Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi


Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 14.01.1913, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 14.01.1913, Blaðsíða 4
12 Í>JCÐVILJINN. xxvn., b. ÖTTO HBNSTEDs dan$ka rb«$*. % . B*6!* —------ , _ .Ingóíflir" mH&damJmcAbUT ðmiöriikiö ia^t «tnung«5 frai Ofto Mönsted T¥. / Kaupmannahðfn ogAró^ um ygr I _______i Danmðrku.____/Vr * Vindlar og reyktóbak tnjög margar tegund- ir, dýrar :og ódýrar, fást í verzíun [ Skúla Thoroddsen ’s á Isafirði. KONUNGL. HIRB-VE RKSMIí)jA. Bræðurnir Cloetta mselal*mfð sír.um vi?urkerr.rlu SjólcólnÖe-teg’iiníl'u.m, sem eirigÖDgu eru bÚDar til úr fínasta Kakaó, Sykri og Vanille. Enn fremur Kakaópúlveri af£t>eztu.Uegund. Agætir vitnisburðir frá efnafræðisranDSÓknarstofum. ENSK VAÐIÁL eru lang-bezt og 'ódýrust. í verzlun tSkúla Thoíroddsen’s á Isafirði. Allt af séð fyrir nægum birgðum. Í02 „Já, ástæðaD getur eigi bafa verið önnuru, hugsaði bún. „Hún hefur viljað refsa mér — og hefur ef til vill gamnað sér yfir vonbrigðum mínum allan tímaDn!“ Lola dranp höfði, og var afar-reið. Átti hún að láta sér ósigurinn lynda? Það var meira, en hún fengi þolað! Slíkan ósigur, jafn auðvirðilegan, hafði hún aldrei hiðið. Henni sárnaði hann og því fremur, sem ástin tit hans var nú og vöknuð hjá henni. Hana laDgaði til, að heyra hann nefna nafnið henn- ar, með sömu viðkvæmnÍDni, sem fyr. Hana langaði til þess, að hafa nú öðlast sama vald- ið yfir honum, sem fyr hafði hún, haft. Hún gat því eigi fengið sig til, að fara, fyr en. svona laDgt væri komið. AugDaráð hans, er hann horfði á eptir Mary, gerði og fremur, að hvetja hana, en letja. Henni vorn það því sárustu vonbrigði, að Mary skyldi eigi fars. Hreinskilnislega vildi hún að visu eigi kannast við það fyrir sjálfri sér, að henni stæði ótti af UDgu stúlk- unni, þótt svo væri í raun og veru. Treysti hún og byggindum sjálfrar sin, og að eitt- hvað hlyti að verða til ráða. „Jeg þori óhrædd, að leggja út í bardagann við’ hana!“ tautaði hún í barm sér. X, . s Heimboðin, sem trú Barminster gerði hinum, og; 103 þessum, voru öll þegin. Gleðskapurinn sem farinn var að tiðskast á herra- garðinum, var alveg óvanaleg nýlunda. Vakti það og hvivetna mikla eptirtekt, hve góðaik bata Patrick lávarður var farinn að fá. Frú Hareourt þóttist vera öllu gagnkunnug. „Þau trúlofast auðvitað brátt aptur!“ mselti hún við son sinn, sem var á sífelldu ferðalagi milli borgarinn- ar, og Langton. En Filippus var i undarlega illu skapi, — hatðii eigi talið„sig svo reikulan í rásinni, sem raun var 4 orðin — En sannleikurinn var sá, að honum var farið1- að standa næstum á sama um Mary, þótt honum gremd- ist að visu, hve mjög hún var farin, að verða kuldaleg, °g gjörn á, að bíta hann af aér. Honum hafði soúiat að mun hughvarf, er hann sá. Lolu. Hefði hann gengið að eiga Mary, hefði það nú orðið ' að eins verið af hyggindum gjört. Sem koDa hans, myndi hún sð líkindum, og þó var það eigi alveg víst, hafa lag á þvi, að vinna sér álifc* sakir fegurðar, og yndisleiks. En kvæntist hann Lolu, stæðu honum þegar allar dyr opnar hjá heldra fólkinu, og það þótti honum fillu, skipta. Filippusi duldist að vísu eigi, að upphefðardraumur gæti það verið, því að enda þótt hún hefði að vísu verið rajög náðug, og alúðleg, vissi hann þó, að eigi myndi sá björninD auð-unninn aér. Hann lét það þó eigi gera sig kjarklausan, — taldi. sér hafa boðiafc færi, er skylt væri, að reyna, að hagnýta.

x

Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi
https://timarit.is/publication/131

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.