Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 23.07.1910, Blaðsíða 4

132
Þj(jbvjljtnn
XXIV.. 33.
Meðan borgarstjórinn er fjarverandi, Btýrir hæj-
arfulltrúi Halldór Jónsson bæjarstjórnarfundum.
Kaffisali, sem kaffisölu hefir á Laugavegi bér
i bænum, var nýlega sektaður um 300 kr. fyiir
óleyfilega áfengissölu.
16. þ' m. kviknaði í vinnustofu br. Jónatans
söðlasmiðs Þorsteinssonar, á Laugaveg hér í
bænum.
Eldurinn var þó slökktur, án þess verulegt
tjón hlytist af.
Enskt skemratiskip, „Sunbeam" að nafni,
kom hingað 18. þ. m.
Eigandi skipsins, enskur lávarður, Brassey
að nafni, var sjálfur með skipinu, og fór á því
upp í Hvalfjörð, þar sem mikil er náttúrufegurð,
og ætlaði skipið héðan til Groenlands.
Nafnið „Sunbeam11 þýðir á islenzku: sólargeisli.
„Sterling11 kom hingað frá útlöndum 13. þ.
m., og fór héðan snöggva ferð til Vestfjarða.
Meðal farþegja, er með skipinu komu frá út-
löndum, voru: Shattuck,nafnkunnur „píanó-forte“-
leikari, danskur orgelleikari, Julius Foss að
nafni, Schoffield, háskólakennari i Hatward i
Cambridge í Bandarikjunum, ungfrú Craft, er-
indsreki bindindisfélagsins „Hvítabandið11, sem
hefur aðal-beykistöð sína í Bandarikjunum o. fl.
Ameríski háskólakennarinn Schoffield. sem
getið er hér að ofan, kennir íslenzku við Harward-
háskólann, og brá hann sér héðan til Geysis og
Gullfoss, en ætlar einnig að kynna sér ýmsa
sögustaði á Suðurlandi, og i Borgarfjarðarsýslu.
I
I
I
dan$ka smjörlifoi
cr be^K
ÐiðjiÖ um te^undímar
„Sóley** M ingólfur " „ Hehla " eða Jsafold’*
Smjörlikið fœ$Y einungis fra:
v Offo Mönsfed 7r.
Kaupmannahöfn ogf[ró$ixm
i Danmörku.
KONUNhL HIRB-VERKSMIÐJA,
Bræðurnir Gloetta
mæla með sínum viðurkenndu Sjölvóíaðe-teg'cintlu.ni, sem^ eingöngu eru
búnar til úr
í Goodtemplarahúsinu voru nýskeð sýndir
gass-Iampar, gass-suða, ýmsar tegundir gassljósa
gass-suðuverkfæri o. fl.
Tvisvar í viku gengur ni póstvagn til Þing-
valla, og verður svo hagað til ágústloka.
Frá septemberbvrjun, og til miðs sept.,
gengur póstvagninn á hinn bóginn að eins einu
sinni á viku milii Reykjavíkur og Þingvalla.
fínasta Kakaó, Sykri og Vanille.
Enn fremur líalitiópúlveri af beztu tegund. Agætir vitnisburðir
frá efnafræðisrannsóknarstofum
Prentsmiðja Þjóðviljans.
9
sem hann hafði ætlað sér, að vera að heiman, og þó hafði
hann ásett ^ér, að koma við í Florenze, og ef til vill
í heimleiðÍDni i Rómaborg, og í Genua.
En andlitíð, sem hanD sá í speglÍDum, stóð honum
æ fyrir hugskots-júnum, og bióst hann við, að hann sæi
það aptur.
Aðra stUDdina hugði hann þó sýnina hafa verið vit-
leysu að eins, og á«etti sér, þá að leggja af stað frá
Yenedig daginu eptir.
Karnevals hátíðahaldið stóð nú sein hæðst yfir, og
hvert sem litið var sáust karlar og konur í dularbún-
ingum, með grímu fyrir andlitinu, enda grímu-dansleikur
haldinn í „Danielliu- gistihúsinu.
Crayshaw brá sór inn i Florian kaffihúsið, til að fá
eér glas af öli.
Máninn var falinn að skýja baki, og klukkan sló
tvö, er Crayshaw stóð upp, borgaði ölið, og gekk niður
að skipaskurðinum.
Hann sá fjölda báta, og eygði óglöggt kirkjuna í
San Gíorgío.
Hann staldraði ögn við, og virti „Andvarpa“-brúna
fyrir sér, en gekk síðan þangað, eem Ríva nefnist, og
beið þess að máninn gægðist fram undan skýjunum, en
heyrði þá kveonmann æpa um hjálp, og hljóp hann því
þegar ofan að sjónum, og sá þá þegar, hvað um var að
vera.
Þrír menn höfðu stöðvað konu, sem ætlaði að fá
sór bót, og rifið grimuna frá andliti henar.
Stúlkan var með gullið hár, sem haldið var uppi
með peilubandi, og var auðsætt að inennirnir voru drukkn-
ir, og stúlkan varnarlaus.
10
Sá hann þegar, að þetta var sama stúlku-andlitið,
sam hann hafði sóð í epeglinum, og varð Crayshaw því
hamslaus af bræði.
Hann kreppti hnefann, og laust þann karlmannanna
sem nærgöngula9tur var, sliku höggi undir hökuna, að
hmn \alt um koll, og er hinir róðu þá þegar á hann,
hratt hanu öðrum á hinn af slíku heljar afii, að báðir hrutu
til jarð-ir.
Hann þreif nú i kvennmanninn vinstri hendi,ogdró
hana til síd.
„Fiýtum okkur að komast i bát!u rnælti hann við
stúlkuna, jafn framt þvi er hann bjó sig þó til þess, að-
verjast rýrri órás, með því að hann sá, að menDÍrnir voru
staðnir upp.
TuDglið var nú komið fram undan skýjunnm, og sá
hann því, að í hendi eins maDnsins glampaði á hníf, og
vatt hann sór því til hliðar, og var þá svo heppinn að-
heyra í sama bili kallað:
„Hórna! Komið herra! Jeg er Guíseppa!“
Crayshaw sá, að stúlkan var rétt að segja komin ofan
að sjónum, og taldi henni því borgið.
Eu uú réðu tveir af mönnunum þegar á hanD, og
brá hann þá fæti fyrir annan, svo að hann datt þegar
kylliflatur til jarðar, og hrökk hnífurinn úr hendinni á
hooum.
Crayshaw rak upp skellihlátur; en hann gladdist helzt
til snemtna, því að hinn ítalinn réð nú á hann, og kenndi
Craysluw þá þegar sársauka, því að Italinn rak hnífinn
í handlegginn á honum.
Hooura tókst þó, að skjótast undan, og hljóp nú semv