Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 13.08.1913, Blaðsíða 8

142
ÞJ'OÐVILJJNN.
%XVII, 35.-36
^TTOMBNSTEDf
dCM$íiCL amjðríiln «r fccrf.
f
»
1é'
r
___ ^ _____
JÓI0B* .Ingólftjr* mHMamaU SmcAjUC
ðmiörttkið ia*£ «tmmgt* ?***
jv Ofto Mönsled % s
I «is. KaupiminnaKöfn oa/fncfcum Acr \
| i Danmðrku. - - |
KCNUNGL. HIRB-VERKSMIBJA.
Bræðurnir Cloötta
mæla með BÍnum viðurkenndu Sjólcólaðe-tegiTndvim, sem eingöngu eru
búnar til úr
fínasta Kakaó, Sykri og Vanille.
Enn fremur Kakaópúlveri af beztu tegund. Agætir vitnisburðir
frá efnafræðisrannsóknarstofum.
Hansen & Co.
í Frederiksstad
i Noregi
hafa á boðstólum |beztu tegundir oliu—
fatnaðar og vatnsheldra dúka (Pressen—
ninger).
Vér notum einatt beztu efni, og hag-
feldustu gerð.
Biðjiö því einatt um olífatnað Hansen’st
frá Frederiksstad, því að hann er beztur.
THE
North British Ropework C°y Ltd-
jKirkcaldyj
Contractors to H. M. Goverment,
t>via tíl
rússneskar og ítalskar
fiskilínur og færi„,
Manila, Coces og tjörukaðal,
allt. úr bezta efm og sérlega vandað.
Biðjið þvi ætíð um Ki i-kealdy
íiskilínur og færi hjá kaupmanni þeim,
sem þér verzlið við, því þá fáið þér það,
sem bezt er.
RITSTJÓRI OG EIGANDI:
JSkÚLI y HORODDSEN.
Prentsmiðja Þjóðviljans.
12
tir Btaðið augliti til auglitis við dauðann, að bæta þvi
þá enn einu sinni á sig! En yður, frú Kerr, bið eg af-
eökunar, hafi eg gert yður hrædda!“
flÞér hafið alls ekki gert mig hrædda! svaraði hún
þýðlega. nEn verum nú öll, sem einlægir vinir, þenna
tímann, sem vér eigum enn ólifaðan!“
Þetta sagði hún ofur stillilega, og eins og hún væri
alls ekki hrædd, og hafði hún þó rétt áður verið mjög
örvæntingarfull.
Kynlegt annars, að örlögin skyldu hafa hagað því
svo, að þeim þremur væri ætlað, að deyja saman.
Annars var hana nú hætt að furða á nokkru.
Þau fóru nú að rabba saman um hitt og þetta, eins
og ekkert hefði í skorizt, — spjalla um stjórnmál, og um
leikhúsin.
Loks datt á nóttin.
Þau fengu sér nú hressingu, og bjuggu síðan um
sig á stólum, sem þau höfðu fundið í ýmsu skrani, er
prófessorinn átti.
Muríel lagðist fyrir skammt frá hinum, ein sér, og
sofnaði siðan að lokum, eptir að hafa velt sér fram og
aptur i nokkra kl. tíma.
III.
„Eldridge eruð þér þarna?“
Eldridge lauk upp augUDum, og settist upp í stólnum.
Kerr beygði sig ofan að honum, og hélt á ljósinu
i höndinni.
13
„Eruð þér vakandi, Eldridge? Mar þykir leitt, a5.
gera yður ónæði, en áríðandi málefni er um að ræða“.
„Mér skilst það !u svaraði Eldridge, all-önugur. „Rvað*
var það Kerr? Annars gátuð þér gjama lofað mér, að
sofa í friði! Það fær jafn vel sá, sem til dauða er
dæmdur!“
„Jeg hefi verið að leita upplýsinga!“ svaraði Kerr
stillilega, eins og hann átti að sér. „Jeg varð alveg
hissa! Það gjörbreytir málinu!"
„Gefur fremur vonir?u mælti Eldridge.
„Það veltur nú á ýmsu“, svaraði Kerr, gætilega.
„Svo er mál með vexti, að jeg hefi orðið var við langaD,
mjóan gang, sem liggur upp í móti. En hinu megin við
hæðina er gjá, og brú yfir bana, slétt hinu megin, að
því er eg gat frekast séð“.
„Brúin er að líkindum gjörð í einhverjum ákveðnum
tilgangiu, mælti hann enn fremur. „Liggur til einhvers
ákveðins staðar; en spurnÍDgin er: hvert? Ef til vill er
útgangnr úr jarðhvelfiDgunni þá leiðina!“
„Auðsjáanlega hefur hún einhvern tíma verið notuð“,
bætti hann við. „Hún sýnist að vera fornféleg, og efast
eg um, að Hewíson hafi veri kunnugt um hana, eða að
minDsta kosti gat hann hennar aldrei við mig!“
„Jæja!u mælti Eldridge, sem nú var glaðvaknaður.
„Þetta eru eigi amalegar fréttir! Eigum við ekki að
reyna brÚDa tafarlaust? Það er betra, en að bíða hérna!“
„Yið skulum ekki vera of bráðlátir 1“ svaraði Kerr.
„Tölum heldur um okkar sakir, Eldridge! Takið nú
eptir!“
Eldridge varð hissa. „Okkar sakir?“ mælti hann»
all-gramur. „Hvað eigið þér við?“