Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 09.06.1910, Síða 7
XXIV., ‘25.-26.
Þjóðviljinn.
103
annt um, að sem flestir lærðu sund, og
íitaði blaðagreinar um það efni.
Dáinn er nýskeð Jón bóndi ólafsson
á Sveinsstöðum í Hímavatnssýslu, 74. ára
að aldri.
Jón sálugi Ólafsson hafði búið á Sveins-
stöðum í frek þrjátíu ár, og var talinn
dugandi bóndi.
Hann var kvæntur Þorbjörgu Krist-
mundsdéttur, er lifir hann, ásamt sex
börnum þeirra hjóna, og eru í þeirra tölu:
Böðvar stud. jur. í Reykjavík, Halldór,
vélastjóri á Alafossi, og Magnús, sem nú
býr að Sveinssöðum.
S’int i Aprílmánuði þ. á. andaðist að
Skógsnesi í Flóa í Árnessýslu Jóliannes
Stefánsson, hálf-áttræður að aldri.
Fyrir fjórum árum missti hann konu
sina, og brá þá búi, og dvaldi hjá börn-
um sinum í Skógsnesi til dánardægurs.
— Meðal barna hans var og Kr. Jóhann-
essoD, kaupfólagsstjóri á Eyrarbakka, sem
andaðist 8. febr. þ. á.
Jóhannes heitinn var mjög farinn að
heilsu síðustu árin, enda mjög hniginn
að aldri, og síðustu 2—3 mánuðina lá
hann lengstum í rúminu.
Dáin er í aprílmán. þ. á. í Búð í
Hnífsdal í Norður-ísafjarðarsýslu stúlkan
Maryrét Pálsdóttir, 68 ára að aldri.
Margrét heitin var fædd íBúðíflnífs-
dal, og ólst þar upp, og dvaldi þar síð
an allan sinn aldur til dánardægurs, hjá
ekkjunni Sigríði Ösaursdóttur, og manni |
hennar, sem var bróðir Margrétar sálugu,
meðan hann lifði.
Albróðir Margrétar heitinnar er Guð-
mundur beykir Pálsson á ísafirði.
Látin er nýlega að Brekku í Lmga-
dal í Nauteyrarhreppi í Norður-lsafjarð-
arsýslu ekkjan Kristín Jónsdóttir. — Hún
var tvigipt og var seinni maður hennar
Guðni heitinD Magnússon á Brekku í
Langadal
Kristín heitin hafði árum saman þjáðzt
af megnu heilsuleysi.
Eins og getið var í 20. nr. blaðs vors
þ. á., andaðist stúlkan Jóhanna Pörólfs-
dóttir í ísafjarðarkaupst'að 5. apríl þ. á.
Jóhanna sáluga Þórólfsdóttir var fædd
að HoJti á Barðaströnd 11. april 1881,
og var því tæpra 29 ára, er hún andað-
ist. — Foreldrar hennar vorn: Þórólfur
Einarsson og Margét Guðmund-dóttir, og
var Jóhanna heitin því systir Jón -, skipa-
smiðs Þórólfssonar á Isafirði og Sigurð-
ar lýðskólastjóra Þórólfssonar á Hvítár-
bakka.
Haustið 1903 fór hún á lýðskólann í
í Búðardal, og ári síðar varð hún hjúkr-
unarkona á holdsveikraspítalanum í Lauga-
nesi, en dvaldi síðan hjá Sigurði, bróður
sínum, og síðasta árið i ísafjarðarkaupstað.
Hún hafði þjáðst af langvarandi heilsu-
leysi, áður en hún andaðist.
REYKJAVÍK 1>. júoí 1010.
Tíðin mjög hagstæð, síðan blað vort var síð-
ast á ferðinni.
Tún og úthagar óðum að grænka, þótt smátt
hafi enn miðað áfram.
Kennaraskólanum var sagt upp síðasta vetr-
ardag.
Tuttugu og tveir námsmenn luku þar prófi.
Strandbáturinn „Austri“ lagði af stað í hring-
ferð umhverfis landið 31. f. m.
Meðal farþegja, er tók sér far héðan, voru:
Frú Ragnbeiður Hafstein, Braun kaupmaður,
Klingenherg konsúll, Schou bankastjóri, verzl-
unarmennirnir Obenbapt og Philipsen o. fl.
Ennjfremur fór með skipinu Arni Zakaiías-
arson, vegavinnuverkstjóri, og fjöldi verkmanna,
er vinna ætla að landssjóðsvegagjörð í sumar.
f 12. f. m. andaðist Magnús Brynjólfsson,
dbrrmaður að DyBjum á Alptanesi.
..Hann var um nírœtt.
„Botnia“ kom frá útlöndum 29. f. m. — Meðal
farþegja, er hingað komu, voru: stúdentarnir
Björgólfur Ólafsson og Guðm. Thoroddsen, kaup-
mennirnir Lefolii, eigandi Eyrarbakkaverzlunar,
og Pétur Ólafsson á Patreksfirði, Ásg. Ásgeirs-
son ásamt 2. fósturdæti um. og verzlunarmenn-
irnir Árni Riis, Michael Riis og Þorvaldur
Benjaminsson.
Frá Vestmannaeyjum komu eg kaupmenn-
irnir Gísli Jónsson og P; J. Thorsteinsson.
Seinustu dagaua í maí hélt málarinn ungfrú
! ÁstpJÁrnadóttir sýningu á málverkum sínum
hér í bænum.
Hún lauk meistaraprófi í málara-íþróttinni í
Hamborg 2. maí þ. á.
Ætlar hún nú að setjast að í Kaupmanna-
höfn, og stunda þar list sina.
101
XVI. KAPÍTULI.
Ðagbók Iresharrís.
Bönorð hafið.
6. SEPTEMBER. Ekki fæ eg með orðum lýst, hve
hissa jeg varð á því, sem ungfrú Carr eagði.
Grunur hennar 9r óefað róttur, og það er frú Harley
sem býr í kórhvelfingunni, orðin heilsulaus aumingi, og
hættuleg fyrir aðra.
En mig furðar, hve lengi þessu hefir orðið leynt.
Nú veit eg og, að Harley þorir ekki sjálfs sín vegna
að skýra frá því, hver morðinginn er.
Hitt furðar mig síður, að Fay sé óskilgetin, því að
það gat ekki dulist, og ekki efa eg það, að faðir hennar,
er Jaglegur maður.
En ekki þykir mér honum hafa farizb vel við kon-
Una, sem hann elskaði, því að vissulega var honum skylt,
að frelsa hana, hafi hann grunað, að hún var á lífi, og að
illa var með hana farið.
Hafi hún syndgað, var það af ást til hans, og eins
°g honum hefur farizt, þá er hann þess óroaklegur, að
i>eita faðir Fay’s, enda innileg von min, að Fay fái aldrei
vita, að svo er.
7. SEPTFMBER. — Jeg minnist á Daxter við ung-
Uú Carr, og hefi nú sannfærst um; að eg hafði gert hon-
um rangt til, því að í átta ár trúði hann því staht og
stöðugt, að frú HarJey væri dáin, og það var loks, er
uogfrú Cair minntist á fanganD, sem hún hefði grun um
98
uð, eD ekki nóg, og brá mér því til Dexters ofursta í
Nizza, til þess að tá fulla vissu“.
„Yar það að eins til að svala forvitni Tresham’s?u
mælti Barstone þurrlega.
„Nei, að nokkru leyti var það nú sjálfrar min vegna
og vegna ungfrú Fay Harley“.
„Hvers vegna hennar vegna?** spurði Barstone.
Af því að Harley hatar hana inDÍlega?“
„Það er öllum auðsætt“, mælti Percy. „En hvi hat-
ar hann hana?“
„Af því að hún er ekki dóttir hans“.
„Það datt ofan yfir Barstone og Gfilbert, og bætti
ungfrú Carr þá þessu við:
„Fay er dóttir frú Harley, og Dexter’s ofursta!“
Gilbert œinDtist þess nú og, hve ólíklegt honum
hafði þótt þ\ð í fyrstu, að Fay væri dóttir Harley’s. —
En nú skildi hann, hversu öllu var varið. — Fay hafði
erft fjörið, fegurðina, og aðra ytri hæfileika frá Dexter
ofursta.
„Veit hr. Harley þetta?“ spurði Treshain, er hann
hafði náð sér ögn.
.Já, og þess vegna hatar hann ungu stúlkuna, sem
auðvitað er ókunnugt um þetta“
„Móðir mín hafði þegar sagt mér nokkuð um þetta%
mælti ungfrú Carr enn fremur, „hitt fékk jeg að vita hjá
hr. Dexter sjálfum, og þótti það því síður viðurh'utamik-
ið, sem það var gert í því skyni, að geta fremur vernd-
að Fay gegn hættu þeirn, sem yfir henni vofir. — Segi
eg yður þetta, hr. Tresham, af þvi að þér hafið ást á
henni, og eruð ef til vill fær um bjarga henni frá dauða.
— Eo þegar eg frétti rnorð Felixar flýtti, eg mér þegar