Lögberg - 10.07.1889, Blaðsíða 4

BARNAVAGNAR FYRIR INNKAUPSVERD
Komið og sjáið okkr.r Jíjílfverd á bókum, skrautvörum, leikfóngum o. s. frv.
ALEX. TAYLOR.
472 MAIN STR.
UR BÆNUM
—o<;—
G R E N I) IN NI.
John Norqvay er látinn. Ilunn nnd
aðist nð heimili sínu hjer í bænum
föstud.igskv.".ldið var, og hafði ekki kennt
sjúklcika síns nema einn sólahring. —
Norqtlay var einn af aðkvæðamestu
mönnunt )>essa fylkis, og saga Ijans er
að miklu leyti saga Manitoba-fylkls,
Ilann var fæddur 1841. Þingmaður várð
liann 1870, kosin á fyrsta löggjafar|>ing
fylkisins, )egar eptir að Manitobn var
tekin inn í fylkjasambandið, og hann
átti sæti á Jinginu allt fram að dauða
sínuni. Hiinn var í fyrsta stjórnarráði
Manitoba-fylkis, sem myndað rar 14.
des. 1871. 1874 sagði liann af sjer, komst
aptur inn í stjórnarráðið árið eptir, en
var )>ar að eins skamma stund í )>að
sinn. I maímán. 1876 komst liann enn
inn í stjórnarráðið, og hjelt ráðherra-
stöðu kangað til í desember 1887. 1878
varð liann forinaður stjórnarráðsins, og
það var haun upp frá J>ví meðan hann
var i ráðlierrasessinum. Norquay var gáf-
aður maður, sjerstaklega mælskumaður
mikill. En karaktjer.nn virðist liafa
verið fremur veikur, og því mun það
meðfram hafa verið að kenna, að stjórn
Manitoba var komin í framúrskarandi
ólag, þegar Norquay lagði niður völdin.
Persónulega var líorquay mjög vel lát-
inn maður.
Jarðarför hans fór fram á mánudag-
inn á fylkisins kostnað og var bæði
fjölmenn og hátíðleg.
Á árinu 1888 komu lít.lð yflr 17,000
innflytjendur hingað til fj'lkisins. Á
þeim 6 mán'iðnm, sem liðnir eru af
þessn ári, hafa komið 16,321, innflytjendur
eða nálega eins margir eins og allt sið-
astliðið ár. Innflytjendatalan skiptist
n þannig niður á mánuöinu: I janúar 273;
febrúar 337; marz 6,015; apríl 4,962;
maí 2,983; júní 1,751.
heima á Islandi bæði til lands og sjáfar.
Flestir þeirra fóru þegar um kveldið til
kunningja og vandamanna út um bicinn,
og urðu lijá þeim um nóttina. Fólk
þetta kom með Dominion-línunni og
lætur vel af ferð sinni.
Ilerra líaldvin Baldvinsson lagði af
stað austur til Quebec á laugardaginn
var til þess að mæta stórum lióp af
löndum, scm eru á leiðinni með Allan-
linunni. Sá hópur kemur að líkindum
síðustu dagana af þessari viku.
Sjera Jón Bjarnason flytur annað
kveld (fimmtudug) kl. 8 i íslenzku kirkj-
unni fyrirlestur þann sem hann áður
flutti á kirkjuþinginu síöasta, um ulcnzkan
niMlitmut. Inngaugseyrir verður 10c.,
og allt, sem inn kemur, gengur til safn-
nðarins.
Um þessar mundir er þnð látið í veðri
vaka að Mr. Sutherland, forseti Hudsons-
flóa lnautar-fjelagsins, liafi komizt að
t>inhverjum þeim samniiigum við rum-
bandssfjórnina, er tryggi lugning brautar-
innar innan skamms. Annars er enn
allt óvíst, hvað satt kann að vera í því,
og það einn, sem menn vita með vissu,
er að Mr. Sutherland lætur drýgindalega
yfir ferð sinni til Ottawa.
Fyrirlestur lierra Bjurnnr Pjeturssonar
á mánudagskveldið var fjölsóttur, Isiend-
ingafjelags- húsið f-jllt. Fyrirlesturinn
var útdráttur úr einum kaflanum af
bók Kr. Jansons: „llar Ortliodoxien Ret /“
þeim partinum, sem hljóður um þrenn-
ingarlærdóminn.
tSUNæstkomundi laugardagskveld kl. 8
verður haldin fjölbreytt skemmtisamkoma
í fjelagshúsinu til styrktar veikri stúlku,
Kristínu Sigurðardóttur. Inngangseyrir
15c. fyrir manninn. Efni samkomunnar
verður: 2 Ijómandi sögur, samtal tveggja
mannn, nýtt fagurt kvæði, söngur, liljóð-
færasláttur m. m. Menn ættu að fjöl-
menna á þessa samkomu, því þörf hlut,
aðeigunda er mjög mikil.
CO—70 landar komu heiman af Islandi
á laugardagskveldið var hingað til bæjar-
ins. Flestir þeirra eru úr Múlasýslum
og Þingeyjarsýslu. Þeir segja ágætt vor'um leizt vel á vestra. Hús manua eru
Islendingur sunnan úr Hakota, lir.
Sigurður Signrðsson, kom hingað til
bæjarins á mánudnginn var vestan úr
Þingvallanýlendunni; hann hafði verið
að skoða þar land fyrir ýmsa búlausa
landa syöra, sem nema vilja land. Hon
þar tiltölulega betri en annars staðar,
þegar þess er gætt, hve ung nýlendan
er, og gripir nýlendumanna líta einkar-
vel út. Yfir höfuð virðist honum menn
þar komnir sjerlega vel á veg. Engi var
þar nú fremur ljelegt, eins og víðast
annars staðar, svo að nýkomnir menn
mundu þurfa að kaupa hey alldýrt í
haust. Yfir höfuð virtist honunt ekki
ráðlegt fyrir alsendis efnalausa menn að
fara þangað, ýmsra hluta vegna, en mjög
björgulegt fyrir þá sem dálítil efm hafa.
Hann býst við að einhverjir landar úr
Dakota-nýlendunni muni flytja þangað
vestur. Með lionuir. kom hr. Thomas
Paulson úr Þingvallanýlendunni, og býð-
ur eptir næsta hóp af löndum, sem von
er á heiman að.
AÐVÖRUN TIL „HKR“.
þegar hann ritar næst aðvörunar grein til
landa sinna, heldur að hann þá leitast við að
hafa meira vald á skriffinnsku sinni, svo að
minnsta kosti annaðhvort orð verði satt af
þvi sem hann skrifar.
Einn búandi við Jemima Str.
í síðasta blaði ,,Heimskringlu“ 4. júlí
stendur aðvörun til Islendinga, sem búa
norðanvert við Jemima Str., viðvíkjandi sóða*
skap þeirra, og er sjerstaklega beinzt að
þcim sem búa á milli Isabella og Kate Str.
Að Islendingar, sem byggja þennan part
af Jemima Str., sjeu meiri sóðar ena llir
aðrir á þvi svæði, eins og höfundurinn virð-
ist benda til, leyfi jeg tnjer að lýsa bein
ósannindi, og til þess að styrkja þá yfirlýs-
ing mína, býð jeg höfundi þessarar greinar,
í nafni þcirra sem byggja tjeðan part strætis-
ins, að koma og yfirlíta heimkynni okkar
utan húss og innan, og dæma síðan, hvort
allt cr satt, sem fram kemur í grein hans.
Jeg er viss um, að hefði hann gefið betri
gætur að bústöðum íslcndinga í þessu marg-
umtalaða stræti áður en hann lagði smiðs
höggið á grein sína, þá hefði hann ekki
látið annan eins ósarininfla þvætting í blað,
sem bcrst land úr landi, löndum sínum til
svívirðingar. Af þcim sem búa á nefndu
stræti, cr tæplega 'helmingur Islendingar,
hitt cru enskir, franskir og skozkir menn;
á þá minnist höf. ekkert, og er það íurða,
því í kringum hús eins af þessum nábúum
okkar hef jeg sjeð óþokkalegastan garð, eins
og höf. kallar það. Jeg er einn af þessum
f u íslendingum, sem l)úa á þessum parti
strætisins, og sömuleiðis einn af kaupendum
,,Heim.skringlu“, og getur mjer ekki annað
en sárnað að sjá svona lagaða ritgerð, hæði
fyrir mig og aðra; því ef jeg vildi, gæti jeg
bcnt á hús hjer hjá cnskum, sem líta tölu-
vert ver út en hjá flestum íslen dngum, en
það rctla jeg ekki að gera í þetta sinn.
Að fæstir af Islendingum fylgi heilbrygðis-
reglum bæjarins, eins og höf. bendir á, gef
jeg vel eptir, en það eru ekki einungis þeir
sem ekki gera það; það eru margfalt fleiri,
og zx því ekki rjett að beinast að þcim
cinvörðungu, og það með ósartniildilm. Jeg
gæti líka sýnt höf. tjeðrar greinar fjölda
marga staði til og frá, þar sem engin Isl.
býr, sem lita margfalt ver út en hjá okk-
ui sem búum hjer.
Að herra B. L. Baldvinsson hafi forðað
þessum fáu Isl. frá að verða úthrópaðir í
ensku blöðunum fyrir sinn óþverraskap var
mjög vel gert af honum, og er þess vegr.a
þakka vert; en undarlegt var að ,,Heims-
kringla11 skyldi ekki sjá neinn veg til að
frfkenna þessa fáu búendur við bæjarstjórn-
ina, þegar þeir voru saklausir, og óskandi
væri að hinn háttvirti höf. vildi gcra fcvo
vel og lofa okkur að vita, hver var svo
sannsýnn að úthrópa okkur, þessa fáu, við
bæjarstjórnina með slíkum ósannindum og
petta voru.
Samlíking höf. á fsl. við Kínverja og ítalj
er eptir öðru í grein hans, ástæðulaus og
miður góðgirnisleg, og er því ekki ástæða
til að íjölyrða um hana sjerstaklega.
Að síðustu vil jeg fáðleggja hinum háttvirta
höf. (þó jeg viti að óþarfi sje) að villast ekki
með helber ósannindi inn á saklausa menn,
Alloway & Champion
Bankastjárar og verzlunarmi&lar.
362 Main Str., Wínnipeg
Skandinaviskir peningar—Gullpen
ingar og bankaseðlar keyptir og
seldir.
Ávísanir gefnar út, sem borgast
í krónum hvervctna ( Danniörk,
Norvcgi og Svíþjóð og í Rcykja-
vík ú Islandi.
Leiga borguð af peningum, sem
komið er fyrir til gcymslu.
THE BLDE STOBE
426 Main Str.
Stök kjörkaup nú fáanleg.
Miklar byrgðir af fötum, og i
peim er dollars-virðið selt á 05 c.
Góð föt úr Tteeed ....fyrir 80.00
Söniul................... $7.00
Góð dökk föt.......... „ $7.50
Utikib eptir.
Iljer meö tilkynnist öllum |>eim sem
skuldn fyrveranda verzlan Bergvins Jóns-
sonar í Dundee House að jeg hef keypt
allar lians útistaiulandi skuldir.
Illut að eigendur eru J>ví vinsamleg-
ast beðnir að borga mjer tjeðar skuldir
hið allra fyista.
Friðrik Sveinsson.
Flexon & Co. Clarendon llotel.
Skuldirnar mega einnig borgast til
<;unnlniiKS Jónssonnr í Dundee
ilouse.
F. S.
KAUEID YDAR
AKURYRKJU- VERKFŒRI
— H J A —
i Harris, Srni & ft.
I.ixxii'ted..
WINNIFEG, MAN,
búa til FÖT EPTIR MÁLI
betur en nokkrir aðrir í bænum.
Auk pess hafa peir nýlega feng-
ið frá Englandi alfatnað handa 200
mönnum, sem peir sejja rneð óveuju-
lega góðu verði.
a i n S t r.
Vjer ábyrgjumst að fullu allar
vörur vorar.
Agentar á öllum heldri stöðum.
Óskum að menn tinni okkur að
máli eða skrifi okkur.
A. Ilarris, Son <fc Co. (Lim.)
Intiial tame Fmiil Lifc Assoc’ii,
of JtewYork.
Ilöfuöstóll yfir........................$3.000.000
Varasjóður yfir......................... 2.000.000
Abyrgðarlje hjá stjórninni................ 350.000
Selur Hfsábyrgð fyrir minna verS en helminginn af [>vi sem hún kostar hjá
venjulegum lifsábyrgCarfjelögum og gefur út betri lffsábyrgðarskjöl.
IJfsábyrgðin er ómótmæíanleg frá fjelagstns hálfu og getur ekki tapazt. Við liana
er hundinn ágóði, sem borgast í peningum eptir 15 ár, eða gengur upp í
llfsábyrgðargjaUUð frá }>eim tfma. Ilæsta verð fyrir $1000 lífsabyrgð með
ofannefndum skilmálum cru:
AUlur 25 - - 13.76 Aldur 35 - - 14.93 Aldur 45 - - 17.96 Aldur 55 - - 32.45
” 30 - 14.24 „ 40--16.17 „ 50 -- 21.37 „ 60 -- 43.70,
Allar upplysingar fást hjá
A. R- M C N i C h O 1, forstöðum.
, ri 17 McIntyre Ui.ock, Winnipeo
cða hja Cr. J\í. 1 h 0 7118 O 71 auka-agent. Gimli P. O., Man\
464
og var hatttl ffgfastur í greinóttri trjátót. Haiili
hafði rekið sig á hjer og par, en náði sjer
bráðlega.
Við settumst niður par í grasinn, og um-
gkipta-tilfinningarnar voru svo miklar, að jeg held
beinlínis við liöfum grátið af fögnuði. Við vor-
vorum sloppnir út úr pessu voðalega fangelsi,
sem svo nærri hafði legið að yrði gröf okkar.
Sannarlega hlaut eitthvert náðarsatnlegt æðra vald
nð hafa stýrt fótum okkar til pessarar sjakala-
holu við endann á göngunum (pví að pað hlýtur hún
að hafn. verið). Og sjá, par á fjöllunum skein
rósrauð dagsbirtan, seni við höfðum ekki gert
okkur von utn að sjá nokkurn tíma fratnar.
Svo fór grátt ljósið pegar að laumast niður
eptir brekkunum, og við sáuin að við vorurn
staddir í botninurn, eða öllu heldur nálægt botn-
inum, á gryfjunni miklu fram undan dyrtinum á
hellinutn. Nú gátum Ti'ð greint prjár svörtu,
risavöxnu myndirnar, sent voru á brúninni. Vafa-
laust höfðu pessi voðalegu göng, sem við höfð-
um reikað um alla liðlanga nóttina, ujiprunalega
staðið á einhvarn liátt í satnbandi við mikla de-
manta-námana. En að pví er ánni í iðrum fjalls-
ins við kemur, pá veit guð einn, hvað hún var,
eða hvaðan hún kemur, eða hvert hún rennur;
mjer er fyrir tnitt leyti ekkert annt utn að rann-
saka farveg hennar.
Pað varð bjartara og lijartara. Nú gátum við
46.7
sjeð hver annan, og aðra eins sjön bg vlð Vbf'
tiih íiéf jeg aítlréi Íiti8 fýtr hjé sfðáh feitifi-
fiskasognir, inneygðir garmar vorurn við, allir
paktir ryki og leðju, tnarðir og blóðugir; hræðslan
við yfirvofandi dauða stóð enn rituð á andlitum
okkar, og pað hefði sanulega ekkert verið und-
arlegt, pó dagsljósið hefði orðið hrætt við okkur.
Og pó er pað heilagur sannleikur að glerauga
Goods var enn fast við augað á honux. Jeg
efast um að hann hafi nokkurn tíma tekið pað af
sjer. Hvorki myrkrið, nje hlunkurinn í 4na niðri
í jörðinni, nje veltingin ofan brekkuna gat að-
skilið Good og gleraugað hans.
Við stóðurn nú upp, pví að við voruin hræddir
um að limir okkar kynnu að stirðna, ef við stæðum
par lengur við; hægt og hægt fórum við að berjast
við að komast upp brekkunnar að miklu gryfj-
unni, og var pað prautaferð. Einn klukkutíma
eða meira preyttutn við látlaust upji ejitir bláa
leirnum, og ljetum ræturnar og grasið, sern hann
var hulinn með, hjáljm okkur til að dragast áfratn.
Loksins tókst okkur að kornast uj>j>, og við
stóðum á veginutn mikla, beint á inóti standmynd-
untim stórvöxnu, gryfjunnar megin við pær.
Ut«n við veginn, eina 50 faðma frá okkur,
logaði eldur fyrir framan nokkra kofa, og um-
hverfis eldinu voru menn, Við hjeldutn í áttina
til peirra, studdumst hver annan, og staðnætndust
I hvert skipti sem við höfðum gengið fáein skref.
468
iim liina einskisverQti fjársjóðtt hinutnegin við
klettinn, um lyendardómsfttllu gömlu nornina, setn
lá útflött og kramin undir honnm, og um fall-
egu stúlkuna, sem hafði pennan klett fyrir hlið
á Jiaugi sínum. Jeg segi að við höfum starið
á klettinn, pví að pó að við vildum rannsaka
liann, pá gátum við ekki sjeð neinn vott til
samskeytanna. Þetta var santiarlegt ailfræðislegt
snildarverk, og rneð sinni stórkostlegu og pó ó-
skiljanlegu einfeldni, einkenndi pað tíma pá sem
höfðu framleitt pað; og jeg efast um að annað
eins sjáist nokkurs staðar í veröldinni.
Loksins liættum við í gremju, pó að jeg
efist utn að við hefðutn haft liugrekki til að
stýca yfir knosuðu leyfarnar af Gagool og fara
ajrtur inn í fjárhirzluna, jafnvel pótt kletturinn
liefði allt í einu hafi/.t ujij) fyrir augum okkar,
og við hefðum haft alveg vissa von um ógrvnni
af demöntum. Og pó hefði jeg getað grátið af
hugsuninni utn pað að skilja alla pá fjársjóði
ejitir, að líkindutn pá mestu fjársjóði, sem nokk-
urn tima liefur verið haugað saman á einum stað
síðan veröldin var sköpuð. En við pví varð ekki
gert. Ómögulegt var að komast gegnum 5 fet
af sprungulausum hamri nema með bynamiti. Og
svo hurfutn við par frá. Yera rná að einhverj-
um hejrpnari rannsóknamanni, langt fram í öldum,
kunni að takast að opna pennan „Sesam'1, og
fylla lieiininn af gimsteinum. En jeg fyrir mitt