Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 24.08.1910, Page 4

166
T?JÓÐVIL.jINN.
XXIV.. 39.
~~~ " ----------------
Auk fyrgreindra farþegja fóru héðan til vest-
urlandsins með „Sterling11 16 þ.: Pétur baup-
maður Olafsson á Patreksfirði, og frú hans, og
Eeykvikingarnir Ásgeir Torfason, efnafræðingur
Jón landsbókasafnsvörður Jakobsson, Hallgrím-
ur Benediktsson (glimumaðurj, L. H. Bjarnason
(lagaskólastjóri) o. fl:
Augnlæknirinn Norman-Hansen, er verið befir
á ferðalagi á norðurlandi, er nýkominn hingað
aptur.
Hann hólt fyrirlestur hér í bænum um „ís-
land og Hanmörku11. 20. þ. m. (laugardag).
Yar fyrirlestur Sá lélega sóttur, enda ekki
eptir miklu að slægjast:
Ungfrú Vilborg Runólfsdóttir frá Vík og Árni
verzlunarmaður Eiriksson voru 18. þ. m. gefin
saman í hjónaband austur á þingvöllum.
„Botnía kom frá útlöndum að kvöldi 19. þ m.
Meðal farþegja voru Norman-Hansen læknir, As-
geir etazráð Ásgeirsson, verzlunareigandi áísa-
firði o. fl.
•þ í þ. m. andaðist að Landakoti á Álpta-
nesi í Gullbringusýsiu ógiptur kvennmaður, Guð-
rún ísaksdóttir að nafni.
Eoreldrar hennar voru: Isak heitinn Eyjólfs-
son í Melshúsum og kona hans Guðfinna Einars-
dóttir, og var Guðrún sáluga þeim til mikillar
aðstoðar á efri árum þeirra.
Guðrún heitin hafði eignazt eitt barn, sem
dáið var löngu á undan henni.
Hún var einkar duglegur kvennmaður, til
bverra verka, sem hún gekk.
Sökum ýmsra óþæginda
af því að eiga samheiti við aðra, tek eg, Kristín
Jónsdóttir straukona, upp undirritað nafn:
Kri8tí:i J. líagbiirð.
________Laugaveg 46 Reykjavík________
Stúlkur,
sem vilja fá vistir um lengrí eða skemmri tíma,
gefi sig fram sem fyrst við
Kristínu J. Hagbarð,
_______________Laugaveg 46:__________
rV í ii r’Liott iu-.\
af Beynivallabökkum í Kjós verður seltviðbæj-
arbryggjuna í næstk. viku.
Kristín J. Hagbarö.
darxska
smjörlihi er bejt.
' T'-
Ðiójiö um tegundímar
„Sóley „ Inyólfur „ HeKla ” eða Jsafold
... ••. *■
Smjörlihið einungi$ fr<a;
Offo Mönsfed ‘ýf.
Kaupmannahöfn og/író$um
i Danmörku.
KOJSUNGrL. HIRB-VLHKSMÍBJA.
Bræðumir Gioetta
| mæla með sínum viðurkeuDdu Sjölíólaðe-teg'tinílurn, sem eingöogu erii’
búnar til úr
fínasta Kai<aö, Sykri og Vanille.
Enn fremur Kakaópúlveri af beztvi tegund. Agætir vitnisburðir
frá efnafræðisrannsóknar»tofum
Prentsmiðja Þjóðviljans.
41
Það fór hrollur um hana, er h»Dn kom við hana,
þótt hann tæ'ii ekki fast á henni.
„Jæja, ]'*'■' gerið það þá ekki enn þá — verður að
líkindum seinna“ mælti hann enn fremur. „En þér berið
smyrsl í hárið á yðttr, og skemmið það; — og það er eigi
að öllu leyti yðar eigið hár!u
Heniii fanuit hanD hljóta að vera vitfirrtur.
Skyldi enginn koma?
Hún reyndi að leyna örvæntingu sinm’, og mælti
þvi: „Er ekki komin kvöldverðartími?u
HaDn hlaut að hafa einhverja vinnukonuna, — og
meðan haDn sætí að máltíð, gat hún hugsað um, hvernig
hún ætti að komast brott á flótta.
Hann staiði nú aptur á hana, og mælti siðan mjög
kurteislega: „Jú hann er til! Setjist niður!u
Hann lauk nú npp skáp, og tók þar út byggbrauð,
ost, og flösku af víni. >
Hann skenkti í glas handa henni, og gjörðist jafn
vel svo djarfur, að drekka minni hennar.
Hún drakk ögn af vÍdí, og hresst.ist dálitið, en gat
ebki neytt ofan í sig einum einasta brauðmola.
Hann hafði beztu matarlyst, eins og hún gat búist
við, að slikur jötnnn, sem haDn var, hlyti að hafa, eptir
að hafa fastað i heilan dag.
Eitt hafði henni þó eigi dulizt, og það var það, að
hann var memitaður imiðtir.
Loks ýtti haun stólmim ögn aptur á bak, og '> r
að sjá érægður, — en þó, sem væri hann syfjaður.
„Jæja þáu, mælti liann. „Eins og iippeldi yðar hef-1
ir verið háttað. býst eg við. að yður sé eigi óljúft að finná
nú prestinn. — Hann býður okkar í næsta herbergiu.
42
Hún reyndi að hlægja.
.Ætlist þór þá til þess, að jeg verði jörðuð í nótt?u
svarnði linti.
„Neil‘, svaraði hanu stillilega; „en kvongast yður
jeg auðvilaðu.
H'in hefði getað æpt upp, en beit saman vörunum,
og sagði svo rétt á eptir stillilega.
_Þii er ó'nögulegt, því nð jeg er heitmey annars!u
„Hvers?u spurði hann, óg teygði sig fram yfir borðið.
„Momasar hertogau.
Ma nirinn þagði litla hríð, en sagði síðan hlæiandi;
_Hunn verður að reyna að huggast! Jeg þoka aldrei
frá þvi. snm eg hefi lofað!-4
„Hverjum liafið þér gefið loforð?“ spurði hÚD.
„Yðar — nuna! Að kl.tima liðnum oruð þórjorðin
konan mín“.
Harm leit á úrið sitt, og sýndi heimi hvað klukk*-
an var.
En nú'gat hún eígi leugur leynt því, hve hrædd
hún vnr.
„Æ guð hjálpi mér!“ mælti hún, hálf-snökttmdi.
„Þér viljið þá ekki fiona prestinn?u mælti hann.
„Uvernig getur yðnr dottið slíkt í hug?u
Meira gat hún ekki sagt, fyrir gráti.
„Jæja! Þá læt eg hann þegar fara aptur, — Bát-
urinn hefir lengi biðið“.
Haim gekk nú til dyra, en sneri sér þó fyrst við,
og mælti:
„Eius o’ yður þókna9t! En þar sem þér eruð nú
hingað kouiin, verðið þór að vera hór eins lengi, eins og.
jeg vil vera láta.