Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 14.01.1913, Blaðsíða 6

6
ÞJÓÐVILJINN.
XXVIL, 1.- í.
11. ág. f. á. andaðist húsfreyjan Gud-
finna Danielsdóttb, kona Gudm. bónda
Halldórssonai í Botni í Súgandafirði.
Hún var áður gipt hhiki bónda Egils-
syni að Stað í Súgandafirði, og er láts
kans getið í blaði voru. og þá belztu
aBÍi-atriða þeirra hjóna.
I öndverðum okt. f. á. andaðist enn
fremur að Keldum í Vatnsfjarðarsveit
„Niels gamli í Skálavík“, — ekkjumaður,
kominn á tíræðisaldur.
Eafði hann lengi dvalið hjá Gunnari
alþm. fíalldó') ssyni í Skálavík, og síðan
hjá ekkju hans, unz hennar missti við,
eða hjá Halldóii hreppstjóra, syni Gunn-
ars sáluga, og fluttist með honum að
Keldum á síðastl. vori.
Reykjavík.
—o— 14. jan 1918.
2JT Gleðilesrs nýárs óakar „Þjóðv.“ lesendum
■inum, nær og fjær.
Bezta veður var hér á gamlm',rakvöldið (81;
f. m.), enda margt um manninn 4 götunum, —
iram yfir áramðtin.
Mikið og um flugelda, skot o. fl., sem venja
er orðin, er gamla árið kveður og nýja árið riður
1 garðinn.
Kl. 10—HVs um kvöldið lék og lúðrafélagið
„Harpa“ á lúðra hjá almenna menntaskólanum,
og margt þvi um manniun þá þar i grenndinni.
„Sterling“ lagði af stað béðan til útlanda á
nýársdagskvöldið (1. þ. m.)
Meðal farþega, er héðan fótu til útlanda, voru:
kaupmennirnir Jón Björnsson og Hallgr. Bene-
diktsson, verkfræðingur Þorvaldnr Krabbe og
frú hans, Páll umboðssali Stefánsson o. fl.
f 8. þ. m. andaðlst hér i bænum húsfreyjan
Guðrún Sandholt, Egilsdóttir.
Hún var 54 ára| að aldri, og átti heima i
Grettisgötu nr. 27.
Jarðarför hennar fór fram 8. þ. m.
Kappsund var þreytt hér i bænum á nýárs-
daginn, sem venja er orðiri.
Fjóiir tóku alls þátt i þvi, og varð Erlingur
Pálsson hlutskarpastur, eins og i fyrra, -- synti
skeiðið (50 stikur) á 384/5 sekúndu.
Hinir, sem þátt tóku i kappsundinu, voru:
Sig. Magnússon (44*/5 sekúndu), Sigurjón Sig-
urðsson (47 sekúndur) og Guðm. Kr. Guðmunds-
Son Ó49*/5 sekúundn).
Alþm. Bjarni JónSson frá Vogi fluttí ræðu,
eg afbenti vinnanþum, hr. Erlingi Pálssyni. silf-
urbikarinn, sem um hafði verið keppt.
Til þess að verða eigandi bikarsfns, þarf hann
þó enn að vinna hann næst, þ. e. i þriðja skiptið,
og er það í rneira lagi návatarlega émytidarleg
tilhögun,
Fatlist t. d. maður, er verðlaunagrip hefir
unnið með svona löguðum hætti, svo að hann geti
eigi ke.ppt nógu opt, þá er bonum vinningurinn j
einskis virði.
Óskandi, að sama fyrirkomulaginu, sem nú
er, verði því eigi haldið til lengdar.
Trúlofuð eru ný skeð hér i bænum: ungfrú
Hrefna Jóbannesson og stud. med. & chir. Arni
Helgason. prests Arnasonar f Ólafsfirði.
Blaðið færir þeim beztu heilla-ÓBk sina.
Kappglima verður háð hér í bænum 1. f»br.
uæstk., — keppt um silfurskjöld, sem glimufé-
lagið rArmann“ gefnr til heiðurs bezta glimu-
manni Keykjavíknr.
A bæjarstjórnarfundi bar einn bæjarfuiltrú-
anna (yfirdÓMslögmaður Sveinn Björnsson) nýlega
fram þá tillögu, að miða lóðargjöldin í bænnm
eptirleiðis við verðmæti lóðanna, en eigi við atærð
þeirra, eins og nn er.
Bæjarstjórnin skipaði nefnd, til að ihug»
máiið.
f Aðfaranóttina 5. janúar þ. á andaðist hér
í bænum ólafur Pétursson, frá Ánanaustum,
bróðir Gisla læknis Péturssonar á Húsavlk.
Ólafur beitinu starfaði að mun að vegagjörð-
uni.
Hann lætur eptir sig ekkju, og eiga |tau
hjónin eitt barn (son) á lifi.
ísfonzki botnverpingurinn nApríl“ varð fyrir
árekatri 8. þ. m. (janúar), er hann var nýlega
lagður af Stað frá Hull, og varð þvi að hverfa.
þangað aptur,
Hve mikil brögð orðið hafa að skemmdunum,
vitum vér eigi.
f 8. janúar þ. á. andaðist hér i bænum húa-
frú Elísabet Kigríður Árnadóttlr.
Hún var fædd á ísafírði 9. júlí 186í, og vorut
foreldrarj hennar r Árni prófastur Böðvarsson
(f 1888) og Helga Arnórsdóttir, kona hans, sem
enn er á lifi.
Elisabet heitin hafði, eptir það er hún var
fullorðin orðin, dvalið um hrið i Ameriku (Chi-
cago), en kom síðan heim aptur, og giptist árið.
1900| eptirlifandij manni sinum, Jóni snikkarat
Sveinssyni, og hafa þau hjónin einatt átt heima
hér i bænum.
Banamein hennar var krabba-meinsemd, er
hún hafði þjáðst af all-lengi.
Elisabet sáluga var nayndarkona, og margt
vel um hana.
Stjórn taflfélagsins hérj í bænum hefir efnt
til kappskákar, er hún nefnir „kappskák íslend-
inga“, og hefst taflraunin á morgun (15. þ. m.)
97
Að því er sjálfa bana snerti, hafði hann jafnan lát-
ið, sern þau væru hvort öðru ókunnug, og gat hún þá
vsenzt þess, að annað yrði framvegis efst á baugi?
Mary var því í algjörðum vafa um það, hvað gera
skyldi, en vildi þó fyri hvern mun. að hann fengi engan
pata af því, sem að honnm virtiet mundu steðja.
Þetta gerði hún sér og von um, að sér tækist.
En er hún sat í þessum þönkum, — þreytt á sáí,
og Hkama, var hurðinni hrundið upp, án þess barið befði
verið að dyrum, og er Mary leit upp, sá hún Lolu Dou-
glass standa í dyragáttinni.
„Má jeg koma inn?u spurði Lola, eins og ekkert
væri um að vera.
Mary stóð upp, og furðaði hana mjög, er hún sá,
hver komin var.
En Lola beið eigi svars, lokaði hurðinni, og gekk
inn að glugganum.
„Laglegt smá-herbergi, sem þér búið í“, mælti hún.
Það var eitthvað það í málrómi bennar, sem Mary
gaat miður vel að. ,
„Út6ýnið hérna úr glugganum cr mjög fagurt“, svar-
aði hún stuttlega. „En annars er útsýnÍD jafn fögur, út
um hvaða glugga húesins, sem litið er, þar sem landar-
eignin liggur á mjög fögrum stað!“
Lola skimaði [i allar áttir, leit á myndirnar o. fl,
en kom þó hvergi auga á myndina, sem hún hafði gert,
sér von um, að reka sig á.
Síðan renndi hún augnnum i hvern krók, og kima
í herberginu, en kom þó hvergi auga á neitt, er styrkt
gæti gruninn, sem vaknað hafði allt i einu bjá benni.
94
IX.
Nú er að segja frá Mary, að ei hún va.r skilin viffc
Patriek lávarð og Hugo, gekk hún hratt beirn að húsinu.
Þó að hún væri «orgbitin, og óróleg, síðan hún
hafði átt tal við ókunna manninn, var þó eigi Inust
við að hún kenndi afbrýðisemi, er hún mætti Patrick og
Hugo.
Henni fannst hún nú geta giakað é, hver framtíöin
yrði, — að því er þau snerti.
En ógæfuna er vofði yfir Patriek, sem eiganda herra-
garðsins, gat hún eigi fengið sig, til að hugsa um.
Henni fannet þvi likast, sem væri hún stödd 4
barmi hyldýpis gjáar.
En hún bjóst nú við, að allt myndi verða henni
Ijósara, er hún hefði aptur talað við ókunnuga manninn,.
og gæti hún þá betur ráðið með sér, hvað gera skyldi.
Hún tortryggði hann í fyllsta máta, en það var
auðsætú, að hann var öllu gagnkunnugur, er Grogory
Barminster snerti, og þess vegna var hann hættnlegu .
En hún var einráðin í því, að reyna að hepta, a5-
hann næði fundi Patrick’s, unz hún hefði orðið þess vis-
ari, hvernig öllu væri háttað.
Þó að Mary vantaði lifsreynalu, skorti hana þó alls
eigi skarpskyggni, og hafði hún því þegar séð að mað-
urinn var prakkara-menni, og var henni ómögulegt að
trúa þvi, að hann gæti verið sonur öregory’s, er hennti
hafði virzt vera blíðlyndur, og vel menntaður maður.
ókunnugi maðurinn var honum aði öllíi, leyti gagn—
ókunnugur.