Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 13.08.1913, Blaðsíða 6

140
'^ÞJOÐVILJINN.'^
XXVII, 35.—86,
'V
Baltic skilvindan
fí
|>-jl Síðan Burmeister & Wain hættu að smíða „Per-
fect“ skilvinduna, hefi eg leitað mér upplýsinga hjá
séT*íroeðing;«in um^það, hvaða skilvinda væri bezt
og fullkomnust, og álitu þeir að það væri Baltic
skilvindan.
Bnl'tic|| skilvindan er smíðuð í Svíaríki úr
bezta sænsku stáli og með öllum nýjustu endurbót-
um. Hún hefir fengið æðstu heiðursmerki á sýning-
unum og er einföld og ódýr. Hin ódýrasta kostar að
eins" 35 kr. JEí a 1 ,t i c F skilur 70 mjólkurpund á
kl.st.J og kostar að[J ems 40 kr. No. 10 skilur 200
mjólkurpund á kl.st. og kostar 100 kr. Skilvindan
er af mjög mörgum stærðum.
Útsölumenn eru í flestum kauptúnum landsins.
Einkasali fyrir Island og Færeyjar:,
Jakob Gunnlögsson.
fKöbenhavn K.
Auglýsingum, NOTIÐ TÆKIFÆRIÐ!
sem bii'tast eiga í „Þjóðv.“ má daglega skila á afgreiðslu blaðs- ins í Yonarstræti 12 Reykjavík. Frá 1. júlí þ. á. til árslokanna geta nýir kaupendur fengið »Þjóðv.< fyrir að eins} 1 kr. 75 aura.
JSé borgunin send jafnframt því, er
beðið er um blaðið, fá nýjir kaupendur
einnig, ef óskað er,
alveg ókeypis,
sem kaupbæti, freklega
200 Ws. af skemmtisögum
og geta, ef vill. valið um 8., 9., 10., 11.,
og 14. söguheftið i sögusafni »Þjóðv.<,
I lausasölu er hvert af þessum sögu-
heftum selt á 1 kr. 50 a., og eiga nýir
kaupendur því kost á, að fá allan síð-
asta helming yfirstandandi árgangs blaðs-
ins (samtals 30 nr.) fyrir
að eins aura,
og'kostar hvert tölublað þá minna, en,
einn eyi’i.|
H Til þess að gera nýjum áskrifend-
um [og öðrum kaupendum blaðsins
sem hægast fyrir, að þvi er greiðslu
andvirðisins snertir, skal þess getið,
að borga má við allar aðal-verzlanir
landsins, er slika innskript leyfa, enda
sé útgefanda af kaupandanum sent
innskriptarskirteinið.
Þeir, sem kynnu að vilja taka
að sér útsölu »Þjóðv.«, sérstaklega í þeim
sveitum, þar sem blaðið hefir verið lítið
keypt að undanförnu, geri svo vel, að,
gera útgefanda »Þjóðv.« aðvart um það,
sem allra bráðast.
~' Nýir útsölumenn, er útvega blað-
inu að minnsta kosti sex nýja kaup-
endur, sem og eldri útsölumenn blaðsins,
10
Nú var dauða þögn,unz Muriel mælti að lokum:
Við skulum vænta hins versta, Henry, eða gerirðu þér
annars nokkra von um það, að við komumst héðan lifandi?“
Henry sá, að hún var hvergi smeik, og gjörði sér
því alls eigi far um, að blekkja hana.
„Von að vísu“, svaraði hann þvi, en tæplega teljandi!“
„Aonars er jeg hræddur um það“, mælti hann enn
fremur, „að andrúmsloptið endist oss eigi lengur, en í
þrjá sólarhringa0.
„En hvernig er ástatt að því er snertir matvæli, og
það, er til drykkjsr þarf?“ mælti hún. „Höfum við nóg
af því, eða þá — ljósmeti?“
„Ef við bregum upp ljósi, þá eyðist andrúrosloptið
þvi fyr!“ svaraði hann. „En eigi getum við þó einatt
setið í n yrkrinu, og verður þá að fara um hitt, sem vill!“
„Hvað matinn snertir“, mælti hann enn fremur,
þá erum við annars eigi svo ílla stödd, því að þegar
Hewíson prófessor var að fást hér við fornleifa-rannsókn-
irnar, mátti heita að hann dveldi hér bæði nætur og daga,
nema hvað hann brá sér til Luxor er hann átti erindi
þangað - Mér er kunnugt, um að hann skildi hér eptir
nokktar flöskur af „límonaði“, og sódavatni, og ýmislegt,
sem ætilegt er“.
„Jeg tók fáein kerti með mér“, hélt Henry áfram
máli sinu, „og eitthvað skildi hann hér og eptir. — Mér
er þetta kunnugt, Muriel, þvi jeg átti tal við hann, fyrir
fám dögum. — Hann tók mér þá mjög vingjarnlega, og
sagði mér heimilt, að taka, af vistaforðanum, sem eg
kynni að þurfa, og datt mér þá að vísu sizt í hug, að
við þörfnuðumst þess“.
Henry þagnaði nú um hríð, en mælti siðan, er hon-
15
ef til vill dálitið diengjalegt að láta þ»ð ráða úrslitununr^.
hvort upp kernur „slétt eða króna“, ef við köstum pening^,
en þó hygg eg það vera réttast. — Sá, sem tapar„ verð-
ur þá kyrr hér, og má eigi gera neina tilraun til þess,.
að fara yfir brúna; — skiljið þér, hvað eg á við?“
„Já“, svaraði Eldridge, „en kostirnir eru, þó eigi'
sem beztir!“
„Satt að visu“,rsvaraði Kerr. „En, gangið þér að-
þe8su?“
„Já“, svaraði Eldridge, þó all-dræmt. „Ep fleira..
verður þá að útkljá!“
„Hverju orði sannara“, svaraði Henry. „Et þér-
vinnið, og komist lifs af yfir brúna, þá verðið þér að-
segja Muriel, að jeg komi á eptir, en. hafi meitt mig í
fæti, og geti því eigi gengið hratt, en hafi beðið yður,.
«ð fylgja henni! En látið hana eigi hafa neinn grun um.
það, að jeg komi alls ekki, né nokkru sinni, renna grun
í sannleikann, hversu sem allt fer“.
Þetta mælti hann mjög stillilega,. og bætti síðan
við: „Fari á hinn bóginn svo að eg vinni, þá hefi eg
nóg ráð. — En einu verðið þér að lofa mér að lokum, og
það er, að Verða =aldrei á vegi minum, @ða hennar, efsvo.
fer, að jeg vinni, og vér komumst öll lifs af“.
„Þvi 'lofa jeg“, svaraði Eldride, eptir dálitla um-
hugsun.
„'Og þér samþykkið þásskilmála mina að öðru leyti?“
„Já!“ svaraði Eldridge.
‘Kerr tók nú pening þegjandi upp.úr vasa sínum.
„Slétt eða krónu?“ mælti hann. „Hvort kjósiðcþér
’yður?“
„Slétt!“ svaraði kapteinninn, stuttaralega.