Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 04.03.1910, Blaðsíða 3

XXIV., 10.—11.
Þjóðvil jin n !
39
nu eru þÍDgmeDD, ei'ga sæti.
Mælt er, að stjórn Breta hafi tilkynnt
'Wikkjuru, að þeir megi einskis peniuga-
láns vænta frá Bretlandi, eða Frakklandi,
eí fulltrúutn Kríteyinga verði loyffc að
Ctaeta á þjóðþÍDginu.
Abdid Hamíd, fyrverandi Tyrkja 6oldán,
^r nú sagður orðínn geðveikur, og auk
þess dauðvona, og á því að líkindum eigi
laDgt eptir ólifað. — — —
Þýzkaland. Nýlega aodaðist í Dresd-
«n þýzka skáldið Otto Julius Bierbaum,
að eÍDS 44 ára að aldri. — — —
Rússland. Stjórnin á Eússlandi hafði
ný skeð í smíðum lagafrumvarp um lík-
brennslu, og leitaði álits „helgu eynod-
unnar", æðsta kirkjuráðs Rússa, um mái-
ið, éður en það yrði lagt fyrir þingið, en
^holga synodan" lagði eindregið gegn
tnálinu, með því að líkbrennslan færi i
bága við kenningar kirkjunnar um upp-
risu líkamans. — — —
Bandaríkin. Slys varð nýskeð ijárn-
námu i Colorado, þar eem 149 verkamenD
voru að vinnu, og biðu 79 baoa við spreng-
inguna.
Injóflóðið í inífsdal.
—o—
í blaðinu „Dagur", sem kom út á ísafirði 23.
febrúar síðastl., er mjög greinileg skýrsla um
Bnjóflóðið í Hnífsdal, sem drepið vav lauslega k
1 BÍðasta nr. blaðs vors.
Skýrsla blaðsiiis er svo látandi:
„18. febrúar kl. 8,4S mín. f. h. féll afskaplegt
snjoflóð úr svonefndu Búðargili upp nf Búðar-
bænum í Hnífsdal, som stendur norðanvert við
Hnífsdalsvíkina. Fjallið þar fyrir ofan heitir
Búðarhyrna og er afar bratt. —¦ Þess þarf varla
að geta, að snjóflóð þetta stafaði af hinum miklu
Snjóþvngslum, sem hór eru, eptir sífellda norð-
anbylji, sem hafa staðið nær samfleyttar (i vikur.
Nítján manns, fullorðnir og börn, biðu bana,
en tólf manns uieiddust.
SnjAflóðið tók yfir hér um bil 160 fðm. breitt
svæði, gjöreyddi Búðarbænum, fólkið er í bæn-
um vav, bjargaðist með naumindum en margt af
því töluvert meitt, þar á meðal ekkjan Sigríður
Össursdóttir er meiddist á hö+ði og handleggjuin
Ásgeir Halldórsson, sonur hennar, meiddist mikið
í annari öxlinni, viðbeinið losnaði við brjóstið. —
Sigurður Sveinsson, tæpl. sextugur, ógiptur, k
fullorðna dóttur (bróðir Guðm. kaupm. í Hnífs-
dal o»- þeirra systkina) var nýgenginn ut úr
bænum; var að fylgja þremur börnum í skólann:
Guðbjórgu Lárusdóttur (Auðunnssonar) um 10
ára gamalli, Sigurði SigfÚBsyni (Þórðarsonar og
Guðb.jargar Bárðardóttir í Bugnum); og l)aniel
Jósepssyni (Jóhannssonar) á Vífilsmýrum i Ön-
undarfirði; dvaldi að eins vetrarlangt í Hnífsdal.
Þau fórust öll í snjóflóðinu. Lárus Auðunnsson
húsmaður hér, var á gangi út með sjó; fórst einnig.
Hann var miðaldramaður og lætur eptir sig ekkju
llannveigu Sigurðardóttur, og 1 barn. — Verbúð
Helgu Jóakimsdóttur ekkju i Heimabæ, er stóð
inn ofí niður af Búðarbænum, og áfast bátabyrgi
og saltskúr, gjöreyddust. í verbúðinni voru 6
manns: 4 hásetar Páls Pálssonar í heimabæ,
fanggæzla og dóttir hennar. — Þaðan björguð-
uðust Einar Magnús--'on a£ Patreksfirði, ógiptur,
i úmleara tvítugur; snjóflóðið tók hann fram á sjó
og mknaði þar við eptir nokkra stund og komst
sjálfur tíl lands og upp i verhúð þeirra Heima-
bœjarbræðra, Halldórs og Jóakims Pálssona, en
þó hruf laður í andliti. Kveðst hann ekkert hafa
af sór vitað, fyr en i sjormm, og datt jafn vel
fyr»t í hug, að þeir hoiðu verið að koma af sjó.
— Jón Steinþórsson (Jónssonar> og Margrétar
Jóbannesardóttur, Dalshúsum í Önundarfirði, ó-
kvæntur um tvítugt. Hann var hálfsofandi í
rúminu, er snjóflððið dundi yfir; var hann graf-
inn upp úr snjónuin fram við flæðarmál, náðist
hann lifandi, en meiddur talsvert á höfði og
annar bandleggurinn brotinn yfir þvert.
Hitt fólkið, sem var í húðinni, tók snjóflóðið
alveg fram í snjó, og létust þar: Lárus Sigurðs-
son (Jónasarsonarj frá Isafirði, um tvítugt; Ingi-
mundur Benjamínsson af Patreksfirði, ógiptur,
hálfþrítugur; Margrét Bárðardóttir ekkja um fert-
ugt frá Látrum í Mjóafirði, og dóttur hennar,
Elísabet Guðmundsdóttir, 7 ara gömul.
Næsta búð fyrir innan, eign bræðranna Valde-
mars kaupm. í Heimabæ og Kjartans bónda á
Hrauni, Þorvarðssona; fórst einnig gjörsamlega.
Búðinni var skipt í þrennt og bjuggu þar þrjár
fjölskyldur, alls 14 manns, þar af fórust 10 manns:
Þorlákur Þorsteinssou og kona hans Maria Gisla-
dóttir (Steinþórssonar), er lengi bjó að Snæfjöll-
um á Snæfjallaströnd, miðaldra hjón; börn þeirra
tvö: Bannveig: 6 ára og Guðrún 4 ára; enn frem-
ur fösturdóttir þeirra hjóna, Solveig Gísladóttir
10 ára. Magnús Samúelsson og kona hans Sig-
ríður Magnúsdóttir, bæði um sextugt; og Olafur
sonur þeirra, um tvítugt. — Flest þetta fólk
tók snjóflóðið fram í sjó. — Tómas Kristjánsson
ættaður úr Dýrafirði, rúmlega sextugur og dóttir
hans Sveinborg, 8ára gömul, fundust örendundir
rústunum i búðinni.
Það sem bjargaðÍBt af þessum 14 manns er:
Jósefína Jósepsdóttir, kona Tómásar sál. Kristj-
ánssonar, og Vigfús Olafsson sonur hennar 17
ára, voru bœði grafin lifandi upp úr búðarrúst-
unum. en mikið meidd á ttndliti og víðar; enn
fremur var bjargað barni þeirra hjóna; Bjarna,
3ja ára gömlum, — tókst móðurinni að vernda
hanu því nær óskemrndan við brjóst sér. >—
Elisabet Magnúsdóttir (Samúelssonar) 16 ára,
náðist lifandi fram í sjó.
Þannig eru aðal-drættirnir úr sögu þe»sa stór-
kostlega óbeilladags, er setur ógleymanlegar
minningar í brjóst allra Hnífsdælinga og margra
fleiri.
Auk þeirra hörmunga, sem að ofan eru tald-
26
fiJeg kann ekki vel að segja sögur! Beiddu Tresham
Qm það".
„Viljið þér þá gera það, hr. Trehsam!" mælti dreDg-
Urinn. „Segja söguna at mönnunum þremur, er brúna
vörðu?-1
„Jeg er ekki í því skapi núna", evaraði Tresham.
^En vill ekki systir þin segja töguna af klaustrÍDU?"
„Nú — þér eigið við vestur-álmuna!"
„Ja, mér þætti mjög gaman, að heyra muDnmæliu,
«r þar að )útau.
F»y tjáði sig fúea til þess og ætlaði að fara að hefja
írásögrjÍDa, er faðir hennar sást koma gangaDdi.
Hnnn var fölur og veiklulegur, og settist þegjandi
"* bekkinn, við hlið dóttur sinnar.
Jasper sást i fjarska, og var hann auðsjáanlega á
Sægjum eptir húsbónda sinum.
V. KAPITULI.
Saga munksins.
^ »>Jeg ætlaði að fara að segja sögu, pabbi", mælti
ay, er hún sá, að faðir hennar sagði alls ekkert, „Jeg
8' h3 þér sé það eigi um geðu.
»Hví skyldi eg hafa á móti því, barnið gott?" svar-
;»ð» hr. Harley
„Pað er saga vestur-álmunnar, pabbi",
>nér hÆ' VÍ,,'Íð ^ér 6kkÍ 'áta 8væfilinn UD(iir tlöfuðið á
eiJ' * Tre8h6mU. m*lti hr. Harley. .Og' haldið þér
« ' að bpzt vwi, að Felix færi?u
14
„Ójú", svaraði drengurinn blátt afram, og greipjapt-
ur bókina, sem hann hafði verið að lesa í.
Kennari haDS gekk þá til hans, og mælti hlægjan ii:
„Nei, Felix! Nú ertu minni umsjón íalinn, og tel
eg heppilegra, að þú farir nú að hátta, þvi að dreDgjum
á þínum aldri er eigi holt, að vera lengi á fótum á kvöldin1*
„Eins og yður þóknast, herra minn! Góða nótt!"
svaraði drengurinn, og gekk þreytulega út úr herberginu.
„Hvernig leizt yður á hann, hr. Tresham", mælti
Harley, og tók laust í höndina á Tresham. „Mér geðj-
ast vel að yður, og voua, að okkur komi vel saman".
Svonp "mdaði fyrsti dagurinn, og Gilbert fór nó
að hátta.
III. KAPÍTULI.
Dagbök 7resham's.
Orunur.
1. JÚNÍ. Jeg hefi nú verið hér í meira, en hálf-
an mánuð, og rekið mig á það, að hér er margt einkenni-
legt, og leyndardómsfullt, sem eg eigi fæ skilið.
HeimilÍ98törfunum er vel stjórnað.
Viunufólkið er kurteist, og eptirlitasarat, og fé skort-
iv eigi, er gert geti lífið þægilegt.
Þó kann eg ekki vel við mig, og órar fyrir einhverju
sem bakar mér áhyggjur.
Húsið or gamall, fallegur herragarður.
A eina hlið hússins rennur áin Them9, og fyrir fram-