Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 22.11.1913, Blaðsíða 2

210
ÞJOÐVILJINN
XXVII., 56.
ÞJÓÐVILJINN.
Vnrð árgangsins (minnst 60 arkir) 3 kr. 50 a.,
•rlendis 4 kr. 50 a. og i Ameríku doll.: 1,50
Borgist fyrir júnimánaðarlok. Uppsögn skrifieg
ógild nema komin sé til útgefanda fyrir 30. dag
júnirnánaðar og kaupandi samhliða uppsögninni
borgi akuld sina yrir blaðið.
Féll þá þegar grununnn á Júlíönu,
gystur hans, og var hún því hneppt í
varðhald, að kvöldi 15. nóv. þ. á., og
meðgekk þá og nær þegar, með gráti
og hljóðum, að hún hefði byrlað hon-
um eitur í skyrinu, er hún gaf honurn
ad kvöldi 1. nóv. p. á.
Grlæpinn tjáist hún hafa framið, til
að ná í fjármuni Eyjólfs, og — að hún
segir — eptir áeggjan Jóns Jónssonar,
er hún bjó með.
Jón þessi var þá og þegar settur í
varðhald sama kvöldið, er Júliana var
tekin, en eigi hefir þó enn heyrzt, er
þetta er ritað, að hann hafi meðgengið.
Byjólfur Jónsson, er getið er bér að framan,
Yar einbleypur maður, að eins 48 ára að aldri.
Faðir hans var Jón Jónsson — kenndur við
Bár undir Jökli, hafði búið þar lengi.
Seinna fluttist Jón, og Eyjólfur þá með hon-
um, að Arnórsstöðum á Barðaströnd.
Eyjólfur ver verkmaður mikili, og almennt
kallaður „Eyjólfur sterki“. — Hann var spar-
semdar- og gróða-maður, og bafði því efnast að
mun, — keypt t. d. jörðina Arnórsstaði, þar sem
faðir bans hafði búið. — Átti og fé í banka að
mun, Hklega yfir þúsund krónur, og auk þess
í lánum bjá kunningjum sfnum.
Hann var maður trygglyndur og vinfastur,
og lánaði þvf eigi fé sitt til að taka vöxtu af
því. heldur að eins þá, er bann vildi kunningja
sfnum greiðvikni sýna, — eða svo ganga sagn-
irnar.
Miölt er, að hanu hafi og verið að mun bneigð-
ur fyrir b<ekur, rerið töluvort bagorður, og baft
unað af rímna-kvcðskap.
Jarðnrför bnns fór fram hér í höfuðstainum
21. nóv. þ. á.
HverjDin líður hér bágast?
(Úr bréfl).
Hr. ritetjóri!
„..... öreinin í siðasta nr. blaðs
yðar: „Hverjum líður hér bágast?“,
eða um þörfina á veðlánabanka, lík-
aði mér mœta vel.
J?ér bendið þar á málefni, sem
sízt má þagna á, og tel eg nú sjálf-
sagt, að stjórnin og þingið, geri
sitt ýtrasta — og það á komanda
sumri —, til ad koma á fót sem
öflugustum vedlánabanka, eins og
blað yðar bendir á, og sýnir svo
ljóst, hve afar-brýn þörfin er á. ..“
Vér höfum talið rétt, að birtur væri
ofanskráður bréfkafli í blaði voru.
Gott að málinu sé sem bezt haldið
vakandi.
Vonin meiri, að þá verði þó fremur
eitthvað úr framkvæmdunum.
Annars má og benda á, að töluverð
lljálp væri það — sjái stjórnin og þingið
sér það eigi fært, að hleypa veðlánabank-
anum þegar af stokkunum, eða þá að
gera hann svo öflugan, sem þörfin kref-
ur — „töluverð hjálp“, ef samin væru
þá lög í þá áttina, að heimila veð-
deildunura, að falla þó æ frá kröf- |
unni um at orgun af veðlánuin, og
láta sér nægja vextina að eins, er óskað
er, eða þá þó að minnsta kosti, er sér-
stök atvik þykja mæla með því (sbr. t.
d.: hafi atvinnan — óhappa, eða annara
atvika vegna — misheppnast, eða veik-
indi bagað o. fl.).
Ritstj.
Ekki
getur nýja blaðið, þ. e. „a.rvak-
ur“, vænzt þess, að vér teljum hann
góð.in gest, eða lítum svo á, sem brýn
þörf hafi venð einmitt þeirrar viðbótar-
innar við blöðin, sem hann skapar.
Sjálfstæðisstefnan, er blað vort tylgir,
og telur þjóðinni happasælasta, á eigi,
né getui átt, samleið við „heimastjórnar“-
stefnuna, sem svo hefir nefnd verið.
A hinn bóginn teljum vér það þó
virðingarvert, að um „heimastjórnar11-
mennina vitum vér það þó, eins og nú
er komið, hvað þeir vilja, eða fyrir þeim
vakir.
Yitum, að þeir fylgja enn fram „sam-
bandslaga-uppkastinu“, og þá líklega þó
með þeim viðaukunum, sem flokkurinn
aðhylltist á þinginu 1909, er hann barð-
ist sem eindregnast gegn sambandslögum
vor sjálfstæðismannanna.
ARt, ödru máli er á hinn bóginn um
„sambandsflokkinn11 að gegna, — öllum,
sem utan þingflokksins eru, það algjöi lega
hulid (ef eigi og „sambandsflokksmönn-
unum“ sjálfum), hvad hann œtlar nú fyrir
sét, að því er til sambandsmálsins kemur.
Stefnan þar helzt sú — að því er sóð
verður — að bíða nú að eins með sí-opin
ginin, og gleypa siðan við hvers konar
boði eða „bræðingi“, sem frá „Danskin-
um“ kann að koma.
En nú vill „Arvakur fá þá „fram úr
myrkrinu", að því er hann segir.
Vér — og aðrir — höfum nú gaman
af að sjá hvernig það lánast.
Frá Vestur-ísleDdingum.
Nýkomin Ameríku-blöð segja, að nú
séu alls 20 tslendingar, er nám stunda
við „Wesley College11 í Winnipeg.
Tíu íslendingar sækja þar og kenn-
araskóla, og sex eru við laganám hjá
lögmanna-fólögunum þar.
Loks stunda þar og fjórir íslendingar
nám á lækna-skólanum.
Ýmsir kunningjar hjónanna: Einars
Þórarinssonar og Sigríðar Oddsdóttir að
fximli, minntust í haust gullbrúðkaups
þeirra, og færðu þeim þá að gjöf 80 doll-
ara í gulli og 10 dollara í seðlum.
Af hjónunum er Einar 74 ára, en kon-
an konan þrem árum eldri, eða þá þar um.
Hr. Jón Friðfinnson — maður vel
hagorður, sem vestur-íslenzku blöðin hafa
eigi sjaldan flutt kvæði eptir — hefirnú
ný skeð samið lag við kvæðið „Vöggu-
ljóð“, eptir J. Magnús Bjarnason skáld.
Lagið var nýlega prentað hér heima,
og er þar raddsett, bæði til kórsöngva,
og fyrir „pianó“-hljóðfæri.
Söngfróður maður, hr. Jónas Pálsson,
ritar um lagið í „Heimskrmgla“ ný skeð,
og fer yfirleitt um það mjög loflegum
orðum.
G-oodtemplara-stúkan „Skuld“ í Winrd-
peg minntist 25 ára afmælis síns, 18. okt.
síðastl., — bauð í því skyni stúkunum
að G-imli og í Selkirk.
Vélarbátur sekkur
(á Ísaíjarðardjúpi)
Menn bjargat allit.
5. nðv þ. á. sökk vélabátur á Isafjarðard júpi.
— Báturinn var á ferð inn Djúpið, og kominn
inn fyrir Ögurhólma, og vissu þeir, sem á bátn-
um voru, þá eigi fyr af, en stykki brotnaði úr
vélinni, og gekk gegnum bátinn, svo að sjór
vall inn þegar.
Skipverjum vildi það til lífs, að þeir gátu
komizt i kænu, eða smá-bát, er þeir böfðu haft
meðferðis.
En vélarbáturinn var sokkinn, að fám min-
útum liðnum.
Vélarbáturinn, sem var eign br. Lárusar Marís-
sonar, útvegsmanns og formanns. á ísafirði, var
vátryggður á báta-ábyrgðarfélagi ísfirðinga.
„íþrótta-samband íslands“.
„íþrótta-samband Islands" hefur nýlega gefiá
út „Avarp til íslendinga“. dags. 8. nóv. þ. á um
íþróttir, og fimleiki.
I ávaipi þessu skorar stjórn „íþróttasam-
bandsins“ á öll iþróttafélögin hér á landi, að
ganga í íþróttasamband íslands, sem á síðasta
alþingi var veittur dálítill árlegur styrkur.
Frá Borgarnesi.
(Nýtt barnaskólahús vígt.)
8. uóv. þ. á. var vigt nýtt barnaskólahús í
Borgarnesi.
Húsið er 22 álnir á lengd, en 14 álnir á
breidd.
Kvæði var sungið, er ort hafði Guðm. skáld
Guðinundsson, og ræður fluttar (af síra Einari
Friðgeirssyni á Borg o. fl.
Botnverpingar sektaðir.
Enskan botnverping tók danska varðskipið í
öndverðum nóv. þ. á. (eða seint i okt.), og fór
með hann til Stykkishólms. — Þar var skip-
herrann sektaður um 2000 kr., og afli, og veiðar-
færi, gert upptækt.
11. nóv. þ. á. kom varðskipið með annan
enskan botnverping („Edinburgh Castle") til
Reykjavíkur, — hafði náð honum i landhelgi,
fyrir utan Ólafsvik.
Skipstjórinn var síðan sektaður um 1800 kr.,
en afli, og veiðarfæti, gert upptækt.
Að báðum þessum botnverpingum með töld-
um, telst svo til, að alls séu þeir þá orðnir,
þrjátiu og tvoir botnverpingarnir, sem varðskip-
ið hefur handsamað í ár.
Eyjatjarðarsýsla.
(Sýslumanns- og bæjarfógeta-embættið)
Um sýslumanns- og bæjarfógeta-embættið í
Evjafjarðarsýslu og í Akureyarkaupstað sóttu aá
ein» þessir þrír:
1. Júlíus Havstein, sonur etaaráðsins á Oddeyri,
sem gegnt befur embættunum, sem settur,