Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 09.06.1910, Side 3

XXIV., 25. 26.
Þjóbtiljinn
99
Noregs, og stóð það uppi í Kristjaníu
til sýuis, daginD áður, en jarðarförin tór
fram, sem var 3. maí þ. á.
Frjálslyndur prestur, síra Herman Lunde
hélt aðal-líkræðuna, og minntist á afskipti
Björnson's af kristindóms- ogkirkjumálum
og liallaði á kirkjuna, taldi Björnson hafa
haft á róttari málstað að standa.
Auk Lunde, talaði og Friðþjófur Nan-
sen, norðurfari, við útförina, sænska skáldið
Verner von Heidenstam, og norski skáld-
sagnahöfundurinn Ihomas P. Kraq.
Að útförinni lokinni, var Björnson’s
um kvöldið minnzt í aðal-leikhúsinu í
i Kristjaníu, lesin upp minningarljóð, eptir
norska skáldib Knut Hansun, og suDginn
norski þjóðsöngurinn: „Ja, vi elsker dette
Landet“ o. s. frv., eitt af kvæðum Björn-
so ds sjálfs.
Aukaþings krafist.
Aukaþingi mötmælt.
—O—
Rangvellingar héldu þingmálafund að
Stórólishvoli 18. maí þ. á.
Fundarstjóri var Björgvin sýslumað-
ur Yigfússon, en fundarskrifari síra Skúli
SkúlasoD í Odda.
Bankamálið var aðal-umræðuefnið, og
var, með 77 atkv. gegn 9, samþykkt, að
skora á ráðherra, að boða til aukaþings,
með því að hann „hati gengið inn á vald-
svið þingsins, og tekið sór ólöglegt og ó-
hæfilegt einveldi yfir Landsbankanum t
með afsetning gæzlustjóra hans fyrir fullt
og allt, og skipun annara í þeirra staðu.
Þá var og skorað á ráðherra, að leggja
fyrir aukaþingið frumvarp um breytingar
á stjórnarskránni.
12. maí þ. á. var í Reyðarfirði í Suð-
ur-Múlasýslu haldinn þingmálafundur, er
alþm. Jón Jónsson frá Múla hafði boð-
að til.
Fund þenna öóttu alls 21 fulltrúi, er
kosnir höfðu verið í þvi skyni.
Samþykkt var í einu hljóði, að skora
á ráðherra, að kveðja tíl aukaþings, og
aðgjörðir hans að ýmsu leyti víttar, að
þvi er til bankamálsins kemur.
Þingmálafundur var haldinn að Blöndu-
ósi i Húnavatnssýslu 27. maí þ. á.
Fundarboðendur voru: Þórarinn Jóns-
sod á Hjaltabakka, fyr konungkjörinn þing-
maður, og Þorsteinn kaupmaður Jónsson
á Blönduósi.
Á fundinum mættu alls 33 kjósendur.
Skorað var á alþingismenn kjördæm-
isins, að gera sitt ýtrasta til þess, að auka-
þing yrði haldið í sumar, vegna aðgjörða
stjórnarinnar í Landsbankamálinu o. fl.
Til þess að spara Fukaþingskostnað,
vildu fundarmeDn, að stjórnarskrármálið
yrði þá tekið til umræðu.
„ísafoldu hefir borizt skjal úr Land-
mannahreppi í Rangárvallasýslu, þar sem
mótmælt er aukaþingi. — Tjáir blaðið og
alla aðra kjósendur í greindum hreppi
síðar hafa látið í ljósi sömu skoðun.
iGiðuis-samsæti.
GeÍr kaupmaður ZOC^fl. áttræður.
26. maí þ. á., er Oeir kaupmaður Zoega
varð áttræður, héldu ýmsir bæjarbúar hon-
um og frú hans, Helgu Jbnsdöttur frá Ár-
móti, samsæti á hótel Reykjavik.
Samsætið var all-fjölmennt, en þvi
miður hömluðu atvik þvi, að ritstjóri blaðs
þessa gæti tekið þátt í því, sem hann þó
hefði viljað.
Borgarstjóri Páll Einarsson stýrði sam-
sæúnu, og mælti fyrir minni heiðursgests-
ins, sem þakkaði með nokkrum orðum.
Flutt var honum og svo látandi kvæði,
er ort hafði síra Matthías Jochumsson:
Fyrir öll þín afrek háð,
æfilanga snilid og dáð
færir bœr og borgarráð
beztu þökk í lengd og bráð.
Fyrirmynd þeim fósturbý
fögur varst, sem lifðir í,
sýndir oss að „honesty11
er hin bezta „policy“
Aðrir þágu máske meir
menta frægð og gyltan leir,
en þú hefir, góði Geir,
gagnað meir en fiestir þeir.
Æru krýna öll þín hár
áttatíu sæmdarár,
friður guðs og gleðitár
gulli sveipi þínar brár.
Blíðu gengi bóndi, frú,
börn og engi hjú, og bú.
Ó, að fengist óskin sú,
enn þá lengi að dveljir þú.
105
við pabbau, svaraði ungfrú Fay. „Væri frú Archer ekki
hér, myndi mér þykja feykilega einmanalegtu.
„Æu, mælti ungfrú Fay enn fremur. „Ef þér viss-
uð hve bágt jeg á! Það er alls enginn sem birðir um
mig!u
„Mér er annt um yður, Fay!“
Jeg hafði eigi ætlað mér að tjá henni ást mína að
þessu sinni, en tár hennar breyttu þvi áformi mínu.
Fay leit upp, all-forviða.
„Er yður annt um mig — yður?“ mælti húm
„ Já, jeg elska yður, Fay! Jeg hef einatt elskað yð-
ur! Lofið mér, að fara burt með yður, burt úr þessu
voðalega húsi. — Leyfið mér að vernda yður, og kalla
yður konuna mína, ástkæra Fayu.
„Gilbert!u
Hún roðnaði rnjög, æltaði að segja eitthvað, en gat
það ekki, og rétti mér hendurnar.
Slíkt barn var hún, að hún hræddist það, sem jeg
®8gði. — En jeg sem hélt í höndina á henni, reyndi nú
að friða hana.
„Þú ert vonandi okki hrædd við mig, Fay?u hvísl-
uði jeg ag fienni, í láguro og þýðlegum róm.
„Neiu.
„Og þykir ofurlitið vænt um mig, Fay?u
„Jeg — Jeg elska þig meira, en allt í heiminumu,
tvíslaði hún aptur, og grúfði sig við brjóst mér.
Jeg fann til óumræðanlegrar sælu, því að nú hafði
hreppt^ það, sem hjarta mitt þráði, og unga stúlkan
80tn eg og unni hugástum, Já í faðmi mínum.
Nú fýrst varð mér ljóst, bve mikið Barstone hafði
agt í sölumar mín vegna.
94
„Eigum við ekki að gægjast inn í hvelfinguna?
Hvað lízt þér?u
„Ekki í nótt! Við verðura að bíða þess, að þar só
enginn svo að við komum ekki upp um okkur“.
Barstone sá, að þetta var rétt, sté út í bátinn, og
þreif árarnar.
Gilbert fór á eptir, og settist við stýrið, og fám
mínútum síðar, leið báturinn niður eptir ánni.
Ea er þeir voru komnir fram hjá klaustrinu, mælti
Tresham:
„Nú skil eg, Jivernig hvit-munkurinn hvarf um nótt-
ina, er eg sá hann fyrstu.
„Skilurðu það?u mælti Barstone, og yppti öxluni.
„Jeg verð að játa, að jeg skil það ekkiu.
„ÞA hefirðu litið ílla kringum þigu, svaraði Gilbert.
„Getur veriðu, svaraði Barstone. „En hvernig komst
hann úr trénu niður í hvelfinguna undir kórnum?“
„Skilurðu það ekki?u mælti Gilbert. „Tréð er holt
að innan, og í sambandi við það standa leynigöngin inn
í bvelfingunau.
„Guð minn! Það hafði mér sízt dottið í hug“, mælti
Barstone. „Hljffega fyrir komið!u
„Við förum næstu nótt, og klifum sjálfir upp í tróð
mælti Gilbert. „Við getum þá ef til vill falizt í hvelf-
ingunni, og beðið svo komu hvítmunksins“.
En hver var hvímunkurinn?
Úr þessari spurningu greiddist fvr en þeir höfðu
gert sér von um.