Lögberg - 10.01.1894, Blaðsíða 4

4
LrÖGBERG, MIÐVIKUDAGINN 10. JANÚARR 1894.
L R BÆNUM
■ OG " "
CKENDINNI.
Munið optir að borga
Lögbergr.
Manitobajíingið kemur saman á
m >rgun.
Meðal f>eirra lagafrumvarpa, sem .
lðgstjðrnarráðherra fylkisins ætlar,
að s<5gn, að legí/ja fyrir píngið, er
frumvarp utn breyting á lOgum utn
county flðmstólana, og er augnamiðið
að gera ódyrara en að unda.tfttrnu að
reka mál fyrir peim dómstólum. Svo
ætlar hann og að b ggja fyrir pingið
frumvarp um breyting á lögum um
eignir, sem eru undanskildar fjárnámi
(Exemption Act), og á breytingin að
verða bændutn f hag.
stofnun, er spáð lieldur illa fyrir
henni. Pað sýnist ekki vera orðinn
góður akur hjer vestra fyrir lofdyrð
um apturhaldsstjórnina í Ottawa, og
flestir eru fyrir lóngu orðnir sárleiðir
á hrakyrðum Mr. Lnxtons um Green-
way og embættisbræður hans, enda
sáralitið mark tekiðáöllum peim rógi,
eins og síðustu fylkiskosningar báru
svo átakanlega vitni um.
Dr. M. Halldórsson kom híngað
til bæjarins á sunnudaginn og fer apt-
ur heimlciðis í dag.
Gísli Arnason ór Roykjavík og
Stephan Kristjánsson eiga brjef óð
L’tghergi.
Nykosna sveitarstjórnin f Nyja
í-landi hefur kosið Mr. Guðna Thnr-
steinsson fyrir skrifara mtð sörnu
launum eins og að undanförnu.
Man itobastjórnin hefur afráðið,
að verja að eins litlu fje til að efla
innflutninga f fylkið, pangað til ein-
hver veruleg breyting er komin á
todlögin almenn'ngi i hag.
Dr. Inglis, bæjarlæknirinn, ætl-
ar f pessari viku að skoða öll bö n,
se n ganga á alpyð.tskó lana, og bólti-
8et;a ö!l pau börn, sem ekki hafa ver-
ið bólusett áður.
F iringi slökkviliðsi ns hjer f bæn-
um lngði ársskyrslu sína fyrir bæjar-
st órnina á m mudagskveldið. Á síð-
astliðiiu ári hefur slökkviliðið verið
kallað 2 i 1 si rtni, og eignir pær sem
voru f Lættu riámu $1,767,707.
Ljóðmæli Kinars Hjörleifssonar
eru til sölu hjá höfundinum á skrif-
s ofu Liigbergs, \V. II. Paulsson, 618
E gin Ave., Winnipeg, Jóni Björns-
syni að Baldur, Sig. Cristophersyni
að Grund, og Jóni Ólafssyni að Brú.
Á safnaðarfundinum, sem hald-
inn verðurannað kveld í íslenzku !út-
crsku kirkjunni, á að ráða íil lykta
tnálinu um uppsögn sjera Jóns Bjarna-
son tr. Vafalaust má búast við fjöl-
tnenni, par sem svo pyðingarmikið
mál liggur fvrir til uutræðu og
úrslita.
ísh n/.ki leikflokkurinn hjer f
bænum er k-minn svo langt með æf-
in/ar sínar, t.ð „Ævintyri ágöngttför1,
verður að líkindum leikið fyrir lok
pes 'a mánaðar, og mega Winnipeg-
íslengingar óhætt búast við góðri
skmmtan pá. Mr. Fred Swanson byr
til tjöldin, og verða pau vafalaust
mjög ánægjuleg. Allar Ifkur eru til,
yra ra ortaka vegna, að hætt verði að
pes-u sinni við að leika „Esmeröldu-4.
29. dag nov. síðastl. andaðist að
beimili sfnu f Selkirk, ekkjan Hall-
dóra .íónsdóttir 09 ára að aldri. Hún
fluttist hingað vestnr fyrir fjórum ár-
um, frá Síðu í Vfðidal í Húnavatns-
sjfslu. Með manni sfnum Bjarna
Sigurðarsyni hafði hún eignazt 6 börn,
en af peim eru nú aðeins tvær dætur
á lífi: Sigurlaug. kona Pjeturs Skjold
kauptnanns f Edinburgh, N. Dakota,
og Sigríður, kona ÍJorsteins Þorsteins-
sonar í Selkirk. Halldóra sál. var
pryðilega skynsöin kona, ástrik móðir
börnum sínum og mjög vel látin af
öllum, sein til hennar pekktu.
Lögberg hyrjar f dag 7. árgang
sinn, og höfutn vjer sannarlega á-
stæðu til að vera löndum vorutn al-
iriennt pakklátir fyrir pann drengilega
sluðning, sem peir hafa veitt blaði
voru allt fram á penuan dag. Vjer
vonum, að peir ^>rði ekki ófúsari á
að veita oss pann stuðning hjer eptir
en hingað til, og sú n:ik)a kaupenda-
fjölgun, sem orðið hefurá sfðasta ári,
virðist benda á að sú von sje á nokkru
uyggð. 'jer notum tækifærið til að
benda af nyju á pau kostaboð, sem
vjer bjóðum nyjutn kaupeiidum í
pessari álfu, 5 sögur, hverja annari
skeromtilegri f kaupbæti: Allan
Quatermain, Myrtur í vagni, íörvænt-
tngu, Iledri og Quaritch ofursti. Þeg-
ar litið er á pann kostnað, sem fylgir
bókaútgáfum hjer í bænuin, er sann-
arlega óhætt að segja, að sögurnar
einar eru tveggja dollara virði, hvað
pá pegar peiin fylgir heill átgangur
af Lögbergi.
Innan skamms á að fara að koma
út nýtt bl-ið hjer í bænurn, með nafn-
inu The Nor-Wwter. Það verður
gefið út daglega og vikulega, og er
höfuðstóllinn $25.090, sem ekki sýn-
ist mikið fje til að byrja með blað,
setn á að keppa við pau dagbl ð, sem
pegar eru hjer. Mr. W. F. Luxton á
að verða ritstjórinn. Lyst hefur ver
ið yfir pvf, að blaðið eigi ekki að vera
málgagn neins sjerstaks flokks, en
vitaulega á pað að styðja apturhalds-
flokkinn og sjerstaklega skamma
Greenwaystjóndna, er Mr. Luxton
hefur kastað á öllu pví hatri, sem
kunnugt, er. í flestum blöðum lands-
ins, sern minnzt hafa á pessa blað-
Er ]>að sóttnæmt?
(Aðsent.)
Bennie Blaine er mjög skarpleg-
ur og laglegur drengur 14 ára gamall;
hann var rjett nyhættur við skólann,
og faðir hans var að apyrja skólastjór-
annjivort hann gæti ekki gefið Bennie
meðmæli til einhvers starfa.
„Jeg veit að sönnu af stað og
starfa, sem hann mundi vera hæfileg-
ur fyrir,“ mælti skólastjórinn, „en
málheltin gerir hann óhæfilegan til
pess. Hann verður fyrst að venja
pennan galla af sjer áður en jeg gef
honum meðmæli. Enginn tekur pann
dreng í vinnu, er ekki getur talað.“
Hve sárt og svíðandi var ekki
fyrir Blaine að heyra petta, og hversu
kveljandi var pað ekki fyrir drenginn,
að heyra föður sinn flytja sjer pennau
harða dóm. Hann var ekki að nátt-
úrunni málhaltur. Fyrst eptir að hann
fjekk málið, talaði hann eins skyrt og
skilmerkilega eins og hver annar, en
svo var hann einn mánaðar tíma með
frændkonu sinni, er var málhölt, og
hann gerði pað að gamni sínu að
herma eptir henni, ekki af strákskap.
pví að hann var nijög góður drengur,
heldur „bara að garnni sínu.“ Menn
sögðu hotium, að hann skyldi ekki
gera pað, pví pað væri hægra að venja
sig á að stama, heldur en að hætta pví,
en hann hló að eins að peim aðvör-
unum, en nú iðrast hann pess að hann
hlyddi ekki áminningum manna, pví
málheltin hefur aukizt á honum ár af
ári, og hvort liann losnar við hana
nokkurn tíma er ekki unnt að segja.
Þótt málhelti sje ill, er pað ekki
pað versta, sem drengir og stúlkur
læra ojit af fjelögum sfnum; að svfkja,
ljúga og við hafa illt orðbragð er
miklu verra. Allt illt er mjög sótt-
nœmt.
Ef pú vissir af einhverjum f
flokki leiksystkina pinna, par setn pið
væruð að skemmta ykkur, sem væri
nystaðinn upp úrskarlatsótt. pá mundi
hvorki pú nje hin leiksystkinin vilja
ganga með honum arm við arm, oða
sitja hlið við hlið. t>ið munduð vilja
halda ykkur svo langt frá honum, sem
pið pyrðuð, kurteisis vegna. Lestir
eru mikið hættulegri en sóttnæmasta
veiki, pví peir skemma ekki að eins
likamann, hedur einnig sálina, og
mjög erfitt er að lækna pá. t>að er
hægra fyrir okkur að falla fyrir löst-
um peirra er vjcr umgöngumst, en að
venja pá á gott siðgæði. t>að er
varla gerandi fyrir ungt fólk að hafa
fjelag við pá er pað veit, að eru 6-
reglunni sehlir, í peirri von að geta
losað pá undanoki óreglunnar. Hafi
guð sett okktir pannig, að við ekki
getum umflúið illan fjelagsskap án
pess að vanrækja skyldustörf vor,
pá megum vjer treysta pvf að hann
muni gæta vor fyrir háskanum. En
vjer verðum að gæta vor vel f öllum
fjelagsskap, og pá er vjer finnum, að
vjer ætlum að fara að sýkjast, verðum
vjer að flyjn pann fjelagsskap eins og
vjer mundum flyja höggorm.
Ef vjer freistumst til að hugsi,
að vjer getum haft samneyti við pá er
rangt gera, án pess að breyta eptir
peim, eða að vjer getum líkt eptir
peim, án pess að skaða sjálfa oss, pá
hugsum pá um Bennie Blaine.
Tekið eptir „The Phrenological
Journal“.
Tue CWEN
ELECTRIC
BELT
I>K. A. OwEN.
t>að er pað eina rafurmr.gnsbelti
sem er byggt á vísindalegum grund-
velli og sem er vel hentugt. Það
fram leiðir egta rafurmagnsstraum
sem læknar rnarga sjnkdóma.
Eta rafiirmagns straumur
er fram leiddur í „bntteri11 sem er á beltinu
og er hægt að leiða til allra hluta líkamans.
Strauminn er hægt að haja veikan eða
sterkan eptir |.ví sem þörfln kefst, og sá
sem brúkar beltið getur hvenær segj er
temprað hann.
Príslisti vor med iiiyndiiin
inniheldur þær beztu upplýsingar viðvikj-
andt bót á langvarandi sjúkdómum og
lnáðasótt, einnig taugaveiklun, svörnum
vitnisburðum, með rnjmdum af fólki sem
beltiðhefur læknað. Prfslisti og myndir
af beltinu og um hvernig skal skrifa eptir
þeiin; á cnsku, þýzku, svensku og norsku.
Þessí bók verður send hverjum er sendir
c. frimerki.
THE OWEN
Lectric Beit and Appliance Co.
Main Office and Only Factory.
Tiik Oivks Electru; Bki.t Building.
201-211 State St., Chicago, 111.
The Largest Electric Belt Establish-
inent in the World.
Getið um blað petta pegar pjer
skrifið.
Frekari upplysingar um belti
pessi geta meiin fengið með pví að
srúa sjer til II. G. Oddson,
P. O. Box 368,
Winnipeg.
Northern
PACIFIG R. R.
11 in Vinsœla Braut
—TIL—
St. Paul, Minneapolis
—OG—
■Cliicago,
Og til allra staða í Bandaríkjnnum og
Canada; einnlg til gnlb ám-
auna i Kootnai hjer-
aðinu.
Pullman Place svefnvagnar og bord-
stofuvagnar
með hraðlestinni dagiega til
Torortto, Montreal
Og til allra staða í austur-C-inada
yfir St. Paul og Chicago.
Tækifæri td að fara gegnum hln viðfrægu
St. Clair jarðgöng. Farmgur tekur
fjelagið í ábyrtrð alla ieið, og engin
tollskoðun við landamœrin.
SJOLEIDA FARBBJEF
útveguð til og frá Stóra Bretlandi, Evrópu,
Kína og Japan með hinum allra
beztu tiutningslinura.
Frekari upplýsingar viðvikjandi far-
brjefum og óðru, fást hjá hverjum sem er
af agentum fjelagsins, eða
Ohac. S. Fpe,
Qen. Pass. & Ticket Agt., St. Paul
H. Swinford,
Gen. Agent, Winnipeg
H. J Belch Ticket Ag’t
486 Main St. - - Winnipeg
Munroe, West & Mather
Mdlafœrslumenn o. s. frv.
Harris Block
194 IVlarket Str. East, Winnipeg.
vel þekktir meSal íslendinga, iafnan reiðu
húnir til a8 taka a5 sjer mál þeirra, gera
yrir bá samainí* o. s. frv.
ÍSLENZKUR LÆKNIR
Dx*. 3VC. Hiilldórsmon.
Parlc Riner,-N. Dak.
HUCHES & HORN
selja líkkistur og annast um
útfarir.
Beint á móti Commercial Bankanum
Allur útbúnaður sá bezti.
Opið dag ognótt.
534
um á rjettu að standa, pegar allt kemur til alls. Þvl
að í pessum heimi verða eptirlanganir mannastöðugt
að víkja fyrir hcill annara. Ef pær gerðu pað ekki,
gæti mannfjelags-fyrirkomulag vort ekki staðizt.
Þau sö^ðu ekkert frekara um pstta efni. ídi
ljet sem hún borðaði bita af steiktu brauði; gósseig-
andinn purkaði tevatnið af fötum sínum, og fjekk
sjer svo nokkuð meira af pví.
Meðan á pessu stóð mjökuðust sekúndurnar á-
f arn miskunnarlaust. Nú vantaði klukkuna að eins
5 mlnútur í 10, og pegar klukkan var orðin 10, vissi
hún mjög vel, að maðurinn mundi koma.
Þessar 5 mínútur liðu dræmt og pe<rjandalega.
Hvorttveggja feðginanna gerði sjer grein fyrir, hvað
í vændum var, cn hvorugt peirra minntist á pað. Ó,
n‘i hevrðist til hjóla úti á sandinum! Svo stundin
v tr komir.
Svo liðu tvær mínútur, og pá var dyrunum lok-
i3 upp, og stofustúlkan kom inn.
„Mr. Cossey er kominn.-4
„Ó,“ sagði góssoigandinn. „Hvar er hann?“
,.f forstofunni.“
„Gott og vel. Segið honum, að við skulurn
koma eptir eina niínútn.“
Stúlkan fór.
„Nú-nú, ída,“ sagdi faðir hennar, „jeg byst við,
að pað sje bezt fyrir ok kur, að fara að ljúka pessu af.“
„Já,“ svaraði hún og stóð upp, „mjer er ekkert
að yaubúnaði.”
535
Og hún herti upp hugann og fór út úr stofunni
til pess að ganga út í ólánið.
XLIII. KAPÍTULI.
Georg sjest hlæja.
Þegar ída og faðir hennar koma fram í forstof-
una, sáu pau Edward Cossey standa upp við arin-
hyllunu, snúa sjer að henni og vera fremur tauga-
veikluuarlega að fást við nokkra sjaldgæfa hluti, sem
par stóðu. Hann hafði klætt sig af mikilli vand-
virkni, eins og hann var vanur, og pótt andlitið á
honum væri fölleitt og preytulegt af áhyggjum hans
pá var hannn enn laglegri en nokkru sinni áður, ef
nokkuð var á mununum. Vcgna, heyrnarleysisins á
öðru eyranu, heyrði hann ekki til peirra, fyrr en pau
voru komin rjett að honum, en jafnskjótt sem hann
lieyrði til peirra, hrökk liann saman og sneri sjer við,
og blóðroðnaði allt í einu.
Gósseigandinn tók í höndina á honum heldur
hátíðlega, eins og fólk gerir, pegar pað hittist við
jarðarför, og ída snart að eins fingurna á honum.
Svo gerðu pau nokkrar almennar athugasemdir
um veðrið, og gekk pað allvel, pegar pess er gætt,
hve örðugt pau áttu rneð að tala nokkuð saman. En
að lokum gátu pau ekki meira um pað talað, og pá
kom ógurlega leiðinleg pögn. GÓ3seigandinn rauf
hana loksins. Hann sneri bakinu að eldirmm, starði
538
ofurstinn var pó að minnsta kosti lireinn. Hið sama
yrði ekki sagt með sönnu um Georg. Höfuð hans
var enn skreytt rauðu nátthúfunni, hendur hans voru
rispaðar og óhreinar, og á fötum hans var ótakinark-
aður forði af óhreinindum.
„Hver árinn er — “ tók gósseigandinn til máls,
og á pvl augnabliki barði Georg, sem gekk á undan,
að dyrum.
„Þjer getið ekki komiðinn núna,“ hrópaði góss-
eigandinn með prumuraust. „Sjáið pjer ekki að við
erum annað gera?“
„En við verðum að koma inn, fyrirgefið pjer,“
svaraði Georg einbeittlega, og lauk utn leið upp
hurðinui. „Við höfum nokkuð að segja, sem ekki
má dragast.“
„Jcg segi yður að pað verður að dragast, kunn-
ingi,“ sagði gamli maðurinn, og fór að verða ösku-
reiður. „Á jeg ekki að fá að verða út af fyrir mig
eitt augnablik í mínu eigin húsi? Mig furðar á,
hvernig pjer farið að ráði yðar, ofursti góður, að pjer
skulið troða yður upp á mig, begar jeg segi, að jeg
vilji yður ekki.“
„Jeg bið yður margfaldlega fyrirgefningar, Mr.
de la Molle“, tók ofurstinn til máls í standandi vand-
ræðum, „en pað sem jeg parf að segja er —•— “
„Þjer biðjið bezt fyrirgefningar á pann hátt, að
fara út,“ svaraði gósseigandtnu hátignarlega. „Mjer
skal pykja framúrskarandi væt um, að heyra pað
sem yður liggur á bjarta við aunað tækif»rh“