Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 22.03.1913, Blaðsíða 8

44
Þ.TÓÐVILJTINN.
XXVII., 10.-II.
t—
Vindlar og
reyktóbak
\
mjög margar tegund- j
ir, dýrar og ódýrar,!
fást í verztun
Skúla Thoroddsen’s
á Isafirði.
ENSK VAÐIÁL
eru Iang-bezt og ódýrnst
i yerzlun
Skúla Thoroddsen’s
á Isaflrði.
Allt af séð fyrir nægnm
birgðum.
KCNUNGL. HIRB-VERKSMIÍIJA.
Bræðumir Cloétta
mæla mað gÍDum viðurkenndu Sjölcólaðe-teprvindiim, sem eingöngu eru
búnar t,il úr
fínasta Kakaó, Sykri og Yanille.
Enn fremur Kakaópúlveri af beztu tegund. Agætir vitnisburðir
frá efnafræðisrannsóknarstofum.
146
Lola þagði um hríð.
„Talið eigi svona við mig, Patrick!w mælti bún ioks,
fljótlega, og í geðshræringu „Þér vitið, hversu þérsærið
m'g> — vitið, hve mjög eg ann yður! Jeg verð að
segja }7ður það!“
En nú gat ekki orðið meira úr samræðum þeirra,
með því að í þessu bili kom kvennmaður út úr húsinu,
og gekk hratt til þerra.
Það var herbergisstúlka Lolu, og var hún afar-æst,
og talaði þvi fljótt, og var, sem hún skyrpti út úr sér
orðunum.
Patriok ætlaði að fara, en stóð þó, sem blýnegldur,
er hann heyrði, hvað stúlkan sagði
„Það hefur verið stolið frá yður frú“, mælti stúlkan.
nJeg fór, eptir ósk yðar, upp á herbergi yðar, — en á
hvað rek eg mig þar? Ungfrú Stirling stóð alein þar
inni, föl, og eitthvað undarleg, og þegar eg ávaip«ði hana
var því likast, sem hún gæti naumast svarað mér, vegna
hræðslu. — Jeg spurði hana, hvers vegna hún hefði eigi
komið með sjalið, og kvaðst hún eigi hafa getað fuDdið
það. — Jeg fór þá, að leita að því, en 6á þá, að allt sem
þér eigið, var komið í mestu óreglu! Allir gimsteÍDarn-
ir, sem á borðinu voru , voru horfnir, — hlýtur bð hafa
verið stolið,u
Lola æpti upp. — Hún var samhaldssöm að eðlis-
fari, og má því geta nærri, hvernig henni varð við
„Hvað segirðu, Júlía?“ æpti hún upp. „Gimsteinun-
um stolið! Hringirnir minir, og perlur, og stóra rubin-
Bteinhjartað átt.i og að vera þar!“
„Það er allt farið!“ mælti stúlkan, all-armæðulega.
„Hefur öllu verið stoJið!“
147
„Það verður að fara fram rannsókn á augabragði!1*
mælti Patrick.
„J», já!“ svaraði Lola, mjög æst, og hljóp beim að>
húsinu.
Patrick lávarður kallaði nú á stúlkuna, bað hana að
koma nær sér.
„Yiljið þér gera mér þann greiðau, mælti hann, „að
endurtaka nú fyrir mér allt, er þér sögðuð, ungfrú Stirling
viðvíkjandi?“
Stúlkan tók nú upp, orð fyrir orð, allt sem hún
hafði sagt.
Patriak varð nú — ofan á allar vonirnar afar-þuDgt
um hjartaræturnar.
Hann skildi tæpast það, er hann heyrði. En eitt
var honum Ijóst, — að Mary, unga stúlkan, sem hann
hafði tignað rneira, en allt, var fallin svo djúpt, að hon-
um stóð stuggur af.
Hvemig var nnnt, að skilja það öðru vísi? Með
eigin augum hafði hann séð mann nokkurn flýja burt úr
herbergi Lolu, sama manninn, sem hann hafði áður séð
vera að spjalla við Mary.
Og sllt benti á það, að hefði eigi framið þjófnaðinn
einn, en Mary vísað honum á herbergi Loiu, og sagt
honum til dýrgripanna, sem þar væru.
En þá hlaut hún, að bera ást til mannsins, og það
þá að valda breyttingunni, sem honum hafði virzt vera
orðin á henni.
Patrick gekk nú heim að húsinu, og var alveg
utan við sig'
í fordyrinu mætti hann móður sinni.
„Hvað þýðir allt þetta sem á gengur?w mælti hún,