Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 28.05.1910, Blaðsíða 7

XXIV 23.-24.
.Þ.ióðvtí.jjnis'.
yo
Steinolíumótorinn
Skandia
er beztnr mótor i fiskibát8, sterkur einbrotinn og léttur, en þó ódýr eptir gæðum..
Báinn til í Lysekil mek. verkstads A/S. í Svíariki, sem er stærsta mótora- og bóta-
verksmiðjan á No>rðurlöridum. Afbragðs fiskibátar úr tró og stáli. Öli tilboð og
upplýsÍDgar gefur einkasalinn fyrir Island og Færeyjar:
Jakob Gunnlögsson.
Kobenhavn K.
Hjálmar heitinn var tvíkvœntur. — Hét fyrri
kona hans Eygerður Eyjólfsdóttir, Guðmunds-
sonar frá Eyjahakka í Húnavatnssýelu, og varð
þeim alls þriggja harna auðið, og er nú að eins
eitt þeirra á lifi, Agnar, bóndi i Htah.
Seinna kvæntist Hjálmar sálugi Auðhjörgu
Bjarnadóttur. kynjaðri úr Gullhringusýsl u, og
eignuðust þau ekki barna.
Árið 1883 fiuttist Hjálmar heitinn til Amer-
íku, og dvaldi fyrsta árið í Pembina í Norður-
Dakota, en færði sig síðan til Utah, mormóna-
landsins, og bjó þar til dánardægurs.
Meðan Hjálmar sálugi var hér á landi, lagði
hann stund á smáskammtalœkningar, en lærði
skóara-iðn í Ameríku, og sinnti henni þar nokk-
uð.
„Hjálmar var skýr og greindur í hotra lagi“,
segir i blaðinu „Heimskringla11, 31. marz þ. á:
„og unni hókum, og öllu bókmenntalegu, um-
fram marga aðra“.
Hjálmar heitinn var fatlaður, hafði kreppt-
an fót, og varð þvi að ganga við hækju.
Bana mein Hjálmars var lungnatœring, sem j
hann andaðist úr, eptir 15 vikna þjáningarfulla
legu:
5. marz þ: á. andaðist að Souris i Norður-
Dacota húsfrú Amy Flóra Halldórsson.
Hún var fædd 25. júli 1882. og voru foreldr-
ar hennar: Magnús Stefánsson og Valgorður Jóns-
dóttir, systir sira Friðriks Bergmann.
Árið 1899 giptist hún eptirlifandi manui sín-
uin Halldóri B. Halldórssyni, hróður Magnúsar
læknis Halldórssonar í Ameriku, og var þeim
eigi barna auðið,
Halldór maður Amy sálugu er ritstjóri blaðs-
ins „Souris MessengerL
Amy sáluga hafði þjáðst af langvarandi heilsu-
leysi, áður en bún andaðist.
81. marz þ. á, andaðist í "Winnipeg íCanada
ekkjan Sigríður Taylor, 86 ára að aldri.
Hún var tvígipt. — Fyrri maður hennar var
Sveinn skrifari Þórarinsson, og eru eynir þeirr q?
sira Jón Sveinsson, kaþólskur prestur í Ordrup
á Sjálandi, og Friðrik málari Sveinsson í Canada.
Soinni maður Sigríðar sálugu var enskur;
svo sem eptirnafnið hondir til.
10. fcbrúar þ. á: audaðist að Brekku í Gufu-
dalssveit í Barðastrandarsýslu Halldór Hallgr.
Bjarnason.
Hann var fæddur að Kvennabrekku í Dala-
sýslu 27. ág: 1839, og voru foreldrar hans: BÍra
Bjarni Eggertsson í Garpsdal, Bjarnasonar land-
læknis, og Guðrún Grimsdóttir.
Halldór sálugi var kvæntur Rannveigu Þor-
steinsdóttur, prests i Gufudal, og hjuggu þau
mestan húskap sinn að Gróunesi i Gufudalssveit
og varð alls þriggja barna auðið, og lifir nú að
eins eitt þeirra: Guðrún, gipt Andrési Ólafssyni
að Brekku i Gufudalssveit.
Hitt og þetta.
Ameríski milljóna-eigandinn Otto H. Rahu
keypti nýlega tvö aíar-dýr málverk.
Annað málverka þessara var eptir hollenzka
málarann Remhrandt (f, 15. júlí 1606 — dáinn
4. okt. 18691, og heitir „Gyðinga-stúdentinn“.—
Málverk þetta keypti hann fyrir 600 þús: rigs-
mörk, eða tæpar 540 þús. króna.
Hitt málverkið, eptir málarann Frauz Kals,
keypti hann fyrir tvær milljónir rigsmarka (tæp-
ar 1.800,000 kr.). — Auðmaðurinn Pierpont Morgan
hafði viljað fá það keypt fyrir rúmar 14 hundruó
þúsund krónur.
REVKJAVÍK 28. maí 1910.
Miid tíð undanfarna daga, og jörð þegar far-
in nokkuð að grænka.
„Gamhetta11, aukaskip frá Thore-félaginu kom
hingað frá útlöndum 19. þ. m.
Hlutafélagið „Mjölnir11 hér i hænum, sem
starfað hefur að steinsteypu, er nýlega orðið
gjaldþrota, og verða reitur þess því seldar á
uppboði.
89
Barstone var, þar setn hnnn gerði allt, til að hjálpa vini
sínum; enda þótt hann sjálíur, sem bar ást til ungfrú
Fay, stæði nú mun betur að vígi, eD áður, þar sem Gril-
bert hafði verið vísað burt úr klaustrinu.
HanD hætti alveg að hugsa um Fay, bauð Tresham
að búa hjá sér, og breytti alveg gagnstætt því, er eigin
hagsmunir hans bentu honum á.
Tresham kunni fyllilega að íneta þetta, og þáði því
boð hans, settist að á búgarði Barstone's.
Percy gerði allt, til að gera honum lífið sem þægi-
iegast.
Gilbert hafdi allan hugann við það tvennt, og kom-
eptir þvi, hver hefði myrt Felix, og að vernda Fay gegn
háska, er yfir henni kyDni að vnfa.
I þessu skyni hafði hann leitað liðsinnis Barstone’s
og tóku þeir nú ráð sin saman.
„Við verðum nú að fara að gjörast njósnarmenn“,
^oselti Barstone, „og veit eg þó sizt; hvað til bragðs skal taka.
„Jú, littu nú á: Fyrst verðum við að komast eptir,
^ver hefur dularklæðzt, sem hvít-munkur“.
„Það er nú hægra ort, en gjört“, svaraði Barstone.
’ib’ú segir, að þessi óþekkti maður leynist í vestur-álm-
11nni, en þar sem lögreglumenn hafa rannsakað hana, og
unskis orðið vísari, hygg eg, að þet.ta leiði ekki til neins“.
rJeg hygg að þú hafir rétt að mæla“, mælti Gil-
bert. og stnndi við. En einhver lilýtur það þó að vera i
vestui-álmunni, því að hvað étti Jasper aDDars að vilja
þangað, með böggulinn. — Þú getur roitt þig á það, að
i honum var matur og drykkur; sem og Ijósmeti handa
þessum óþekkta manni“.
86
„Harley er mér óskiljanlegur“, mælti hann við Bar-
stone, er þeir biðu eptir úrskurði Hkskoðunarmannanna.
„Haon elskaði son sídd, og vill, sem eðlilegt er, komast
eptir, hversu dauða hans hafi að borið, og þó reyndi
málfærsluuiaður hans — óefað eptir hans skipun — að
gjöra allt, til að aptra mér frá að segja nokkuð“.
„Að minni hyggju ímyndar Harley sér, að þú vit-
ir of mikiðu, mælti Barstone, sem gramdist, hversu farið
hafði verið með vin haDS.
„Jeg sé glöggt“, svaraði Tresham, all-ákafur,
„að við Harley getum nú ekkert átt frekar saman að
sælda, og meira að segja — að milli okkar hefst barátta.
— Læt eg ósagt, hvor anuan sigrar; en eg verð að vera
við öllu búinn“.
„Hvað ætlarðu þá að gjöra, Tresham?“
„Það skal eg segja þér. — Jeg ætla að komast að
því hver myrt hefir Felix, og því næst — ganga að eiga
Fay. — Eins og atvikin leyfa“.
„Eu þú verður að hafa það í huga, að hún er enn
ekki orðin myndug“, svaraði Barstone.
„Jeg veit það“, svaraði Gilbert, „en geti eg eigi
fengið samþykki föður hennar, neyði eg hann, til að
gefa það“.
„Æ“, sagði Barstone, hugsandi. „En spurningin er
hvort okknr hefur ekki skjátlazt, að því er til vestur-
álmunnar kemur. — Hún hefur verið rannsökuð, og eng-
inu árangur orðíð“.
„En :u að síður er eg þó odu sömu skoðunar, sem
fyru, mælti Gilbert „Vofan svo nefnda hefur falizt þar“.
„Þú ímyndar þór, að hún hnfa falizt þar, en ekki
að hÚD sé þar núna“, mælti Barstone. „En um þetta.