Lögberg - 24.01.1894, Blaðsíða 1
Lögbírg er gefið át hvern miSvikudag og
laugardag af
THtt LÖGBERG PRINTING & PUBLISHING CO.
Skrifstofa: Afgreiðsl ustofa: Prentsmiðja
148 Princess Str., Winnipeg Man.
Kostar $2,oo um ^is (* íslandi 6 kr.
borgist fyrirfram.—Einstök númer 5 cent.
Lögberg is puMished every VVednesday and
Saturday by
Tlltt LÖGBERG PRINTING & PUBLISHING CO
at 148 Princess Str., Winnipeg Man.
S ubscription price: $2,00 a year payable
‘n advance.
Single copies 5 c.
Al'. j-
Winnipeg, Manitoba, miðvikudaginn 24. Janúar 1894.
Nr.
5.
VITNISBURÐlR
Kitlti ur. 4.
ÐAKKLÁTUM SJÚKLÍNGUM.
Lýkuk i.ofsorði á iiixa ágætu eig-
INLEIKA BELTISINS, | EPTIR AÖ HAFA
VEITT ÞVf EPTIRTEKT í 10 MÁNUÐI.
Winnipeg Junction, 24. sept. 1893.
Háttvirti Dr. A, Owen.
t>að er með sapnri gleði að jeg
sendi yður línur þessar, par kona min
hefur fyrir nokkru keypt eitt af belt-
um yðar; og höfum við þennan tíma
haft tækifæri til að veita eptirtekt
f>eim ágætu niginleikum beltisins til
að lina kvalir og b^eta til fulls sjúk-
lingum. Og f>að er með innitegasta
pakklæti og hamingjuóskum til Dr.
Owen og rafmagnsbelta hans, að jeg
mæli sterklega-fran. með pessari hans
uppfyndingu, sem óbrygðult og fljót-
verkandi meðal til að gefa sjúkum
heilsu. Með pakklæti og virðingu til
fjelagsins og heillaóskum fyrir vel-
gengni pess er jeg yðar með virðingu
_____ Jörgen L. Midtdahl,
BeLTID LÆIvNAÐI “SciATlC“ GIGT, EPTIR AÐ IIANN HAFÐI VARIÐ EIGNUM SÍN-
UM TIL MEÐALA TIL EINKIS.
Dr. A. Owen. Longford, S. Dak. 22. okt. 1893.
Jeg keypti í Desember ’92 eitt nr. 3 belti af yð« og pað er skylda mín
að láta yður vita, að (belti yðar hefur gert stórkostlega mikið fyrir mig. Jeg
varði öllum mínum ljtlu eignum til lækna til einskis, þangað til jeg fjekk
belti yðar; en nú er jeg alheill og pakka yður fyrir f>að gott sem beltið hefur
gert mjer. l>að sem að *njer gekk var „Sciatica“ gigt, og jeg er nú svo
frískur að jeg vinn mína daglega vinnu. Með viraingu
Knut J. Haaland.
Beltið læknaði, þar sem læknar gatu kkkert gert — Beltið verkar
ÞAÐ SEM SAGT EK AÐ ÞAÐ VERKI.
Dr. A Owen. East Des Moines, la. 24. okt. 1893.
Þegar jeg sendi eptir einu af beltum yðar, var jeg svo aumur, að jeg
hafði enga vona um að mjer mundi nokkurn tíma batna; já, jeg get með
sanni sagt, að lífið var mjer byrði. t>að var nú víst margtsem að mjer gekk
f>ví jeg hafði hvalir alls staðar; á morgnana óskaði jeg að pað væri komin
nótt og á nóttinni óskaði jeg að f>að væri kominn dagur. Við fórum frá
einum lækni til annars par til við ásettum oss að senda eptir einu af beltum
yðar. Mjer virtist við hafa reynt allt, en maðurinn minn sagði að f>sð væri
bezt við reyndum beltið kauske f>að gerði einhverja breytingu. Og drottni
sjeu pakki, og par næst Dr. Owen; f>ví hans belti bætti mjer pegar jeg hafiði
brúkað f>að. Degar jeg hafði brúkað pað í mánuð, var jeg mikið betri og
pegar jeg hafði brúkað pað lengur, pá var jeg svo frísk óg fjörug, að alhr
sem sáu mig voru hreint hissa á hve fefsk jeg var orðin. Fram á pennan dag
er beltið mitt einasta meðal. Jeg er yður mjög pakklát fyrir beltið, pví
pað gerir pau áhrif sem pjer segið að pað geri. Með virðingu
417, 9th Str. Mrs. Mary Christensen
Bei.tið losaði iiana við staf og hækjur.
Dr. A. Owen Lake Park, 22. sept. 1893.
I>að er með gleði að jeg sendi yður mitt hjartans pakklæti fyrir dömu-
beltið nr. 4., sem jeg keypti f september 1891. I>á var jeg alveg eyðilögð
af öllum passum brennandi lækna-meðölum. Jeg lief stöðugt brúkað beltið
og nú er jeg svo frísk, að jeg get gengið hvert sem jeg vil, svo pað frelsaði
mig frá dauðanum.
Jeg á marga kunningja í pessu landi og pað er mfn innilegasta ósk, að
allir sem kveljast af einum eða öðrum sjúkdómi, kaupi eitt af Dr. Owens
beltum svo peir fái heilsuna aptur. — Treystrð pví að Dr. Owens rafurmagns
belti nr. 4 mun lækna yður. Virðingarfyllst, yðar pakklát
Mrs. Nellie Rolfstad.
Allir peir sem kynnu að óska eptir nánari upplysingum viðvíkjandi bót
á langvarandi sjúkdómum, bráðasótt og taugaveiklun eru beðnir að skrifa
eptir vorum njfja mjög svo fallega danska eða enska prfslista, pá bók jafnvel
pó liann liafi pá gömlu. Bókin er 96 bls.
The Owen Electric Belt and Appiance Co.
201-211 State St. Chicago, 111.,
pví Dr. Owen getur ekki haft brjefasklpti við íslendinga á peirra
áli, pá setti hann pað upp við oss er hann gaf oss pessa auglysingu
hefðum eitt af rafmagns beltum hans hjer til synis, svöruðum
peim spurniugum beltinu viðvfkjandi er oss væru sendar og tækjum móti
pöntunum. Menn snúi sjer pví til
H. G. Oddson.
Lögberg Pr. Pub. Co., Winnipeg.
Af
eigin má
að við hefðum
frjettir
CAXADA.
Enn eru farnar að berast sögur
um, að Csnada-pingið muni verða
rofið innan skamms.
Horfurnar eru ekki sjerlega
glæsilcgar fyrir fjármálaráðherra sam-
bandsstjórnarinnar. Tekjurnar eru
sem sje að lækka fyrir pverrandi inn-
flutning á vörum, stjórnarkostnaður-
inn og skuldir landsins par á móti að
hækka, og tekjuhalli synist væntan-
legur áður en langt um liður. Og
svo bætist pað ofan á, að landsmenn
heimta að skattarnir verði færðir niður.
Eins og áður hefur verið getið
um f blaði voru, sampykkti ping
Territóríanna í fyrra vetur breyting á
skólalögum peirra. Kapólskir klerk
ar $ Manitoba og Terrítóríunum mót-
mæltu peirri breytingu, kváðu hana
koma í bága við rjettindi sín, og
stjórnmálamenn í Quebec lögðu fast
að sambandsstjórninni með að synja
henni staðfestingar. Stjórnin gat
gert pað fram að 21. p. m , en hefur
ekki gert pað, svo að Territóría-ping-
ið fær sitt mál fram.
ÍTLÖÍiD.
/ Sagt er, að páfanum sje orðiðsvo
^rótt út af óeirðunum á Ítalíu, að
iF^nn sje að hugsa um að leita sjerat-
livaHs annars staðar. Spánar-stjórn
kvað h'afa boðið að skjóta skjólshúsi
yfir hann.
A. J. Balfour. leiðtogi fhalds-
flokksins i fulltrúadeild brezka parla-
mentsins, lysti yfir pví í ræðu nú f
v ikunni, að hann liefði ekki trú ú p\ í,
að pjóðafriðurinn í Norðurálfunni
mundi standa lengi, og skoraði á
pjóðina að hcimta pað, að landvarnir
Stórbretalands yrðu sem bezt
tryggðar.
bandarikin.
Or. De Witt Talmage,. Brook-
lyn-presturinn nafnkenndi, lysti yfir
pví í kirkju sinni á sunnudagskveldið,
að hann ætlaði að segja af sjer með
vorinu.
Mál Northern Pacific járnbraut-
srfjelagsins virðast vera í enn meira
ðlagi nú en áður en pví voru settir
fjárviðtökumenn (receivers). Skjal
hefur verið sent út meðal hluthafa,
sem skýrir frá peim Orðugleikum, er
fjelagið hefur átt við að strfða, og
jafuframt er beðið um fjárframlög til
pess að lögsækja pá er brotið hafi
móti pví. Þær sakir eru bornar á nú-
verandi viðtökumenn, að peir hafi
sem embættismenn fjelagsins gert
pað gjaldprota, og að pegar peir hafi
sjeð, að embættistið sfn mundi vera
nær pví á enda, hafi peir komið pví ti
leiðar, að sjer yrðu falin fjármálin af
dómstólunum, pannig hafi pejm
tekizt að halda valdi yfir fjelaginu,
pvert ofan 1 vilja hluthafa. Nú eru
mál fjelagsins komin f pað óefni, að
erribættismcnn pess hafa sagt af sjer,
svo að ekki cr unnt að láta nein veð
a* fiendi.
Mjög eru menn sem stendur
Ilr*ddir um, að tolllagafrumvarpið
n^a> sem kennt er við Wilson, muni
ekki ná sampykktum í öldungadeild
^nngressins, vegna pess, að Hill sen-
ator fráNewYork, leiðtogi hins al-
ræmda „Tammany-hrings“. og aðrir
hátolls-demókratar muni gera banda-
lag við repúblíkanana um að fella
>að.
New York frjettir segja, að pau
merki til fjörgunar í viðskiptalífinu,
sena getið var um fyrir viku síðan,
hafi ekki að eins lialdizt við, heldur
fari dagvaxandi.
Cleveland forseti hefur fengið
bænarskrá frá föðurlandsvina fjelagi
patriotic league) á Hawaii-eyjunum
um að ondurreisa aptur einvaldsstjórn
par, og er í bænarskránni mjög illa
látið af pvf, í hvert óefni landsmál
sjeu komin í höndum bráðabyrgða-
stjórnarinnar.
41 Sous.
Frönsk saga.
F ramli.
„t>að er ekki mikill vandi að
gcra pað, pabbi minn góður, og sann-
ast að segja er alveg óparfi að reka
svona stór augu upp á mig og tala
við mig með svona málrómi. Jeg
hafði gleymt vasabókinni minni, —
og pað getur komið fyrir hveuær sem
vera skal“.
„Ó, já, já, eiukum getur pað
hent pá sem enga eiga. Haltu áfram“.
„Jeg tók ekki eptir pví fyrr en
vagnstjórinn heimtaði fargjaldið.
Ilvað átti jeg að gera? Átti jeg að
láta menn halda; jeg væri öreigi —
eða kannske væri að hafa svik í
frammi? Fyrst varð jeg blóðrauð í
framan; svo fann jeg, að jeg fölnaði.
Svo vildi svo vcl til, pegar vagnstjór-
inn rjetti fram höndina, að ungur
maður við hliðina á mjer stakk silfur-
pening f höndina á honum og sagði:
„Fyrir tvo“ Maðurinn skildi, hvern-
ig á pví stóð, að jeg varð svona vand-
ræðaleg og borgaði fyrir mig“.
„S.vo pú hefur pegið 6 sous frá
ópekktum manni, fröken. t>á heíði
verið púsund sinnum betra að segja
vagnstjóranum, hvernig á stóð, eða
gera eitthvað annað. Menn gleyma
ekki vasabókinni sinni, pegar menn
eru að fara upp f sporvagn — eða
rjettara sagt, menn fara ekki upp í
sporvagn, pegar menn hafa gleymt
vasabókinni sinni. Hvernig hugsarðu
pjer að skila pessum unga manni
pessum 6 sous. Því að jeg vona,
að pú ætlirekki að halda peim.“
„En, pabbi, jeg hef nafnspjaldið
hans. Skoðaðu til, ,hr. Agenor Ba-
luchot, aðstoðarmaður í stjórnar-
deild’ ----“ En faðir hennar beið
ekki eptir að heyra meira, heldur
preif hann af nenni spjaldið og hróp-
aði: „Hvað er petta, pessi maður
lætur sjer ekki nægja að lána pjer 30
centím pvert á móti öllum velsæmis-
reglum, heldur gefur hann pjer lfka
nafnspjaldið sitt. Ilann er einhver
sá aumasti bragðarefur, sá argvítug-
asti af öllum arg— pessi ungi maður
pinn sem er svo einstaklega laglegur.“
„Nú-nú, pabbi, taktu pessu nú
skynsamlega; pað var auðvitað óhjá-
kvæmilegt fyrirmig að fá að vita nafn
hans og heimili til pcss að geta borg-
að honurn."
Hr. Chapoulot fann ekkert svar,
sem átti vel við pessa skynsamlegu
röksemdaleiðslu, heldur fleygði hann
pentudúknum á borðið, og leyndi pað
sjer ekki á hreyfingum hans, að hann
var f vondu skapi.
„Það s/nist vera forlög, að jeg
skuli ekki getað borðað neinn mið-
dagsmat í dag. Farið pjer undir eins,
Geirprúður, og útvegið pjer mjer
vagn. Jeg ætla að færa pessum
Agenor pessi 6 sous, sem hann á hjá
pjer, og segja honum jafnframt beizk-
an sannleikann.“
„Ó, pabbi, pabbi, pað gerirðu
ekki. í>að væri afloitt vanpakklæti.
Hugsaðu pig nú bara um. I>essi
ungi maður hefur komið mjer út úr
mjög ópægilegum klípum.“
„Ópægilegum klípum! Láttu
mig vera! Þegiðu! Jeg kæri mig
ekki um að láta halda yfir mjer fyrir-
lestra, allra sízt af hringlanda-skjóðu,
sem tynir vasabókinni sinni“.
Húsbóndinn fór í stígvjelin sín,
og tók staf sinn og liatt, og allt af
var hann að verða gramari og gram-
ari. Geirprúður kom inn:
„Vagnmaðurinn er fyrir utan
dyrnar, en hann lofar bara að fara
með yður pangað sem pjer ætlið en
ekki að bíða eptir yður“.
„Gott og vel. Jeg get fengið
annan vagn til að flytja mig heim
aptur“.
Svo fer húsbóndinn og skellir
dyrunum um leið og hann fer út. En
Charjotta fer, blóðrjóð og skjálfandi
að segja sinni gömlu vinkonu, Geir-
prúði, að hún sje miklu kunnugri
Agenpr en hún liafi porað að kannast
við fyrir föður sínum; að pau liafi að
minnsta kosti um lieilan mánuð farið
upp í sporvagninn á sama tíma á
hverju kveldi, og pó að hún, hafi ekki
látizt taka eptir pvf, pá hafi hún samt
tekið eptir pví o. s. frv.
„Dað er dáfalleg saga, petta“,
hrópar vinnukonan steinhissa og öll
skjálfandi af geðshræringu.
Agenor er í sínum yngismanns-
herbergjum og er f viðkvæmnisskapi;
hann er að horfa á höndina, sem ynd-
islega stúlkan, er setið liafði við hlið-
ina á honum í sporvagninum, hafði
snortið, pegar liún tók við nafnspjald-
inu, sen. hann fjckk henni.
Allt í einu var barið að dyrum
og hurðinni hrundið upp snúðuglega.
Stór maður kom inn, lafmóður, með
hattinn úti á öðru eyranu og staf í
hendinni.
Hann tekur svo til orða alveg
formálalaust:
„Svo jeg ekki segi neitt verra,
pá er framferði yðar ósamboðið frönsk-
um gentlemanni. Riddaralegir menn
nota sjer ekki svona sakleysi og
reynsluleysi og einfeldni og vand-
ræði ungrar stúlku. Það kann að
vera gott að geyma peninga sína á
pann hátt, að nota sjer pað að faðir
stúlkunnar er ekki við og að vasa-
bókin hefur tynzt, og að syna af sjer
pann dónaskap að !T|óða ungri stúlku,
sem er alein, 30 cen«m, og ekki nóg
með pað, heldur fá henni líka nafn-
spjaldið sitt — pað kann að vera gott
að koma peningum sínum svona fyrir,
en háttpryði er pað ekki. En hjerna
eru pau, pessi 6 sous yðar. Yið dótt-
ir mfn viljum ekkert liafa framar sam-
an við yður að sælda“.
Og pegar stóri maðurinn er bú-
inn að ryðja pessu úr sjer með mesta
liraða, fer hann að leita í vösum sín-
um. Agenor er alvegsem steini lost-
inn, og áður en hann kemur upp
nokkru orði, kemur n^r maður til sög-
unnar. Það er ökumaðurinn. Ilann
or auðsjáanlega ofsareiður og veifar
keyrinu yfir höfði sjer.
Niðurl. næst.
HUGHES& HORN
selja líkkistur og annast um
útfarir.
Beint á móti Commercial Bankanum
Allur útbúnaður sá bezti.
Opið dag ognótt.
Tell3 .
Tannlæknar.
Tennur fylltar og dregnar út án sárs
auka.
Fyrir að draga út tönn 0,50.
Fyrir að fylla tönn <:1,00.
CXjÁLRICE <Sc btjsh
527 Main St.
Munroe, West & Mather
Málafœrslumenn o. s. frv.
Harris Block
194 Nlarket Str. East, Winnipeg.
vel þekktir meSal íslendinga, jafnan reiöu,
búnir til að taka að sjer mál þeirra, gcra
yrir |>á samninga o. s. frv.
T.C.NUGENT, cavalie
Physician & Surgeon
Útskvifaðist úr Gny’s-spítalanum í London
Meðlimur konungl. sáralæknaháskólans.
Einnig konungl. Tæknaháskólaus í Edin-
burgh. — Fyrrum sárulæknir í breska-
hernum.
Offite í Mclleans Lifjabúð.