Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 22.06.1910, Blaðsíða 5

XXIV., ‘28.-29.
Í’JÓBVILJINN,
113
umdæminu, sbr, hér að ofan, að þvf er skýrt er i
frá i blaðinu „ísafold11 16. júni siðastli
l’lóa-áveitaii.
Hr. Thalbit.zer, danski verkfræðingurinn, sem
unnið hefur að mœlingunum, að þvi ertilFlóa-
áveitunnar í Arnessýslu kemur, lagði af stað
austur í Árnessýslu 14. þ. m. (júníj, til þess að
taka þar til starfa að nýju, sem hann hætti síð-
ast). sumar:
Siuurður ráðanautur Sigurðsson fór austur
þangað með houum.
Frá Dýraíirði.
Dýrfirðingar voru svo beppnir, að ná i um
160 tn. af síld i öndverðum þ. m. (júní).
Síldin var þegar seld til beitu, enda mjög
kvartað urn beituskort á Yestfjörðum í vor.
Hvort meira af síld hefur siðar aflazt á Dýra-
firði hefur eigi fréttzt.
Hvarf Fr, Kristjánssonar.
Nú er farið að skrafa það, að Friðnk Krisfj-
ánsson, útbússtjóri á Akureyri, muni eigi hafa
fyrirfarið sér, beldur hafa skotið sér undan til
Ameríku:
Hvggja menn þetta, að þvi er „Isafold11 segir,
einkum á því, að fjölskyldu hans hafi nýskeð
borizt 2000 kr. póstávisun frá Ameríku:
Sagt er og, að oitthvað af börnum hans muni
ætla að koma sór til Ameríku.
Hvað hæft er í þessu, lætur „Þjóðv.“ ósagt.
.........
Til iandmælinga þessara leggur landssjóðnr
árlega fram 6000 kr.
Dönsku fyrirliðarnirj sem hafa yfir umsjón-
ina, að þvi er kemur til landmælinganna i sum-
ar heita: Heiburg-Jtirgensen og Tretow-Lool, og
hafa þeir átta mælingamenn sér til aðstoðar, og
futtugu hermenn.
Mælingamennirnir skipta sér í tvær deildir,
og fer sú, er Heiberg-Jiirgensen stýrir, fyrst upp
að Búðum í Snœfellsnessýslu, en hin, sem
Tretow-Loof er fyrir, byrjar störf sín í Borg-
arnesi.
„Suðurlaud“.
Nýja blaðið, sem kemur út á Eyrarbakka, og
„Suðurland“ nefnist, kom í fyrsta skipti út 13.
júní þ. á;
Auk ritstjórans, Odds gullsmiðs Oddssonar,
eru í ritnefnd blaðsins: sira Qísli Skúlason, Guðm.
sýslunefndarmaður Sigurðsson, Helgi sölustjóri
Jönsson og Jón búfrœðingur Jönathansson.
Hr. Jólianues Jósepsson,
glímumaðurinn norðlenzki, hefur um hríð á-
samt félögum sínum, sýnt íþrótt sína á Suður-
og Mið-Þýzkalandi, og ætlaði þaðan til borgar-
innar Frankfurt am Main á Þýzkalandi, er síð-
ast fróttist.
Glímurnar, sem og íþróttir Jóhannesar yfir-
leitt og félaga hans, kv: ð hvívetna gota sér
sér góðan orðstý.
buDafíarnám; en þá kennslu útvegar rlanska
landbúnaðarfélagið, ef óskað er.
AnDars inun þeim, er sinna vilja til-
boði þessu, heppilegast að snúa sér til
landbÚDHðarfélagsins hér á 1-ndi. og leita
þar nákvæmari upplýsinga, áður eri lengra
er farið.
Skógrœktar-uiiidœml.
Öllu landi voru hefur nú verið skipt i sex
8kógrœktar-umdæmi,eðaskógvarðar-héruð, og eru
þau þessi:
1. Gullbringusýsla, ásamt Reykjavík.
2. Kjósar- Borgarfjarðar- Mýra- Hnappadals- Snæ-
fellsness og Dala-sýslur.
3. Barðastrandar- ísafjarðar- og Stranda-sýslur.
4. Þingeyjar-sýslurnar:
6. Múla-sýslur og Austur-Skaptafellssýsla.
6. Vestur-Skaptafells- Rangárvalla og Árness-
sýslur.
Frakkneskur konsúll.
Hóraðslæknir Halldór Gunnlögsson í Vestmanna-
eyjum hefur nýlega verið skipaður, og viður-
kenndur, frakkneskur konsúll í Vestmannaeyjum.
Skógn r verði ini r.
Þeir eru fjórir alls að tölu, og skógræktar-
stjórinn Kofoed Hansen fimmti, þó að störf hans
séu að sjálfsögðu mestmegnis falin í aðal-yfir-
umsjón:
Nöfn skógarvarðanna eru:
1. Sumarliði Halldörsson, sem búsettur ei í Borg-
arnesi.
2. Stefán Kristjánsson, er á heima á Vöglum i
Eyjafirði.
3. Guttormur Pálsson, sem búsettur er á Hallorms-
stað i Norður-Múlasýslu, og
4: Einar Sœmundsson, er á heima á Eyrarbakka
(Árnessýslu).
Skórœktarstjórinn Kofoed-Hansen, hefur fyrst
um sinn umsjón yfir fyrsta og þriðja skógræktar-
Crullbrúðkaup.
Dbr.maður Jön Arnason í Þorlákshöfn, og frú
hans, Jdrunn Sigurðardöttir, minntust gullhrúð-
kaups síns 6. júni þ. á.
Landmælingarnar.
Landmælingarnar, sem danska herstjórnarráðið
annast um, eiga á yfirstandandi sumri að fara
fram í Mýra- Snæfellsness- og Hnappadalssýslu,
sem og i suðurhluta Dalasýslu.
Þrjú skip stranda.
Einn maður drulcknar.
8. maí þ. á. rak tvö frakknesk fiskiskip í laud
i Fáskrúðsfirði í Suður-Múlasýslu, enda veður
þá ofsa hvasst.
Annaö skipanna var frá Dunkerq_ve, sem er
all-álitlegur kaupstaður í fylkinu Nord, við Norð-
ur-sjóinn, með um 42 þús. íbúa, og fer þaðan
árlega fjöldi skipa, til að stunda fiskiveiðar hór
við land, sem og við strendur New Foundlands,
o. fl. — Skip þetta hét „Daníel“.
119
„Æ!u mælti Jasper, og einblíndi á hana. „Það hafið
þá verið þér, sem skutuð henni nndan?u
„Til þess að bjarga lífi hennaru, tautaði ráðskonan,
„til þess að bjarga lífi barnsins hennar systur minnar“.
„Jasper hneigði sig, og gekk heim, ásamt írú Arch-
er, og báðum ungu mönnunum.
Jasper fór til bókasaínsherbergisins, því að þangað
hat'ði verið farið með húsbónda hans.
Káðskonan fór á binn bóginn inn í salinn, og benti
vinunum, að koma inn með sér.
Hún kveikti á rafmagnsljósinu, og settist í stól, og
studdi þreytulega hönd undir kinn.
Tresham settist í nánd við bana, og horfði á hana,
all-óþreyjufullur.
Bæði hann og Barstone, voru nú sannfærðir um, »ð
fru Archer myndi skýra fyrir þeim alla kynja-atburðina,
sem gerzt höfðu, atburðina, sem enginn hafði botnað
neitt íu.
„Jeg get aldrei nógsamlega vottað yður þakklæti
mitt fyrir það, að þér hafið bjargað lífi Fay’su, mælti Gil-
bert eptir langa þögn; „en jeff vildi óska, að þér hefðuð
sagt mér, að þér hefðuð komið henni fyrir bjá ungfrú
Qarr“.
„Jeg vildi ekki segja tneira en jeg varð að segja“,
svaraði ráðskoDan. „Af því að barn systur minnar átti
í Blut, vildi egjforðast, að nokkurt umtal.yrði14.
„Barn systur yðar?u tók Barstone upp eptir henni.
„Já, jeg heiti ekki Archer, heldur frú Grunville, og
er systir frú Harley sálugu“.
íiEr það þá satt, að hún sé dáin?u
112
ingu að halda, þar sem í hættulegt fvrirtæki var að
ráðast.
Þeir fóru báðir í dökk klæði, fengu sér ljósker, og
langt reipi, ef á þyrfti að halda, og þegar vinnufólkið
var allt liáttað, læddust Gilbert, og vinur hans, út úr
húsinu, flýttu sér niður í bátinn.
Gilbert greip nú til ára, og Barstone stýrði bátn-
um miðja vegu út á ána.
Það var regn, og myrkur, og far á lopti.
Tunglið braust stöku sinnum út á milli skýjanna.
Gilbert varð að róa hægt, og af því að hann var
bræddur um, að báturinn kynni ella rekast á, og honum
að hvolfa, og Barstone, aem var nákunnugur ánni varð
að stýra sem honum hugkvæmdist, án þess að sjá það,
sem umhvertis var.
Þegar þeir komu til bænahússins, voru þeir slæptir
orðnir af óyeðrinu, og i leiðu skapi.
Þeir höfðu eigi séð neitt til ferða Jaspers, og höfðu
því flýtt sér í land.
Það var nú komið niðnætti, og farið að stytta upp.
„Komdu“, mælti Barstone að lokum glaðlega. „Yeðr-
ið hefir þó gert okkur þann greiðann, að halda drekan-
um inni“
„Það er þriðja tréð hérna“, mælti Gilbert.
„Já, hórna er það! Taktu reipið, og jeg tek ljós-
kerið! Farðu á undan!
Gilbert sveiflaði eór upp í greinar trósins, og Bar-
stone fór á eptir.
Þegar upp í tróð var komið, voru þeir í kolníða-
myrkri, með þvi að greinanar, og laufið, sem blautt var
af rigningunni, slútti alls staðar að.