Lögberg - 10.07.1889, Side 2

Jojgberg.
--MÍDVIKUD. 10. JÚI.Í iSSg. -
Útcíefrndur:
Sigtr. Jónasson,
Bergvin Jónsson,
Árni FriSriksson,
Einar Hjörleifsson,
Olafur þórgeirsson,
SigurSur J. Jóhannesson.
■Æk-llar upplýsingar viBvíkjandi vcrði á aug-
ýsingum i LöGBERGI geta menn fengið á
skrifstofu hlaösins.
iEjEve n.cr sem kaupcndur Logbf.rgs skipta
um bústafl, cru J>cir vinsamlagast bcðnir a'5
senda s k r i f 1 e g t skeyli um það til skrifi
stofu blaösins.
TCXtan á öll brjef, scm útgefendum LöG-
BERG5 eru skrifuð viðvfkjandi blaðinu, sett
að skrifa :
The L 'ógherg Printing Co.
35 Larqbard Str., Wimiipeg.
KIRKJUþlNGIÍ).
(Niðurl.)
I>egar fuudur var settur á laug-
anlagsinorguriinn eptir liænagjörð,
var Sigtr. Jónasson kominn, en sjcra
Stgr. J>orláksson [>ar á móti lagð.
ur af stað heiinleiðis; hafði ekki
getað setið lengur íi þirig: sökuin
sjúkleika á heitnili hans.— Fjehirðir
kirkjufjelagsins, Árni Friðriksson,
lagði fram reiknint/ yfir tekjur o<)
aj'tildfjelogsins fyrir síðastliðið ár,
og eru aðalatriði hans pe.nnig:
í sjóði frá fyrra ári: $ 105.51
Tekjur á árinu..... 77.80
TlsMT
Útgjöld á árinu... 20.70
í sjóði * í50.01
Til J/ess að endurskoða þessa reikn-
in</a voru valdir: E. Id. Bergmann
oít Sicftr. Jónasson. — I>á var enn
tekið fyrir málið uin að bjóða tveiin-
ur ínönnum heitnan af íslandi á
næsta kirkjuþing. Sigtr. Jónasson
mælti fastlega fram með að inálinu
væri sinnt. í>að gæti liaft meiri
pýðing fyrir kirkjulífið heima en
ínenn ef til vill hugsuðu sjer.
Gangi íslendingum vel hjer vestra
með sína frjálsu kirkju, og fái land-
ar heima að sjá J>að með sínum
eigin augum, J>á inundi reka að J>ví
að tilraunir komi Jiar fram uin að
losa kirkjuna J>ar undan valdi ríkis-
ins. Tækist J>að, yrði J>að líka oss
til hins mesta gagns; með pvf ykist
fólki heima kirkjulegur J>roski, og
J>að yrði J>á ekki önntir eins böru
í kirkjulegum sökum, J>egar J>að
kæmi hingað, eins og íslenzkir iun-
flytjendur nú væru. Yfir höfuð
væri J>að skylda vor nð reyna held-
ur að sameina krajitana í kirkju-
legu tilliti, beldur en dreifa þeim.
Nefnd vur sett í málið: (Sigtr.
Jónasson, P’riðb. Björnsson, Friðjón
P’riðriksson, Stefán Eyjólfsson, Jóh.
Briem).
X>á kom áiit nefndar peirrar, er
íhuga skyldi lagabreytingarnar frá
Nýja ísl.-.ndi m. m., og vnr J>að
J>annig eptir að lítil breyting hafði
verið gerð við J>að:
Oss dj-lst |>að ekki, að mál |.essi eru
umfangsmeiri en svo, uð ]>ingið getf mi
haft tíma til |.ess að ræða J>au ýtarfega;
en vjer Jykjumst einnig sjá, að (>iið sje
áríðandi fyrir lieill kirkjufjelags vcrs, uð
þeini verði á sínum tíma heppilega ráð-
ið til lykta. — Vjer leyfum oss þvi að
ráða til |>ess, að hinni svo nefndu stand-
andi nefud, er vjer búumst við að kos-
in verði áður en |>ingi er lokið, til pes.s
að annast um ýms vaudninál kirkjufje-
lagsfiis á Jessu ári, sje falið á hendur
að ihuga vandlega breytingaruppttstung-
ur |>ær, er erindsrekinn flutti inn á þing-
ið; rita Norður-Víðiness-söfmiði um
málið svo fljótt sem skeð getur og að
Jokum búa |>að undir næsta kirkjuþing.
Vjer viljuni virðingnrfyllst ráða þinginu
til f>ess að fela hinni standandi nefnd
til neðferðar og unrlirbúnings til næstn
Uirkj u|ings málið um takinörkun á
kirkjufjelagsgjuldi.
Út af ósk eríndsrekans frá Þingvalla-
söfnuði um það, að ágrij) af árlegum
reikningum kírkjufjelngsíns «jc ]>rentað
í „Sumeiningunni-*, leyfum vjer »«,s að
mæla með )>ví að roíkiiíngar kírkjufje
lagsins verði prentaðir eiiis og jeír voru
Jagðir fyrir kirkju|>ingið af fjehírði,
yíirskoöaðir af revisovunum með |>eím
athugnsemdum, cr þingið kynni við Já
nð gjöra.
Nefndarálitið var samj>ykkt.
Skólamálið kom J>4 til umræðu.
Friðjón Friðriksson sagði sögu máls-
ins. Nefndin, sem J>etta mál var
falið fyrir tveimur árum, hafði enn
ekki sjeð fært að gera neitt í f>ví,
J>ar sein svo miklar aðrar peninga-
kvaðir kirkjulegar hefðu á mönn-
um legfið. Málinu hefði pví enn
ekki J>okað neitt áleiðis að öðru
leyti cn J>ví, að gjöf sjera Jóns
Bjarnasonar frá árinu 1887 (Í100)
hefði ávaxtnzt. Nefnd var sett til
að fhuga málið (Sigtr. Jónasson,
Arni P’riðriksson, Jakob Eyfjörð).
SamJ>ykkt var að halda næsta
fund að kveldi næsta dags (sunnu-
dags).
Eptir liádegi flutti Einar Iljör-
leifsson fyrirlestur sem inngang að
ahnennutn utnræðuin um efnið:
I/vers vet/na eru svo fáir rneðf
Umræðurnar stóðu yfir til kl. 0
um kveldið, og frá ki. 7^ til kl. 10.
Á sunnudaginn var haldin guðs-
J>jónusta um miðjan dag. Kirkjan
var troðfull. Sjera P’riðrik Bergmann
prjedikaði. Eitthvað 0 böm voru
skírð, og fjöldi fólks var til altaris,
J>ar á meðal flestir kirkjupings-
niennirnir.
P’undur var svo settur á sunnu-
dagskveidið kl. 7^. Nefndin, sem
sett hafði verið til að íhuga trúar-
hoð presbyteríananna, Jagði J>á frain
álit sitt á jæssa leið:
Þar eð enn er ókomið endilegt svar
frá llome mission nefnd presbyteríönsku
kirkjnnnnr í Canada upp á áskorun l>á,
er sjera i’riðrik J. Bergmann hefur sent
Iieuni út af árásum presbyteríana í
Winnipeg á vora kirkju í þessum parti
lnndsins, )>á vitum ,vjer ekki enn, livort
hinni svo kölluðu Manitoba College
Mission verður framvegis lialdið áfram
í nafni presbyteríönsku kirkjunnar j-fir
höfuð. En Jar eð vjer búumst við, aö dr.
Bryce og hans fylgifyskar láti sjcr ekki
segjast, þó að lians eigin kirkjudeiid hjer
í Canada verði þessu herfiiega trúarboði
meðal Islendinga mótfallin, heldur haldi
áfram árás siuni á kirkju vora 5 eigin
nafni, hvaö sem hvei segir, þú teljum
vjer rjett að ganga út frá því, að þessi
kirkjulcga barátta vor haldi áfram. Og
þar eð vjer, sökum þess live mikill
fjöldi þjóðar vorrar er saman kominn í
Winnipeg, álítuni það alls ómögulegt að
verjast þessum árásum af hálfu preshy-
teríana, nema með því móti að stofuað-
ur yrði einn nýr söfnuður eða íleiri
meðal fólks vors í bænum:—
Þá leyfir kirkjuþingið sjer að gefa
Wiiinipegsöfnuði þá bending að knlla
þegar á þessu ári liæfan maiin af þjóð
vorri til aðstoðar við sjera Jón Bjarua-
son, svo þessu verki megi verða fram-
gengt.
Sjera Friðrík liergmann, „English
Corresponding Secretary“ krrkjufje-
lagsins las ujip brjef, sem hann
hafði ritað nefnd peirri, sem stend-
ur fyrir innanlands trúarboði pres-
byteríana í Canada. Eptir nokkrar
uitiræður var nefndarálitið samj>ykkt
ineð J>eim viöauka, að:
„kosin sje þriggja mnnna nefnil til þcss
að semja mótmæla-yfirlýsing frá þinginu
gcgn trúarboði presbyteriönsku kirkju-
deildarinnar á meðal Islendinga í þessu
landi, er birt sje á prcnti.“
í peirri nefnd voru Sigtr. Jónasson,
P’riðjón P’riðriksson og W. H.
Paulson.
Yiðvikjandi kirkjulegri starfsemi
leikmanna var sainj>ykkt svo hljóð-
andi nefndarálit:
í tilefni af spurningunni frá söfn-
uðinuin í Victoria B. C. um „hvað þeir
eiga að gern, sem ekki gcta aðliyllzt
starfseini leikmanna", sem lögð hefur
verið fyrir kirkjuþingiö, leyfum vjer
oss að ráöa söfnuöum þeim, scm enga
presta hafa, nje geta náð til lúterslu-a
prcsta, fnstlega tii þess, að velja ieik-
menn úr sínum söfnuðum til þess að
skíra börn. Enn fremur álítum vjer ó-
aðflnnanlegt, þó að menn, sem ekki
geta gert sjer þetta að góðu fái presta,
sem ekkj standa í þessu kirkjufjeiugi
til að skíra fyrir sig, og skyldu söfa-
nðir, sein þeir tilbeyrn, varast að gefa
þcim þnð að sök.
í barnabíaðsmálinu var eptirfylgj-
andi nefndarálit samj>ykkt:
Nefndin álítur að ekki sje enn fært
fyrir kirkjufjelagið að gefa út hiefilegt
liarnablað, sem kæmi út þó ekki væri
nema liáifsinánaðar eða mánaðarlcga.
Mestu erflðleikarnir, sem nefndin sjer
nú sem stendur á að byrja slíkt fyr-
/itæki, cr skortur á liæfilegum manni
efia ÍDÖppjim til að annast ritstjórn blaðs-
ins. — En tii þess 33 nokkru Ieyti að
bæta úr nauðsyninnl, sem er á, að bafa
blað til leiðbeiningar fyrir sunnudags-
skóla kirkjufjelagsins, leggur nefndin
það til og ræður kirkjuþinginu til að
gefa tít stutt kver, sem innilialdi sunnu-
dagsskóla formið, leiöbeining fyrir kenn-
ara og nemendur og einnig nokkra
sálma. Nefndin leyflr sjer að benda á,
að til bráðbyrgða mætti hafa not af
sunnudagaskólablöðum á ensku, t. d.
the „Seed Sower“ og „Helper", sem eru
mjög leiðbeinandi, annað fyrir nemend-
ur og liitt fyrir kennendur.
Að endingu leyfir nefndin sjer að
stinga upp á, að þingið feii hinni stand-
andi nefnd að skrifast á við hina ýmsu
söfnuði og leita eptir, hvað margir i
hverjum söfnuði eða byggðarlagi vildu
gerast áskrifendur að barnablaði, og
leggja þá skýrslu fyrir næsta þing. —
Að endingu var samj>ykkt 4 J>ess-
um fundi svohljóðandi álit nefndar
peirrar sem íhujra skyldi, hvort
bjóða ætti tveiinur mönnum af ís-
landi hingað vestur á kirkjuping:
Nefndin álítur, að það gæti orðið til
mikilla liagsmuna fyrir kirkju vora og
kirkjuna á íslandi, að prestar hennar
kynntust ástandi og fyrirkomulagi hinn-
ar frjálsu kirkju |>cssa lands, og leggur
nefndin það því til, að þingið feli for-
manni kirkjufjelagsins að bjóða tveim-
ur piestum frá íslandi á kirkjuþing
]>að, sem haldið verður árið 1891, og
leyíir nefndin sjer nð stinga upp á, að
þingið hjóði sjora Matth. Jochuinssyni
og sjera Valdimar Briem til fararinnar.
E11 neiti nefndir prestar boðinu, nð
þingið feli formanni kirkjufjelagsins að
bjóða einhverjum öðrum prestum. — Að
endingu vill nefndin benda þinginu á,
að fela liinni stnndandi nefnd að gera
allnr nauðsynl. ráðstafanir viðvíkjandi
fcrð prestanna, ef tilboðið verður þegið.
Mánudeginum var öllum varið til
fundastarfa. Fyrst var bænagjörð,
og síðan lagði forseti frain skýrsl-
ur um fólkstölu fermdra ooj ófermdra
í söfnuðum kirkjufjelagsins — að
svo miklu leyti sem J>ær höfðu til
hans kotnið. En mjög voru J>ær
ófullkotnnar, pvl að 11 söfnuðir
höfðu alls engnr skýrslur sent.
Því næst var lagt fram svar ís-
lenzku safnaðanna í Minnesota upp
á ávarp, sein síðasta kirkjuping
hafði semt J>eim um að ganga í
kirkjufjelagið. Svarið var svo hljóð-
ándií
Minneotn, 9. júní 1889.
Heiðruðu prestar og fulltrnar li.ins
evangeliska lúterska kirkjufjelags Is-
lendinga í Vesturheimi!
Um leið og vjer óskum yður lukku
og lilessunar í framsókn yðar fyrir þeim
mikiivæga ítarfn, sem þjer hafið tekizt
á liendur fyrir þjóðflokk vorn, þá liljót-
um vjer, þrávt fyrir ávarp yðar frá síð-
asta ársþingi, að gefa yður svolátanili svar:
Sameiningarmálið hefur verið liaft til
meðferðar í söfnuðum vorum allt frá
þvi kirkjufjeiagið hóf starfa sinn, og
einkum síðan ávarpið kom frá vður;
snmt sem áður eru tiltölulega fáir í söfn-
uðum vorum, scm þessu máli eru veru-
lega hlynntir, svo vjer sjáum oss ekki
fært að leita inngöngu í kirkjufjelag
yðar nú |>egar.
./. II. Frost, Jóhnnn Fjetursson,
Biyurhjörn Bigurðsson, Kristinn S.ÞOrðnrs.
Svarinti fylgdi sú skýring frá sjera
Stf/r. Þorhíkssyni, að í rauniimi væru
peir ekki „tiltölulega fáir“ í söfn-
uðum hans, seni ' væru pvl hlynntir,
að söfnuðirnir gengjn inn í kirkju-
fjelagið, heldur væru J>eir enn of
margir, sem væru pví mótfallnir, til
pess að söfnuðunum J>ætti J>að ráð-
legt.
W. II. Paulson vakti pví næst
máls á J>ví, að kirkjupingið yrði
einhverjar ráðstafanir að taka í til-
efni af áliugaleysi, sein komið hefði
fram í petta skipti, rneð að sœkja
kirkjuþingið. Ymsir söfnuðir hefðu
enga fulltrúa sent, og enga afsökun
gert fyrir pví, sem væri pó lögákveð-
in skylda peirra. Og af J>essum
sárfáu prestum, sem til væru í
kirkjufjelaginu, vantaði nú einn.
Eins og nú stæði á, væri lakara
að missa einn prest frá J>inginu en
marga fulltrúa; jirestarnir væru leið-
andi mennirnir, svo sem af sjálfsögðu,
I J>essu fjelagi; peir hefðu mest
vit á málum [>ess og mesta ábyrgðina.
Framvegis mætti prestum ómögulega
haldast slfkfc skeytingarleysi ujijii,
eins og að koma alls ekki á kirkju-
ping, pegar engin forföll tálmuðu.
t>að væri líka einkennilegt, að af
suðurenda og norðurenda Nýja ís-
lands hefðu komið fulltrúar, en
enginn úr miðbiki nýlendunnar, J>ar
sem jiresturinn ætti heiina. Hann
vildi leggja [>á spurnipgu fyrir ping;
ið, með hverju kornið yrði í veg
fyrir slíka vanrækslu framvegis. —
Sjera Frrðrik liergmann áleit ping-
ið ekki geta annað gert en láta í
Ijósi að [>ví liefði J>ótt fyrir, en
pað ætti [>að lfka að gera. — Sjera
J611 Bjarnason gat pess að sjera
Magnús Skaptason hefði skrifað sjer
og sagt að líklegt pætti að post-
ular dr. Bryces mundu ætla að
koma til Nýja íslands um [>að
leyti sem kirkjupingið yrði haldið,
og ýmsir óskuðu að hann yrði heirna
til J>ess að linna pá að máli.
Ræðum. áleit J>etta enga afsökun
og að kirkjupingið yrði pegar eitt-
hvað til bragðs að taka. Atinars
sækti í sama horfið eins og heima
á Islandi, og nú hefði einmitt á
[>essu kirkju[>ingi konnð frain skörp
kritík á andlega ástandinu par. -—
Þriggja manna nefnd var sett í
málið (Friðjón Friðriksson, Pjetur
Pálsson, E. H Bergman.)
Yfirskoðunarmenn kirkjufjelags-
reikningsins lýstu pá yfir pvi, að
peir hefðu skoðað liann og rjeðu
til að staðfesta hann. Reikn. stað-
festur umræðulaust.
Sjera Friðrik Bergmann vakti
máls á pví, að söfiiuðunum hætti
summn við að kalla sijr hálfcild-
ings skripanöfnum. Þannig hjeti
söfnuðurinn í Brandon: „ Vonirrí,
og væri slikt óhafandi safnaðar-nafn;
pað gæti verið gott nafn á Good-
Templara stúku, en ekki 4 söfnuði.
Fleiri nöfn á söfnuðum væri og
óhepjiileg, eins og „Fjelagssöfn-
uður“, „Fríkirkjusöfnuður“, „Frelsis-
söfnuður“. Ræðum. gaf ýmsar leið-
beiningar um [>að, hvernig inenn
skyldu nefna söfnuðina. —'JSigtr. Jón-
mson gerði pá upjjástungu, sem
var sampykkt, að ritstjóra „Sam.“
sje falið á hendur að skrifa leið-
beiningar nm petta efni í blað
kirkjufjelagsins.
Sjera Fr. Bergmann skýrði frá
[>ví, hvernig hefði gengið með
rninnisvarða yfir sjera Pál heiti/vn
r>orl<ikti8on, fyrir höntl n«fn<lar J>eirr-
ar er sett hafði verið í fyrra til
að fá honum komið upp. Mjög
lítið liafði orðið ágengt, en nefnd-
in vonaði að J>að mundi takast,
ef sætt væri lagi framvegis. Þing-
ið ákvað, að sama nefndin skyldi
halda pvf starfi áfram framvegis.
Fjehirðir ,,Sameiningarinnaríl. lagði
fram reikninga blaðsins fyrir 2. og
priðja árgang. Tekjurnar höfðu ver-
ið [>essi tvö ár samtals $ 1181,60
en útgjöldin $1103,82. Svo átti
blaðið í útistandandi skuldum $ 805,
51 c. Knupondur blaðsins eru 719
vestan hafs og 198 á Islandi. Nokkr-
ar umræður urðu um verð og stefnu
„Sam.“, og svo var samj>ykkt sú I
uppástunga Friðjóns Friðrikssonar:
að kirkju[>ingið feli útgáfunefnd
blaðsins að haga stærð, stefnu og
verði [>ess blaðs á pann hátt, er
henni virðist heillavænlegast fyrir
kirkjufjelag vort og fyrir blaðið
sjálf.
t>á var lagt fram og sampykkt
álit nefndar peirrar er íhuga skyldi
áhugaleysið með að sækja kirkju-
ping. Nefndarálitið var |>annig;
í grvlögum kirkjúfjel. vors er geng-
ið út frú því, að erindsrckar ma'ti á
kirkjuþingi fyrir hvern þann söfnuð,
sem fjelaginu tilheyrir og sömuleiðis
allir prestar fjelagsins. Hver söfnuður
œtti að skoða það mikilsverð rjett-
indi, og ekki neina kúgandi skyldu,
að inega Imfa fulltrúa á ársþingi fjo-
lagsins og geta með því móti haft á-
hrif á meðferð allra fjeiagsmúla. Og
hrer prestur ætti að finna ómótstæði-
lega livöt lija sjer til að koma í eigin
persónu frnm á hverju kirkjuþingi með
ávðxtinn af sínum heztu kirkji legu
hugsunum og með löngun til að veita
sjálfur viðtöku beztu kirkjulegu hugs-
unum annava kivkjnþingsmanna. Láti
söfnuðiv vera að senda enndsreka á
kirkjuþiug án þess að fjarliegð eða fá-
tækt hanni, og láti prestar vera að
rækja sitt eigið kirkjuþing án gildra
ástæðna, þá ber livorttveggja vott um
skaðlegan skort á áliuga fyrir málefni
kirkju vorrar. Og slíkt má ekki láta
alveg óátalið.
Kirkjuþingið finnur því fremur ástæðu
til að kvarta yfir þeim skorti á áhuga
fyrir voru mesta velferðarmáli, er virzt
liefur koma fram í þessu, þar sem svo
sterkar raddir hafa einmitt komið
fram á þesgu þingi, um svefninn og
dauðaun í klrkjuum heinuv á íslandi.
Slíkar raddir, sem allra hjörtu hjer á
kirjuþinginu munu liafa bergmálað, yrði
að hneyksli og oss til háðungar, svo
framarlega sem vjer gengjum þegjaudi
fram hjá því, sem að er í kirkjulífi
voru lijer í landi. — Vjer lýsum þvi hjer
með sterkri óúnægju vorri með það, nð
ýmsir söfnuðir hafa, án þess að reyna
til að afsaka sig, engnn mann sent til
þessa kirkjuþings, og eins með það, nð
einn af prestum kirkjufjelngs vors hef-
ur ekki komið á þetta þing nje fœrt
gildar ástæður fyrir fjarvern sinni.
Kirkjuþingið gerir þessnr bendingnr af
bróðurlegum huga og með þeirri vou,
að þær færi tilætlaðan ávöxt, svo að
slíkt áhugaleysi eigi sjer ekki stað
framvegis.
8vo hljóðandi álit skóinnefndar-
innar var lajrt fram og sain[>ykkt:
Nefndin álítur lífsspursmál nð kirkju-
fjelag vort eignist lærönn skóla sem alira
liráðast, svo fjelag vort etandi jafn-
fætis hinum öðrum kirkjudeildum þessa
lands, sem flestar eða allar hnfa slíka
skóla. Reynslan er búin að sýna, að
aðrar kirkjudeildir reyna að draga fólk
vort inn í sínar kirkjur, og er hætt við
að kirkja vor verði undir í baráttunni
þegar til lengdar ieíkur, nemr við get-
um veitt þeim ungmennum vorum, sem
æðri menntmi vilja ná, eins góða mennt-
un á vorum eigin skólum og þau eiga
kost á að fá á lærðum skóhim nnnara
kirkjudeilda. — Nefndin rxður þinginu
því til að leggja skólanefnd kirkjufjei.
á Jijarta nð láta ekkert tœkifæri ónotað
að safna fje til skóiasjóðsins og rita
um máliö í blaði kirkjufjel. eða liinum
ísl. frjettablöðum til að vekja aimern-
an áhuga fyrir roálinu. Að endingu
leyfir nefndin sjer að benda |inginu á,
að reynandi væri að fela skólaiiefndinni
að skýra himim öðrum lútersku kirkjufje-
lögum í Ameríku frá ástandi voru og til-
raunum annara kirkjudeilda til að veikja,
hina lútersku kirkju, sýna þeim fram á
þörfina fyrir lærðan skóia meðal vor, og
skora á )-essi kirkjufjelög að iiðsinna
oss í að koma stofnuninni á fót.
l>á var lögð fram mótmæla-yflr-
lýsing pingsins gegn trúarboði pres-
byteríananna meðal íslendinga af
nefnd peitri sem sett hafði verið
til að semja yfirljisinguna. Yfir-
lýsingin var sampykkt 1 einu hljóði.
Auk J>ess var sam|>ykkt viðauka-
uppustunga í pá átt, að „English
Corr. Secretarv“ fjelagsins skuli
rnrta pcssa yfírlýsing á prenti, peg-
ar horum virðist ástæða til pess.
Enu er málið ekki svo langt kom-
ið , að vjer getum látið blað vort
flytja lesendum vorum yfirlýsing
pessa.
W. H. Paulsori gerði grein fyr-
ir J>ví fyrir standandi nefndarinnar
hönd, að kostnaðurirm við löggild-
ing kirkjufjelagsins yrði svo mikill,
að nefndin sæi ekki fært að mæla
með henni.
Yfirskoðunarinenn ÁV/m-reiknirg-
anna mæltu fram með að reikn-
ingarnir yrðu staðfestir, og gerði
fundurinn J>að.
Vakiö var mals á pví, að J>ing-
ið yrði að gera einhverja ráðstöf-
un til að kotna fyrirlestrum peim
á jirent, er lialdnir höfðu verið um
pingtimann. Ejitir nokkrar umræð-
ur bauðst Sigtr. Jóttasson til að
gefa fyrirlestrana út, og var pað
J>egið.
Tilboð um stað fyrir næsta kirkju-
ping komu frá Bræðrasöfnuði í Nýja-
ÍKÍandi, V innijiegsöfnuði og Garð-
arsöfnuði. Sampykkt að piggja boð
Bræðrasafnaðar.
Sampykkt að í standandi nefnd
tiæsta árs verði að eins 5 menn,
í stað J>ess að í henni liafa verið
7 að undanförnu. Þessir voru kjörn-
ir í nefndina: Sjera Jón Bjarnasorr,
sjera Fr. J. Bergmann. sjera Stgr.
Þoiláksson, Friðjón Friðriksson og
Sigtr. Jónasson.—Útgáfunefnd „Sain.‘
var endurkosin.—English Corr.
Secretary var endúrkosinn.
Eptir uppástungu sjera Friðriks
Bergmanns sampykkti pingíð eptir-
fylgjandi J’ttKkar yfirlýsing;
Kirkjuþingið þakkar söf'nuðunum í
Argyle-sveit innilega fyrir þær bróður-
legu viðtökur og þá höfðinglegu gest-
risni, sem þeir hafa auðsýnt erindsrek-
um safnaðanna meðan á þessu þingi
hefur staðið.— Það þakkar forseta kirkju-
þingsins innilega fyrir það, hve vel hann
hefur staðið í stöðu sinni.—Sömuleiðis
tjáir þgð Canada-Kyrrahafsbniutarfjebig-
ín þakkir sínar fyrir niðursettiing þá
S fnrbrjefum erindsrekanna, sem það
liefur góðfúslega í tje látið.
Að lokuin var sunginn sálinur-