Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 24.08.1910, Blaðsíða 3

XXIV., 39.
Þjóðviljinn.
155
Sýslusjóður Eyjafjarðarsýslu ábyrgist og; lán,
er tekið verður hjá landssjóði í ofan greindn
skyni.
Síra Valdemar Hriem
verður eigi vígður hiskupsvígslu í Skálbolti,
svo sem áformað hafði verið, heldur fer biskups-
vígslan fram í Revkjavík 28. ágúst næstk.
Stafar þetta af þvf, að biskupinn, hr. Þör-
hallur Bjarnarson, getur eigi komið því við, að
iara austur, sakir veikinda konu sirmar.
Vídalinsgjölin.
í gjafabréfi Jdns heitins Vídalín’s var frú Helgu
Matzen, sem verið hafði konan hans, geymdur
réttur til þess, að halda nokkrum forngripum,
■er landinu voru gefnir, meðan hún iifði.
En þar sem maður hennar, háskólakennari
H. Matzeu, nú er dáinn, hefur hún tilkynnt
Matthmsi fornmenjaverði Þórðarsyni, að hún hafi
ákveðið, að afhenda forngripasafninu muni þessa
nú þegar, (skírnarföt, form, altarisstjaka og alt-
aristöflur, silfurbikara o. fl.)
Síldarveiðin.
Blaðið „Norðri“ segir 13. ágúst síðastl., að á
land sé komið á Siglufirði, Eyjafirði og Kaufar-
höfn 80,600 tn.
Seyðfirðingar hafa og fengið nokkuð af sfld
a herpinætur, en orðið að ssekja hana norður
undir Langanes.
llundrað livali
hafði Ellefsen hvalveiðamaður fengið, er aiðast
fréttist.
Hvalveiðastöð hans er í Mjóafirði eystra.
Kaupfðlögini
héldu sambandsfund á Sauðárkrók í öndverð-
um ágúst.
Alþm. Pétur Jönsson á Gautlöndum var kos- 1
inn formaður sambandsfélaganna.
Botnvörpuveiðaskip strandar.
Brakkneskur botnverpingur strandaði á rifi í
grennd við Garðskaga að morgni 19. ágúst þ. á.
Menn björguðust allir.
Björgunarskipið „Geir“ skrapp þegar suður
eptir, er um strandið fréttist, en haíði þó eigi
tekist að ná skipinu út, er síðast fréttist.
Lœkna-cmbættin.
Læknaskólakandídat Guðm. Guðfinnsson hefur
verið settur, til að gegna Axarfjarðar-lœknishér-
aði, frá 1. sept þ. á.
Fra sama tíma er iæknaskólakandidat Olafur
Oscar Lármson settur læknir í Hróarstungu-
læknishéraði.
"T" greÍD, sem hr. Eggert Briem (frá
Viðey) hefir ritað um „sambands-
málið“ og birt er í „Ingóltíw 18. ág. þ.
á., vekur hann máls á því, að heppilegt
sé, að
„gort sé að stjórnarskrárákvæði. að hver
sú breyting, sem gerð er á sambandi
Islands og Danmerkur, eða hver sá sátt-
máli, sem gerður er milli Islendinga og
Dana. skuii háður sömu ákvæðum og
breytingar á stjórnarskránni, eða — ef
mönnum sýndist það heppilegra — þjóð-
aratkvæði, samfara alþingissamþykkt,
til þess að geta orðið bindandí fyrir
þjóðina".
Hann vekur og máls á því, að beppi-
legt væri, að tekið væri upp stjórnar-
skrárákvæði þess efnis, að „þing skuli
koma samaD, er meiri hluti þingmanna
óskar þess“.
Báðar þessar tillögur eru þess eðlis,
að rétt er, að þær séu teknar til atbugunar.
Hitt og þetta.
Cfull-tekjan 1909.
Árið 1909 telst svo til, að gull-tekjan hafi,
talin i milljónum dollara, verið, sem hér segir:
í Transval.........................152 millj.
Bandaríkiunum . 97
Australíu . 72
Rússlandi * . 34
Mexico . 26
Rhodesíu ... i ... . . 13
Brezka hluta Indverjalands . . 11
Ganada . 11
Japan, Kina og Kóreu . . . . 11
Vestur-Afríku : . • 51/.;
Madagascar. . • i ........ . Öörum löndum • n . 25
Álls: 460 millj.
— ' ...............................-----------*
Gull-tekjan hefir því árið 1909 ot'ðið meiri; ert
nokkru sinni fyr.
Þingmeun Lundúnaborgar.
Af þingmönnum Breta eru 62 kosnir í Lund-
únahorg: 34 íhaldsmenn, 26 frjálslyndir, og 2
úr flokki verkmanna.
Við þingkosningar var atkvæðamagn hvers
flokks, sem hér segir: íhaldsmenn 339 þús.,
frjálslyndir menn 251‘/.j þús., og verkmanna-
flokkurinn 30 þús. atkv.
REYKJAVÍK 24. ágúst 1910
Veðrátta iygn og mild. og gengur heyskap-
urinn all-vel hér syðra. —
„Flóra“ lagði af stað héðan, vestur og norð-
ur um land, til útlanda 16. þ. m.
Meðal farþegja voru: Markiks kaupmaður Snæ-
björnsson á Patreksíirði og síra Bjarni démkirkju-
prestur Jónsson; snöggva ferð til Isafiarðar.
Bankastjóri Sighvatur Bjarnason og frú hans
lögðu af stað héðan 16. þ. m. til Akureyrar, og
ætluðu þaðan landveg til Seyðisfjarðar.
Bankastj. mun hafa farið i erindum íslands-
banka.
Fiðluleikarinn Oscar Johansen, og ungfrú
Kristrún HalJgrímsson, brugðu sér til Stykkis-
hólms með „Sterling“ snöggva ferð 16. þ. m.,til
þess að lofa kaupstaðarbúum í Stykkishólmi að
heyra íþrótt sina.
„Sterling*1 kom frá útlöndum 13. þ. m.
Meðal farþegja voru læknarnir Olafur Oscar
Lárusson, Ólafur Þorsteinsson og Jón H. Sig-
urðsson (læknir Rangveilingaj, verzlunarmaður
Magnús Stephensen (sonur landshöfðingja), Trolle
liðsforingi o. fl.
Eyrna- nef- og hálssjúkdóma hefur Oiafur
læknir Þorsteinsson kynnt sér erlendis, hæði i
Danmörku og á Þýzkalandi, og kvað hann hafa
i huga, að setjast að hér í bænum á komandi
hausti.
43
Hún gat engu svarað.
„Jæja, jeg læt hann þá fars!“
Hún spratt nú allt í eiou upp.
„Biði?!“ mælti hún.
.Jæja, þá kemur hann!“
Hún gekk nú tíl hans, til þess að stöðva hann; en
'þá kom hik á hana.
Gat eigi hugsazt, að presturinn gæti hjálpað henni?
Hún ætlaði því að hlaupa Út, og varpa sér fyrir fæt-
ur prestinum, en vitfirringurinn greip þá í úlniðinn á henni,
og stöðvaði hana.
„Stoðar yður alls eigiu, mælti haDD. „PresturÍDn
er heyrnarsljór, og hugsar eigi um annað, en bækurnar. —
Húd sannfærðist og brátt um þetta, er hún sá prestinn.
En hvað átti hún að ímynda sér? Gat hjónavígsl-
an orðið bindandi, eður eigi, og hver var vilji sjálfrar
'hennar?
„Nú kveðjum við Hernas hertoga, góðan mín“, mælti
•maðurinn allt í einu. „Og svo er nú réttast, að dú í
8varamennÍDaw.
Gamsll maður og ung stúlka, komu nú inn, og brosti
stúlkan tábjánalegs, en gamli maðurÍDn var vingjarnleg-
ur á svipinn.
Adéle ásetti sér, að reyna að vekja hjá honum með-
rnmkvuD; ep , vitfirringurinn varð fyrri til, og mælti:
„Það er ekki til neins gagns! . Stúlkan er fábjáni,
eins og þér sjáið, og faðir heDnar er heymarsljór, eins
og presturinn. — En veitið dú ákveðið svar! Ætlið þér
sð giptast mér, eður pigi?u
Hún vatt sér við, og sá, að hann var afar-hraustlegur
40
maðurinn, og ýtti henui á undan sér inn hálf-dimm
göng-
Hún gerði sér hálfvegis von um að hitta einhvern,
er gæti hjálpað henni.
En i herbergi all-kynlegu, sem þau komu inn i, sá
hún engan.
Hann gerði henni visbendÍDgu um að taka af sér
hattinn. og skinnglófana, og hlýddi hún því, án þess að
gera sjálfri sér ljóst, hvers vegna hún gerði það.
Hún sá, að hann horfði forvitnislega á sig, og virt-
ist bafa ánægju af þvi.
Svo var að sjá, sem honutn litist vel á bláa kjólinn
hennar, grænu silkitreyjuna, og bláa hattinn, sem skreytt-
ur var skínandi fuglsfjöðrum.
Hún varð nú óhræddari, er hún sá, hve vingjarn-
lega hann leit til hennar, og fór að hagræða hárinu á sér
og litast um eptir spegli.
„Hér er enginn spegillinn til“, mælti maðurinn, all-
önuglega, „og eiga hér ekki heima!“
Hún sá, að ekkert hékk á veggjunum, og að rauð
gluggatjöld héngu fyrir glugguhum.
Þar var og inni ómálað tréborð, og stóðu á því leir-
ker, sem lítið kvað að.
Hjá borðinu stóðu og tveir bakháir stólar, með strá-
seturn.
Eini fagri hluturinn í herberginu var stór skál, er
í voru gul og blá Iris-blóm.
„Þér eruð eigi annað en það, sem tilgerðarlegt upp-
eldi hefir gert yður aðu, mælti hann, „og því er Gulley
yður eigi hent. — En lof mér nú sjá! — Berið þér eigi
emyrsl framan í yður?“