Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 09.04.1910, Blaðsíða 3

-XXIV., 17.
Þjóíivilj inn
67
TilkynnirLg
frá stjórnarn. hafrannsöknanna.
(KoinmÍMSionen l'or HaTundersb>elser.)
—o—
Frá ómunatíð hata frakkneskir sardinu-
veiðendur brúkað eöltuð þorskhrogn (gotu)
vdð veiðar sinar á þann hátt, að hrogúin
*eru mulin og þeim kastað í sjóinn í nánd
við netin. Þegar hrogokornin sökkva
nú hægt og seint, eitt og eitt, lokka þau >
sardínuna að, þvi að hún er mjög sólgin I
í íiskahrogn, en um leið gengur hún i j
net, Sbin fyrir hana eru lögð, og festist |
i þeim (ánetjast). Með þessari aðferð fást j
stærstar og beztar sardínur, og það eru
nú eigi að eins frakkneskir fiskimenn, er
hafa hana, heldur fer hún einnig í vöxt j
meðí.1 spánskra og portugiskra sardinu- |
veiðenda. Yið þetta hefir eptirspurnin j
eptir agninu — söltuðu hrognunum — i
vaxið svo mjög, að framleiðslaD fullnæg-
ir ekki lengur.
Sökum þess, að málefoi þetta er mik-
ils varðandi fyrir sardinuveiðendur á Frakk-
landi, hefir stjórnin skipað nefnd manna,
er á að vinna að því, að framleiðsla salt-
aðra brogna verði aukin sern mest má
verða. Nefudin hefir snúið sór til manna,
©r hafa á hendi stjórn fiskiveiðamála í
ýmsum löndum, skýrt frá málavöxtum
•og berrt á, að hrognframleiðslan yrði eigi
að eins frakkneskum sardínnveiðendum
til góðs, heldur einnig framleiðendum á
Norðurlöndum, sem sð likindurn geta gert
sér von urn mikla sölu á söituðum brogn-
um með Abatavænlegum kjörum.
Af þessari ástæðu vill stjórnarnefnd
hafrannsóknanna eigi láta hjá liða, að
Y( kj með þessum línum athygli ísleuzkra
útgerðarmanna og fiskimanna á þvi, að
æskilegt væri, að framleiðsla saltaðra
hrogna (gotu) yrði aukin. NáDari upp-
lýsingar má fá með því, að snúa sér til
mín undirritaðe. Hór skal að eins tekið
frarn, að áríðandi er, að meðferð, söltun
og aðgreining hrognanDa sé sem vönd-
uðust, og að þær hrognategundir, sem
komið getur til greina, þegar um íslenzk
hrogn er að ræða, eru, auk þorshrogna,
upsa-, löngu-, ísu-, síldar-, og ef til vill
einnig keilu hrogn.
Johs. Schmidt, dr. phii.
forstöðumaður fiskirannsóknanna við Færeyjar
og Island.
Jens Koefoedsgade 2:
Kobenhavn.
>1 :inri:i l;it.
3. marz þ. á. andaðist i Dýja Islandi
i Yesturheimi Gunnsteinn póstafgreiðslu-
maður Eyjölfsson.
Hann var fæddur að Una-ósi í Norð-
ur-Múlasýslu 1. apríl 1866, og var því
eigi fullra 44 ára, er hann andaðist. —
Foreldrar haDS voru: Eyjólfur Magnússon
og Yilborg Jónsdóttir, og er húu enD á
lífii.
Gunnsteinn sálugi var kvæntur Guð-
finnu Eiriksdóttur, er lifir hann ásarnt níu
börnum þeirra hjóna.
Hann hefur samið nokkur sönglög, og
fáeinar smásögur, auk þess er hann rit-
aði etundum i blöð íslendinga í Vestur-
heirni. og var hann ytírleitt talinn i röð
fremri Vestur-íslendinga.
Hitt ojar þetta.
Oreiðar samgöngur.
Tvö hundruð geysi-stór fólksfiutningaskip
höfðu tuttugu og sjö gufuskipafélög árið, sem
leið, í förum milli borgarinnar líew-York og
norðurálfunnar.
Þau. sem hraðskreiðust eru af skipum þess-
um, fara yfir Atlantshafið á tæpum fimm sólar-
hringum, en sum á 5—6.
Skip þessi eru öll mjög þægilega útbúin, t.
d. með loptskeyta-útbúnaði, og má í öllum stór-
blöðurn Bandarikjanna lesa fregnir um það, hvað
ferð skipanna líður ,á degi hverjum:
Arið, sem leið, fóru skip þessi alls 2044 ferðir
milli hoigarinnar New-York og norðurálfunnar,
og komu alls með þeim 1,068,649 farþegjar.
Fjórtán ofangreindra eimskipafélaga láta skip
sín ganga milli New-York borgar og hafna við
Miðjarðarhafið, en þrettán milli nefndrar borgar
og ýmsra annara bafna í norðurálfunni.
Frá júnl-byrjuntil októbeiNloka eru fólksflutu-
ingarnir mestir.
Stærst, hraðskreiðust og skrautlegnst allra
skipanna eru skipin „Lusítanía“ og „Maurítanía“
eign Cunardsfélagsins, er fara á 111 kl.stundum
milli New-York og Lundúna, og eru það taldar
3168 mílur enskar.
En nú hefur „White Star“-félaginu hugkvæmzt
að láta smíða tvö gufuskip, er verða nálega
helmingi stærri, en nýnefnd skip, og eiga þau
að vera alsmíðuð á skipasmíðastöð í Belfast á
Irlandi á komandi sumri.
Skip þessi verðav849 fet á lengd, og eiga að
hera 60 þús. smálestir hvort um sig: — Vélarn-
ar eiga að hafa 24 þús. hesta afl, og verður hrað-
inn 21 ensk míla á kl.stundinni.
57
það var kvennleg feimni, sein olli, og — skildi það
sér í vil.
Að þvi er hana snerti — lór henni að skiljast, hve
annt henni var uru Grilbert, og að hún gladdist, er hann
gaf henni hýrt auga, og að henni fannst einmanalegt,
er hann var eigi við.
Þessar tilfinningar voru fienni þó engan veginn
sem ljósastar odd, og ekki þorði hún að segja frú Archer
frá þeim.
Eu sannleikurinn var sá, að ástarblómið var Dýlega
farið að springa út í hjarta hannar.
Frú Archer duldist á hinn bóginn eigi, hvað um
var að vera, en gerði þó eigi annað en að brosa.
Þogar Gilbert kynntist trú Archer, sá hann brátt,
að hún var hámenntaður kvenumaður, og furðaði sig því
á því, að bún skyldi vilja vera ráðskona i klaustrÍDU.
Frú Archer spurði Gi bert margs um fortíð hans, en
varðist á hÍDn bóginn allra frétta, að því er fortið sjálfr-
ar sín snerti.
Tresham hafði enn eigi hitt ungfrú Carr að málí,
og var þó nálega liðin vikan, sem um hafði verið talað
Þá fékk haDn loks bróf frá henDÍ, og brá mjög í
brún, t,r hún skýrði honum frá því, að hún brygði sér til
utlanda, 0g ætlaði að vera þar mánaðartíma.
„Það er vegDa Fay’s, að eg tekst þessa ferð á hend-
uru, btóð í bréfinu, „og þegar eg kem aptur, mun eg verða
fær um, að skýra til fullnustu fyrir yður ýmisiegt, sem
oú er yður óróðin gáta. En meðan eg er fjarverandi,
verð eg að biðja yður, að gera þrennt: í fyrsta lagi að
koma t ]<ki nálæg.t vestur áJmunni, í öðru lagi að hafa
54
arÍDn, sætu tvö að borðurn, og fór því, að hitta Harley
að máli.
Hann var, sem vant var, í bókasafnsherberginu, og
gerðist all-önugur, er hún kom inn í herbergið.
„Uvað er að, frú Archer?u mælti hann, all-gramur.
„Fæ eg aldrei að vera í friði? „Hvað viljið þér?“
„Frú Archer leit, all-kýmileit, á Harley, sem hafði
hnyprað sig í hægindastólnum.
-Mér væri þökk á að vita, hvort þér borðið eigi
miðdegisverðinn við borðið í matsalnum, meðan þór eruð
heima?u
„Jeg á ekki gott með, að borða við sama borð, sem
aðriru, svaraði Harley.
Uogfrú Harley, og Tresham sitja að eins tvö við
borðiðu.
„Hvað er við það at athuga. — Ekki er hún annað
en skólastelpa!"
„Hún er átján ára, hr. Harley, og mjög fríð sýnum“,
svaraði frú Archer. „Má og ekki gleyma því, að Tresham
er ungur maður, og ungu mennirnir eru engir staurar“.
„Jeg skii, hvað þór eigið við' Honum lízt vel á
hana, að því er ungfrú Carr segir, og sama segið þér. —
En Tresham er ekki sá heimskingi að gera sér vonir í
þá átt“.
„Að þvi er það snertiru, svaraði frú Archer stillilega
„þá er það rnál, sern yður varðar, en ekki mig — Jeg
mælist að eins til, að þér leyfið, að jeg sitji í sæti yðar,
unz þér setjiet þar sjálfurtt.
„Þér?u mælti Harley, all-forviða „Hvers vt-gna lát-
ið þer yður svo annt um Fay? Hún er í minu liúsi og