Lögberg - 31.07.1889, Blaðsíða 3

þar hK’tnr að verða við kolanámana,
undir eins og járntiraut kemur. —Eng-
lendingar og hjerlendir menn bíða eigi;
Jieir hafa tekið lond hundruðum suman
Jiar vestra 1 sumar, en flestallir austar
og munu J>ó lönd þar öllu lakari eptir
Jiví sem mjer virtist. — Ef að cinhver
hópur íslendinga œtlaði að fá sjer lönd
á )>essu tjeða svreði, vil jeg ráða mönn-
um til, að láta ennjiá skoða landið bæði
um Jietta tjeða svæði og viönr J>ar vestra,
Jjví bæði er J>að, að eg liefl máske eigi
nægilega gott vit á landi eptir að eins
tveggja ára dvöl rúma hjer, og svo er
þnð vnnalega nð „betur sjá augu en
auga“, Um vatnsból nppi á sljettunum
get jeg cigi sagt, en likindi eru til að
Jað sje sumstaðar gott )>ar, J>ar'eð Jeir
fáu sem hafa leitsið |ess, hnfa fundið
það gott á 15 feta dýpt og það í þessu
þurka sumri. Hjeöan frá Brandon eru
um 170 mílur út í lnnd þetta en frá
Deloraine um J00, en vegur er ágœtur
alla leið. Lnndskrifstofan er i Cartvle
um 50 mílur norður frá Sotiris á, 8v0
jeg hygg rjettast fyrir þá, sem út ætla
að fara að fá lönd, aö farn nnnaðhvott
frá Brandon eða Moosomin, því þó ögn
sje styttra frá Deloraine út, þá cr aptur
krókurinn í norður til skrifstofunnar.
Ef einliverjir kæmu til Brandon og jeg
yrði heima, mundi jeg fús að láta allar
leiðbeiningar í tje, er mjer væri uunt
í þessu efni.
G. E. G.
tyargir l\lutir uqdarlegir.
Eins og lesendur vora ef til vill rek-
ur minni til, stóð í 19. nr. blaðs vors
þ. á. ofurlítil frjettagrein frá Seattle,
Wasli. Terr., og var liún tekin úr brjefi
frá einum Janda vorum, sem býr þar
vestur frá. Svo kom aptur 1 24. nr.inu
andmæli gegn þeim greinarstúf frá
manni, sem skrifaði sig „S. B.“. Nú
höfum vjer fengiö eptirfylgjandi svar
til S. B. frá manni þeim, sem ritnð liafði
greinarstúfinn, sem stóð í 19. nr.inu,
Yjer prentum þetta svar í þeirri von,
að ekki spinnist frekari deilur út úr
ástnndinu í Seattle í blaði voru.
fíitöt..
Þessi orð: „Margir hlutir undarlegir",
eru nokkurs konar vandræða-orð eins
landa míns, sem hefur verið mjer sam-
tíða uin tíma hjer vestra. Og þó að
hann sje nú horfinu mjer sjónum sem
stendur, þá geymi jeg þó góða minning
hans, og |iví duttu mjer í hug þcssi orð
hans, er jeg las frjettagrein frá Seattle,
sem stendur í 24. nr. „Lögbergs“, und-
irrituð S. B. Það er ekki hægt að sjá,
að grein þessi hafl neinn annan til-
gang en þann, að gera mig að ósann-
indamanni, því ekki er þar mikið af
iiðru nýmeti en því sem beinist að því
að rengja þau fáu orð, sem eptir mjer
eru höfð í 19. nr. snmn blaðs.
Það ev ekkert undarlegt, þó mjer
dyttu i hug þessi orð: „Margir lilutir
undarlegir", þegar jeg sá, hversu auut
þessu Si var um það að gera mig að
ósannindamanni, þó jeg þekki alls enga
orsök til þess, hvort sein Siö á heldur
að merkjii Svcin eða mmnleik; því i
þessu tilliti væri jeg rnnglega ákrerður
af báðum. Jeg veit ekki td nð jeg
liafi gert Sveini neitt, sem hann þarf að
hefnn, og hef heldur ekki hnllað sann-
leikanum í því Sem tekið er eptir mjer
í áður nefnt blað.
Sje Sveini BJörnssyni að svara, sem
þessir undirrituðu stnfir lienda til, þá
skal jeg nú geta þess í viðbót, að ein-
mitt hann var eiiiti «f þeim mönnum,
sem var vinnnlnns, þegnr jeg skrifaðj
brjefið, af því að liann gat enga tinnu
fengið, og ef mig minnir rjett, þá var
hann búinn nð vera þrjár vikur í þess-
ari bjargræðis-borg, án J.ess uð hufa
fengið að bera einn einasta veggjalíms-
„ln*tt“, eða verið lofað bysa við einn
einasta stein fyrir eitt einrsta cent. Og
af því að jeg hugsaði að einmitt hann
væri einhver sá efnilegasti af okkur
löndum hjer, þá sýnist mjer þetta frem-
ur styðja en fella J>að álit, sem jeg
liafði á Seattle. En fyrst Svelnn vill
ekki hafa það svo, þá er ekki nemn
einn kostnr fyrir hendi til að þóknast
honum, og það er sá, að segja borginn
góða, þó hún verði ekki Sveini nota-
drjúg. En jeg vil fyrir mitt leyti hafa
mig undan |>egiun, nð segja nokkuð í
þá átt, því að jeg óska að honum gangi
allt sem nllra bezt — ekki að eins að
bera veggjalimið og velta steinunuim
heldur líka að ritn í blöðin ásamt öðru.
Sveini hefur vist orðið það óviljandi,
að álíta mig blindan fyrir það, að sjé
ekki eldinn, sem kviknaöi mörgum vik-
um eptir að jeg skrifaöi þetta brjef,
og sem brenndi bezta partinn af bæn-
um; því að jeg held að hnnn hafi sjálf-
ur verið jafnblindur á snma tima í
þeim skilningi, enda kemur ekkert frá
honum, að minnsta kosti ekki á prent,
borginni til heiðurs, fyrr enn eptir að
hún er brunnin.
Mjer liefur aldrei dottið í hug að
segja, nð lnndar vreru ekki eins hrefir
og hver önnur J>jóð til að hafa ofau nf
fyrir sjer lijer vestra sem vinnumenn,
þegar þeir bæði kunna verkið, sem þeir
eiga að vinua, og eru þnr á ofan dug-
legir menn og ötulir að leita aö ein-
hverju að gera. Jeg liugsaði að ekki
þyrfti að segja neinum þnð, þnð mundu
allir vita.
En jeg stend við þnð enn, að það er
skoðun mín, að löndum, sem ekki
kunna ensku og sem kunna fátt af lijer-
lendum verkum (og mig uggir nð það
sjeu æði margir af þeim sem eru
vinnuþurfar á annað borð), þeim sje
hentugra að leita sjer vinnu nustur frá.
Fyrsta ástreðan er sú, nð þnr er fólk
vanara við að nota útlendinga, sem eru
fákunnandi, og taka því minna til þess,
þó þeim sje í einhverju ábótavant. Og
í annau stað eru hjer langt um sterk'-
ari verknmaunafjelög, sem halda þcim
frá vinnu, sem utan fjelags eru, þegar
hart er um vinnu á annnö borð, jnfn-
vel þó utnnfjelngsmenn sjeu vel vinnandi,
og standi ekkert á baki liinna að öðru
en fjelagsskapnum.
Jeg held Sveinn sje búinn nð finna
upp einliverja itýja reglu fyrir mntar-
tilbúning, fyrst lionum verður svo kostn-
aðvrlítið að lifa í Seattle, og býst jeg
við að frjetta í næsta blnði, nð liann
hafi fengið einkarjettindi fýrir þess
háttnr matargerð, sem verði honum til
nuðs og heiðurs. Jeg ræð það, að hans
mntartilbúningur sje nýr og óþekktur,
nf því, nð í Seattle hafn [>rír landar,
um lnngan tínia sumir þeirrn, fengizt
Við matstörf, og ]>á hefnr þó kostað
fæði drjúgum meira en Svéin.
FRJETTIR FRA ISLANDI.
(Eptir Fjáitkbnunni.)
—io: -
fíei/kjnvik, 29. jvni, 1989.
/Stjóniarfrntnriirp. Þessi eru áður ó-
tnlin: Um löggrezlusamþykktir fyrir knup-
staði; uin nð bannaðar sjeu flskiveiðar
með botnvörpum; um bann gegn ejttir-
stæling peninga eða peningnseðln; um
sölu jnrðnrinnar Ár í Kleifarhreppi.
EmbœttiMn til htiihyggingnr. Utskála-
prestakall hefur fengið samþykki lands-
höfðingja fyrir að rnega taka 7,500 kr.
lán til íbúOnrhússbyggihgnr á prestssetr-
inu. Lánið borgist á 25 árum,
Kirkjnjtuthingnr. Kirkjan í Holti und-
ir Eyjafjöllum á að flytjnst aS Ásólfs-
skála og byggjast. þar tipp.
fíónnðarskólinn d Jlóluin. Þaðnn út-
skrifilðust í vor 4 búfræðingar: Guð-
mundur Jónsson úr Skngafjarðarsýslu,
Ingvar Ingvarsson úr Þingeyjarsýslu,
Jólinnnes Sveinsson, úr Húnavatnssýslu
og Mnrteinn Bjarnason úr Þingeyjarsýslu.
þingmanntkotning í Norðar-Sívlneýflu
fór frnm á Fossvölhim 20. maí; var Jón
Jónsson bóndi á Sleðbrjót kosinn al-
þingismnður með 9fi atkv., en sjera Sig
urður Gunnarsson á Valþjófsstað fjékk
80 atkvæði.
þingmenn erti nú óðum að koma til
Beykjavíkur. Vestnrlandsþingmenn komu
með „Láru“ 21. júni. —Jón alþingismaö-
ur á Gnutlöndum fjell af hestsbaki á
Öxnadalsheiði á þingferð 21. júní, og
háfði meiðst í baki, svo að hatm gat
alls ekki hreyft sig. Tjnld grasafólks
vnr þnr í nánd, og var það fluttyfirhanu.
Sent var eptir lækni til Akureyrar og
mönnum að flytja hann til breja, en á
meðnn var Jón alþingismaður frá Sleð-
brjót yfir lionunt við nnnan mann. Átti
að flytja liann ofan að Bakkaseli í Öxna-
dal.
Próf í heimnpeki við prestnskólann
tóku þessir 18 stúdentar 26. og 27. þ. m.,
og fengu 1. einkunn: Einar Þórðarson
Ilans Jónsson, Guðmundur Jónsson og
Þorvatður Brynjólfsson; en 2. einkunn:
Eyjóifur K. Eyjólfsson, Jón Árnnson. Ó-
lafur Finsen, SiguiðUr Jónsson, Þórar-
inn Þórarinsson, Emil G. Guðmundsson,
Guðtnundur Ásbjarnarson, Jón Jónsson
og Jón Þorvaldsson.
fírauð vcitt. llof á Skagaströnd 24. þ.
m. sjera Jóni Jónssyni, sem áður var
prestur á Kvíabekk.
BKrtfarnrpióf rið hrrða tkólnnn tóku
nú þessir stúdentar: Pigurður Pjetursson
I 98, Bjarni Sremtindsson I 97. Magnús
Torfason I 95; Óiufur Thorlacius I 93;
Sæmundur Evjólfsson I 93; Vilhjálmur
Jónsson I 91; Sigtirður Siveitsen I 91;
Friðjóti Jensson I 89; Ole Steinliach II
76; Sigurður Magnússon II 78; Jón Jóns-
son II 71; Oddur Gislason II 69; Jó-
ltani.es Sigurjónsson II 68; Helgi Skúla-
son II 67; Magnús Runólfur Jónsson III
55; Ingvar Nikulásson III 45.
Embirttirprófi <i hrknntkólnnum luku í
gær: Sigurður Sigurðsson ineð II eink.
60 st.) og Björn Blöndal með III eink.
(58. st).
Þ i n g m i 1 a f ti n d i r. 23. maí var þing-
málafundur haldinn i Egilstöðum áVöll-
um eptir áskorun Þingvallafundorfulltrú-
anna í fyrrn þar í sýslti. 2. þingmaðtir
sýsiunnar, sjera Lárus Hnlldórsson kom
sjer eigi saman við )>á um fundnrstað
eða dag, og boðaði síðnr til þingmála-
fundar, enn af þeim fundi hefir ekki
frjezt. Enn fundargerðin frá Egilstöðum
hefir oss verið send. — Fundnrstjóri vnr
sjera Páll í Þingmúla og skrifari sjera
Þorsteinn í Berufirði. Á fundinum var
snmþj'kt í einu hljóði áskorun til alþingis
um að framfylgja stjórnarskrárbreyting-
unni, að æðsti dómstóll landsins sje í
landinu sjálfu og að dómsvnldið og um-
boðsvaldið sje algerlega að skilið. Fund-
tirinn var með tollum á aðfl. munaöar-
vöru, enn vildi fá beina skntta afnumda,
sem freknst er kostur á, vildi, að alþing
ráði sem fyrst til lykta mentamáli Iand3-
ins nteð lögum, stofnað verði sjerstakt
nmtsráð fyrir Austfirðingafjórðung, launa-
máliö tekið fyrir til breytingar á næsta
þingi og eptirlaunnlög úr lögutn ntimin,
prestateknamálinu verði ckki ráðið til
lykta að svo komnu, spítali á Austur-
lnndi stofnaður, og kosningarlöguntim
vcröi breytt Þnimig, að kjósendum sje
gert hægra fyrir að sækja kjörfundi,
Eyðnskólanum yrði veittur tiltölulegur
styrkur við hina búnaðarskólana. Sam-
þykt var og að senda fundargerðina
2. þingmnnni sýslunnar til flutnings á
þingi, og jafnframt að senda liana beina
leiö til nlþiugis, „þar eð ekki va>ri trútt
um, að hann mundi ekki í þetta sinn
liafa sannfæringu til að fylgja stjórnar-
skrármálinu“.— Þingmálafundur Snæfell-
inga var 19. júní. Stjórnarskrármálinu
vftdu menn halda fram í sömu stefnu
og neðri deild 1887. Bnnknmálið var
rætt; vildu menn fá hentugra fyrirkomu-
lag með afborgnnir og vaxtagreiðslu, og
banknstjóra, sem eingöngu gæfi sig við
stjórn bnnkans. Fundnrmcnn vildu ein-
dregið fá mciri friðun á æðarfugli og
banna mönnum að hafa æðarfugl til
afnota öðru vísi enn til varps. Um toll-
mál urðu miklar umræður og voru nllir
á því að auka tekjur landssjóðs, svo nð
cigi yrði tekjuhnlli, og þótti tiltækilegast
að leggja toll á kaffi, svkur, gosdrykki
og innflutt smjör. Til að ljetta íyrir
kaupmötinum með borgun á tollinum,
vildu menn fá fram fruinvarp neðri
deildar 1887 um tollgreiðslu. í menta-
málum var samfykt að fylgja fram
lagaskólnmálinu, fá sjómannaskóla og
aukinn styrk til sveitakennara, er væri
miðaður við námstímn og neirendafjölda.
Breytingar á tekjum presttv og kirkna
vildu menn ekki hafa að svo stöddu —
Þingmáiafundur var haklinn á ísafirði 17.
júní og daginn eptir á Mýrum í Ðýrafirði.
Þar voru menu meðal annars cindregið
með kaffi- og sykurtolli og hækkun á
tóbaks- og enda vínfungatolli, afnánii
vistarskyldunnar og rýmkun á kosning-
arrjetti til alþingis.
NORTHERN PACIFIC
OG MANITOBA JÁRNBRAUTIN.
Konu 1 gildi 1. apríl 1880.
Dngl. ! lCxpr. 1 ■ g | Expr. ;DgI.
nema No. »51 l [S j No.54 Snma
sunnuú., dagl. | dagl. s.d.
jarnbr.stööv. c. h.
1.25eh 1.40eh t. Winnipeg f. O.lOfh 4.00
l.lOeh 1.32ch I'ortagejunct’n 9.20fh|4.15
l‘2.47eh 1.19eh . .St. Norbert.; 9 9.37fh 4.38
11.55fh 12 47eh! . St. Agathe . 24 10.19fh 5.36
11.24f h 12.27eh . Sílver l’lains. 33 10.45fh 6.11
LO.öfifh 12.08eh . . . Morris.. . . 40 ll.Oðfh 6.42
10.17f h 11.55f h ..St. Jean...;47 1 l.‘23f h 7.07
9.40fh ll.33fh .. Letallier ... |56 11.45fh 7.45
8.55f h11 l.OOf h fAVest Lynnet. (55 12. lOeh 8.30
8.40f h 10.50fh frí I’embina til 66 12.:V>eh,8.45
i 6.25fh Winnipeg íunc 8. lOeh
1 4.45eh . Minneapolis . | fi.35fh
4.00eh frá St. Paul. til 7.05fh
1 6.40eh . . . Helena.... 4.00et
I 3.40eh . Garrison .. . i fi.35el>
1-Oöfh .. Spokanc . . 9.55fþ
R.OOfh ... I’ortland .. T.OOft
4.’20fh '. .. Tacoma... 6.45f 1
E. II. iK. H. I K.H. E. H. E. H.
2;30 8:00 St. l’aul 7:30 3.00 7.30
E. it. K. h.!F. II. K. II. E. II. E. H
10:30 7:00; 9:30 Chicago 9:00 3.10 8.15
E. II . E.H.lF. II. E.H. E. H. F. H.
6:45 10:15 (1:00 . Detroit. 7:15 10. 45 0.10
F. H. E.II. K.H. E. H.
9:10 9.50 Toronto 0:10 9.05
F. H. E II. K.H. E.H. E. H.
7:00’ ;'5) XewVork 7:30 8.50 8.50
F.H. E.H. F.H. E. H. E.H.
8:30 3:00 Boston 9:35 10.50 10.50
K. H. E. II. E.,H- K. H.
9:001 8:30lMontreal 8.15 8.15
Skraut-svefnvagnar l’ullnians og miðdegis-
vagnar í hverri lest.
J. M. GRAIIAM, II. SWINFORD,
forstöðumaður. aðalagent.
JARDARFARIR.
HorniíS á Maix & Notre Dame e.
Líkkistur og allt scm til jorð-
arfara þarf.
ÓDÝRAST í BŒNUM.
Jcg geri mjer niesta far um, að
allt geti farið sem bezt fram
við jarðarfarir.
Tclep/tone þfr. 413.
Opið dag og nótt.
M ÍIUGHES.
485
um. Af miðanum, sem jeg hafði sent honum
með Jim, er f>að að segja, að sá náungi hafði
týnt honutn, og George Curtis hafði aldrei heyrt
um hann getið fyrr en pennan dag. En hann
hafði farið eptir leiðbeiningum, sem hann hafði
fengið frá þarlendum mönnum, og ekki haldið
til Brjósta Shebu, heldur til brekkunnar, sem
við höfðum einmitt farið ofan í pessari feröinni,
sem var líkust stiga, og sem auðsjáanlega var
betri vegur, heldtir en sá sem sýndur var á upp-
drætti gamla dcmsins, Silvestra. Á eyðimórkinnt
hafði hann og Jim polað miklar prautir, en loks-
ins höfðu þeir komizt til pessarar graseyjar, og
par vildi George Curtis hræðilegt slys til. Sama
daginn sem peir hcifða pangað kotnið, liafði liann
setið viö ána, og Jini var að ná hunangi úr
hreiðri bíflugu eitinar, sem ekki stingur, og sem
til er í eyðiinörkinni, efst uppi á hakkanum beint
fyrir ofan Curtis. Þegar hann var að pví, losaði
hann um stóran hnullung, sem datt ofan á hægri
fótinn á Georgo Curtis og molaði hnnn hroðalega-
Upp frá peiin degi hafði hann verið svo drag-
haltur, að honum hafði verið ómtigulegt að komast
fram eða aptur, og hann hafði heldur kosið á-
hættuua að deyja par á graseynni, heldur en
vissuna uin að láta lífið í eyðimörkinni.
Annars liafði peiin gengið vel að afla sjer
matvæla, pvl að peir höfðu verið vel út búnir
með skotfæri, og mik.il! fjöldi veiðidýra sótti til
484
pó að jeg hafi aldrei um pað spurt), pá var
auðsjeð, að pað var allt gleymt nú.
„Bróðir minn elskulegur“, sagði Sir Ilenry
loksins, pegar liann fyrst kom orði upp. „Jeg
hjelt, pú værir dauður. Jeg fór yfir Salómons-
fjöllin til að leita að pjer, og nú rekst jeg á
pig sitjamli í eyðimörkinni eins og gamlan aas-
voijel (gamm)“.
„Jeg reymli að komast yllr Salótnons Fjöll-
in fyrir nærri pvl tveimur áruin“, svaraði hinn,
og var röddin hikandi eins og maðurinn hefði
ekki nýlega liaft mikið tækifæri til að nota tung-
una, „en pegar jeg kom hingað, datt steinn á
fótinn á mjer og braut hann, og síðan hef jeg
hvorki getað komizt fram eða aptur.“
Þá koin jeg til peirra. „Koinið pjer sælir, Mr.
Neville,11 sagði jeg; „munið pjer eptir mjer?“
„Hvacð er petta!“ sagði hann, „er petta ekki
Quatermain — og Good llka? Bíðið pið við ofur-
lítið, piltar, mig er farið að svirna aptur. Þetta
er allt svo fjarskalega undarlegt, og, par sem
maður hafði hætt að vona, svo fjarskalega gleð-
ilegt.“
Um kreldið sagði George Curtis okkur sögu
sina við eltlinn; hún var, á sinn hátt, nær pví
eins viðburðarík eins og okkar eigin saga, og
var I stuttu máli á pessa leið. Fyrir litlu minna
en tveimur árum hafði • hann lagt af stað frá
Sitandas Kraal, til pess að reyna að ná fjöllun-
481
pangað aptur“, sagði Good og stuudi við.
Af sjálfum mjer er pað að segja, að jeg
hugsaði sem svo, að allt væri gott, pegar endii-
inn er góður; en pó að jeg hefði opt koinizt í
hann krappan, pá hafði jeg pó aldrei komizt
i hann jafn-krappan á æfi minni eins og pá fyr-
ir skeinmstu. Það fer enn hrollur uin mig all-
an, pegar jeg liugsa um orustuna góðu, og að
pví er viðvíkur raunum okkar í fjársjóða-her-
berginu —
Næsta morgun lögðum við af stað út í
eyðimörkina, og var pað örðug ferð. Okkar ó
fylgdarinenn báru góðan forða af vatni, og um
kvöldið settumst við að undir beru lopti, o<r
lögðuin af stað aptur í dögun inorguniiin eptir.
Um liádegi á priðja ferðadegi okkar gátum
við sjeð trje graseyjar peirrar sem fylgciarmenn
okkar liöfðu talaö um, og lijer utn bil einni
stundu fyrir sólsetur höfðum við enn gras undir
fótunum og fengum að heyra nið rennaudi vatns.
A’X kapituli.
F u n d i n n.
Og nú kein jeg að pví atriði, sem ef til
vill var undarlegast af pví sem henti okkur á
allri pessari undarlegu ferð, og pað atriði sýnir
hve dásamlegn hlutunum er hagað og f^rir
komiö.