Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 08.07.1910, Blaðsíða 4

124
ÞjÓSVILJTNN
XXIV.. 31.-32.
Sýningar er áformað að halda í borg-
nntim San Franciseo og New Orleans,
þegar Panama-skipaskurðurinn, milli At-
lants- og Kyrrahafsins, verður fyrst tek-
inn til afnota, og hefir erlendum þjóðum
einnig verið boðið, að eiga þátt í þeim.
,Bláa bökin nýja‘.
—o—
„Fjallkonan“, og fleiri blöð, hafa ný-
skeð getið dönsku bókarinnar: „Kraks
blaa Bog. — Tre Tusinde danske Mænd
og Kvinders Levendslöb indtil Aar 1910“
og þykir þeim það sem eðlilegt er, vera
ærið óviðfeldið, þar sem titill bókarinn-
ar er, sem hann er, að í honni skuli vera
taldir nokkrir Islendingar, þar á meðal
ritstjóri blaðs þessa.
Að því er ritstjóra blaðs þessa snertir
Bkal þess getið, að honum barst dálítill
prentaður lappi, frú útgefenda bókarinn
ar; þar sem nafn hans, og nokkurs æfi-
atriða var getið, en bæði sakir tímaleysis
í svip, svo ekki síður hins, að hann leit
svo á, sem évar myndi ef til vill eigi
berast útgefanda, fyr en bókin væri kom-
in út, svaraði hann aldrei.
Vór höfum hvörki leyft, né bannað
að nafn vort standi í bókinni.
Það er auðvitað leitt, að nöfn nokk-
urra Islendinga skuli hafa slæðzt inn í !
bók þessa, eins og titill hennar er.
Á hinn bóginn ber þess þó að gæta,
að hér er um bók að ræða, sem eigi ber
neinn opinberan stimpil.
í Hún lýsir vanþekkingu, eða hugsunar-
| leysi, útgefanda, og öðru eigi.
Atvik þetta sýnir og, hve áríðaudi er,
| að meira só gert, en verið hefir, til þess
að fræða Dani, sem og aðrar þjóðir yfir-
leitt um hag vorn, svo að vór, auk ann-
ars, rekum oss sjaldnar á missagnir, og
ónákvæmui um Island og Islendinga, í
erlendum bókum, en átt böfum vór að
venjast.
J»i n í^rnúlíl í n n< L hóldu þingmenn
Húnvetninga í Engihlíð 23. júní síðastl.,
og var hann ætlaður kjósendum, er búa
austan Blöndu.
Á fundi þessum var, með 22 atkv.
gegn 13, samþykkt ályktun, er mótmæl-
ir aukaþingi.
Annan fund hóldu þingmenn Hún-
vetninga að Sveins9töðum 24. júní, og
var þar samþykkt samskonar áskorun,
með 35 atkv. gegn 11.
Fundi kvað þeir og hafa haldið, að
Hvammstanga 1. júlí, og að Stóruborg
2. júlí, en um ályktanir á þeim fundum
höfum vér enn eigi frétt.
XJm hvarf hr. Friðriks útibússtjóra
Kristjánssonar á Akureyri, sem stuttlega
hefur verið drepið á i blaði voru, er nú sann-
spurt, að hann leyndist á Akureyri, og
þar í grenndinni, í frekan mánuð, en
fór síðan til Noregs með skipinu „Ægir“,
er komið hafði með saltfarm til Magnús-
ar, bróður hans, fyrverandi alþingismanns.
Blað í Stavanger gat komu hans þang-
að, og lét um leið þess getið, að hann
væri á leiðinni til Ameríku, og þangað
mun hann nú löngu kominn.
Á aðal-fundi íslandsbanka var þess
getið, að fé það, som Friðrik hofði haft
af bankanum með ýmsu móti, næmi
alls um 22 þús. króna, og væri þar í
taldar um 8000 kr., sem liann bafði s\íkið
út úr, eða stolið frá viðskiptamönnum
banka-útibúsins af fó, sem þeir hefðu
trúað honum fyrir, svo sem vini sínum
og privatmilligöngumanni við banka-úti-
búið. -- Engu að síður gat ráðherra þess
þó á íundinum, að íslandsbanki hefði
tekið tnjög mannúðloga í það, að fullnægja
kröfum þeim, er tóðir menn hefðu gert
til bankans.
Verzlunarfréttír.
—o —
I bréfi, dags. í Kaupmannahöfn P júní
þ. á., er getið þessara verzlunarfrótta.
isiliiir-. Vel verkaður mál-
fiskur selst á 70—75 kr. sk/á, og bezti
jagtafiskur, er veiðst hefir nú á vorver-
tíðinni, á 80 kr.
Hnakkakíldur fiskur hefur eigi selst
betur, en óafhnakkaður.
Verð á smáfiski er 62 kr., á ísu 52
kr., löngu 60 kr. keiiu 50 kr., og á upsa
45 kr., allt miðað við skpd. (= 320/&).
Sé varan eigi góð, og vel verkuð, þá
er verðið lægra. —
Harðíiskur. Um verð þeirrar
vöru verður eigi sagt neitt ákveðið að
svo stöddu.
Líklegt, að varan verði seljanleg, þeg-
ar lengra líður á sumarið.
J^ýsi. Verð á lýsi, sem hór segir
hákarlaiysi, ljóst á 32 kr., en dökkt 30 kr.
127
Harley er kominn á geðveikrahæli, og Fay, og frú
Archer eru við böð.
En sjálfur er eg kominn til Lundúna, og er að búa
mig uodir nýja líflð.
Barstone aðstoðar mig, sem tryggur vinur.
Hvað Jasper snertir, þá hafðist hann undan, að
skiljast við vin síod, og hjúkrar hann því Harley í geð-
veikrahælinu, enda er haDn trygglyndasti maður.
Þegar hann sá, að ekki þurfti leDgur að leyna neinu
sagði hann æfisögu veslings húsbónda sína.
Þeir höfðu alizt upp saman, og Harley þótti mjög
vænt um hann, enda einu einni bjargað lífi Jaspers, og
Jasper þá fengið til hans svo hlvjan huga, að hann þjón-
aði honum jafnan með trú og dyggð, Og gerir það til
æfiloka Harleys —sem fráleitt verður langt að bíða.
Sögusögn Jaspers fór í aðal-atriðunum í sömu átt,
sem sögusög frú Archers.
Jasper kannaðist við, að hann hefði varað Harley
við Kapt. Dexter, og að frú Harley hefði verið myrt í
Triest.
Jeg get ekki áfellt Jasper fyrir tryggð hans, og
skildum við því, sem góðir vinir — jeg, til þess að fara
til Lundúna, og hann til geðveikrahælisins, þar sem Har-
ley verður það, sem eptir er lífdaganna.
Hann er sekur uin tvo voðalega glægi, en verður
þó eigi látinn sæta ábyrgð, enda sökin meti áforeldrum
hans, að hafa fætt hann í heiminD.
Jeg lofa guð fyrir það, að Felix fókk lausnina, þó
að dauða hans bæri að með voðalegum hætti.
Hann hefði þjáðzt af sömu morðsýkinni, sem faðir
hans, og var það þvi bezt, að svo fór, se:í. fór.
6
ekki heima! En jeg er enn full fær um, að eiga kaup
við yður.
Crayshaw sagði hvað hann vildi, og stóð maðurinn
þá hægt upp, og fálmaði sig át'ram.
„Blindur er eg“, mælti hann. „En allt, sem hérna
er inni þekki eg, ef eg þreifa á því“.
Hann þuklaði nú á veggnum, unz hann náði í
spegilinn, og sneri sér síðan að Crayshaw. og mælti:
„Æ, það er Guaramini-spegillinn, sem þér viljið fá
Þór kuonið að velja, eruð ejálfur óefað listamaður“.
Hann tók nú gamla dulu upp úr vasa sínum og
þerraði rykið af speglinum, og sá Crayshaw þá, að gler-
ið í speglinum, var sprungið.
Honum brá ília við þetta.
„Það er sprungið glerið!“ mælti hann.
Gramli maðurinn hló.
Sú slysnin var nú minnst, en hitt verra, að her-
toginn andaðist — En það er nú gömul saga, og sagt,
að siðan einvígið var háð, fylgi vofa speglinum“.
Crayshaw yppti öxlum.
„Þar sem þór eruð enskur, viljið þér ekki trúa þessu“
mælti gamli maðurinn. „En þór trúið þó óefað jafn göml-
um manni sem. jeg er“.
Það kom kjökurhljóð í gamla mannninn, er hann
mælti þetta, en Crayshaw gerðist all-hugsandi.
„Hvernig er sagan?“ spurði hann.
Gfamli maðurinn gjörðist nú all-skrafhreifinn því
að hann bjóst við góðri verzlun, og settist á skemilinn,
og tók svo til máls:
„Spegillinn hókk í „Guaramini“-höllinni, i herbergi
bertogans sjálfs, Mestre-hertogans, sem hafði yndi að öllu