Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 04.03.1910, Blaðsíða 3

XXIV., 10.—11.
Þjóðyil jin n ?
39
nu eru þÍDgmem), eiga sæti.
Mælt er, að stjórn Breta hafi tilkynnt
*-Trikkjun), að þeir megi einekis peninga-
láns vænta frá Bretlandi, eða Frakklandi,
ef fulltrúum Kríteyinga verði loyft að
ttæta á þjóðþinginu.
Abdul Hamíd, fyrverandi Tyrkja soldán,
«r nú sagður orðinn geðveikur, og auk
þess dauðvona, og á því að líkindum eigi
langt eptir ólifað. — — —
Þýzkaland. Nýlega andaðist í Dresd-
æn þýzka skáldið Otto Julius Bi&rbaum,
að eins 44 ára að aldri. — — —
Rússland. Stjórnin á Eússlandi hafði
ný skeð í smíðum lagafrumvarp ura lík-
brenDslu, og leitaði álits „helgu synod-
unnar“, æðsta kirkjuráðs Rússa, um mái-
ið, áður en það yrði lagt fyrir þingið, en
^helga synodan“ lagði eindregið gegn
inálinu, með því að líkbrennslan færi í
bága við kenningar kirkjunnar um upp-
risu líkamans. — — —
Bandaríkin. Slys varð nýskeð íjárn-
námu í Colorado, þar sem 149 verkamenD
Voru að vinnu, og biðu 79 baDa við spreng-
inguna.
injóflóðið í Snífsdal.
—o—
í blaðinu „Dagur“, sem kom út á ísafirði 23.
íebrúar síðastl., er mjög greinileg skýrsla um
Sn3ófl6ðið 1 Hnífsdal, sem drepið var lauslega á
1 síðasta nr. blaðs vors.
Skýrsla blaðsius er svo látandi:
t,18. febrúar kl. 8,*r> mín. f. h. féll afskaplegt
snjóflóð úr svonefndu Búðargili upp nf Búðar-
bænum í Hnifsdal, sem stendur norðanvert við
Hnífsdalsvikina. Fjallið þar fyrir ofan heitir
Búðarhyrna og er afar bratt. — Þess þatfvarla
að geta, að snjóflóð þetta stafaði af hinum miklu
snjóþyngslum, sem hér eru, eptir sífellda norð-
anbylji, sem hafa staðið nær samfleyttar 6 vikur.
Nítján manns, fullorðnir og börn, biðu bana,
en tólf manns meiddust.
Snjóflóðið tók yfir hér um bil 160 fðm. breitt
svæði, gjöreyddi Búðarbænum, fólkið er i bæn-
um var, bjargaðist með naumindum en margt af
því töluvert meitt, þar á meðal ekkjan Sigríður
Össursdóttir er meiddist á hötði og handleggjum
Ásgeir Halldórsson, sonur hennar, meiddist mikið
í annari öxlinni, viðbeinið losnaði við brjóstið. —
Sigurður Sveinsson, tæpl. sextugur, ógiptur, á
fullorðna dóttur fbróðir Guðm. kauprn. í Hnífs-
dal og þeirra systkina) var nýgenginn út úr
bænum: var að fylgja þremur börnum í skólann:
Guðbjörgu Lárusdóttur (Auðunnssonar) um 10
ára gamalli, Sigurði Sigfússyni (Þórðarsonar og
Guðbjargar Bárðardóttir í Bugnum); og Daníel
Jósepssyni (Jóhannssonar) á Vifilsmýrum í Ön-
undarfirði; dvaldi að eins vetrarlangt í Hnífsdal.
Þau fórust öll í snjóflóðinu. Lárus Auðunnsson
húsmaður hér, var á gangi út með sjó; fórst einnig.
Hann var miðaldramaður og lætur eptir sig ekkju
Bannveigu Sigurðardóttur, og 1 barn. — Verbúð
Helgu Jóakimsdóttur ekkju í Heimabæ, er stóð
inn og niður af Búðarbænum, og áfast bátabyrgi
og s.iltskúr, gjöreyddust. í verbúðinni voru 6
manns: 4 hásetar Báls Pálssonar í heimabæ,
fanggæzla og dóttir hennar. — Þaðan björguð-
uðust Einar Magnúsoon af Patreksfirði, ógiptur,
rúmlega tvítugur; snjóflóðið tók hann fram á sjó
og inknaði þar við eptir nokkra stund og komst
sjálfur til lands og upp i verbúð þeirra Heima-
bœjarbræðra, Halldórs og Jóakims Pálssona, en
þó hruflaður í andliti. Kveðst hann ekkert hafa
af sér vitað, fyr en í sjónurn, og datt jafn vel
fyr*t í hug, að þeir hefðu verið að koma af sjó.
— Jón Steinþórsson (Jónssonar; og Margrétar
Jóhannesardóttur, Dalshúsum í Önundarfirði, ó-
kvæntur um tvítugt. Hantt var hálfsofandi í
rúminu, er snjóflóðið dundi yfir; var hann graf-
inn upp úr snjónum fram við flæðarmál, náðist
hann lifandi, en meiddur talsvert á höfði og
annar handleggurinn brotinn vfir þvert.
Hitt fólkið, sem var i húðinni, tók snjóflóðið
alveg fram í snjó, og létust þar: Lárus Sigurðs-
son (Jónasarsonar) frá Isafirði, u m tvítugt; Ingi-
mundur Benjamínsson af Patreksfirði, ógiptur,
hálfþrítugur; Margrét Bárðardóttir ekkja um fert-
ugt frá Látrum í Mjóafirði, og dóttur hennar,
Elisabet Guðmundsdóttir, 7 ára göroul.
Næsta búð fyrir innan, eign bræðranna Valde-
mars kaupm. í Heimabæ og Kjartans bónda á
Hrauni, Þorvarðssona; fórst einnig gjörsamlega.
Búðinni var skipt í þrennt og bjuggu þar þrjár
fjölskyldur, alls 14 manns, þar af fórust 10 manns:
Þorlákur Þorsteinssou og kona hans María Gísla-
dóttir (Steinþórssonar), er lengi bjó að Snæfjöll-
um á Snæfjallaströnd, miðaldra hjón; börn þeirra
tvö: Bannveig 6 ára og Guðrún 4 ára; enn frem-
ur fósturdóttir þeirra hjóna, Solveig Gísladóttir
10 ára. Magnús Samúelsson og kona hans Sig-
riður Magnúsdóttir, bæði um sextugt; og Ólafur
sonur þeirra, um tvitugt. •— Flest þetta fólk
tók snjóflóðið fram í sjó. — Tórnas Kristjánsson
ættaður úr Dýrafirði, rúmlega sextugur og dóttir
hans Sveinborg, 8 ára gömul, fundust örend undir
rústunum i búðinni.
Það sem bjargaðist af þessum 14 manns er:
Jósefína Jósepsdóttir, kona Tómásar sál. Kristj-
ánssonar, og Vigfús Ólafsson sonur hennar 17
ára, voru bœði grafin lifandi upp úr búðarrúst-
unum. en inikið meidd á andliti og víðar; enn
freraur var bjargað barni þeirra hjóna; Bjarna,
3ja ára gömlum, — tókst móðurinni að vernda
hanu því nær óskemmdan við brjóst sér. >—
Elisabet Magnúsdóttir (Samúelssonar) 16 ára,
náðist lifandi fram í sjó.
Þannig eru aðal-drættirnir úr sögu þe«sa stór-
kostlega óbeilladags, er setur ógleymanlegar
minningar i brjóst. allra Hnífsdælinga og margra
fleiri.
Auk þeirra hörmunga, sem að ofan eru tald-
‘25
nJ®g kann ekki vel að segja sögur! Beiddu Treshain
um það“.
„Viljið þér þá gera það, hr. Trehsam!“ inælti dreng-
Urinn. „Segja söguna aí naönnunum þremur, er bruna
Vörðu?*
„Jeg er ekki í því skapi núna“, evaraði Tresham.
„En viil ekki systir þin segja söguna af klaustrinu?“
„Nú — þér eigið við vestur-álmuna!“
„Já, rnér þætti mjög gaman, að heyra muDnmælin,
'«r þar að lúta“.
Fay tjáði sig f'úsa til þess og ætlaði að fara að hefja
frásögoina, er faðir hennar sást koma gangandi.
Hnnn var fölur og veiklulegur, og settist þegjaDdi
* bekkinn, við hlið dóttur sinnar.
Jasper sást i fjarska, og var hann auðsjáanlega á
’&ægjum eptir húsbónda sínum.
V. KAPÍTULI.
Suga munksins.
j, nJ®g ætlaði að fara að segja sögu, pabbi“, mælti
ay> er hún sá, að faðir hennar sagði alls ekkert, „Jeg
°Dhi að þér þag ejgj um geð“.
»Hví skyldi eg hafa á móti því, barnið gott?“ svar-
;aðl hr. Harley.
nÞað er saga vestur-álmunnar, pabbi“.
r^i viljið þér ekki láta svæfilinn undir höfuðið á
e- ^r- J'reshem“, mælti hr. Harley. .Og haldið þér
a< bezt væri, að Felix færi?“
14
„Ojú“, svaraði drengurinn blátt ófram, og greipjapt-
ur bókina, sem hann hafði verið að lesa í.
Kennari haDS gekk þá til hans, og mælti hlægjan li:
„Nei, Felix! Nú ertu minni umsjón falinn, og tel
eg heppilegra, að þú farir nú að hátta, þvi að drengjum
á þínum aldri er eigi holt, að vera lengi á fótum á kvöldin“
„Eins og yður þóknast., herra minn! Góða nótt!“
svaraði drengurinn, og gekk þreytulega út úr herberginu.
„Hvernig leizt yður á hann. hr. Tresham“, mælti
Harley, og tók laust i höndina á Tresham. „Mér geðj-
ast vel að yður, og vona, að okkur komi vel saman“.
Svonp endaði fyrsti dagurinn, og Gilbert fór nú
að hátta.
III. KAPÍTULI.
Dagbbk 1 resham’s.
Orunur.
1. JÚNÍ. Jeg hefi nú verið hér í meira, en hálf-
an mánuð, og rekið mig á það, að hér er margt einkenni-
legt, og leyndardómsfullt, sem eg eigi fæ skilið.
Heimilisstörfunum er vel stjórnað.
Vinnufólkið er kurteist, og eptirlitasarot, og fé skort-
ir eigi, er gert geti lifið þægilegt.
Þó kann eg ekki vel við mig, og órar fyrir einhverju
sem balcar mér áhyggjur.
Húsið er gamall, fallegur herragarður.
A eina hlið hússins rennur áin Them9, og fyrir fram-