Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 08.03.1913, Blaðsíða 4

32
ÞJÓÐVILJJNN.
XXVII, 8.-9.
Stiptsyfirvöldin, sem þá voru, þáðu
gjöfina, og 24. febrúar 1863 var Jón
bókavörður Arnason, er manna bezt studdi
safnið á ýmsa vegu, skipaður fyrsti for-
stöft»maður safnsins.*)
Frá tédum degi, 24. febr. 1863, er
atofnun »for ngi ipasafmim« þvi talin, og
mega mennírnir þrír, er nefndir hafa ver-
ið, teljast feður þess. —
í samsætinu á „Hotel Reykjavik tóku
alls þátt um bundrað manna (karlar og
konur).
Aðal-ræðurnai, sem haldnar voru, voru
þrjár.
Fyrstur talaði Matthias fornmenja-
vörður Þórdai son, er rakti sögu forngripa-
satnsins. — Næstur talaði Eh. íhiem, er
minntist Sigurdar heitins Gudmundssonar
málara, og loks mælti Þorsteinn skáld
Erlingsson fyrir minni Tslands.
Ymsir aðrir tóku þar og til máls.
Þrjú kvæði voru og sungin, og hafði
Þorst. Erlingsson ort tvö þeirra, en Stgi.
Thorsteinsson eitt, — og eru þau öll birt
á öðrum stað i þeesu nr. blaðs vors.
En er staðið hafði verið upp frá borð-
um, skemmtu menn sór við dans, spil o. fl.
Forngripasafnið hefir inargan glatt,
síðan er það var stofnað, og á það auð-
vitað ekki síður eptir, og munu því allii
óska þess, að framtíð þess verði sem
glæsilegust. —
*) Litlu síðar k sama árinu (1863) var Sig-
urður málari Guðmundsson einnig skipaður for-
stöðumaður safnsins ásamt .Jóni bókaverði Arna-
syni.
„Sunnanfari11 (fobrúar nr.) flutti mynd-
ir þeirra fjögra manna, er fyrstir höfðu
forstöðu satnsins á hendi; — en það
vorú þeir: Jón Arnason, Sigurdur málari,
Sigurdur Vigfússon og Pálmi skólakenn-
ari Pálsson.
Stærsta skip jarðarinnar, er
eign „Hamborgar-Ameriku skipa-línun.n-
ar“.
Skipið er 50 þús. smálestir að stærð,
eða 5 þús. smálestum stærra, en skipið
„Titanic“, er fórst í Atlantshafinu árið
sem leið.
Það er ný-smíðað, og er áformað, að
það fari fyrstu ferðina milli Hamborgar
og New-York á komanda vori, — leggi
af stað 7. maí næstk.
Hafa eigendur skipsins boðið ýmsum
stórkaupmönnum, og verksmiðju-eigend-
um, að fara með skipinu fyrstu ferð þess
yflr Atlantshafið, og tjá sig munu afla
skipinu vista frá þeim löndum, er boðs-
gestirnir verða frá, — fá kökur og sæta-
brauð frá Austurríki, „tokay“-vín frá
Ungverjalandi, kampavín o. fl. frá Frakk-
landi, ávexti frá Ítalíu o. s. frv. o. s. frv.
„Vestu“-strandið.
Eins og getin var uin í síðasta nr. blaðs vors,
brá björgunarskipið „Geir“ sér vestur til Skut-
ilsfjarðar, jafn skjótt er fregnin barst hingað um
það, að „Vesta hefði strandað út undan Hnifsdal.
Björgunartilraunirnar höfðu þann árangur, að
„Vestu“ varð komið á flot (21. þ. m. að morgni),
og var síðan farið með hana til ísafjarðarkaup—
staðar.
Skemradirnar þá líklega eigi meiri en svo,
að dyttað verður að skipinu; en um það efui
brostur oss þó að visu enn greinilegar fregnir
Læknapróf.
(Pyrri hlutinn).
Pyrri hluta læknaprófs hafa nýlega loyst af
hendi:
I. / Reykjavík: Halldór Hansen (há I. oink-
unn) og Jóhannes A. Jóhannesson (II-
einkunn).
II. í Kaupmannahöfn: Halldór fíristjánssen
og Kristjáu Björsson.
Nýr tannlæknir
á Akureyri.
Hr. Friðjón Jonsson, hóraðslseknir á Eskifirði,
kvað hafa áformað. að setjsst að á Akureyri, sem
tannlæknir.
Segir af sér hóraðslæknisembættinu í því
skyni.
Ferða-áætlun „Florn“.
Sjö ferðir á norska eiraskipið „Flora“ að fara
milli Noregs og íslands á nýbyrjaða árinu.
Burtfarardagarnir frá Noregi (þ. e. frá Kristi-
aníu í þreui fyrstu ferðunum, en frá Stavanger
í fjórum seinni ferðunum) eru: 27. marz, 27. apríl,
27. raai, 30. júni, 30. júli, 30. ágúst og 1. okt.
En frá Reykjavík fer skipið 9. apríl og síðan
jafnan 16. dag í mánuði.
Kvennmaður verður úti.
Kona á Miðjanesi á Reykjanesi i Barðastranda-
sýslíu varð úti 3. febr. þ. á.
Hún hét Steinunn Guðbrandsdóttir, og var
gipt Jóni járnsmið Guðmundssyni á Miðjanesi.
Hatði hún brugðið sér til næsta bæjar, en
fékk versta hríðarbil á heimleið þaðan, og rat-
aði því eigi til bæjar, en lagðist fyrir á viða-
vangi.
iJk hennar fannst nokkru síðar.
130
„Mér hefur yfirséat afskaplega1', mælti hún lágt.
BJeg hefði aldrei átt fið koma til fundar við vður! Og
nú verð eg að fara! ÓgæfunDÍ get eg ekki afstýrt!
Gerið, sem yður sýnist! Jeg vil eDgin mök við yður
eiga!“
Að svo mæltu gekk hún brott, en hann á eptir, og
náði í bandlegginn á berni.
Hanri hafði eigi vænzt þessa, og vissi eigi, hvernig
hann ætfi að haga sér, án hennar aðstoðar.
Frú BarmÍDSter langaði hann eigi, til að komast í
tæri við, — hafði heyrt skapsmuna hennar getið í þorp-
inu, og bar virðingu fyrir
„Biðið ögn!“ mælti haDn fljótlega. Yera má, að
önnur ráð megi finna! Þótt þér hafið eigi peninga, hafa
aðrir þá þó! Jeg þekki heiminn! Hugo Douglass dvel-
ur, sem stendur, á herragarðinum, — ætlar sér, að verða
koDa )ávarðaríns!“
Mary stundi dálítið.
„Þetta getur satt verið!“ svaraði Mary, og urðu
varimar krit-hvítar. „En hún, og jeg, erum hvor aDnari
gagnókuDnugar.
„Jæja. farið þá!“ mælti Leith, reiði lega. „Farið!
Jeg ræð mÍDum ráðum! En það sver eg yður, að ekki
skal næsta kvöld verða komið, er Patriek lávarður er
orðÍDn alls sannleika vísari, að þvf er til drukknaða roeDns-
ins kemur!“
Mary kreisti saman ísköldum höndunum.
Það var alvara í ógnunum maDnsÍDS
Um sjálfa sig mátti hún nú alls ekki hugsa.
Lola elskaði Patrick, — og ástin getur fórnfært sér!
139
augnabliks starfi ólokið, — hefði þá náð því 9em eg ætlaði
mér að oá í!“
Mary v»tt sér skjótlega af honum, og tókst að
kveikja á ratmagnslampanum.
„Látið allt grafkyrrt hér!“ mælti hÚD, teygði úr
sér, og gerði sig svo byrsta, að manninum var í svipinn
nóg boðið.
„Þér snertið hér ekkí á einum einasta man“, mælti
hún eDn fremur. „Og hvað mig snertir, vil ekkert eiga
saman við yður að sælda! Segið, hvað, sem yður þókn-
ast! Segið Patrick Barrainster allt! Hefði eg vitað, hver
þér voruð, hefði eg aldrei talað við yður tvö orð!“
John Leith hvassti augun á ungu stúlkuna, og varð
nú í meira lagi íllmannlegur.
„Yður skjátlast!“ sagði hann lágt. Hvað varðar
yður um það, þó að eg næli mér i fáeina gimsteina?
Hví eruð þór að sletta yður fram í það? Ekki berið þér
ábyrgð á því, sem verður! En þetta læt eg yður ekki
bjóða mér! Hegðið yður, sem yður sýnist, að því er hitt
snertir, sem okkur fór á milli! En fram í þ3tta, læt eg
yður eigi sletta yður!“
Meðan er hann mælti þetta, stakk hann höndinni
niður í innri vasa sinn, og tók þar upp skamrabyssu,
Mary skalf, og nötraði, og áttaði sig naumast á
hættunni, sem hún var stödd í.
„Jeg er ekki hrædd!“ mælti hún fyrirlitlega „En
eg skammast min fyrir það, að hafa haft nokkur mök við
yður. — Eg banna yður aptur að snerta, hér noKkurn.
hlut. — En þér getið farið út sömu leið, sem þér komuð,
og má vera, að enginn taki þá eptir yður! Ed ef þér