Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 05.02.1913, Blaðsíða 1

Þ JÓÐVILJINN.
4.-5. tbl.
Reykjavik 5. febrúar 1913.
XXVII. árg.
Eiríkur meistari Magnússon.
í Cambridge.
Stjórnarbylting
í Konstantínopel.
Ráðaneytið rekið frá Yöldum.
Ný frétt er hingað lát Eiriks meistara Magnússonar í Cambridge á Englandi.
Hann andaðist á spítala í Lundúnum 25. janúar þ. á. — hafði verið fluttur
þangað veikur eigi löngu áður.
Meistari Eirikur Magnússon var fæddur 1. febrúar 1833 og skorti því að eins
fáa daga á það, að hann yrði áttræður.
Foreldrar hans voru: Magnús prestur Bergsson (síðast prestur að Eydölum í
Breiðdal), og kona hans, Vilborg Eiriksdóttir, frá Hofíelli.
Helztu æfi-atriða þesga þjóðkunna merkismanns mun getið verða í blaði voru,
iður langt. um líður.
Yalgerður Jónsdóttir
biskupsfrií í Laufási.
28. janúar þ. á. andaðist að heimili sínu, Laufási í Reykjavík, biskupsfrú Val-
gerdur Jónsdóttir.
Hún var fædd að Bjarnarstóðum í Bárðardal í Suður-Þingeyjarsýslu 27. júní
1863, og var því á fimmtugasta árinu, er hún andaðist.
F oreldrar hennar voru hjónin: Jón bóndi Halldórsson á Bjarnarstöðum og
Hólmpidur Hansdóttir.
Föður sinn missti hún á fyrsta bernskuskeiði; — hann drukknaði í Enjóská
árið 1865. Moðir hennar andaðist og tiu árum síðar.
Þegar Valgerdm sáluga missti föður sinn, sem fyr segir, tók frændsystir henn-
Halldóra Poisteinsdóttir, kona Tryggva bankastjóra Gunnarsaonar, hana að sér, og
ólst hún síðan upp hjá þeim hjónum, og dvaldi síðar um hrið í Kaupmannahöfn,
er Ti. Gunnarsson, sem torstjóri „Gránu“-félagsins, dvaldi þar á vetrum.
16. sept. 1887 giptist hún eptirlifandi eiginmanni sínum, biskup landsins, hr.
Póthalli Bjarnarsyni, er þá var kennari við prestaskólann 1 Reykjavík.
Böm þeirra hjónanna eru:
1. Cand. theol. Tryggm ÞóthaUston.
2. Svafa Þóihallsdóttii, gipt Halldóii skólastjóra Vilhjálmssyni á Hvanneyri,
3. Björn Þóthallsson.
4. Dóia Þórhallsdóttk.
Valgerdm heitin var dugnaðar- og myndar-kona, trygglynd og fleira vel
mm hana.
Banamein hennar var krabbamein, er hún hafði þjáðst af síðustu ár æfinnar,
•g legið «ð mestu rámföst þrjú síðustu árin.
Jarðarför hennar fór fram í gær (3. febrúar þ. é.), og var hin veglegasta.
Nazim pascha drepinn.
22. janúar þ. á. (1913) gerðust þau tið-
indi í Konstantinopel, höfuðborg Tyrkja-
veldis, að herlið umkringdi ráðherra-
höllina.
Fyrir liðinu var Enver bey, tilvon-
andi tengdasonur soldáns.
Tókst honum að komast inn í höll-
ina, þótt. vama ætti, cg var ráðaneytið,
er þar sat að raðstefnu, neytt til þess, að
segja þegar af sér.
Nazim paseha, er haft hafði á hendi
yfirherstjórnina í ófriðinum var drepínn.
Mælt er, að ráðherrarnir hafi, daginn
sem byltingin varð, ætlað að gera það,
að ráði stórveldanna, að láta borgina
Adrianopel af hendi við sambandsríkin
á Balkanskaganum.
Mahmud Schevhet heitir nýi stórvez-
írinnj (þ. e. ráðaneytis-forsetinn), og era
það Ung-Tykir, sem nú hafa tekið við
völdunum.
Mælt er, að ráðandi menn Tyrkja vilji
nú ákaft, að ófriðinum sé haldið áfram.
Sízt því að vita, hvað nú ’ gerist tíð-
inda.
Kosning þriggja þingmanna
i Yor.
Ráðherra hefir, 23. janúar þ. á., með
skírskotun til 54. gr. laga 3. okt.. 1903,
um kosningar til aiþingis, skipað svo
fyrir, að kosningar alþingismanna i Gull-
bringu- og Kjósarsýslu, Suður-Múla- og
Barðastrandarsýslum skuli fara fram;
Þriðjudaginn 13. mai næstk.
Þingmennirnir þrir, sem látnir eru,
og nú varður kosið í staðinn fyrir, vora:
Jens prófastur Pálsson, Jón Jónsson irá
Mi'ila, og Björn Jónsson, fyr ráðherra.