnuð sinn. með þvi að hann sleppir prests-
einbætti sakir heilsubitunar, svo sern áður bofir
verið getið um í blaði voru.
4. þ m. vildi það slys t.il á gas-stöðinni; að
einn smiðanna þar datt ofan af gasgnyminum
í gass-stöðinni, og brotnaði rajöðmin.
Hæjavstjórnin hefur nú samþykkt, að lána
batnaSKÓlahúsið til iðnsýningarinnar 11(11
„Sterling“ kom frá útlöndum 8. þ. m. —
Meðal farþegja voru: Gunnar Egilsson, og frú
hans, Olavsen, kaupmaður, kapt Trollo, og son-
ur hans.
Enn fremur kom frá Vesturheimi N. Otten-
Jón Halldórsson & Co. Skólavörðustíg
(5 B. Reykjavík, smíðar aDs konar hús-
gögD, gerir teikningar af húsmunum með
mismunándi formi eptir óskum.
Rammalistar til sölu; ínyndir eru inn-
rammaðar eptir því sern hver biðnr um.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
8
mesti bókavinur, og hjá honum var baDD, unz hann var
orðinn seytján ára gamall.
Síra SímoDÍ fórst svo ágætlega, að því er uppeldi drengs-
ins snerti, þó að hann lægi sjálfur optast i bókum, og
þogar Gilbert kom til Exter-háskólans, voru fáirstúdent-
ar betur að fcér, en hann.
IJppeldið á pretts setiinu, þar sem veraD var mjög
eÍDmanaleg, hafði þau áhrif á Gilbert, að hann varð
snemma nlvörugefinn eptir aldri.
ílann undi sór betur í skólanum. og bókasöfnum, en
við sund og knattleiki, þó að hann væri alls eigi óhraust-
ur, eða hefði litla líkamsburði.
Hann hafði SDemma tekið að kynna sér bókmentir,
og var iðinn við námið, svo að hann fékk ágætan vituis-
burð, er hanD fór úr háskólanum í Oxford.
Með samþykki frænda síds fór hann síðan til Lundúna,
hafði búsnæði í Blooms-bury, og kynnti sér Dfið í böfuð
borgÍDni.
Yið Itonum hefði llasað glæsileg framtið, ef for-
lögin hefðu eigi tekið í taumana.
Frændi bans andaðist, er hann hafði dvalið árlangt
í Lundúnum, svo ao hann stóð nú einn uppi í beiminum.
Tvo hundruð sterDngspund var aleigan bans
Eiiis og iifmtð.irháttum haDs var hagað, var þetta.
aD-álitleg uppliæð fyrir hann, og þegar hann kom aptur
til Lundúna, eptir að hafa verið við jarðarför frænda siris
gerði hann sér beztu vou um, að geta kornið sér svo 'y-
ir, að ba'n gæti lifað af ritstöifnm, er eigur hans va mu
vppétnar.
En allt tekur tíma, og þá eitmig það, að afla sér
l'rægr'ar. og verða nafnkunur maður.
4
Rithöfundar eiga örðugt, fyrsta sprettinn, og þurfa
að hafa mikinn kjark, til þess að láta ekki hugfaliast.
Menn gota verið gæddir sálargáfurn Shakespeare’s
og þurft. þó, að dvelja mörgár i Lundúnum, áður en þeim
tekst, að skara fram úr fjöldanum.
En Gilbert þoldi ekki biðins, því að hann var orð-
inn fólaus, eptir 18 mánuði, þó að hann lifði sparloga.
Skáldsögur hans, og leikrit, vildi engÍDn nýta, hversu
annt sem hann lét sér udi það, að fá einhvern forleggj-
arann, og hlaut Treshain því að skiljast, að einhverju
væri ábótavant i ritum hans, og að því mymli heppileg-
ast, að leita sér einhverrar atvinnu, áður en liann stæði
uppi með tvær hendur tómar.
Haun ási tti sér því, að gerast kennari, og bjóst hann
við, að sér kynni þá jafn framt að vinnast nokkur timi
til þess að lagfæra það, sem ábótavant væri í ritsmíðum
sínum.
I átta helztu blöðnnum í Lundúnum auglýsti haun
nú, að duglegur kennari gæfi kost á sér til kennslustarfa,
og skörnmu síðar réðst hann, sem kennari, til hr. Vinceot
Harley, er átti heima í Berkshóre-klaustri.
Atti Gilbert að kenna syni hans, og þó| að launin
væru að vísu lítil, voru þau þó í vísum stað.
Hann lagði því af stað, sem f’yr segir til Marlow.
Tresham var unglegur, og glaðlegur,feD engan veg-
inn laglegri, en fólk er flest.
Gilbert lá á bekknum í járnbrautarklefanum, reykj-
andi, og brissti loks frá sér hugsanirnar.
Það var heUi-rigoÍDg úti, og barðist regnið sí og
æ á gluggauum.
Það var farið að skyggja, svo að landslagið sást ó-