Lögberg - 31.01.1894, Blaðsíða 1
LöGBKRG er gefið át hvern miSvikudag og
laugardag af
THE LÖGBERG PRINTING & PUBLISHING CO.
Skrifstofa: Afgreiðsl ustofa: Prentsmiðja
148 Prinoess Str., Winnipeg Man.
Kostar $2,00 um árið (á íslandi 6 kr.
borgist fyrirfram.—Einstök númer 5 cent.
Lögberg is puMished every Wednesday and
ÖAiurday by
TlIE LöGBP.RG PRINTING & PURLISHING ul
at 148 Princess Str., Winnipe/’btan.
S ubscriptíon price: $2,00 a year payable
*n advance.
Single copies 5 c.
7. Ar
• }
Winnipeg, Manitoba, iniðvikudaginn 31. Janúar 1894.
í
\l-. 7.
“ÆFINTYRI *
á
* GÖNGUFÖR”
Laugaudaginn 3 febr,
FiMMTUDAGINN 8. FEBB., Og
Laugakdaginn 10. FEBU. næsfck.
verður leikið í
Unity Hall
(horni McWilliam ogNenaStr.)
“Æílutyri il gönguför”
eptir C. Hostrup.
Aðgöngumiðar fyrir alla þessa daga
fást í búð Mr. Árna Friðrikssonar,
611 og 613 Ross Ave, og kosta
35c. fyrir fullorðna, og
2Qc. fyrir börn (innan 12 ára).
Nákvæml. á slaginu kl. 8 e. h. verð-
ur byrjað að leika.
Ágætur hlj óðfæraleikendtt-flokk u r.
Ný falleg leiktjöld.
22 söngvar í leiknum.
FRJETTIR
CANADA.
Þrælasala hefur komizt upp í
norðurhlutafylkisins BritishColumbia.
Hvítir menn kaupa þar Indíána-konur
I stórkaupum. Meðal annars vita
menn um eina stúlku, kynblending,
sem orðlögð er fyrir fegurð sína; hún
var keypt fyrir $150. Yfirvöldin
ætla að skerast í leikinn.
Hraðfrjett frá Vancouver varar
atvinnulausa menn við að leita til
British Columbia um pessar mundir,
með pvl að menn hafi fullt í fangi með
að halda llfinu I peim atvinnulausum
mönnum, sem pegar sjeu þangað
komnir. Eins eru menn varaðir við
að fara til Californiu, þótt frjettir
komi um að J>ar megi fá vinnu. í>að
kvað vera gersamlega tilhæfulaust.
t’TLÖND.
Frá Persiu hefur komið sú frjett,
að ljómandi fallegur bær par í landi,
Kuchan, með 20,000 Ibúum, hafi ny-
lega tortímzt með öllu í jarðskjálpta.
Tólf púsundir manna misstu lífið; þar
af höfðu tíu þúsund lík fundizt, þeg-
ar menn vissu slðast til.
Bismarck sættist við Vilhjálm
Þýzkalandskeisara á föstudaginn, kom
j,á til Berllnar í fyrsta sinni eptir að
hann var settur frá embætti hjer um
árið. Mjög mikið var um dyrðir, bæði
Jjcgar hann lagði af stað frá 1 ried-
richsruhe, og eins f>cgar hann kom til
Berlínar. Flest húsin, sem leið lians
lá fram hjá i Berlín, frá járnbrautar-
stöðvunum til keisarahallarinnar, voru
skreytt.
Eptir slðustu fregnum frá Brazi-
líu hefur uppreistarmönnum þar
gengið betur en stjórnarliðinu um
tlma.
Innbrotspjófar fóru inn I hús Banda
ylkjasouúisveitarinnar á í Ilóniaborg
mánudagsnóttina, kveiktu þar I skjöl-
um, og brann mikið af þeim. Hvað
föntunum hefur gengið til þess, vita
menn ekki, og ekki hefur komizt upp,
að þeir hafi tekið neitt með sjer, sem
hefði getað orðið þeim að nokkru.
gagni.
BANDARIKIN.
í bæjum skammt fyrir sunnan
landamærin, Grand Forks, Crookston
og Grafton, gengur hræðileg syki,
sem tnenn halda sje taugaveiki. í
Grand Forks, sem hefur 5,000 íbúa,
höfðu 2,000 lagzt um síðustu helgi,
og margir deyja með hverjum deg-
inum.
Fyrir congress Bandaríkjanna
hefur af fulltrúa einum frá Californlu
verið lagt lagafrumvarp um að leggja
sjerstakan skatt á allar landeignir,
samkvæmt kenningum Henry Georges
án alls tillits til hvort miklar eðaeng-
ar umbætur hafa verið á löndunum
gerðar.
Fanti nokkrum, Jóni Dalton,
sem ætlaði að ræna járnbrautarlest I
Suður Dakota hjer á dögunum, tókst
illa með fyrirætlan slna. Hann faldi
sig I útstoppuðum buffalo, sem hann
ljet senda með lestinni, tók svo annað
augað úr hausnum ú dyrinu, stakk
þar út skammbissu og miðaði á mann
er átti að gæta peninga, sem í vagn-
inum voru. En gæzluinaðurinn vatt
sjer við, stökk 4 bak vísundinum, og
ljet liryggurinn undan, svo að gæzlu-
maðurinn sat ofan á ræningjanum
alla leið til næstu járnbrautarstöðva,
og þar var fanturinn fenginn yfirvöld-
unum I hendur. £>að voru $50,000,
sem hann ætlaði að ná I. Hann átti
augsynilega einhverja lagsbræður, en
ekki hefur tekizt að ná S þá.
Lítil viðbót.
í brjefi, sem Mr. Jón Olafsson að
Brú í Argylenýlendunni ritar oss 24.
þ.> m., brjefi, sem vjer fengum ekki
fyrr en síðasta blað vort var prentað,
kemst hann að orði á þessa leið: „Jeg
hef fundið til þess síðan jeg sendi yð-
ur greinina um ástandið I Argyle-
byggð, að mjer láðist að taka það
nægilega skyrt fram, að þrátt fyrir
það að bændur eru sjálfir að miklu
leyti sinnar eigin ógæfu smiðir, þá
hafa skuldir ekkert farið vaxandi árið
sem leið, og menn lifa, eins og áður,
við svo mikið og gott bjargræði, sem
hver er lyntur til að veita sjer. Basl-
ið, sem svo mikið or um talað, er eðli-
leg alleiðing hinna víðtæku verzlunar
og fjármálahapta, sem valda því, að
ráðsmenn lánsfjelaganna hafa neyðst
til að hrópa hærra og áfergilegar
eptir skuldum sínum nú, en nokkru
sinni áður, og það varð bændum, sem
yfir höfuð að tala hafa sterka löngun
til að verða skilvísir menn, því til-
finnanlegra, sem þeir höfðu ekki átt
slíku að venjast; því að það má segja
lánsfjelögunum til hróss, að þau hafa
ávallt farið mjög hægt og vægilega í
kröfur sínar, þegar þau liafa sjeð góð-
an vilja á aðra hlið en erviðleikana
á hina“.
Enda þótt þessi litla viðbót við
hina merkilegu og óhlutdrægu grein
Mr. J. Ó. væri rituð í prívatbrjefi til
vor, álítum vjer rjett að lofa almenn-
ingi að sjá hana.
VFIRLÝSING.
í tilefni af grcin nokkurri I Ilkr.
eptir Þorlák E>orfinnsson utn fund einn
sem haldinn var á Hallson í haust, vil
jeg leyfa mjer að lysa yfir því, að jeg
sagði þar ekkert nema það sem jeg
hef áður sagt, bæði á saínaðarfundum
og á prenti, þar setn utn lík atriðilief-
ur verið að ræða. Stefnu kirkjufje-
lagsins, eins og hún hefur verið og
mun að llkindum verða, var þar ná-
kvæmlega fylgt. Dað er að vísu dá-
lítill sannleikur til grundvallar fyrir
flestum alriðum greinarinnar. En þau
eru misskilin og rangfærð af höfund-
inum, annaðhvortaf ásetningi eða ein-
feldni, eins og þeir, er á fundinum
voru, bezt geta borið um. Að öðru
leyti finn jeg ekkí ástæðu til að svara
Þorl. Þorfinnssyni.
p. t. Winnipeg, 30. jan. 1894.
F. J. Bergmann.
Spiiruingar og svör.
Sp. Er ckki orðið „mæðui'1
fleirtala af „móðir“? Getur það ver-
ið fleirtala af orðinu „mæða“ (mót-
læti)?
Sv. „Mæður“ er fleirtala af
„móðir“. Orðið „mæða“ hefur enga
fleirtölu.
Kynlegur farþegi.
Eptir Edward Iíeins.
Þegar jeg var að búa böggla-
duggu mína, „Hermione", til þess að
sigla henni frá Liverpool til New
York, var jeg varaður við að taka
ekki sem farþcga Maríu nokkra
Youngson, konu, sem hafði drepið á
eitri mann sinn, meðan hún var að
hjúkra honum sjúkum, tekið alla þá
peninga hans og dyrgripi, sem hún
hafði getað náð í, og svo strokið.
Menn hjeldu, að hún mundi reyna að
komast í burt af Englandi 4 einhverju
skipi — helzt til Ameríku, því að hún
átti vini þar — og þess vegna gætti
jeg vandlega að farþegjunum, sem
voru 8 að tölu, og voru flufctir á bát
fram I skip mitt. Þegar þeir komu
upp á þilfarið, þótti mjer vænt um að
sjá, að enginn þeirra líktist því sem
Mrs. Youngson hafði verið lyst fyrir
mjer. Mjer var sagt, að hún væri
Ijómandi fríð kona, meira en 35 ára
gömul, um 5 fet og 0 þuml. á hæð og
mjög grönn, með móleitt Iiár, dökk
augu og skæran hörundslit. Hún
hafði fæðst erlendis og menntazt þar,
en faðir hennar hafði verið Englend-
ingur, og leikari í hjáverkum sSnum,
og frá honum hafði hún erft merki-
legan liæfileika til að blekkja menn.
Tvær af konum þeim sem tóku
sjer far með skipi mínu og komu nú
út 4 það voru giptar konur og dökkar
á brún og brá;svo komu og tvær uncr-
ar stúlkur, hjor um bil 21 árs gamlar.
Önnur þeirra hjet Miss Lorton og var
Ólagleg og gildvaxinn; hin hjet Miss
Merwin; hún var há og grönn, virtist
að minnsta kosti vera fimm fet og
níu þumlungar, og hef jeg aldrei
sjeð jafn-sakleysislegt og barna-
legt andlit á fullorðinni konu.
Hún hafði móleitt hár og augu, lítið
barnslegt andlit, og sljettar, rjóðar
kinnar, sem allt af voru spjekoppar I.
Hún lypti ofurlítið upp síða pilsinu,
og þá sáutn við að hún hafði ekki^á
fótunum venjulega skó nje stígvjel,
heldur útsaumaða sólalausa skó úr
einhverju mjúku leðri, og lieyrðist
ekkert til hennar, þegar hún gekk.
Síðar heyrðum við, að hún væri í
þessutn skóm, af því að hún hefði ny-
lega meitt sig I fætinum, og þyldi
ekki hart leður.
Meira.
UR BÆNUM
-OG-
GRENDINNI.
Muni'ð' eptir að' borga
Lögberg.
Sjera Friðrik J. Bergmann fór
ofan til Selkirk á lauirardao'inn o<r
~ r> o
prjedikaði þar á sunnudaginn.
Mrs. W. II. Paulson, sem mjög
lengi hefur verið hættulcga veik, er
nú í nokkrum aptnrbata.
Mrs. Þórunn Johnson frá Ilallson,
N. D., koin hingað til bæjarins á
laugardaginn og dvelur uin tíma hjá
W. H. Paulson.
Mr. Björn Th. Björnson frá Moun-
tain, N. D., kom hingað til bæjatins
á laugardaginn cg tekur þessa dag-
ana við frainkvæmdarstjórn fyrir blað
vort.
Mr. Friðjón Friðriksson frá Glen-
boro kom hingað til bæjarins í fyrra-
dag til þess að sækja skólanefndar-
fung kirkjufjelagsins, sem haldinn
var á mánudacfskveldið.
Lík hjer um bil 28 ára gamals
manns fannst helfrosið nálægt White-
mouth 4 sunnudaginn. Maðurinn
hafði auðsjáanlega verið brjálaður,
hafði klætt sig ú fötunum úti á ber-
svæði.
Gott fyrir íslendinga. — Nyupp-
fundin sort af Kaffibæti, sem reynist
margfalt drygri og smekkbetri og
litarfallegri en nokkur önnur þekkt
tegund, er nú fáanlegí verzlunGunn-
laugs Jóhannssonar 405 Ross Ave.
Vjer leyfum oss að vekja athygli
íslenzkra Winnipegmanna á auglys-
ingunni um leikinn, sem fram á að
fara í húsi IJnítaraá laugardagskveld-
ið ketnur og á tí.r.mtudagskveldið og
laugaidagskveldið I næstu viku. Svo
framarlega sem leikendurnir verði
ekki kvefaðir, nje nein önnur óhöpp
vilji til, trúum vjer ekki öðru eu
mönnum muni þykja skemmtunin
góð. Að minnsta koati liefur töluvert
verið fyrir þvi haft, að láta hana verða
sem myndarlegasta.
í tilefni af smágrein þeirri í sið-
asta blaði, sem tekin var eptir Free
Press, um stúlkur, er hefðu snúið sjer
til innflutningastjórans, Mr. Bennetts,
til þess að spyrja sig fyrir um vistir,
tilkynnir Mr. Baldwinson, íslenzki
innflutningastjórinn, oss, að eptirsjiurn
eptir vinnukonum sje enn allmikil.
Síðan um nýár hafa 10 stúlkur leitað
til innflutninga-stofu Dominion-stjórn-
arinnar hjer I bænum til að biðja um
að sjer væri bent á vistir; þar af voru
9 þyzkar og ein dönsk. En að hitiu
leytinu liefur komið á sama tíma
beiðni frá meira en 20 heimilum uir.
stúlkur, og hefur þoirri eptirspurn
ekki orðið fullnægt að öllu leyti.
Kvennfjelagið á Eyford N. Dak.
hefur nylega glatt söfnuðinn með
mjög myndarlegri gjöf. I>að keypti
ljómandi falleg kirkjusæti handa
kirkjunni og Ijet setja þau I hana nú
fyrir skeminstu; söfnuðurinn hafði áð-
ur orðið að láta sjer lynda trjebekki
eina. Hin nyju kirkjusæti kostuðu
um $150 dollars og eru eins vönduð
og sæti I mörgum skrautlegum bæj-
arkirkjum. Kvennfjelaj* þetta er
bæði ungtog mög fámcafit. Það eru
; að eins fáeinar konur, sem svona
iniklu hafa getað áorkað. Söfnuður-
inn er kvennfjelagi þessu mjög J>akk-
látur eins og við er að búast. Enda
ergjöf þessi konunum til stórmikils
sótna.
Eruð þjer að hugsa um að læra
hraðritun? EE svo er, þá athugið að
Western Shorlliand University 324
Main St. Winnipeg Man. heldur bæði
kveld og dagskóla, og þjer getið
ffengið á þann skóla nær sem er.
Skóli þessi Jcennir einnig ens’ka mál-
fræði, stöfun lestur, og skript. Ilann
gerir sjer einkum annt um að æfa
lærisveina skrifstofu störfum. Kcnnsla
svo ódyr að hver sem vill læra getur
notið hennar.
Fáið nákvæmari upplysingar á
skólanum 324 Main St..
hjá II. C. Lunder
Skólastjóra.
Mr. H. G. Oddson hefur nýlega
eignazt skemmtilegt hljóðfæri, hðrpn,
og mun enginn Vestur-íslendingur
hafa fyrr eignazt samskonar hljóðfæri,
og fáir heyrt til þess. Harpan er allt
að 0 fetum á hæð, svörr. O' gyllt og
mjög falleg. Hún tekur yfir 6 nkt-
övur með tilheyrandi liækkandi og
lækkandi merkjum, svo leika niá á
hana venjulega músík, sem ætluð er
fyrir piano. Harpan er ágæt bæði
sem sólo-liljóðfæri og eins til að spila
undir með öðrum hljóðfærum, og er
henni viðbrugðið fyrir sinn sæta
hljóm. Ekki er hægt að fá góða
hörpu hjer fyrir tninna en $500, en
Mr. Oddson pantaði sína frá Englandi
og fjekk hana þar fyrir tölvert minna
verð. Vjer óskum honum og tilvon-
andi áheyrenc um hans til ltikku.
Guðinuiulur Guðiiiiindsson
rláinn 22. nóv. 1893 ’* GarðarbyggS í N. D.
Nú ertu búinn út að viuna daginn
og endað lífsins starfið þitt.
£>ín lífsins sól er sigin niðr í æginn
og sorgar skuggi vefst um hjarta mitt.
I>ví hjá mjer vakna minningar svo
rnargar,
minningar um kærleiksverkin þín.
t>ú varst svo mörgum manninum til
bjargar,
og mjer þú varst sem væri’ eg dóttir
þín.
Ef nokkrum hlotnast hjer sá Iífsins
gróði,
sem hefur gildi bak við gröf,
jeg þá er viss um, þú hefur, vinur
góði,
af þeirri mikið eigna'zt gjöf.
Þú varst svo trúr að vinna kærleiks
störfin,
og vannst svo mikið, vannst svo lang-
an dag,
og vissir æ, er allra mest var Jjörlin,
hve átti að gleðja’, hjálpa og færa’
í lag.
t>ú ert nú búinn út að vinna da>nnn
h
og út að taka launin þín.
Við þekkjum ekkert bín meirinn við
* o
sæinD,
sem Jrreyjum lijer með takmarkaða
syn.
En líklegt, er og ljúft er þvl að trúa,
að lifsreikningur ófullgerður hjer
liann ekki muni í maurinn letida’ orr
fúa,
en muni flytjast yfir um, sem vjer.
P. E.