Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 02.04.1910, Blaðsíða 8

65
ÞjóbviljTnm
XXIV., 15—16.
arstofan, er hún byrjaði um 200 bindi bóka, auk !
blaða og tímarita.
Lostrarstofan er opin tvisvar í viku, á tíma- |
bilinu frá 1. nóv. til 30. apríl.
Konum er heimilt, að gerast meðlimir, þótt
eigi séu þaer i kvennréttindafélaginu.
Gjaldið er 50 aur. mánaðarlega.
Aflabrogð góð að undanförnu í verstöðunum
við sunnan verðan Kaxaflóa (i Garði, Leiru o.
s. frv.)
Mjög mikiu netatjóni hafa ýmsir þó því mið- ]
ur orðið fyrir á vertíðinnii
Skeminti-samkoma var haldin hér í bænum
17. f. m., og rann ágóðinn til lestrarstofu kvenna"
sem getið er hér að ofan í þessu nr. blaðs vors.
Rúmlega misserisgamla telpu, Arnfríði Stef-
aniu, misstu hjónin Stefán ritstjóri Runólfsson
Og Arnfríður Ólafsdóttir aðfaranótina 19. f. m.
20. f. m; andaðist hér i bænum prestsokkj-
an Ragnhildur Briem, 67 ára að aldri, fædd 6,
júní, 1842.
Foreldrar hennar voru: Þorsteinn prestur
Einarsson og Guðrún Torfadóttir á Kálfafellsstað
og gipti8t Ragnhildwr sálaga síra Eggert Ó.
Briem á Hösku dsstöðum 25 maí 1872, og fluttu
þau hjónin til Reykjavíkur árið 1890.
Sira Eggert dó 8. rriarz 1893, og dvaldi Ragn-
hildur heitin síðan hér í bænum sem ekkja, til
dánardægurs, og var miög farin heilsu síðustu
ár æfinnar:
Síra Eggert og Ragnhildur áttu ekkí barna.
Frú Ragnhildur var systir frú Torfhildar
Holm, skáldkonu. 1
Jarðarförin fór frani laugardaginn fyrir páska
(26. f m.).
Sagnfræðilegan fyrirlostur hélt Jón sagnfræð-
ingur Jónsson á annan dag páska (28. f: m.j,
og nefnir hann fyrirlestrana: „í dögum“, verla
þeir alls fimm, og eru um tímabilin 1750—1874
i sögu íslands. —
Með því að síra Bjarni Jónsson, er fengið
hefur veitingu fyrir öðru dómkirkjupretsembætt-
inu i Reykjavík, getur eigi sleppt forstöðu barna-
skólans á Ísafirðí, fyr en í nœstk. júnímánuði,
annast síra Friðrik Friðriksson um prestsþjón-
ustuna, unz síra Bjarni kemur:
„Sterling“ lagði af stað héðan til útlanda að
kvöldi 25. f: m: fmarz), og átti að fara beina leið
til Kaupmannuhafnar.
Meðal farþegja voru: frú Anna Bjarnason
(kona Nicolaj kaupmannsj, og Sve.inn yfirréttar-
málfærslumaður Björnsson:
Ennfremur sigldu og tíu íslendingar, sem
oiga að verða hásetar, og sýrimenn, á Strand-
bátunum „Vestra“ og „Austra“.
Vér litum í vikunni, sem ltið, rétt í svip
á mál verkasýningu hr. Asgrims tnálara Jónsson-
ar í Vinaminni.
Málverk hans, sem þar voru sýnd, töldust
oss vera 98.
Meðal málverkanna eru tvær myndir af Heklu.
önnur mjög stór, og sjást á henni, auk eld-
fjallsins, bæjirnir Stóri-Núpur, og tveir bæir
aðrir. — Mynd þessa kvað Asgrímur Jónsson
ætla sér að senda á Charlottenborgar-sýninguna
i Kaupmannahöfn; en þó að ýmsum þyki mikið
til hennar koma, gazt oss þó betur að minni
myndinni. — Getur og verið, að nokkru hafi
um valdið, að stærri Heklu-mvndin hafi eigi
notið s.'n vel, þar sem hún hékk i herberginu
Mjög fögur þótti os8 myndin af HestSjalli og
'VörðuSelli, eins og þau bera við frá Skeiðum í
Árnessýslu, fjalla-sýnin mjög fögur, þáþóttioss
og myndin af Víðidahijöllum hjá Möðrudal eigi
síður áhrifamikil.
Enn má og nefna myndirnar Morgun í Vest-
monnaeyjum, með Eyjafjallajökli í baksýn, og
I
i
1
:
Jökulhlavp, er stúlka, með barn á handleggnun®
horfir á, og sjást blá fjöllin i baksýninni. — Enn
fremur mynd af Barnaiossi í Borgarfirði, og
myndir af bæjunum Oaltaielli og Graíarhakka i
Hrunamannahreppi í Árnessýslu.
Þá er og myndin: Frá Búðnm á Sna.'íellsnesf,
þar sem bátur sést vera að fara undan landi, og
Snæfellsjökull er 1 baksýn, fremur snotur að
oss þótti.
Mjög áhrifa mikil er og myndin: Draugur
sem sést hefur áður á sýningum Ásgríms:
Fátt manna var á sýningunni, er vér kom-
um þar, en yfirleitt kvað sýningin, þó hafa verið
mjög fjölsóct.
„Prospero'* kom hingað frá útlöndum 27. f.
m.; og lagði af stað héðan vestur og norður um
land 1. þ. m.
Á Charlottenborgarsýninguna í Kaupmanna-
höfn kvað Þórarinn málari Þorláksson hafa á-
formað að senda eitt af málverkum sinum.
Málverkið heitir „Áning“.
Björgunarbáturinn „Geir“, sem farið hafði
norður á Húnaflóa, til þoss að reyna að ná
„Lauru“ á flot, kom hingað aptur 24. f. m., og
með honum skipverjar af „Lauru“, nema Gott-
fredsen skipherra er bíður stranduppboðsins.
Meðal farþegja hingað var Sigurður bóndi
Jónsson á Ystafolli i Suður-Þingeyjarsýslu, og
kona hans, sem kom hingað til að leita sér
lækninga.
,,Þjóðvi]jansu hér í bæa-
uld, sem skipta um bú-
staði, eru beðniraðláta
vita af þvi á afgreiðslu blaðsins i Yonar-
stræti 12 (beint á móti BáruDni).
Prentsmiðja Þjóðviljans.
47
BarsiODe kvaddi nú rett eptir, og hét Gilbert því
að láta ráð-konu sína skýra sér frá æfiatriðum Harleys.
„Fortíð Harleys“. mælti hann, og lagði áherzlu á
orðin „gefur að hkindum skýringu á þvi, sem Jasper
sagði í bænahÚ8Íiui“.
VIII. KAPÍTULI.
Anœgjusamlegur tími.
Tresham hafði að undanförnu að eins kynnzt lund-
arfari hr. Harleys írá aDnari hliðinni, en liclu síðar, en
hann átti samræðurnar við Barstone, kynntizt hann
Harley og frá binni hlíðinni.
I stað þess að sitja i næði við bóklegu störfin, halði
Harley nú dag og nótt íullt hús af glaðvæium gestunu
Gilbert, sem var hissa á breytingu þessari, gat eigi
stillt sig um, að minnast á hana við Fay.
Ln Fay, sem var þessu alvön, þótti breytingin, sem
orðin var á lifnaðarháttum föður henuar, alls ekki kynleg.
„P«bbi er maður, sem ekki breytir útaf vauaoum,*
mælti hnn við Gilbert, „En fylglr nákvæmlega söaiu regl-
unni ár eptir ár. — Mánuðum saman lokar hann sig íddí
í 8peglaherberfeínu, ekki geðslegra, en það er, en laDgar
svo í glaðværð og skemmtanir. — Á því gengur i fp rlái>
daga, og siðan biegður hann sér t:l ntlanda. dvelur þ r
uokkrar vikur, og lokar sig svo eirmtt inni, í bókasab --
herberginu, er hann kemur heim aptur“.
„Ea hvert fcr hanii, er hann skreppur tií útlanda?“
nEkkl man jeg þaðu; svaraði Fay, „Til eirihvers staðar
48
sem endar á orðinu „bað“, að eg bygg. — ítiiynda eg
raér, að hann sé þreyttur eptir 9kemmtanirnar — þá vant-
ar og sixt á það, að hann sé fjörugur —, og þurfi því,
að vera um tíma við böðin, þó að ekki sjáist það á, að
hann sé hressari þegar hann kemur heim aptur“.
_Jasper fer líklega með hoDum?“, mælti Gilbert.
«Tá, auðvitað! Pabbi getur ekki hreyft sig nenir
hann hafi þrælinn sinn með sér“, mælti unga stúlkan fyr-
irlítlega.
Fsy, og faðir hennsr, UDgeDgust hvort annað kurt-
eislega, og sást þó, að hvoru þeirra var lítið um hitt
gefið.
Harley þótti dóttir sin allt of fjörmikil, og átti bágfc
með að skilja, að hún væri dóttir sín, og Fay gazt að
sínu leyti eigi að ýmsu leyti í fari hans.
Þess bar og að geta, að Iíarley? hafði aldrei látið
sér annt um dóttur sína, né gert sér far um, að laða haua
að sér.
Hann var allur annar, þegar Felix átti í hlut.
Annars var enginn vafi á því, að Harley gat verið
alúðiegasti maðar er hann vildi það við bafa.
Við gest sína var hann jafnan hinn glaðlegasti þá
fjórtán daga, er glaðværðin stóð yfir.
Hér voru þó takmörk, því að aldrei varð Tresham
þess áskynja, að hann byði nokkurum gestanna að vera
nætursakir í klaustrinu, og skildi Tresham það á þá leið,
að hann væri hræddur utn, að beint yrði að sér eÍDhverj-
um miður þægilegum spurningum, að því er vescurálm-
una snorti.
Timirm leið nú, og varð Tresham einskis vísaii, að’
að því er Jasper snerti.