Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 16.12.1910, Blaðsíða 6

XXIV, 57,-68.
Þ.icbvl.is
231
Rvík, Margréti Jónsdóttur Rvík, Steinunni Jóns-
dóttur Hafnarfirði, Helgu Jónsd. Hafnarfirði,
Arnbjörgu Sigmundsdóttur Hafnarfirði, Guðlaugu
Þórólfsdóttur Hafnarfirði, Theodóru Helgadóttur
Keflavik, Ingibjörgu Jónsdóttur Keflavík, 50 kr.
hverri.
Hic. kaupmaður Bjarnason bér i brenum
annast um útborgun styrksins.
íslenzki botnvöroingurinn „Snorri Sturluson11
seldi nýskeð afla sinn í Englandi fyrir 397 ster-
ingspund.
Y „Askur“,"aukaskip frá Thore-félaginu kom
hingað frá útlöndum 14. þ. m.
„Knúd Skolover11 beitir skip, sem kom bing-
að frá Englandi (Hull) 14. þ. m.
Það var fermt‘‘kolum [til versdunar Björns
Guðmundssonai'.
íslenzki botnvörpungurinn „Mars“, skipherra
Hjalti Jónsson, seldi nýskeð afla[[sinn á Eng-
landi fyrir 652 sterlingspund, og kvað Jhann
bafa fengið hærra verð fyrir fiskinn, en nokkru
sinni fyr, enda hátíðarnar þar í nánd.
Annar íslenzkur botnverpingur, „Jón forseti11.
seldi nýskeð afla sinn í JEnglandi fyrir 371
sterlingspund.
•þ I þessu nr. blaðs vors er þess getið, að
íundizt hafi lik drengsins í Hafnarfirði, er týnd-
ist á nýliðnu'sumri.
Drengur þessi hét Stefán Kolbeinsson, og
var hann jarðaður að Görðum|[á Alptanesi 13. þ. m.
Útförin var mjög fjölmenn, og bar vott um
almenna hluttekningu.
Næstk. nýársdag kl. 108/4 f. h. verður hjá
bæjarbryggjunni hér í bænum þreytt kappsund,
Neytenflur egta KínaTiís-elexirsins
írá Yaltteiar Petersen, Nyve] 16, Kanpmannahöín
0ru hér með látnir vita, fið útsölnvprð plf'xíryius or fra þessurn degi fœrt niöur
[ | 2 kr. fyrir flöskuna.
Jeg hefi, þrátt fyrir hÍDn afskaplega háa tol), fært verðið þannig niður, til
þess að flýta sem unnt er, fyrir sölu elexírins, sro að birgðir mínar saldnst fljótar,
en ella.
Ed með því að Kina-lífs-elexirinn,' sakir hins háa tolls, getur eigi optar
orðið búinn til á íslandi, þá getur lága verðið, 2 kr. fyrir flöskuna, að píds verid
bÍDdandi, meðan birgðir eru til á íslandi.
Kaupmannahöfn 15. sept. 1910.
Valdemar Petersen.
ForskriY selv Deres Klædevarer
direkte fra Fabrik. Stor Besparelse. Enhver kan faa tilsendt portofrit mod Efterkrav
4 Mtr. 130 Ctm. "b-reílt sort, blaa, bruD, gion og graa ægtefarvet fin-
nld.s Klæde til en elegant, solid Kjole eller Spadserdragt for kun ÍO Kr.
(2,50 pr. Meter). Eller 3J/4 IVIti*. 13é> Ctm. bredt sort, morkeblaa og
graanÍ9tret moderne Stof til en solid og smuk Herreklædning for kun
14 I vt-- 50 0re. Store svære uldno Sove- og Rejsetæpper 5 Kr. Store svære
uldne Hestedækkener 4 Kr. 50 0re. Er Yareme ikke efter 0nske tagés de tilbage
Aarhus Klædevæveri, Áarhus, DanmarK.
og blýtur sá, er hlutskarpastur verður, nýárs- inu’ Snui sér tíl verzlunarmanns Sigurjóns Pét-
bikar Grettiofélagsins að launum. urssonar yrir 30. þ. m.
Þeir, sem ætla sér að taka þátt í kappsund- .....—...l.
25
mælti Kenwood, og var hreimurÍDn í rðddinni svo sannfær-
andi, að Roachley fór að hlæja.
„En hver var maðuiinn, sem í vagninum var?“
mælti Kenwood, eptir aue'nabliks hlé.
„Hoduid kynnist þér nógu snemma“, svaraði Roach-
ley. „En það er engÍDD leyndardómur. — MaðurÍDn var
Christopher Ratray! — En þarna kemur hanDj“
HaDn átti við það, að bifreið kom í þessari svipan-
inni í fljúgandi ferð, og nam staðar rétt hjá þeim.
Án þess að mæla orð frá munni, sté Roachley upp
í han8, og ók burt, og hvarf brátt sýnum.
Kenwood stóð einn eptir, alveg steinhissa.
IY.
Bowmar-fjölskyldan.
Fyrir tuttuga og fimm árum, var þar óumgirt land-
flæmi, sem Croxton-blómgarðurinn er nú.
Hér og hvar sást bofi, eður bóndabýli, og fram með
veginum, sem légu þar um, voru beggja megin limgirð-
ingarnar, og villi-rósir, eem á vorin fylltu loptið með
ilm skium.
Blómgarður var og að vjsu til þá, er einnig nefnd-
ist Croxtor.-blómgarðurinn, og lá umhverfis gamalt skraut-
hýsi.
En Craneboro var þá þorp í fjarsta, og rneira þar
um búpening en manneekjur.
Þessir tímar voru nú löngu liðnir, enda hafði Crane-
22
„Á jeg að fara þangað nú þegar?"
„Þegar yður þóknast“.
„Má jeg fara í kvö)d?“
„Jé!“
„Eru fyrirspurnir yðar þá engar aðrar?“, mælti
Kenwood.
„Nei“, svaraði Roachley, og mælti síðan við einn
járnbrautarþjóninn: „Nemur járnbrautarlestin staðar, fyr
en í Folkestone?“
„Nei! Það er hraðlest, sem fer beint þangað!"
„Jæja! Vertu nú sæll, Kenwood!“
Hann beið ekki svars, en settist í eitt hornið í
járnbrautarvagninum, og tók upp blað.
Kenwood stóð kyrr udz eimreiðin var þotin af
stað, og var hann bæði reiður og hissa, en hafði þó i
raun og veru gaman af.
Hann fór nú aptur til gistihússins, lét niður í koff-
ortið sitt, og fór með járnbrautarlestinni, er lagði af stað
kl. 6 og 57, frá norðurjárnbrautarstöðinni.
Hann keypti nokkur dagblöð, en las ekkert
þeirra, því að hann var einatt að hugsa um, hve Roachley
hafði verið fátalaður, og um það, hve mikil hula nú virtist
hvíla yfir öllu málinu.
Honum fór að þykja það mjög leitt, að hann skyldi
hafa gjörzt svo léttúðugur, að bendla sig við samsærið.
Hann kom til Cranebroo kl. 11, og vistaði sig á
járnbrautarhótellinu.
Daginn eptir ætlaði hann sér að tínna Bowmar.
Þegar hann hafði borðað kvöldverð, gekk hsnn út
til að litasfc um, með því að hann faon það á sér, að