Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 20.02.1913, Blaðsíða 3

XXVIL, 6.-7.
ÞJOÐVILJIISN.
23
Þó að tnun fleiri, og eigi að vita hvað
8»nnast er.
Sagt er, að nýi stórvezírinn, Shevket
pascha, hafi sjálfur fylgt Nazim yfir-
hershöfðingja, til grafar, og foring;,ar
Ung-Tyrkja láti yfirleitt, sem þeim þyki
það mjög miður, að hann var drepinn.
Sennilegast þykir oss þó. að sú sorg-
m sé nú í raun og veru eigi annað, en
«])pgerð, — miklu hklegra, að þeim hafi
■einmitt þótt nauðsyn til bera, að losna
þegar við hann, þar sem ætla mátti, að !
hann hefði herinn að mun á sinu bandi. j
Uregninni um dráp hans kvað og hafa
vi rið tekið mjög misjafnt af herliði Tyrkja,
er vígstöðvar hefir í grennd við Konstan-
tinopel, og við Tchatalja-virkin, og tyrkn-
eskir hermenn enda barist hverir við
»ðra, og nokkrir fallið.
Stjórnarbyltingin leiddi nær þegar til
þess. að ófriðurinn gaus upp að nýju,
og höfðu Ung-Tyrkir þó eigi farið frekar
i sakirnar, en það, að vilja halda þeim
helmingi, eða hluta Adrianopels. er öðru
^negin Maritza-fljótsins liggur, þar sem
eru kirkjur og ýmsir heigir dómar þeirra.
Færzt höíðu þeir og undan því, að
sleppa algjöriega yfirráðunum yfir eyj-
unum í ægæiska hafinu, í grennd við
Konstantínopel, og yfir grísku eyjunum
við Litlu-Asíustrendur, -— talið nauðsyn-
legt, landvarna vegna, að eigi yrðu þar
*ettar herstöðvar til bekknis við þá, hvað
sem stjórn eyjanna að öðru leyti liði. —
Ln um það tjáðu þeir stórveldin, að téð-
um yfirráðarétti Tyrkja, mestu geta fengið
að ráða.
Salvaiuálsraimsóku.
Sakamálsrannsókn hefir stjórnarráðið
nýlega skipað fyrir um gegn Magnúsi
sýslumanni og bæjrrfógeta Torfasyni á
ísafirði.
Það eru dómendur landsyfirréttarins,
i er kært bafa, — þykir sýslumaður hafa
gjörzt brotiegur gegn 102. gr. hegning-
arlaganna frá 26. júní 1869.
En i téðri lagagrein segir svo:
„Hver, sem veðut- upp á enibættisruann,
eða nokkurn þann mann, sem nefndur er í
99.—101. gr., með smámunum, sk-immai j'rð-
um, eðn öðrum meiöandi oréum, þegar hann
er að gegna embadti sínu, cða sýslan. eða
út af því, Sfeti fangelsi eða sektum".
En smánar- eða skammar-yrðin í garð
yfirdómaranna kvað hr. M. Torfason hafa
haft í frammi í skjali, er lagt hafði verið
fram í yfirdómi.
Setudómari í mólinu er skipaður sýslu-
maður Barðstrendinga, hr. Gudm. fíjörns-
son á Patreksfirði.
«»"■
Alta Iinmdvuið Islendingar voru
taldir heimilisfastir í Danmörku, er mann-
talið fór þar fram árið 1911, þ. e. fyrir
freku ári.
Likiega. er í þeirri tölu eigi fátt. af
einhleypu kvennfólki, er nýtur þar at-
vinnu, sem og stöku iðnaðarmenn o. fl.,
auk ish náms- og mennta-manna, sem
þar eru.
n 11 ö Ti d.
— o—
Frakkland.
Maður nokkur, Garros að nafni, flaug
i síðastl. des. yfir Miðjarðarhafið, milli
Tunis og Marsala, og mun það vera í
fyrsta skiptið, er farið hefir verið, í flug-
vé.l alla leið yfir Miðjarðarhafið.
f A Aðfangadag jóla (24. des. síð-
astl.) andaðist í París málarinn Edouard
Detaille.
Hann var fæddur 1848, og hefir eink-
um málað ýmislegt, er að styrjöldum og
lífi hermanna lýtur.
Málverk hans, er gjörð eru með vatns-
litum (akvarel-mólverk), þykja og snilld-
arverk.
Hann tók þátt í fransk-þýzka stríðinu
1870—1871, og lúta ýms málverka hana
að því.
jÞýzkaland.
Af iitlendum blöðum sjáum vér. að
í ráði var, að Vilhjálmur keisari. og Vic-
tor konungur Emanuel, hittust. í Genua
á öndverðu nýbyrjaða árinu (1913).
Ekki ólíklegt, að þá beri á góma á-
standið á Baikanskaganum, sem nú er
efst á dagskrá.
f Eins og sum íslenzku blaðanna þeg-
ar hafa getið, andaðist Krderlen- Wvchte't,
utanrikisráðherra Þjóðverja, 30. des. sið-
astl.
Trúlegt, að dugandi maður hafi verið,
þótt lítt viti ,,Þjóðv.“ deili á því.
118
Inn hefur verið, og það mál verður »ð verða ljóst! En
þegi og^ og segi ekki frá þvi, sem mér er kunnugt um,
hver verða Isnn mín þáV Jeg ætla nú að vera yður ein-
íægur, — og mun vera bezt, að þér gerið það. sem eg
fiegi yðnr! Jeg verð að fá borgun, eigi eg að þegja!
Þér hafið nú auðsjáanlega ósett yður, að taka triálið á
yðar herðar, og verðið því og að taka afleiðingarnar".
Hann þagði siðan nokkur engnablik, unz hann
oiælti, leggjandi þá töluverða áherzlu á orðin:
.Jcg er ehJd sonur Gregory Barminster’s —, od af
tilviljun var eg á sama skipi, sem hann, og gaf þá gæt-
wr að honum daglega, en hygg helst, að hann hafi alls
ekki tekið neitt eptir mér. A Rkipinu töluðu allir um
eignir har.s, og kenndi eg þá megnustu öfundar, er eg
sá hann ganga fram og aptur á þilfarinu! Maður getur
misst vitið, er menn sjá aðra hafa yfirfljótanlegt, en hef-
ur sjálfur tæpast brauðbits, til að láta f túlann á eér
Þér sjáið að eg tala hreinskilnislega! Jeg er hvorki
eiovirður, né góður n)aður, en hefði getað orðið hvort-
tVfpgja, hefði gæfan stutt mig! En nú á þetfa að geta
nrðið mér upphaf hennarp
Hann var svo hörkulegur í málrómnum, að Mary
brokk við.
"®regory gamli hélt ekki neinn vita, að hann ætl-
'ugað, en eg vissi það þó, og gaf honum suga, er
, ,>J' stíginn af ekipsfjöl. — Mönnum þykir þetta
eyu( ardomsfullt, en ekki er eg á því máli. — Mér veitti
«u ve t, að gizka á, hvernig á þvi stóð, að hann fannst
er örendur, og þér vitið, að grimur minn er réttur“.
Mary skalf, og nötraði, og greip höndunum í brjóstið.
rNú vitið þér sannleikann“, mælti John Leith enn
117
hvorttvecgja verið sami maðurinn, hlyfi frú Barminster
að hafa kaunazt við hann!“
Filippus svaraði, ail-hugsandi:
„Liklega hofið þér rétt að mæla!“
„Getið þér þá eigi spurt. hana spjörunum úr?“ spurði
Lola, blátt áfram.
Lola einblindi á Harcourt, er eigi gerði aonað, en
brista þegjandi höfuðið.
,Jeg kysi fremur að ganga inn í ljónagryfju, en
minnast á það efni við frú Barminster, enda heyri eg
sagf, að slysið hafi fengið mjög á hana!“
„Það er rnjög eðliiegt!“ svaraði Lola stillilega.
„Það v*r voðalegt. siy9u.
„Já! — og dagurinn óh«ppilegur!“ svaraðt Hareourt.
„Það var daginn, sem haldin var fyrsta veizlan, er hald-
in hefur verið, siðan þau fluttu til herragarðsins! En
heppnin eltir þau þá og að öðru leyti, — ekki allir, sem
því happi eiga að brÓ9a, að hafa Hugo Douglass jafn
lengi. sem þau, í boði siuu!“
Lola uppi öxium.
„Hér er svo blessunsrlegur friður“, mælti hún, sað
það hressir mig, að vera hér! Birgarlífið verður þreyt-
andi! Jeg er þar á þönum frá morgni til kvölds! Héc
nýt eg þvi hvlldartíma, — laus við að sinna öilu, sem
því er samfura, að verða ttð fara úr einn heimboðinu i
annað! Eo hvi dveljið þér eigi i Ludnúnum, hr. Harcourt?“
Filippus roðnaði.
„Þér trúið mér líklega eigi“, mælti hann lágt“' En
það, að dvelja á sama staðnum, sem þér, tel eg gæfu
mína!“
Lola hló glaðlega.