Þjóðviljinn + Þjóðviljinn ungi - 30.12.1913, Blaðsíða 5

XXVII., 60.—61.
WOÐVILJINN,
229
„Skandía
mótorinn“
(Lysekils mótorinn)
er af vélfróðum mönnum viðurkenndur að vera sá bezti báta- og skipa-mótor, sem
nú er byggður á Norðurlöndum.
„SKANDIA" er endingarbeztur allra mótoraj og henr gengið daglega í
meira en 10 ár án viðgeiða
„SKAND1A“ gengur með ódýrustu óhreinsaðri olíu, án vatnsinnsprautunar,
tekur lítið' pláss og hrisstir ekki bátinn. „SKANDIA“ drífur bezt og gefur allt
að 50"/o yhikrapt.
Biðjið um hinn nýja, stóra íslenzka verðlista.
Einkasali: JAKOB GUNNL0GSSON.
Kebenhavn, K.
tiinn heimstrægi, eini ekta
Kína-lífs- elexír
trá Waidemar Petersen í Kaupmannahötn,
fæst hvarvetna á islandi og kostar að eins
2 kr. tíaskan.
Varið yður á eptirlíkingum. Gætið vel að lögverndunarvörumerkinu: Kín-
verja með glas í hendi og firmamerkinu: Waldemar Petersen, Frederikshavn,
Köbenhavn og á stútnum merkið: v;,1’ í grænu lakki.
búsum. Þau voru saman á þriðja ár og
áttu saman tvö börn, sem bæði lifa móð-
ur sína, kornung. Henni var kippt burt
í blóma lifsins eptir langa og stranga
banalegu.
Þann 17. ágúst þ. á. andaðist að Sveins-
eyri í Dýrafirði ekkjan Þurídur Jónatans-
dótth. Foreldrar hennar voru Jónatan
Þorkelsson og kona hans, Kristín Guð-
mundsdóttir, yngra í Tungu í Valþjófs-
dal, Hákonarsonar frá Arnarnesi, Bárðar-
sonar. Hún var fædd í Fremri-Breiðadal
i Önundarfirði 10. maí 1828, en fluttist
með foreldrum sínum að Brekku á Ing-
jaldssandi 1836, og þaðan að Gerðhömr-
um 1842, og var þar til þess hún giptist,
7. okt. 1847, Jóni Jónssyni frá Lukku-
stöðum hjá Mýrum, Eyjólfssonar (f. 30.
marz 1818). Þau hjón bjuggu fyrst að
Ytrihúsum í Núpsþorpi 1848—1853, svo
að Næfranesi 1853—1864, en að Stóra-
Garði frá 1864 til þess þau fluttu að
Bakka í Þingeyrarhreppi 1870, en þar
síðan til þess þau brugðu búi 1883. Eptir
það voru hau hjón hjá börnum sínum,
•og dó Jón hjá Guðrúnu dóttur sinni að
Hofi í Sandasókn 4. okt. 1903, 85 ára
gamall, mætur og merkur maður, hjálp-
fús og hjartagóður og hinn mesti öði-
ingur í allri sambúð. Eptir” það var
Þuríður með börnum sínum þar til hún
dó á 86. aldursári. Börn þeirra hjóna,
•er til aldurs komust, voru:
1. Guðrún, f. 30 júli 1848, gipt 6. okt.
1875 Helga bónda Einarssyni á Hofi.
2. Kristín, f. 5. júní 1853, gipt 7. okt.
1876 Olafi á Sveinseyri Jónssyni, Há-
konarsyni prófasts að Eyri í Skutils-
firði, Jónssonar.
3. Þorvaidur Jón, f. 1. sept. 1854, drukkn-
aði í hákarlalegu 10. janúar 1881, ó-
giptur.
4. Guðmundur, f. 28. okt. 1855, skipstjóri
og bóndi í Feigsdal í Arnarfirði, gipt-
ur 1883 Bagnheiði J ensdóttur frá Feigs-
dal, Þorvaldssonar.
Það má óhætt fullyrða, að Þuríður
sáluga var sönn fyrirmynd í öllu liferni
sínu að öllum þeim kostum, sem konu
mega prýða. Hún var sannguðrækin og
trúkona hin mesta, bjargföst að tryggð
og dagfarið hið bezta, sem hugsast getur,
vel greind að náttúrufari og hafði mætur
á fróðleik, hjartagóð og vildi öllum hjálpa,
sem hún gat með einhverju móti til náð,
og lét ekkert færi ónotað til þess að láta
sem mest gott af sér leiða. — Blessuð
sé hennar fagra minning.
6. Or. B.
24. sept. þ. á. andaðist og í Vestur-
heimi Einar Þorvaldsson Dalmann.
Hann var fæddur að Laxholti á Mýr-
um 4. okt. 1834, og voru foreldrar hans:
Þorvaldur Hannesson og Ásdís Hallbjarn-
ardóttir, er lengi bjuggu að Krossholti í
Snæfellsness- og Hnappadalssýslu.
Einar sálugi kvæntist 4. okt. 1862
■eptirlifandi ekkju sinni, Guðríði Magnús-
■dóttur (úr Reykholtsdal), og bjuggu þau á
ýmsum stöðum í Snæfellsness- og Hnappa-
dalssýslu, unz þau árið 1883 fluttust til
Vesturheims.
Þar bjuggu þau í 10 ár að Akravöll-
um við íslendingafljótið, en síðan einatt
í borginni Selkirk.
Alls eignuðust þau 6 börn, þ. e. fimm
syni og eina dóttur, og eru tveir sonanna
kaupmenn í Selkirk.
„Heimskringla“ segir Einar sáluga
hafa verið vinfastan og hafa haft „ísl.
gestrisni og höfðingsskap11, og „ætíð hús
opið fyrir gesti og gangandi“, — hafa
og verið „íslending í húð og hár“.
—o— 30. des. 1918.
Stórfellda hláku gerði hér syðra í vikunni
fyrir jólavikunna, en síðan tóku við væg frost,
og stillviðri, og hélztjsvo nær i'ram að yfir jólum,
er snjó dyngdi niður að mun.
Alþýðu-fyrirlestur flutti Arni cand Pálsson
hér i bænum að kvöldi 21. þ. m.
Fyrirlesturinn var um: „Fornmálin, og skólann“,
og taldi hr. Arni Pálsson það yíirleitt apturför,
er fornmálunum var út býlt svo mjög úr „al-
menna menntnskólanum“, sem gjört var.
Fyrirlesturinn var fjölsóttur, og aðal-efni haos
siðan gert að umtals-efni á stúdentafélagsfundi
23. þ. m.
Leikrit hr. Einars skálds Hiörleifssonar er
„Lénharður fógeti“ nefnist, og áður hefir suttlega
getið verið i blaði voru, var i fyrsta skipti sýnt
hér á leiksviðinu að kvöldi annars da.gs jóla.
Húsfyliir var, og leiknum yflrleitt vel tekið,
— verðut- og væntanlega síðar getið i blaði voru
nánar.
Að kvöldi 15. þ. m. lét útgefandi „Vísis“ fhr.
Einar Gunnarsson) sýna ýmis konar skugga-
myndir í Bárubúðinni, — bauð þangað börnum,
er selt hafa „Vísi“ eða komið honum tif kaup-
andanna.
Öþarft, að geta þess, aðbörnunum þóttiskemmt-
unin mjög góð
Frá Amoríku er ný kominn — og alfluttur
heim, að mæit er — hr. Sigfús Arnasou, er
fluttist til Vesturheims, úr Vostmannaeyjum, fyr-
ir eigi all-fáum árum.
Hann vár áður, um tíma, þingmaður Vest-.
manneyinga, og sest. nú að nýju að þat i eyjunum.
Hr. Brynjólfur Þorláksson, er lengi var dóm-
kirkjuorganisti, og söngkennari „almenna mennta-
skó'ans“ m. m., lagði af stað héðan með „Vestu“
að kvöldi 22., alfarinu, til Vesturheims.
Hann ætlar, að setjast að i Winnipeg, og er
mörgum hér eptirBjá að nonum.
Vestur-islenzka skáldið, br. Jón Runólfsson
frá Winnipeg, las upp nokkur kvæði, eptir sig,
í Bárubúðinni, að kvöldi 21. þ. m.
Messað var i dómkirkjunni á <ið/angnda78-
kviild jóla (kl. 6. e. h.), og sté þá síra Bjarni
Jónsson í stólinn.
A jóladaginn var þrívegis messað í dómkirkj-
unni. þ. e. kl. 11. f. h. (síra Jóh. Þorkelssonj^