Lögberg - 12.06.1889, Blaðsíða 3

ur f>ó ekkert koniið nær hjartanu
í mjer en j>au hlýju orð utn starf-
semi mína yíir hOfuð sem blaða-
manns hjer heiina, sem jeg las í
„Lbgbergi“. l-’að er máske með af
f>ví að jeg hef aldrei átt J>ví að
venjast að sjá J>að á prenti, að
J>að lftið sem jeg hef reynt að
vinna, liafi verið í nokkru nýtt, en
meðfram held jeg J>að hafi komið
af Jjvf, að mjer fannst svo h 1 ý-
lega til mín mælt, og J>að hef
jeg bókstaflega a 1 d r e i heyrt á
prenti fyrri. Jeg veit, að jeg átti
ekki J>að lof, sem mjer var eignað
i greininni; en jeg fann [>ó sanit,
að pótt jeg hefði ekki iiiinið [>að,
sein sagt var, pá var J>að pó jein-
mitt pað sein jeg v i 1 d i hafa unnið.
Jeg fann vilja minn skilinn og
tekinn fyrir verkin — og hvað get-
ur glatt nokkurn mann meira.
Minn kæri Einar! Jeg kann ekki
að skrifa „pakkarávarp“ í blað. En
tjáðu fyrir mig innilegt ]>akklæti
mitt öllum okknr kæru löndum vestra.
Jeg veit ekki, hvort iiokkuð er í [>essu
brjefi, sem ]>fi getur notað orð fir
til pess, en leyndarinál er ekkert
í pví. En segðu peim ]>að, að jeg
skoði mig skuldunaut peirra svo
lengi sem jeg lifi; mjer finnst vel-
gjörð peirra við mig og sómi sá
sem pið hafið sýnt mjer, knýja mig
til jarðar, af pví jegj finn hve lít-
ið jeg hef til unnið, og -—-hve
1 e i 11 verk jeg hef til unnið. £>ví
ánægja var mjer ekki, að verða að
fara peiin óinildu höndum, sem jeg
fór, um Gröndal. £>ví livað margt
og mikið sein hann hefur illa gert
um dagana, pá munum J>ó allir,
að liann hefur haft fagra gáfu
og hreinar tilfinningar. £>að sýna
sum kvæðin hans.
Jeg get ekki J>akkað ykkur bet-
ur með neinu Oðru en að óska
pess af heiluin hug og hjarta, að
mjer mætti auðnast að gera nieð
góðri og nytsatnri starfsemi sein
flesta menn eins sanu-pakkláta mjer
eins og jeg er ykkur nú fyrir ó-
verðskuldaðan sónia og velgjörö.
Líði pjer og pfnum og öllum
ykkur löndum mfnum vestra eins
°g jeg ann ykkur og óska.
£>inn einl. vin
Jón tílafnaon.
Úr brjefi, úr H únavat'n ssýxl u,
(lai7*. 13. cpril 188!).
Menn vonast nú lieldtir eptir að fá
gott vor, og öllum kæmi það mjög vel
að fá hvíld á harðindunum hjer nyrðra,
sem dregið hafa kjark úr mörgum.
Komi nú enn ísar og þar af leiðandi
harðindi, veit jeg ekki livernig færi;
sjálfsagt hyrfu allir til Vesturheims, sem
hefði nokkur ráð til þess. Jlanntnl hef-
ur nýlega verið samið yfir prófastsdrem-
ið; nú eru í |.ví 3785 hræður, en árið
1885 voru samtals 4800 c: á 3 árum hafa
r#enn lijer fækkað uni 1015, og hafa
þó öll árin fleiri fæð/.t en iláið liafn.
Kf þessu hjeldi áfratn svona enn í 10
ár, ætti ekki «ð (.urfa að taka manntal
í Húnavatnssýslu. Manndauði liefur á
þessum árum verið mjög litill, svo ekki
er því um að keuna. Eilthvað hlýtur
að hafa komið til að fólkið hefur svona
fækkað. í héztu sveitum standa jarðir
í eyði og fjölga |>ær ár frá ári. bessar
hræður, sem eru á jörðunum sumum,
eru rjett til að tclja |.rcr, en til litillar
eða engrar upphyggingar í fjelnginu,
margar til niðunlreps. I>ó fæstir hafi
meira en svo að þeir hjargist þetta með
|>ví að vera upp á náðarlán kaupmanna
komnir og að fá hjá þeim uppsettar vörur
þá verða þeir nð taka á sitt hak letimnga
og lausaleikspúka og óráðsseggi, og nla
þá sem he/.t verður. Þessi upphlástur
fer einlægt vaxandi. Er hanii af V'est-
urheimsferðum? flldungis ekki. bví viðn
liefði máske enn verr farið, liefðu þær
ekki átt sjer stað. Þó auðvitað liafi moð
þeim dregi/.t peningar mjög mikið úr
landinu, þá hafa menn þó fengið eigur
vesturfara, lifandi og dauðar, fvrir lítið
verð, og liefði þetta átt að geta verið
til liagsældar fyrir þá sem eptir urðu,
og fjöldi af ljelegu fólki illaj vinnandi
og nllslausum fjölskylilum, liefur slæð/.t
með. Það er ófyrirgefanleg fáfrreði af
meiri liáttar mönnum landsins, að vita
ekki, hvað mikið hefur kreppt nð hin
síðustu árin, nú í 5 ár, eða þá illgirni
að segja |.að sem ekki ei, og herja vel-
líðan fólks hlákalt fram móti hetri vit-
und. Þó ótrúlegt sje, dæma þeir sjera
Jón Bjarnasou og Eiríkur Mngnússon
miklu rjettar um ástandið eu allir aðr-
ir, sem ættu að vera því miklu kunn-
ugri.... Af |>ví okkar hlaðamenu eru
svo fjarskalega ánregðir með það ástand,
sem er, og sjá ekkert að, J>á rtnnst þeim
óþarfi að hreyta til. Jón gamli í haka-
riinu* hefur efalaust verið einliver liinn
ánægðusti maður með lífið af öllum sem
jeg hef |>ekkt, en liann hefur tæ]>ast
verið lukkulegri með sitt ástand en
vorir leiðamli menn eru með kjör Is-
lendinga.
Jeg fyrir mitt leyti er mjög J.akklát-
ur J.ijgbergi fyrir einurð sína nð lýsn
sem rjettnst og he/.t því rotna ástandi,
sem er lijá oss. Með tímanum mun þnð
opna augun á mörgum, ef því vinust
gæfa til að vinna í sömu átt og hingnð
til. Það verður að róta upp í lirúgunni
og kippa úr illgresiuu. Það dugar ekki
að hyggja ofnn á hinn óstæðilega grund-
völl, sem nú er að hrynja. Því miður
er húið að byggja allt of mikið ofan
á liann. Á lionum standa allir vorir
skólar, real- húnaðar- og harnaskól-
ar — að lærða skólanum ógleymdum.
Heimilislífið þarf að umskapast. Stjórn-
leysi, agaleysi og trúleysi hefur völd-
in. Hið fyrsta spor til liins hetra er að
afnema vistaskyldu og umskapa fátrekra-
löggjöfina, koma upp atvinuuvegutn og
skynsamlegum búnaðarháttum. Það verð-
ur fróðlegt nð vita, hvernig íslenzku
blöðin taka í greiniua e|>tir íslendiuga-
fjelagsmanninn. Hver skrifar svo greini-
lega?
FRJETTIR FRA ISLANDI.
(Kptir J'jallfonimní).
Heykjnvik 28. mar*.
Veitt prestakal). Hvanneyri í
Siglufirði 18. mars sjera Bjarna Þor-
*) fábjáni i Reykjavík.
Atlis. ritst.
steinssyni, er var settur í liaust til að
gegua |>ar prestsstörfum.
Aflabrögð eru treg það sem af
er vertíð í Faxaflóa, en |>ó lieldur aða uk-
ast. í Höfnum að eins komnir 100 fiska
hlutir. Á Loftsstöðum aflaðist vel
nokkru daga fyrir skömmu, en annars
litill afli austanfjalls. — 1 Vestmannaeyj-
um var kominn góður þorskafli, er póst-
skip fór þar um, og hákarlsafli var þar
nokkur framan af góuiini. í Mýrdal
var einnig kominn nokkur afli í miðj-
um þ. m. Á Reyðarfjörð kom síldar-
hlaup cptir iniðjan febrúar og góðnr
vonir um meiri afla; annars liefur verið
allalaust á Austfjörðum í vetur.
Tíðarfar er mjög umhleypingasnmt
sunnanlands, ýmist snjóar eða lilákur.
lleyskortur er sagður allmikill í
Suðurmúlasýslu og sumstaðar, í Sknpta-
fellssýslu, og illt útlit ef illa vorar.
Ueykjarik, 8. april.
Tíðarfar liið blíðasta hjer og í
nR*rsveitunum, og eptir frjettum með
póstum i gær veðrabati kominn alstaðar-
A f 1 a b r ö g ð nokkur i Gnrðsjó og
Leiru, en fiskurinn rýr. Annars lítið
um atla hjer um slóðir.
Dánir eru: Egill Guðmundsson trje,
smiður á Þórustöðuni á Vatnsleysuströnd
einn af helstu bændum þar syðrá( Ilelgi
Sveinbjarnarson hóndi á Illíðarfæti í
Svínadal; Jón Simonarson trjesmiður lijer
í bænum (Ije/.t úr sullaveiki 5. þ. m.
eptir miklar þjáningar); liann var tæp-
lega fertugur, lipurinenni og vel látinn.
frú Sigrfður Einarsdóttir í Kaupangi;
ekkja Björhs prófast Halldórssonar í Lauf-
ási, merkiskona; synir þeirra eru þeir
Viihjálmur bóndi á Kaupangi og sjera
Þórhallur, kennari við prestaskólann.
Druknan. 28. mars druknuðu tveir
bændur ofan um is á Haukadalsvatni í
Dölum: Jónas Benediktsson frá Vörufelli
og Jónas Jónasson fná Ketilsstöðum í
Hörðudal.
Jieykjaúk, 17. april.
Þingmannaefni iNorðurinúla-
sýslu. Þar bjóða sig fram til kosn-
ingar í vor (í stað Einars sýslumanns
Thorlacíuss) Jón bóndi Jónsson á Sleð-
brjót og Páll prestur Pálsson í Þingmúla,
og heyr/.t liefur að Sigurður Jónsson í
Yztafelli í Þingeyjarsýslu ætli eiunig að
gefa kost á sjer.
Þingmálafundir. Jón Jónsson,
alþingismaður Norðurþingeyinga, liefur ■
vettir haldið fundi um þingmál í hverj-
um hreppi i kjördæmi sínu.
Tíðarfar er hvervetna liið æskileg-
asta og góðar vonir um að vrorið verði
gott, enda liefur hafís ekki lagzt að
landinu í vetur. Að eins rakst lítils-
liáttar hroði að Norðurlandi á Jiorran-
um, en rak austur með landinu og
hvarf; hefur verið skipgengt með norð-
urlandi í ullau vetur, því um það leyti
seni ishrakningurinn var, fór Watline
með gufuskipin Lady Bertha og Waagen
frá Sauðárkróki til Seyðisfjarðar.
K a u p f ö r koma nú um þetta leyti á
ýmsar hafnir lands, því að mörg þeirra
komust út síðast í marsmánuði er isinn
tók að lej'sa i Eyrarsundi.
A u k a i æ k n i vilja Árnesingar nú fá
á Eyrarbakka, og senda til undirskript-
ur um sýsluna ilskoruu til alþingis um
þetta efni, Vilja að aukalækmshjeraðið
nái yfir öll sjávarpláss sj'slummr.
Iv a u p s t a ð a r r j e 11 i n d i vilja Eyr-
bekkingnr lika fá lmnda verzlunarstaðn-
um, og ætla að koma því máli til al-
þingis í sunmr.
Pöntunarfjelög. Um pöntunar-
fjelag Dalamanua er skrifað að vestan
1. |*. m.: „Pöntiinarfjelag vort lieldur
áfram og væntaiilega með meira krapti
en i fyrra, eptir vörnpöntiinum og vöru-
loforðum frá deildunum. Jökulsmenn
lmfa nú lofað allt að 10,000 kr. Þeir
vilja rej’na að Ijetta af sjer eiuokun
þeirri sem |eir hafa lengi orðið að
sæta“. — Uin pöntuimrfjelag Isfirðinga er
ritaö 23. f. m.: „20. febr. rar almenn-
ur fjelagsfundur haldinu á ísafirði og
var þií húið að lofu uni 1000 skpd. af
saltfiski. Á þvi sem pantað var árið sem
leið telst ávinuingur 25% í samanburði
við vöruverð kaupmanua. Illa er kaup-
mönnum við fjelagið og hafa sumir
þeirra að sögn neitað fjelagsmönnum um
salt; væri það góð uppörvun fj'rir Djúp-
menn að rejna til framvegis að vera
sem minust upp á kaupmenn komnir14.
Dáinn í þ. m. Stefán Thordersen,
prestur í Vestnmnnaeyjum, fæddur í Odda
5. júni 1829, sonur sjera Jlelga Thonl-
ersens (síðar biskups) og Ragnheiðar
Stefánsdóttur amtmanns; útskrifaður úr
Bessastaðaskóla 1840; sigldi svo til Hafnar
og.var J>ar 12 ár; stundaði lögfræði.
Síðan um hríð settur sj'slumaður i Vest-
mauneyjum. Fjekk Kálfholt 1803 og
var vígður þangað vorið eptir. Sagði nf
sjer prestskap 1876: sótti síðan um Vest-
nmnuaej jar og fór þaugað um vorið 1885.
llann var gáfunmður og fjörmaður mikill.
Jieykjarik, 30. april.
Tíðarfar má segja að sje æskilega
gott, þó stöku sinnum hregði fj-rir norð-
anátt, sem livorki er mjög köld eða
stendur lengi. SíSustu dagaim liefurver-
ið regnsamt. — Úr Múlasj'slunum er að
frjetta harðindi og jaröbafin eptir síð-
ustu hrjefum.
Heyskortur hefur orðið víða á
Austurlandi í vor. í brjefi úr Suður-
múlasj'slu, 24. mars, segir: „Harðiiuli
og lieylej'si kreppa nú að mönnuin í
flestum sveitum lijer ej'stra; sumstaðar
hafa verið hvíldarlausar jarðlmnnir í
liálfan þriðja mánuð. Sumir urðu hey-
lausir á 1. mánuðinum og liöfðu þó áð-
ur eigi geflð nema 2—3var fullorðnn
fje. Slikur ásetningur er ekki skynsam-
legur, því sjaldan eru vetrarharðindin
stj’ttri en í mánuð að samtöldu. Horf-
urnar eru litlu betri en í fyrra“, Úr
Austurskaptafellssj'slu (Nesjum) er skrif-
að 0. apríl um svipað veðuráttufar og
hagleysur um þær slóðir: „Flestir al-
veg þrotnir að heyjum og lftur lielzt út
fyrir fjenaðarfelli. í Nesjum er að visu
orðin auð jörð, og hefur þar viðrað
þolanlega í vetur; í nrersveitum er alveg
haglaust, verst i Suðursveit. Nesjamenn
liafa tekið margt fjo til göngu úr ná-
grennissveitunum“.
Aflahrögð haldast hin sömu og
kominn allgóður afli á miðum Iun-nes-
inga. Austanfjalls aflalitið er síðast frjett-
ist. LStill afli í Landeyjum. í Skaftafells-
sýslu sömuleiðis aflalitið.
Matbjargarskortur er sagður úr
Austurskaftafellssýslu, einkum Lóniuu,
enda litlar birgðir á Papós.
„R eyk javikin“, þilskip Geirs kaupt
manns Zirega er talið vist að hafa fariz-
i útsynningsroki í marsmánaðariok.
Af lieuni liefur fundizt bátur o, fl, Tíu
menn fórust með henni: Skipstjóri Eiu*
ar Sigurðsson kvæntur, átti 3 börn, stýri-
inaður Jón Jónsson (liafnsögumanns),
kvæntur, átti 5 börn, Magnús Iljartar-
son kvæntur, átti 2 börn, .Mugnús Guðjóns-
son kvæntur, barnlaus. Hinir 6 voru
ógiftir. —
Þilskipaútvegur GeirsZoega.
Auk Reykjavikurinnar á Geir kaupmað-
ur Zoega 3 þilskip, er hann lieldur út
fie.á skveiðum, |>. Geir, Gylfi og Mar-
grjet (er liarn keypti í vetur frá* Dan-
mörku, 75 tonna skip); fjórða skipið
„To Venner", á hann í fjelagi með Jóni
bónda Olafssyni; fimta skipið „Matthildi“
liefur liann á leigu. „Geir“ og „Gj’lfi“
eru á hákarlaveiðum til vertíðarloka;
hin á þorskveiðum. Á skipum þessum
eru um 70 manns og þar j'fir. — Ef
Reykjavík ætti svo sem tíu aðra eins
dugnaðarmenu og Geir Zooga, mundi
kotungsskapurinn verða minni lijer i
bænum.
Barnaskólarnir lijer áSuðuilandi
lialdast fiestir við, og auk |>ess er á
nokkrum stöðum kensla á lieimiluin,
þar sem ekki er skólahús, og sækja þang-
aö börn úr nágrenniuu. Slíkur skóli er
t. d. á Ytrahólmi á Akranesi og kennir
þar ung og efnileg stúlka Guðnj' Jóns-
dóttir, en aðalstyrktarmnður þessarnr
kenslu er dhrm. Pjetur Ottesen, sem þar
hefur lengi húið: hanu hefur lagt til
liúsnreði og þtutt þetta fj'rirtæki á allan
liátt. Eins liefur kenslukonan lagt allt
sitt fram, til að fá menn til að gefa
þessu máli gaum, gefið sjálf börnunum
kensluhækur og skrifföng o. s. frv.
L a u s n f r á e m b æ 11 i liefur bisk-
upinn fengið og j-firdómstjórinn; fjekk
hiskup jafnframt stórkross dbr. orð.
en yfirdómsstjóri dbrm. kross.
Biskup er skipaður frá 25. apr.
dómkirkjuprestur Ilallgrimur Sveinsson.
Y f i r d ó m s st j ó r i cr settur 17.
apríl Lárus Sveinhjörnsson 1. dómari í
landsyflrrjettinum. — í stað hans er 2-
dómari, Kristján Jónsson, settur 1. dóm-
ari, en 2. dómari mun settur Jón Jens-
son laudritari.
Jicykjarik 8. inai.
Prestvígður 5. maí af Pjetri bisk-
upi Ólufur Petersen kand. theol. til
Svalharðs í Þistiifirði,
BúnaðarskólinnáHólum. Norð-
lendingafjórðungur allur hefur nú kom-
ið sjer saman um að lialda skóla þennan.
Gullbrúðkaups-legat Bjarna amt-
manns Þorsteinssonar og konu lians frú
Þórunnar Hannesdóttur" heitir sjóður,
myndaður af gjöfum einstakra manna
til minja um gullbrúðkaup þessara
hjóna 1871. Sjóðurinn er nú orðinn nokk-,
uð j-fir 3000 kr., og samk. reglugjörðl
er kgr. hefur staðfest 25. febr. í ár, ska
vöxtum sjóðsins varið til brúagerði og
vegabóta, og skal hvort amt njóta vaxt-
anna 3 ár í röð.
H úsb r u n i. 15. apr. bn.nn íbúðarliús
úr timbri í Nesi í Hðfðahverfl, að Ein-
ars uinboðsm. Ásmundssonar. Eldurínn
kviknaði uppi á lofti, þar sem vinnu-
fólk eitt liafði umgöngu. Hvast var á
sunnan, og brnnn liúsið til kaldra kola
á ticpum 2 kl.t., og varð nálega engu
bjargað. Jafnframt briinnu brejarhús og
heystabhar 2 við fjárhús, er voru 12(1
faðma frá. Þar hrann mikið af ýmsum
niuniim, svo sem flestar hrekur Einars,
liúsgögn, latnaður, skæðaskinn, mikið nf
matvrelum o. s. frv. Með hörkubrögðunv
náði Kiuar sjálfur nokkrum ánoandi
skjölnm og skemmdist hann á höndum
og andliti af eldinmn. Þar var ekkert
vátryggt. Tjónið skiptir víst mörgum
þúsundum, og er það enn tilfinnanlegm
fyrir Einar umboðsmann, |>ar sem hann
liefur áður (fvrir 6 árum) orðið fyrir
samsRonar storsivsi, er nýtt íbúðarhús
hans hrann, er ckki var lieldur vátryggt.
Þetta hús var nýhj-ggt i staðinn, og va,t
stórt og vandað að öllu.
Guf uski psk aup. Fundur vav bald-
inn lijer í bænum 6. |>. m. eptir áskor-
un Jens jirests Pálssonar á Útskálum til
að ræöa um að stofna lilutafjclag til að
kaupa gufuskip, er hafa skyldi til vöru-
og mannflutninga fyrir Suðúr- og Vest-
urlandi og enda millum íslands.
Skotlands,
Tíðarfarið er æskilega gott oit
bezta gróðrarveður.
443
skilið mig, og áður en jeg’ fer inu í myrkrið
langar niig til að segja ofurlítið.“
„Talaðu, Foulata, jeg skal leggja J>að út.“
„Segðu lávarði inínum, Bougwan, að—jeg
elski hann, og að mjer J>yki vænt uni að deyja,
af J>ví jeg veit, að haiin getur ekki ofjjyngt
lffi sínu ineð annari eins konu og mjer, af J>ví
að sólin getur ekki átt við myrkrið, nje lieldur
|>að hvíta við [>að svarta.
„Segðu honum, að stunduin hafi injer fund-
izt, eins og einhver fugl vera í brjósti injer,
sem einhvern tíina niundi fljúga hjeðan og syngja
einhvers staðar aiinars staðar; mjer finnst jafnvel
ekki nú sein hjarta niitt sje að ileyja, og get
jeg J>ó ekki lyj.t uj>j> hendinni og lieilinn í
mjer er að verða kaldur; [>að er svo fullt af
elsku, að J>að gæti lifað í þúsund ár, og J>ó ver-
>ð ungt. Segðu honum, að ef jeg lij; sjðar, J>á
geti skeð jeg hitti hann í stjörnunum, og að________
jeg ætli að leita á ]>eim öllum, J>ó j>að geti
skeð, að jeg verði J>ar enn J>á dókk og hanu
verði enn hvítur. Segðu - nei, Maouniazalin,
segðu ekkert aniiað, nema að jeg elski — O,
halt.it mjer fastar, Bougwan, jeg fiim ekkert til
handleggjanna á J>jer- ó! ó!“
„Hún er d&in—hún er dáin!“ sagði (iood,
og stóð upj> harmþrunginn; tárin runnu ofan ej>t-
>r góðtnannlega andlitinu á honum.
442
Niöur kouia J>au, niðnr, öll J>essi 30 ton, og
merja liægt og liægt gamla skrokkinn á iienni
niður við hamarinn, sem undir er. Arg ejitir
arg, slíkt sem við höfðuin aldrei fvrr heyrt,
svo laugt viðbjóðslegt marr, og hurðin lokaðist,
rjett í |>ví bili að við á hlauj>unum út ganginn
rákum okkur á hana.
Öllu J>essu var lokið á fjóruin sekúndum.
Dá sneruin við okkur að Foulötu. Vesalinos
r5
stúlkan hafði verið stungin, og jeg sá að húu
átti ekki langt eptir.
„O! Bougwan, jeg dey!“ sagði stúlku-skepn-
an fallega og gat nautnast náð andanum. „Hún
skreið út — Gagool; jeg sá hana ekki, }>að leið
yfir niig — og hurðin fór að síga niður; og svo
koni hún aptur, og leit inn ejitir göngun-
uin -og jeg sá hana koma inn undir hurðinni,
sem smátt og smátt var að síga, inn úr dyruu-
um, og jeg náði i hana og lijelt henni, og hún
rak mig í gegn, og jeg dey, Bougwan.“
„Auiningja stúlkan! aumiugja stúlkan!“ hljóð-
aði Good; og svo fór hann að kyssa hana, af
[>ví að liann gat ekkert annað gert.
„Bougwan“, sagði hún ej>tir nokkra J>bgn,
„er Macumazahn hjer? J>að er orðið svo dimmt,
að jeg get ekkert sjeð.“
„Hjer er jeg, Foulata.“
„Macuma/.ahn, gerðu svo vel og vertu tunga
mín eitt augnablik, J>vi að Bougwan getur ekki
439
„Við fyllum alveg markaðinn Hleð demönt-
um“, sagði Good.
„Durfum að konia [>oiin [>angað fyrst“, lijelt
Sir Henry.
Og við stóðum með föl andlitin og störðuni
hver á annan, ineð Ijósið á inilli okkar og glitr-
andi giuisteinana við fætur okkar, eins og við
værum samsærismenn og ætluðuin að fara að
drýgja einhvern gliej>, í stað ]>ess að l&ta svo
sein við værum J>rír hamingjusömustu mennirnir
á jörðunni, eins og við hjeldum við værum.
„Hí! hí! hí!“ hjelt Gagool gamla áfram fvrir
ajitan okkur, og flæktist ajitur og fram líkt og
blóðsugu-leðurblaka. ,.]>arna eru björtu steinarnir,
sem ]>ið, hvftu inenniriiir, elskið; J>arna eru J>eir
eins margir eins og |>ið viljið; takið J>&, hleypið
]>eim gegn um fingurna á ykkur, jetið J>ú, hf!
hí! drekkið J>á, ha! ha!“
Mjer fanst á J>ví augnabliki eitthvað svo lilægi-
lena fráleitt við ]>á liugsun að jeta og drekka
demanta, að jeg fór að hlægja eins og væri jeg
æðisgenginn, og hinir gerðu eins, ftn J>ess aö
vita livers vegna ]>eir gerðu J>að. Þarna stóðum
við og örguðutn af hl&tri yfir gimsteinunum, sein
við áttum, og sein hinir Jxilgóðu náninmenn höfðu
fundið fyrir okkur fyrir púsunilum ára í mikla
jiyttinum J>ar hinumegin, og sein Salómons löngu
dauði verkstjóri hafði komið parna fvrir handa
okkur, og ef til \ill stóð nafn j>essa verkstjóra