Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 09.04.1910, Blaðsíða 4

68
ÞJÓÐVILJINN.
XXIV., 17.
KONUNGL. HIRB-VERKSMIBJA.
BræOurnir Gloetta
mæla með sínum viðurkenndu Sjökólaðe-te{íirnclu.in, sem eingöngu erw
búnar til úr
fínasta Kakaö, Sykri og Vaniile.
tónn frernur Kakaópúlveiú af lyextxx tegund. Agætir vitnisburðir
frá efnafræðisrannsóknarstofum
Hvort uin sig á að geta tekið fimm þúsundir
íarþegja, auk 600 skipverja, og geta rúmað
þriðjungi meiri varning, en nokkurt annað skip;
er nú fer milli landa.
A skipunum verða veitingastaðir, engu skraut-
minni, en bezt gerizt á landi, sem og blómgarð-
ar, sundlaugar, skautahringir o. fl.
Sex hundruð manna eiga að geta setið að
korði í senn.
Skipin kosta 10 millj. dollara; eða einni mill-
jón dollara meira, en orustu skipin miklu, sem
stórþjóðirnar láta smíðd, og nefnd eru „Dread-
nought“ (þ. e. „óskelfandi11).
Miklu tilkostað.
Sumar ríkar fjölskyldur 1 borgunum New-
York og Cbicago i Bandaríkjunum greiða árlega
6‘/,—22 þús: dollara í húsaleigu, og hafa þá
14—24 herbergi til íhúðar, auk 5—9 baðherbergja.
A hótellum er ársleigan, fyrir8—12 herbergja
ibúð, 10—15 þús dollara (einn dollar um 3 kr.
70 aur.).
í sumum stórhorgum Bandaríkjanna eyða
Stöku fjölskyldur hundrað þúsundum dollara
árletía, eða jafn vel meira, fyrir fæði og húsnæð.
Fátæktina, sem viða er öðrum þræði, þarf
eigi að minna á.
REYKJAVÍK 9. npríl 1910.
Þýðviðri, og hlý verðátta, undanfarna daga,
og óskandi, að vorið verði allt jafn hagstætt.
„Botnia“ lagði af stað héðan til útlanda á
páskadagskvöldið 27. f. m: — Meðal farþegja
voru: Einar skáld Benediktsson, konsúll P. A.
Ólafsson frá Patreksfirði, og hóksa li N. Ottensen
frá Winnipeg.
Enn fóru og með skipinu skipbrotsmonnirnir
frá frokkneska seglskipinu, er strandaði á Hér-
aðsf’lóa, svo sem getið er á öðrum stað í þessu
nr. blaðs vors:
Námsmenn, og námsmeyjar, almenna mennta-
skólans héldu dansleik á Hótel Reykjavík 1. þ. m.
Meðan Kristján konungur niundi lifði, var
skólahátíðin jafnan haldin á afmælisdegi hans j
8. aprii'
2. þ. m. var samsöngur („ConCertj haldinn í
Báruhúsinu:
Uugfrú Kristrún Hallgrítrsson spilaði á „forte-
piano“, en hr. G. Eiríksson lék á „harmoníum“,
og hr. P. O. Bernburg á víólín; en br. H. Hans-
son söng „tenór“.
Aðal-fundur jarðræktarfélags Reykjavíkur var
haldinn hér í bænum 29: f. m.
I lok f. á. (1909) var sjóður félagsins alls
1558 kr. 12 aur.
A fundinum hélt Einar garðyrkjufræðíngur
Helgason fyrirlestur um jarðeplarækt.
I stjórn félagsios voru endurkosnir: Einar
garðyrkjufræðingur Helgason, Halldór banka-
gjaldkeri Jónsson og Þórhallur biskup Bjarnason.
„Ceres“ kom frá útlöndum 4. þ. m., og fer
héðan til Vestfjarða 10. þ. m.
Hr. Davíð Östlund heíur nýskeð, í stað pront-
smiðju bans, er brann í vetur, keypt af stór-
kaupmanni Thor. E. Tuliníusi prent.smiðjuna á
á Eskifirði, sem blaðið „Dagfari“ var prentaður
i, og er hún nú kominn bingað til Reykjavíkur.
Inntökupróf til 1. bekkjar í gagnfræðadeild
almenna menntaskólans verður haldið 28.—29.
júní næstk.; og á tilkynning að sendastj^skóla-
stjóra fásamt skirnar- bólusetningar- og siðferð-
isvottorði) ekki seinna, en svo, að hún verði
komin til hans 1. júní næstk.
Aflabrögð prýðisgóð í verstöðunum við sunn-
anvorðan Faxaflóa, og fiskur sagður genginn all.a
leið inn á Sviðið (fiskimið, er svo nefnist).
Mjög góð aflabrögð einnig að frétta úr jver-
stöðum eystra (Eyrarbakka, (Stokkseyri og Þor-
lákshöfn).
Bæjarstjórnarkosninguna, er fór fram bér ‘í
bænum seint i janúar þ. á., og sem kærtt hafði
verið yfir, hefur ráðherra 31. í. m. úrskurðað
gilda, telur ósannað, að gallar þeir, er voru á
samningi kjörskráarinnar, hafi getað haft nokkur
áhrif á kosningarúrslitin, þar sem bætt hafði
verið úr þvi, áður en kosningin fór fram, að
vinnuhjúum hafði verið gleymt, eða sleppt, af
skránni, er hún var samin.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
55
ekkert urn það að tals. — Hr. Tresham er henni eigi
jaín tíginhnrinn, og þess vegna— “
„Jeg b' U þó“, bætti hann við, „að þér hafið á réttu
máli að standa, og því er eg yður þabklátur t'yrir hugs-
unareeminh! Veiið nú sælur, frú Arcber, og gerið svo
vel, að loka 'nurðinni á eptir yður!“
Ráðskonan hnoigði sig, og gekk út mjög fegin, að
hafa lokið erindinn.
„Jrg held, að hann vilji heizt losna við stúlkuna“,
tautaði hún, og kreppti hnefann. „En guði sé lof, að
jeg er hér, og geng henDÍ í móður atað!“
Þegar hún gekk aptur til herbergis síns, mætti hún
Fay i sligannm, og tók þýðlega í handleggilan á henni,
því að bV'urn þótti væDt hvorri um aðra, þrátt fyrir ald-
ursmun og ólíkt lunderni.
Frú Archer hafði verið ráðskona í klaust.rinu í sex
ár, og optar, pd einu sinni, stundað Fay, er hún var veik,
svo að unga stúlkan skoðaði hana sern móðnr sÍDa, og uddí
henni langtum fremur, en íöður sinum.
„Kæra Fay“. sagði frú Aicher. „Nú sit eg að borð-
um moð ykkur. — jÞað er ósk föður jjins“.
„Jeg hélt ekki, að faðir minD væri að hugsa um
migu, svaraði Fay, forviða. „Mór þykir vænt um þetta
kæra frú Atchei! J?að er auðvitað uppástÚDga yðar?“
„Hvers vegna ímyndið þér yður það?“
„Af þvi að öllurn stendur á sama um raig, nema
yður“, svaraði Fay, „jafnvel honum Felix. — Ai i ars
kysi eg holzt, að hverfa héðan og gerast konnslukor.i-!"
„Nei, Fay,“ mælti frú Archer, döpur í róm. „Það
er hetra, að vera ungfrú Harley hér í klaustrinu, en að
vera kenmlukona11.
56
„Já, jeg hygg, að þér hafiðj;rétt aðjjmæla1, svsraði
Fay, „og hleyp heldur eigiIbrott, meðan þér eruð hérna
— og hr. Treshamu.
„F.iy — hafið þér mætur á hr. Tresham“.
„Já, auðvítað“, svaraði Fay, glaðlega. „Hann er
þægilegur maður, vingjarnlegur, og fríður sýnum.— Haun
er þolnari. sð stauta við Felix, en jeg gæti verið“.
„Jeg veit að hano er þægilegur maður“, svaraði
frú Areher. „En þið rnegið ekk: vera svo mikið saman“.
„Hvers vegoa ekki?“
„Þ.'-ð er dálitið Örðugt, að skýra það atriðiu, svar-
aði frú Archer. „Sern jungfrú — skiljið þér rnig— verð-
ið þér að fylgja ýmsum reglum. Það er ekki rétt, að þór
sitjið ein að borðurn með hr. Tresham“.
Pabbi virðist ekki hafa neitt við það að athuga, og
mór er sama“, svaraði Fay. „En ef þór viljið vera til
samlætis, spillir það ekki til — það verður glatt á hjalla
meðan pthbi er fjarverandi. — Hann fer í næstu viku?
— Er ekki svo?“
„Jú, hann verður svo fjarverandi mánaðartima, eða
þar um bilu.
„Jeg vildi óska, — að hann kæmi aldrei aptur“,
svaraði Fay lágt.
Sarnræður þessar höfðu þau áhrif á Fay, að lnm
virtist nú fremur forðast Grilbert, en sækjast eptír, að
tala við hann.
Tresham duldist eigi breytingin, sem á var orðin,
og skildi fyrsfc ekki, hvernig á því gat staði', hve þegj-
andaleg nún var orðin, er hann var við.
Brátt skildi hann þó hver or.sukin var, skildí, aðl