Lögberg - 10.01.1894, Qupperneq 2

LOGBERO, MTÐVIKUDAOINN 10. JANÚAR 1894.
ö g b c r q.
(íeiiíl út aí 148 Princsss Str., Winnipag (»1
f Tht I.öJ>er% Rrintinq Puhlishtm; Co'y.
(Inr.orporated May 27, I K9o).
Ritstjóri (Eoitor);
EIKAR HJÖ RL EIFSS OA
B /SINESS MANAGRRf JOHN A. BLÖNDAL.
AUGLÝSINGAR: Smá-auglýsingar í elti
skipti 2S cts. fyrir 30 orö efla 1 buml
dálkslengdar; 1 doll. um raánuöinn. Á stærr
auglýsingum eöa »ugl. um lengri tíma ai
sláttur eptir saraningi.
BUSTAD A-SKIPTI kaupenda vcröut aö ti
kynna sknjiega og geta um fyrverandi bt.
sraö lafnframt.
UTANAs'kHIPT til AFGKEIÐSLU.STOKI
blaðsins er:
TH£ LÓCBEHC PHINTíMC & PUBUSH. C0.
P. O. 463, Winnioeg;, Man.
U rANÁSKRIFr til RITSTIÓKANS er:
RniTOR lOokf.rg.
P. O. BOX 368. WINNIPEG MAN.
— MIÐVIKUD A.TI VN 10 JAN. 1 8t’4
ty Samkvæm íanaslöguin »r uppsögn
kaupanda á blaði ógild, nema hann sé
skuldlaus, |>egar hann segir upp. — E*
kaupandi, sem er í skuld við hlað-
ið ílytr vistferlum, in þess að tilkynna
heimilaskiftin, bá ei t>afl fyrir ilömstol-
unum álitin sýnileg sönuun fyrir prett
vísum tilgangt.
X3T Eptirleiðis verður hverjum þeim sem
sendir oss peninga fyrir hlaðið sent viðnr
kenning fyrir borguninni á brjefaspjaldi,
hvort sem borgunirnar hafa til vor komið
frá Umboðsmönnum vorum eða á anuau
hátt. Ef menn fá ekki slíkar viðurkenn-
ingar eptir hætilega lángan tíma, óskum
vjer, að þeir geri oss aðvatt um það.
— Bandarikjapeninga tekr ulaði?
fullu verði (af Bandaríkjamönn im i.
og frá íslandi eru íslenzkir pen
ingaseðlar teknir gildir fullu veröi sen
borgun fyrir blaðið. — Sendið borgun i
V. 0. ifoney Orden, eða peninga í H
gútered Letter. Sendið oss ek.ki banka>.
vísanir, sem borgast eiga annatstaðar ei
í Winnipeg, nema 25cts aukaborgun fylgi
fyrir innköllun.
Skynsanilegar tillögur.
Ritstjóri sænska blaðsins bjer í
bænum, seni beitir „Skandinaviske
Cana-’iensaren'1, mæltist til Jiess bjei
um daginn að fá ílamilton-blaðið
Spectat >r í sk'jitum fyrir sitt biað. í
tilcfni af [>vf stóð í Spectator eptirfar-
andi ritstjór iai-grein :
„Skandinaviske Canadiensaren í
Winnipeir vill fá blað vcrt í skiptum.
og m elir rneð peirri beiðni sinni með
pví að taka pað fram, að pað sje eina
s'candinaviska blaðið, sem juemað >je
f Canada. Það f/leður oss. og enn
f/Iaðari muin m vjer verða, pejía'
sk mdinavisku blöðin verðaeinu færra
en nö. Látum Skand. o. s. frv. taka
upp mál pessa lands, ocr pá skal
Spectator skijita við hatin oy oefa
h Kium alla sæmilejra tijiphvatning.
E i petta. canadiska blað parf ekki að
lialda á neinum peim skijiti-bliiðum,
sem bafa pað mark orr mið að halda
vi 1 til eilifðar eða pá um lenyri tfma
ú'lendum tunoumáluin í Cauada. Ein
tunga duirir pcssu landi“.
Við petta svar Elamilton-blaðsins
frerir Winnipejr blaðið Free Pres>
eptirfarandi atbujrasemd:
„Ensk tunjra kann að „duga fyr-
ir petia land,“ en par með er ekki
sjálfsajrt, að fólkið eijri ekkert að
kunna í neinum öðrum tunfriimálnm.
Að öllu öðru jöfnu, komast peirborjr-
ararriir bezt áfram oir verða öðrum
nytsamastir, sem kunna ensku og aul.
pes3 einbver önnur tungumál.
„Spectator fer mjöjr villt f pví að
halda, að frjettablöð á öðrum málun>
tefji fyrir pví að peir læritungu pessa
lands, sem lesa pau. Eoginn pjóð-
flokkur hjer gefur út eins rnörg blöð
{ sfnu móðurmáli eins og íslending
ar; sannleikurinn er sá, að enginn
pjóðflokkur kemst nærri peim í pvf
cfui; en jafnframt standa peir fremst-
ir í röðinni með að læra enska tungu.
Skandínavar voru líka fljótir til að
koma upp blaði á sfuu eigin máli, og
peir eru líka merkilogi.. fyrir pað, hve
lijótt peir læra að nota enska tungu.
Að hiou leytinu voru MeDnóaftar mörg
♦
♦
♦
t ♦
I MUNID EPTIR ‘
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦
... .að vjer seljum nú ,...
SKO OG YFIRSKO,
VETLINGA,
MOCCASINS, ETC.
billegar en nokkur búð í borginni.
Vje seljuin yður yflrsók fyrir Sl.OO.
Góðar Gum Rubbers með hringju fyrir Sl.25.
Vjer vitum að pað er slæmt að ná f peninga nú og pess vegna erum vjer
reiðubúnir að selja billega.
KOMIÐ OG SJÁIÐ
KILGDUR RIÍÍIER & Do
541 Main Str., % Winnipeg.
Horninu á James Street.
t
ár hjer f fylkinu, án pess nokkurt blað
væri jrefið ót á pjfzku f .Vlanitoba, og
allan pann tíma yekk peirn mjög seint
að Ifkjast hjerlendum mönnum. Nú
er pyzkt Winnijieg-blað, ..Der Nord-
wi*'ten,“ fariðað koma heiin til peirra,
oy peir eru að fá pá pekkiny á sinni
nyju ættjörð, sem peir hafa aldrei Stt
kost á áður. Ef vjer viljum, að hin-
ir ymsu útlendingar, sem koma til
Norðvesturlandíins, verði góðir ensku-
mælandi CaiiMdainenn, pá jretum vjer
ekki látið pá hafa of mikið af cana-
diskum ritmn á peirra eigm málum.“
Jafnvel pótt öllum porra íslendinga
bjerí landinu vitanlega bali fyrirlöngu
skilizt pað »em Free Press heldur
fram með pessuin orðum, sem ti 1 -
jrreind eru bjer að ofan, pá ern pó til
peir landir vorir, sem hefð.j gott af
að Imgleiða pessar skynsamlegu til-
löjrur vandleira. Þeir kynnu pá að
líta nokkuð öðruvísi en peir hafa
hi i gað til gert á pá viðleitni, sem
hefur verið f frammi liöfð bjer vestra
til að láta Vestur fslend nga bafa eitt-
hvað að lesa á sinni eigin tungu.
Islcnzka sýiiingiii í Cliicago.
M s. Sigríður Magnússon á í
höggi við fl-iri eri sjera Hafstein
Pjetursson át af sinni fslenzku syn-
irigu í Chicago. Ilún hefur kotn-
izt í barða ritdeilu vjð pau syst-
kinin Mrs. Slnrjie og Stefan Stejihen-
sen í Chicago ót af sama efni. Mr.
Strphensen hefur nú ritað í Heims-
kringlu grein móti frúnni, og nn ð pví
að svo harðorð grein frá henni gegn
sjera II. P. birtist f blaði voru, pá
virðist oss ekki nema sanngjarnt að
tika bjer ujip kafla úr grein Mr.
S'ejibensens, með pví að hann teknr
alveg, að pví er vjer bezt getum sj**ð.
af sjera Hafsteini ómakið að svara.
VIr. þ*tej>hensen kemst að orði á
pessa leið:
„Þí la*tur frúin í ljósi óánægju
yfir pví, að Mrs. Sliarpe hafi einungis
ka Imenn sfnu máli lil siuðnings. Svo
frúin vill fá kventifólk á móti sjer
líka. Jeg get pá huggað hana; af 32
íslendingum, sem kornu langt að á
sýninguna, vorti einnngis 6 kvenn-
menn; en pær voru ailar á einu máli
'im íslen/.ku syninguna; vóm pær
injiig óánægðar með hana. en nöfn
p>*irra nefni jeg ekki leyfislaust. Þá
vil jeg geta pess. að fiúin segir, að
ekki sje hægt að fá awiað eins safn
af L'öl'ilu silfri, sem pað er hún syi.di
á syiiingunni. Þnð er injög trúlegt;
en mikið betra má fá, og pi-ð hjer í
Cíiicago, pó ekki sjeu hjer nema um
80 íslenduigar. Mrs. Guðrún Holm
og Mrs. Kristrún Johnson eiga mikið
fallegra, meikilegra og eldra silfur en
frúin tiefur syut hjer. Sömuleiðis
eiga svstur mínar gamait og merki-
!egt silfur.— Að endingu vill frúin
sanna, að allt, sem hún liefur um hönd,
sje ágætt, af pví að munirnir sjeu
handaverk makalausra snillinga. Það
væri nátiúrlega mjög góð söniiun, ef
fiú'n sjálf á eptir hefði farið vel með
inun nii. Eu pvf var ekki að fagna,
helduf hifði frúin troðið peim óböud
uglega með makalausu hirðuleysi f
glerkassa á stærð við meðal beitu-
skrfnu, og líkti-tpvf að Birðurá Búr-
felli hefði gengið fiáöllu sainan. Sið-
an var skrifað með mjög slæmri hönd
á Ijelegan jiapjií slajijja: „Iceland
exh'bit*‘, og aldrei var frúin til staðar
til að syna eða upj.lysa fólk um tnuni
sína. Þá hrósar frúiu rnjög happi
yfir að hafa fengið tvær verðlauna
m-*dalfur, eu ólík er hún öðru fólki
í p í eins og mörgu öðru, pví bæði
Fnkkar, Rú'sar og Norðmenn til-
kynntu syningar-stjóruinni að peir
drægju sig út úr allri keppni eptir
peim verðlaunum, af pví allir fengju
pessa svo kölluðu heiðurspeninga hjá
peim.og varð svo enginn heiður að pvf.
Mörg stór iðnaðarfjelög hjer vildu
varla taka við peim, af sörnu ástæð-
um — og sutn alls ekki — og pykii
öllu hugsandi fólki mikil minnkun
fyrir syninguna, hvernig peim tókst
að útbyta verðlaunum peim“.
Brazilíu-stríðió.
Siðustu fregnir frá Braiilfil segja,
að yinislegt bendi á, að fólkið f norð-
urhluta landsins muni gera nppreisn
gegn Peixota forseta, og ganga í lið
með Mello foringja tijijireisnarmann-
anna. Sá hluti pjóðarinnar vill pó
hslda lyðveldinu, en lítur á Peixoto
sem harðstjóra, enda bendir fregnin
mn dráp hinna 12 sjóliðsmanna, sem
geti?) var ttm í sfðasta blaði, á pað, að
einhver fótur muni vera fyrir pví al-
mennings áliti.
Annars verður ekki sjeðaf frjett-
unnm, sern daglega berast, !)ð petta
B azilíú-borgarastríð s'e neitt nær
endalokunum nú en pað var fyrir
nokkrum mánuðum. Sigurvinning-
arnar virðast gai.ga upp og niður,
stundum er Peixoto ofan á og stund-
um ujipreisnar-foringinn, Mello að-
mfr&ll.
En að hinu leytinu virðist svo.
sem stjórnir annara landa láti sjer nú
meira umhugað en áður um ástandið í
B azilfu, og bendir pað á, að pær bú-
ist við alíbráðuin úrslitum. Frakk-
laod. Þyzkaland, Bandarfkin og Stór-
bretaland hafa sent herskij) til Rio-
hafnarinnar, til pess að vera við búin
að taka sio f taumana, sen pörf kann
á að verða.
Það synist nú svo, sem pað geii
heiminiim ekki mikið til. hvor peirra,
Peixoto eða Mello. ra ður ríkjurn f
Btazilíu, svo framarlega sem hags-
munir annara landa verði ekki fvrir
neinum hnekki. E>i eptir pvi sem
málgögn Bandarikjastjórnarinnar gefa
í skyn, ætla. pó sumas stjórnirnar í
No ðurálfuniii ekki að láta sjer standa
pað á sama. Þau lialda pví fram, að
pað sje fyrirætlan eins eða tveggja
stórveldanna í Norðurálfunni að end-
urreisa keisaradæmið í Brazilíu mt-ð
hjálp upjireisnar-foringjans, og pað er
enda sagt jafnframt, að Bandaifkja-
stjórn hafi gert ráðstafauir til að
sjiyrna fastlega A móti fiamkvæmdum
Norðurálfumanna í pví efni.
Það er sagt, að Gresham, utan-
rikisráherra Bandarfkjanna, sje vel
kunntigt um brögð pau sem böfð eru
í frammi ísumumliöf ðborgum Nmð-
urálfunnar til pess að fá pví fram-
gengt, sem fyrir Mello vakir, að gera
sonarson Pedros keisara að keisara
Brazilfu. Sem sönnun fyrir pví, að
pessi brögð sjeu ekki hugarburður
einn, er pað tilfært, að triönnum sje
svo kunnugt i höfuðstað Brazilíu um
liugaipel N'orðurálfumanna í pessu
ef"i. að fyrir skötnmu hafi orðið að
vísa burt paðan sendiherrum Frakk-
lands og Purtúgais, fyrir pað,að fjand-
skapur peirra ti! lyðvaldsstjórnarinn-
ar var of beisynilegur. Nú er litið
svo á af peim Bandaríkjablöðunum,
sem draga tanm Wasbingtonstjórnar-
innar, að ef Brazilíumenn úrskurða af
frjáismn vilja. að keisara lærriið skuli
reisast af nyju, pá sje svo sem sjálf-
sagt, að Bandarfkin láti pað hlutlaust;
en ef Norðurálfumenn fari að taka f
taumana, pá verði ekki hjá pvf kom-
izt fyrir Bandaríkin að láta pá vita,
að pau poli engin slík afskipti af lyð-
valdsstjórn pjóðanna á pessum helrn-
ingi jarðarhnattarins, og telja pau pað
í samræmi við pá reglu, sem Banda*
ifkjamenn hafa lengi viðurkennt, og
kennd er við Monroe forseta („Monroe
doctrine“J »ð Bandaríkin skuli telja
pað sem fjandskap sjer syndan, ef
Norðurálfuinenn liarnli pjó>1'um V'est-
urálfnnnar frá að liafa lyðstjórn, í stað
einveldis, pegar pær æskja pess.
Það er pví onn ekki útsjeð um
pað, hverjir vafningar kunna að verða
út úr pessu borgara-stríði utan Bra-
zilfu.
Fuglarækt.
Blaðið Commercial bendir í síð-
asta númeri bændum hjer í fylkinu á
pað, að láta ekki undir höfuð leggjast
að stunda fuglarækt. Hjer í fylkinu,
segir blaðið, er ekki nærri nóg af
kalkúnskum hænsnum (turkeys), önd-
utn og gæsum til pess að fullnægjx
eptirspurninni hjer, og nokkuð er líka
flutt inn af hænsinim. Allmörg járn-
brautavagnhlöss eru árlega flutt aust-
an að til pess að byrgja upp
Winnipegrnarkaðinn. Hjer er tæki-
færi fyrir bændur vora til pess
að auki tekjur sínar, án pess að auka
útgjöldin að nokkrum mun eða hleypa
sjer í tiyjar skuldir. Með pví verði,
s**in að meðaltali fæst fyrir fugla á
Wintiij>eg-marka?'num, ætti fuglarækt
að vera einna ábata»ömust af pví sem
bændur geta fengizt við án pess að
kosta miklu til. Vepjulegast kunna
bændur ekki við að auka sjer ómak
með slíkum smátekjugreinum, en pað
sem fæst fyrir slíka smðmuni, er opt-
sst nærri pví hreinn ágóði, og pegar
illa lætur í ári, er mjög pagilegt að
fá svo sem 100 dollara með pví að
selja hinar n.argvíslegu smá-afuiðir
Lújarðanna.
HEIMILID.
Aðsendar ^reinar, frumsamdnr og þýdd-
r, sem eeta lieyrt undir „Heimiiið“"
verða teknar með þökkum, sjerstaklega
ef þær eru um bimkap, en ekki mega
t>ær vera mjög langar. Ritið að eins
öðrumenin á blaðið, og sendið nafn yðar
og heimili; vitaskuld verður nafni yf.ar
hsldið leyudii, ef þjer óskið þess. Ut
anáskript utan á þess konar greinum:
Editor „Heimilið41, Lögberg, Box 368
Winnipeg, Man.]
RÁÐ VIÐ BARNAVKIKt (cTOUpS.)
1. Gef hálfa matskeið af glyce-
rini (priggja ára gömlu barni) undir
eins og vart verður við hinn bása
hósta, en ger pað um fram allt fljótt,
pví anna-s stöðvar pað ekki veikina.
Sje glycerine ekki við hendina, má
gefa í staðiu svfnafeiti (lard) eins heita
og barnið polir að taka. Ef glyce-
rinið hefur ekki tilætlaðar rerkanir,
og barninu er mjög pröngt um and-
aidráttinn, pá gef pví mulið álún og
hunang, pangað til pað selur upp, og
ftreka pað klukkutíma seinna, ef pörf
gerist.
2. Óðara og fyrstu einkenni veik-
innar koma í Ijós, pá skvett með
svampi ísköldu vatni á h&lsinn og
brjóstið á barninu, og legg svo dúk
vættan í köldu vatni á brjóstið og
byrg svo með bómull eða ullardúk.
Ekkert er betra en petts, og barninu
mun fljótt ljetta um andiúmið. Gef
pví sömuleiðis eins rnikið og pað vill
af köldu vatni að drekka, og breið
vel ofan á pað í hlyju rúmi, og pað
mun sofna vært. Það er engin bætta
á að barnið ofkælist á pessu, svo menn
purfa ekki að hræðast pað.
3. Við fyrstu einkenni veikinnar,
skal gMa barninu matskeið af beitri
svínafeiti, nudda brjóstið vel úr feit-
inni blandaðri saman við terpentínu.
Eintóm feitin getur líka bjálpað, pó
terpentína sje ekki til, en hitter betra.
Húsuáð.
Ofurlítið af kamfóru og vatni má
brúka til að skola úr munninum og
hálsinum sje niaður andramur.
Flugnabit og upphlaup ábörund-
inu lijaðna ef borið er á p»ð alcohol.
Þeir sem hafa svo rakar hendur, að ó-
pægindi sjeu að. geta rcynt að ujip-
leysa álúnsmola í volgu vatni, og pvo
sjer úr pvf. Fáeinir dropar af brenni-
steins-syru saman við vatn, er einnig
j/ott við pvf. Uka er pað reynandi
við fótaraka. llmsápur eru ætið vara-
samar. Þær eru opt búnar til úr ó-
vönduðurn efnum, og ilmvatnið látið
í til að bylja pað og gera pær út-
gengilegri. Góð glycerin, eða hun-
anyssápa eru beztar. Auðvitað má fá
yóða ilmsápn, en hún er dyr, og kost-
ar meira en vert er að gefa fyrir hana.
H'íta ,,castil4*-sápu ættu menn að
hafa til að pvo harið úr. Eiustaka
sinnum er gott að láta Ögn af borax
eða ammonia f vatnið, sem menn pvo
úr höfuðið, en ekki má brúka of mik-
ið af pvf; pað er of sterkt, pó pað
hreinsi vel.
Þeir sern búa til smjör mega
ekki gleyma pvf að smjörið má aldrei
snerta með höndunum, pvf pað
skemmir smjörkornin. Það verður
allt að gjörast með trjesleifinni, og
menn verða að gæta pess einnig pá
að skemma ekki áferðina á smjörinu,
pvi gæði pess eru ótrúlega mikið
undir pví komin.
Mjólkurbúskapurinn er sú grein
griparæktarinnar sem bezt borgar sig,
sje hann í höndum peirra sem með
kunna að fara. Hafið pjer til dærnis
nokkurn tírna sjeð of mikið á markaði
af bezta smjöri? Vjer höfum ekki
sjeð pað, og höfum pó langan tíma
veitt pví eptirtekt.
Ilafið pjer gjört upp ársreikn-
inga yðar viðvíkjandi búskapnum?
Ef ekki, hvernig vitið pjer pá hveriu
pjer hafið tapað mest á, eða hvað hef-
ur verið yður arðsamast — eða rneð
öðrum orðum hvort pjer hafið grætt
eða tapað? Getgátu-búskapur borgar
sig ekki, og yfir höfuð hvaða starfa
s im rnaðtir gegnir, parf að berasaman
inntekta og útgjalda-dálkana.
Þegar pjer sendið afrakstur bús
yðar til markaðar p& gætið pess að
liinar verri og betii tegundir hvers
eins sjeu ekki I einum graut. Stórar
og stnáar kartöflur blandaðar saman,
seljast eins og væru pær eingöngu
smáar. Gott og illt smjör, blandað
saman, selst sem illt smjör; einn jiokí
af óhreinu korni í heilu vagnhlassi
getur orsakað pað, að allt hitt sjo
dæmt og virt eptir pessum eina.
HOUCH & CAMPBELL
Málafærslumenn o. s. frv.
Skrifstofur: Mclntyre Block MainSt.
Winnipeg, Man ,