Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 24.10.1910, Page 6

194
ÞJÓBVILJISN.
XXIV., 48.-49.
kall, í Skagafirði, og fluttist þangað árið
eptir, en að Undirfelli 1876, og gegndi
hann þar prestsembætti í þrjátíu ár eða
þar til hann árið 1906 flutti til Reykja-
víkur.
Hann var prófaetur í HúnavatDspróf-
aetsdæmi 1885—1906, og rnátti teljast
einn af atkvæðameiri prestum lands vors,
að minnsta kosti síðustu prestskaparárÍD.
TvíkvæDtur var hann. — Hét fyrri
kona hans Guðlaug Eyjólfsdóttir, bónda
Jónssonar á Gíslastöðum, og kvæntist
hann henni 1859. — Missti hann hennar
28. april 1884. — Börn þeirra eru:
1. Einar, fyrrum ritstjóri, skáld.
2. Sigurður, ritstjóri og læknir á Akur-
eyri.
3. Jósep, er prestur var að Breiðabólsstað
á Skógarströnd (f 6. maí 1903).
En seinni kona síra Hjörleifs, er nú
lifir hann, var Björg Einarsdóttir, bónda
á Mæliíellsá Hannessonar, og gekk hann
að eiga hana árið eptir lát fyrri konu
sinnar.
Börn þeirra hjónanna eru:
1. Iryggvi Guttormur, námsmaður í al-
menna menntaskólanum í Reykjavík.
2. Guðlaug, hjá móður sinnn
Hann var bindindisfrömuður alf-inikiil,
kom á íót kristilegu ungmennaféiagi í
söfnuði sinum o. fl.
Jarðarför Hjörleifs heitins Einssonar
fór fram 22. þ. m. (okt.)
Mannalát.
15. júlí 1910, dó á Næfranesi í Dýra-
firði gamalmennið Elín Jónsdóttir, fædd á
Svartbamri í Álptafirði 9. október 1822,
var hún lengi vinnukona í Vigur hjá
Kn'stjáni dannebrogsmanni Guðmunds
syni og giptist þaðan Árna Jónssyni,
voru þau i hjónabandi 36 ár, og voru
lengi í Önundarfirði og Isafirði og dó
Arni þar 30. marz 1891. Af 5 börnum
þeirra «ru tvö á lífi: Jón, faðir Jóns
Ágústs bónda á Vatnsleysu í Biskups
tungum og Þór, sem jafann fylgdi móð
ur sinoi allt til þess hún dó. Nokkru
eptir það Elín varð ekkja, flutti hún frá
ísafirði vestur í Dýrafjörð og dvaldi þar
síðustu 14 ár æfinnar í skjóii barna sinna,
alit til þess hún dó á 89. aldursári. Elín
var þrekmikil og iðju kona meðan kraptar
leifðu, hugprúð og þolinmóð í öllum mót
gangi, ttúkons mikil og trygglynd, en
glc.ðvær og skemmtin og kunni frá mörgu
að segja frá sinni löngu lífsleið.
24. september 1910.
Sighv. Gr. Borgfirðingur.
f Að morgni 15. okt. þ. á. andaðist
í Isafjarðarkaupstað frú Þórdís Jensdóttir,
kona Þorvaldar prófasts Jónssonar á Isa-
firði.
Hún var fædd 3. júlí 1849, og voru
foreldrar hennar: Jens rector Sigurðsson
og Ólöf Björnsdóttir, Ghmnlaugssonar, yf-
kennara.
3. sept. 1875 giptist hún eptirlifandi
manni sinum, Þorvaldi prófasti Jónssyni
á ísafirði. — Voru þau nokkur ár að Set-
bergi í Snæfellsnessýslu, unz síra Þor-
valdi var veitt Eyrarprestakall i Skutils-
firði, og bjuggu þau jafnan síðan í Isa-
fjarðarkaupstað.
Af' fjórum börnum þeirra hjóna (tveim
sonum og tveim dætrum) er nú að eins
ein dóttir á lífi, Kristin að nafni, gipt
Sigurjóni barnaskólaforstöðumanni Jóns-
syni á Isafirði.
f 28. sept. þ. á. andaðist enn fremur
í Isafjarðarkaupstað Friðfinnur Kjœrnested,
trésmiður, fæddur 7. des. 1828.
Hann kvæntist árið 1857 Rannveigu
Magnúsdóttur, Árnasonar í Þjóðólfstungu
í Bolungarvík, og eru sex börn þeirra
hjóna á lífi, þar af fjögur i Ameríku, en
tvö hér á landi: Elías, bóndi í Þverdal
í Aðalvík í Norður-Isafjarðarsýslu, Og
Mikkalína, koDa Kristjáns húsmauns Jó
haDnssonar á ísafirð'.
Friðfinnur heitinn var smiður góður,
greindur vel, og margt vel um hann.
REYKJAVÍK 24. okt. 15)10
Tíðin hagstæð hér syðra að undanförnu, en
þó rigningar og hvassviðri nokkru síðustudagana.
G-límuskóla hefir glímufólagið „Armann“ á-
formað, að halda hér í hænum í vetur, frá 1.
nóv. til 15. apríl næstk.
Þar verður kenut unglingum, 12—16 ára að
aldri. og er gjaldið 1 kr. 50 a. fyrir hvern.
16
veitt því eptirtekt, áður en hann afhenti það þeim, er
bar út bréfin.
Það var farið með það úr pósthúsinu að kvöldi dags.
Morguninn eptir — 4. dag júnímánaðar — heim-
■ótti dr. Lana ungfrú Morton, og áttu þau lengi tal saman.
Veittu menn því þá eptirtekt, að hann var mjög
æstur.
En ungfrú Morton fór eigi út úr herberginu allan
dagÍDn, og sá vinnukonan opt, að hún var að gráta.
Seinna í vikunni varð það hljóðbært í þorpinu, að
trúlofuDÍn væri búin að vera, að dr. Lana hefði farizt
smánarlega við ungu stúlkuna, og að Arthur Morton, bróð-
ur hennar, hefðu farizt orð í þá átt, að rétt væri, að láta
svipuna jafna á hryggnum á honurn.
Að hverju leyti lækninum hefði farist ílla við hana
var mönnum ókunnugt, og gátu menn ýmist upp á hinu
eða þessu.
En vottur þótti það samvizkubits, að hann gekk
fremur á sig margra kílómetra krók, en að ganga frara
hjá gluggunum á Leigh-höfðÍDgjasetrinu.
Hann var hættur að fara í kirkju á sunnudögum,
enda gat hann vænzt þess, að hann rækist á hana þar
Á hinn bóginn birtist augiýsing í blaðinu „Lancet“
þess efnis, að lækDÍr vildi selja réttinn, til að sinna lækn-
isstörfum, sem hann hefði haft á hendi, og datt mönnum
þá í hug Bishops Crossing, þó að nafn væri eigi nefnt,
og að dr. Lana væri á förum, þótt vel hefði vegnað.
Svona var málinu komið 21. júní. — En þágerðist
sá atburður, er breytti þvi, sem til þessa eigi hafði farið
út fyrir þorpið, í sorgarleik, serri vakti athygli allrar
þjóðarinnar.
21
dyrnar, sáust spor eptir óhrein stígvél, sem að öllum lik-
indun. stafaði frá morðingjanum.
Það var vafalaust, að hann hafði farið inn um
dyrnar á líkskurðarstofunni, dropið læknirinn, og flúið
svo, án þess hann sæist.
Auðsætt virðist, að morðinginn hofði verið karl-
maður, þegar iitið var á sporin á^gólfábreiðunni, og á það,
hversu sárunum var háttað.
Annað, eða meira, þótti jlögreguraanninum örðugt
að dæma um.
Ekki sáust nein merki þess, að rán hefði verið framið
og gull-úrið læknisins var í vasa hans.
ÞuDg peningaskrína var í herberginu. — Hún var
læst, en engir peningar i henui.
Frú Woods þóttist hafa veitt því eptirtekt, að hann
geymdi þar optast mikið fé, en hann hafði borgað háan
reikning daginn árið, og það sannaðist, að það var þetta
en eigi rán, sem olli því, að skrínan var tóm.
Að eins einn hlutur var horfinn úr herberginu, og
loit það grunsamlega út.
Myndin af ungfrú MortoD, sem einatt hafði staðið
4 skrifborðinu, hafði verið tekin úr umgjörðinni, og var
horfin.
Frú Woods hafði séð haoa, er hún kom inn til
feúsbónda síns um kvöldið, og nú var hún horfin.
Á hinn bóginn fundust á gólfinu grænar augnhlíf-
ar, sem ráðskonan mundi eigi eptir, að hún hefði séð fyr.
Vel gat þó hugsast, að læknir hefði átt slíkan mun
•og varð því eigi af fundi þessum ráðið neitt um glæpinn.
GruDurinn gat að oíds fallið á einn mann, og Arthur
Morton var því þegar tekinn fastur.