Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 31.08.1910, Blaðsíða 4

160
ÞJ 1ÐVXLJINN.
XXIV.. 40.
Aí átta börnum, er Guðrún sáluga Hannes-
dóttir eignaðist með fyrra manní sínum, eru nú
að eins fjögur á lifi, og er Jón kaupmaður og
skósmiður Brynjólfsson hér i hænum einnítölu
þeirra, og hjá honum og Guðrúnu konu hans
Jósepsdóttur, dvaldi Guðrún heitin, er hún and-
aðist.
Síðustu ár æfinnar, var hún, sem eðlilegt var,
orðin mjög farin að heilsu, og var banamein
hennar hjartasjúkdómur.
Við Gass-stöðína hér í hænum er Otto Radtke
ráðinn stöðvarstjóri, en gass-meistari sem svo
er nefnt, er Jens Sigurðsson, prófasts í Flatey
Jenssonar.
„Sterling“ lagði af stað héðan til útlanda
23. þ. m.
Meðal farþegja, er tóku sér far með skipinu,
voru: stúdentarnir Guðm. Kamban, Jakoh Jó-
hanneBSon, Júlíus Havsteen, Ólafur Pétursson,
Páll Sigurðsson, Sighvatur Blöndal og Sigtryggur
Eiríksson. — Enn fremur læknaskólakandídat-
arnir Hinrik Erlindsson og Magnús Júlíusson,
Kjögx verkfræðingur, ungfrú Gerda Nyrop, dóttir I
Nyrop’s prófessors í Kaupmannahöfn, frú Þurið- I
ur Jakohsson (kona Guðm snikkara Jakohssonar) j
Guðm yngri Thorsteinsson, Pétursson, Haraldur
pianóleikari Sigurðsson frá Kallaðarnesi o. fl.
Strandbáturinn „Austri“ kom úr strandferð
23. þ. m.
Meðal farþegja, sem komu með strandhátnum |
voru: Ólafur læknir Thorlacius og frú Solveig I
móðir Sigurðar Eggerz, Skapfellingasýslumanns). !
„Austri“ lagði af stað í nýja strandferð 25. I
þ. nii, og tóku sér þá far með honum: Ólafur
læknir Thorlaeíus, Páli H. Gislason, verzlunar-
stjóri i Eástrúðsfirði, enski fiskikaupmaðurinn
P. Ward, Þórhallur kaupmaður Danielsson í
Höfn í Hornafirði o. fl.
TTOHBNSTEDI
dan$ka
smiörlihi cr besh.
BiðjiÖ um \e4und\mar
Sóley** „ ingólfur " „ Hekla " eða /safold*'
Smjörlihið fcesh einungis fra :
Ofto Mönsfed íýf.
Kaupmannahöfn og/iro5um
i Danmörku.
nm
>Sum^/|
Foistjóri steinolíufélagsinsins hér í bænum,
hr. Alf. Philipscn, verður eigi lengur forstöðu-
maður nefnds félags hér 4landi, þar sem honum
hefur verið falið, að koma á fót deíld af félag-
inu í Noregi.
Sá, sem tekur við forstöðu steinolíufélagsins
hér, í stað Philipsens, heitir Doebbell.
Botnvörpuveiðaiélagið „Island“, sem stundar
botnvöipuveiðar héðan úr bænum, kvað hafa á-
formað, að hæta við sig nýjum botnvörpung, til
þess aö auka útveg sinn.
Mælt er, að Islandsbanki veiti félaginu lán,
sem það þarfnast í ofan greindu skyni.
Ingimundur Guðmundsson, ráðunautur hún-
vðaríélagsins er nýkominn úr ferðalagi uin norð-
urland og dvelur nú hér í hænum um mánaðar-
tíma eða svo, en leggur því næst upp í ferða-
lög af nýju.
A síðastu bæjarstjórnarfundi láu fyrir átta
tilboð um gröft og ofanímokstur á vatnsveitu-
akurði til Lauganess. Lægsta tilboðið var frá
Valentínusi Eyjólfssvni, Jens Eyjólfssyni og Kr.
Sigurðssyni, vildu þeir taka að sér verkið gegn
tveggjð króna endureialdi fyrir meterinn.
,,Þjóðvi]jansM hér í bæn-
urn, sem skipta uoj bú-
staði, eru beðnir að láta
vita af þvi á afgreiðslu blaðsins í Yonar-
stræti 12. (beint á móti BáruDni).
Prentsmiðja Þjóðviljans.
45
úr fötunum, og var komin i siðan, grófgerðan náttkjó!,
eins og bændakoour eru vanar að vera i.
Hún s hringinn eim glampa á íingrinurn á sér
Henni gr.indist tnjög vanheidurinn, sem hún haf'ði
orðið f’yrir.
„Farið!u kallaði hÚD, all-rám. „Farið út — við-
bjóðslega vera!"
FábjáDÍnn ió al1t i einu að hlægja, en tók þó ljósið
mótmælsdxust, og g. kk út.
Adóie reis nú upp, og fór að svipast eptirfötunum
sínum, og klæddi sig i snatri, þó að hún væri óvön því,
að hafa engan, til að hjálpa sér.
Hún fleygði hringnum eitthvað út í myrkrið, og
hugsaði um, hvernig húu gæti komist undan.
Hún hafði ekkert ijÓ9, engar eldspítur, engan hníf,
og engin skæri, en fálmaði sig fram með veggnum, unz
hún fann hurðina, en hún var þá harð læst, svo að hún
komst eigi út.
í örvæntingu sinni hljóp hún þá að gluggunum, en
gat eigi opnað þá.
Hún gekk nú fram og aptur í herberginu, og kippti
ýmist í gluggana, eða hurðina, unz hún léb ögn undan
og hrökk loks upp.
Hún gaf sér eigi tíma, til að hugsa um, hvernig á
þessu gæti staðið, en hljóp út, — og rakst þá beint í
fangið á jötninum.
Hann hélt henni fast, en meiddi hana þó eigi, og
mælti í glaðlega rómnum, sem hún var farin að fá óheii á.
„Það er orðið of áliðið núna, til að fara út, laglega
stúlkan mín! Farið nú aptur í rúmið. — Hór eruð þér
en'gu óhultari, en þér væruð heima!
46
En svo var, sem honum dytti eitthvað í hug, og
greip hann í hægri hönd hennar, og mælti: „Hvað er
þetta? Þér hafið misst lirirtginDl Það gengur ekki?
Zoue verður að hjálpa yður að finna hann!M
Hvernig hún komst aptur til herbergi-ins, var henni
sjáifri ól jóst, en kjánalega stúlkan var þar fyrir, og beygði
sig nú niður, til þess að taka af henni skÓDa.
Hún færði liana uú og aptur í grófgeröa náttkjólinn
fann hringinn, og lét á tingurinn á henni.
En nú var henni nóg boðið, og þegar stúlkan ætl-
aði að fara út aptur, og taka ijósið með sér, æpti hún:
„ Þú verður hér kyr!“
Stúlkan varð hrædd, gerði, sem hún sagði, og fleyði
sér í stól.
Adéle vakti nokkra kl.tíina, og beiddist fyrir, unz
hálí-bjáninn cok að hrjota, moð opinn munninn, og kertið
var orðið að skari.
Sofnaði hun þá loks, lémagna af þreytu, og vissi
eigi frekar af sér, unz hún vaknaði við pað, að dagsbirt-
an var fárin að streyma inn í herbergið, og sá hálf-
hjánaun bograndi yfir sér.
„Húsbóndinn segir, að þér eigið að fara á fætur,
klæða yðnr, og laga kaffið“, mælti hún.
Að svo mæltu snerist hún á hæl, og flýtti sór út,
og Adéle, sem dagsbirtan jók nýjan hug, settist upp,
leit á eptir henni, og fór að hlægja.
«Laga kaftí! Laga kaffi!M Jeg — ein af afkomendum
Valinconrt æltarÍDnar!-1
Henui var ríkt i huga, að sirma skipun vitfirrings-
ins alls eigi að neinu leyti.
Hun etökk nu ut ur rúininu, og hljóp að gluggauum