Lögberg - 24.01.1895, Blaðsíða 5

Lögberg - 24.01.1895, Blaðsíða 5
L3QBERG, FIMMTUDA«INN 24. JANÚAR ls9í. o þejsum lðtjum, sem stjóraiu ein bar &V)yrgð á, tók h 'm sje? alit |hí) fjo. er henni jxS taiðist og b )ryrif)i endi 6t p.ið fje, er fólksþinorið bifði f»ver neitað henni um. Upp fr4 f>ví ocr fram að 1. dar aprilm. 18 J t gaf stjórnin öt árleira bráðabyrgðarfjár- lög upp á sitt eigið eindæmi í trássi aið pjððpingið, og ríkisdagurinn var þann vegsviptur fjárveitingarvaldinu, dyrasta dyrgripi sjerhverrar pjóðar. Uessum provUorisku fjártökum af hendi stjórnarinnar undu Danir mjög ílla. Einkum urðu þeir æhr við, er stjórnin tók að þinginu fornspurðu að ausa út fje úr ríkissjóði til að víg- girða Kaupmannahöfn, sem aldrei getur orðið Danmörku til annars enn *^nafífls’ þar sem það liggur í augum uppi, að víggirðingin er að eins gerð til þess að geta varizt Djóðverjum og þ^í eðlilega hlytur að æsa þessa stór- Þjóð upp á :nóti Dönum. Enda þótt- ust vinstrimenn þar sjá hönd Rússa- keisera á bak við, sem með þessu móti gæti haft innsiglingu til Eystrasalts f S'nni hendi og sjer tryggða, ef til ó- fnðar kæmi með Rússum og Þjóð- 'orjum. Til þessa fyrirtækis, sem í raun rjettri þar að auki var allsendis einskisvirði, þar sem Danir eru of fá liða til þess, ef I ófriði lenti, að halda \örn uppi f þessari vfggirðingu nema fáeina daga, hefur stjórnin estrúpska sóað mörgum millfónum króna, og kvaðst hún gera það til þess að tryggja Neutralitet Danmerkur, sem pað pó í raun og veru hlaut að veikja. Dað þótti Dönum engu betra, er stjórnin tók fje ríkisins til að kosta herdeild eina (Gensdarmer) með lögregluliðs- valdi sem húa þóttist jiurfa til lög- gæzlu, j>ví stjórnin sjálf þóttist nú e*gi frainar vera óhult, par sein æsing °g óánægja manna fór sívaxaudi, eins og syndi sig í þvf að rifla fjelög voru stofnuð þar sein ung- lingum var kendur vopnaburður, til þess að vera eigi allsendis óviðbúnir, ef f nauðirnar ræki, og að almennar áskoranir af hendi vinstri- uianna gengu um land allt, að neita að borga alla skatta msðan ríkisþing- ið gæfi ekki út regluleg fjirlög, sam þykkt af báðum þingdeildum. Fólksþingið reyndi með öllu lög- iegu móti, að sterama stigu fyrir at- ferli stjórnarinnar, en allt koin fyrir ekki. Vinstriinenn sáu í hendi sjer að þetta pólitiska ástand var D in- mörku til mestu hneisu, og j>ví tóku nokkrir menu af j>eirra hóp, með F. Bojesen f broddi fylkingar, að ráðg- ast um við stjórnina, hvernig þessu mætti hrinda f lag, svo að hvorugum málsaðila mætti þykja vansómfað. Uver tilraunin f þessa átt á fætur annari varð árangurslaus, anz sættir omust á að lokutn sfðastliðið vor. n hvert enginn vansómi hafi fylgt þessari sátt, er lítið vafamál. Sátta skilmálarnir voru einkum [)eir, að fólkið gæfi jáyrði sitt til vfg- girðingar Kaupmannahafnar, en stjórnin og landspingið aptur á móti felldi burt gensdirmasveitina. Þetta gerði stjórnin næsta fás, er hún sá, að hún alls eigi f urfti á henni að halda, pvf aðaldrei mundu Danirhafa dug eða por til að hefjast handa gegn henni með borgarastyrjöld út af grundvallarlagabrotum hennar, enda var og helzti foringi vinstriminna fall- inn úr sögunni,þar sem Berg var dáinn fyrir J árum, og enginn annar var til að fylla »ess pessa eljumanns og frels- isvinar. Auk [)ess lofaði Estrup, fað- ir og frumkvöðull bráðabyrgðar- hneykslisins, að hann og allir ráðgjaf- arnir skyldu víkju úr sessi, enda gerði hann enda á [>essu loforði sínu nú fyrir 3 mánuðum síðan. Hvað þessi sætt p/ðir, er ölluin ljóst; pjóðpingið, par sem vinstri menn eru í meiri hluta, viðurkennir lögmæti bráðarbyrgðarfjárlaganna, eða gerir sjer að góðu að gleypa graut- inn, sem það áður hafði hrækt f, og gera gild og góð grundvallarlagabrot stjórnarinnar. Og hvaða ívilnun fjekk svo fólkspingið f móti frá stjórninni? Saeyjiuna eina, pví löggæzluliðið hefði brátt fallið úr sögunni af sjálfu sjer. Það var orðinn allsendis óparti; stjórnin vis3Í nú af eigin reynslu, að hún þurfti alls eigi að óttast, að hinir meinlausu, huglitlu Danir myndu grípa til þeirra óyndisúrræða að hefja borgarastyrjöld, par sem helztu mcnn- irnir höfðu gerzt liðhlaupar. Auk þess er sú trygging, sem hinir hug- lausu, friðleitandi vinstri flokkar kröfðust fyrir því, að bráðabyrgða- farganinu skyldi nú lokið, pyðingar- laus með öllu. £>að er heldur eigi það barn til, sem sjái ekki, að stjórn- in og hennar liðar hafa unnið fullan sigur, að demókratíið dauska hefur algerlega orðið undir, og að pað er að eins á pappfrnum, að htnn almenni kosningarrjettur Dana hefur g'ldi. Hin siðferðislega afleiðing pessarar sáttar er enn verri, pví að pað getur eigi anuað en veikt trúna á sigur rjett trins, að þeitn ráðgjöfum, sem ár eptir ár hafa fótum troðið grundvali- arlög rfkisir.s, og sem settir hafa verið af þjóðintii á bekk með pjófum og ræningjum, eru gefnar upp sakir af andstæðtngum peirra og lagabrot peirra tekin góð og gild. Sáttaleit”nd- ur álíta, að nú hafi peir komið á fullkomnum friði, en pað hlytnr að vorða svikavon. Danska demó- kratíið getur eigi látið hjer stað- ar numið, enda þótt það nú um stundarsakir liljóti að liggja í lama sessi; almenningsvilji stendur á bak við og almenmngshagur er í hættu staddur. Enn einu sinni tnunutn vjer sjá vinstri menn ganga fram á víg- völlinn; einhvern títna hlytur rjettur- inn einnig f Danmörku að bera sigur úr bytuin. En hver hrcinskilni lá á bak við sáttaskilmála stjórnarinnar, lysir sjer bezt í því, að í hinu nyja ráðaneyti hjelt Nellemann sínu fyrra sæti, og pó var Nelletnann, sem er vitur maður og vel að sjer og einhver skarpasti lögfræðingur Dana, maður inn, sem mest og bezt varði próvísór íin. 1 fyllsta samræmi við setu Nelle- manns í ráðaneyti koriungs var því það, sem hermála ráðgjafi Bahnson sagði í fólksþingimt skötnmu ejitir að sætt átti að vera á kotnin, að ef þing- ið vildi eigi veita sjer það fje, er hann þyrfti, þá væri hann neyddur til að taka það. Og enginn vinstri manna þorði nú, að æmta nje skræmta. Nei! pólitiska ástandið í Danmörku ber enn ljósan vott pess, að stjórnin hef- ur eigi enn gleymt „fullveldiskredd- um“ sínum og ntun eigi gera pað, fyrr en þjóðin til fullnustu hefur skil- ið orðin: frelsi og framför. Enn getur stjórninni liðizt, að hafa fyrir orðtak: Vjer einir höfum valdið strangt o. s. frv. Meira. . CRAÍ& i GO. JANUAR Engin undantekning Einn manud hjá til sölu. Suðvestur fjórðiparturinn af sec- tion 5, Townsliip 19, Range 4 aust urbr. — 160 ekrur. Dessi bújörð er nærri Willow tinganum og liggur heimað þorpinit, Gimli. Á henni er loggahús hálfbyggt, iióður brunnur og 15 ekrur ltreinsað- ar. Landið er j>urt og hátt, og er vel skógi vaxið. Skrifið eptir borgunarskilmálum til eigandans. James HEAr, Selkirk, Man. hefttr keypt KjötveTzSan Jons Eggertsonar beint á móti búð Árna Friðriksouar. II tnn óskar eptir verzlan landa sinna, og lofar að selia tneð eins lágu verði eöa jafn-vel la-gra en nokknr annarí bainum fyrirpenimja iH i hönd I. M. Clegliorn, M. D. LÆKNIII, og YFIRSETUMAÐUR, Etc. trts'TÍfnður af Mamtoha læknaskólanum, L. C. P. *>g S. Maiiit"ha. Sknfstofa gæstu ilyr við Harrower & Johnsou. EEIZABETII ST. BALDUR, - - MAN. P. S. Islenzkur túlkur við hendiua h>e nær sent þörf gerist. í RAKARABÚD M. A. Nicastros áið þið ykkur betur rakaða fyrir lOc. en annarsstaðar í bænum. Hárskurður 25c. fyrir fulhirðria, 15c. fyrir utig linga. Tóbak og vindiartil sölu. 3»T Msiiti Síreæf, næstn dyr viö O’Connors Hotcl. Sliosmiímr ♦ ♦ Steí'ön Stefitatsson. 329 Jemijia Srtt. 1 gerir við skó og byr til skó eptir rnáli Allt mjög vandað og ódyrt. Fylgið hóputium, sem streyma til stó. u búððrinttar okkar, og hagnytið ykkur kjörkaupin: Tilhpeinsunapsala stendur nú yfir í borginni. 21 pd. Rasp. sykur............$1 00 32 “ Hatranijöl.............. 1.00 10 l’ Maismjöl............... 1 'l'l 4 “ 40c. Japan- Te.......... 1.00 Gott Baking Powder lOc. baukurÍNn Spear & Climax tóbak 40c. pd. Corn Starch að eins 5c. jiakkinn Soda Crackers kassinn Rúsínnr 4c. pnndið I )ust l'e lOc. pundið. 50 stykki af Bro. Sápu fyrir $1.00 Evoporated epli......7c. jiunoið “ .apricots. .Sc.' “ “ Peaches. .86.- “ Sveskjur ,5c. Pees, Tometoes & C<>ru 9c. kannan Allar okkar niiklu vörur eru eþtir þcssu. Gleyuiið ekki að við orum ætíð á undan og að aðrir að eins fylgja á eptir. KELLY MERCANTLE GO. Stóksalaii og SMASALAR. Allar vetrarvörur verða seidar án nokkurs tillits til þess hvað þær kosta, í MILTOM, N. DAKOTA Reserve Fund Life ASSESSMEflT SYSTEM. IV[UTUAL PRINCIPLE. hefur á ft’rra helmirtgi yttrstnndandi ára tekið MfsábyrgS upp á nærri ÞR.JÁTtU Oö ÁTTA MILLIÓNIR. Nærri NÍU MILl.JONUM nieirii en á siima tímabili t fyrra, Viðlagasjóður fjelagsins cr nú meira en lliílf Qtírda inillión (lollars. Aldrei hefur það fjelag gert eins niikið og nú, Ilngur þess aldiei staðið eins rel Ekkert lífsábyrgðarfjelag er nú i eins miklu áliti. Ekkcrí slíkt fjelag hefur komið sjer eins vel á meðal hinna skarpskygnustu ísiendiniri!. Yfir }>ú ttnd af teim ltefur nú tekið ábyrgð í |>vi. Slargar ]>úsillldir befur )-að nú allareiðu greilt Isiendingum, Allar rjettar dánarkröfur greiðir það fljótt og skilvislega. Upplýsingar uni þetta fjelag geta menu fengið hjá W. II. PAILSOA, Wnnipeg, P. S BAROIE. Akrn, Gen. Agent Mau. & N. W. T. Gen. Ageut N. & 8. Dak. & Minn. A. 11. McNICIIOL, McIntyre Bl’k, Winnipeo, Gen. Manager fyrtr Manitoba. N. W. Terr., B. C., &c. 019 XL. KAPÍTULI. Kveðja Oturs. Leonard var vanur að segja, að nóttin, sem þar om næst á eptir, hefði verið versta nóttin, sem hann hefði nokkurn tíma lifað. Drátt fyrir það, hve dauð- pteyttur bann var, gat haan ekki sofið, til þess var auga óstyrkurinn of mikill. Hvenær sem hann aptur augun, sá ltann sjálfan sig á höfði, hang- i yfir gatinu I klefanum undir líknoskjunnni, eða J gandi í loptinu yfir hræðilegu sprungunni í is- nm, cða í einhverjum öðrum stellingu n, álíka I a eSum þeim er hann hafði kynnztsvo vel ny- ^>e£ar pcssar sjónir hurfu honum eitt augna- e a svo, tók ekki betra við; pá heyrði hann bel' ° SC?v '<-I"a kveðJa si£’ orfía hrapandi til vrð' * tt*1 Namar^atil Þe'Pra sín síðustu storkunar- „ aDn ka^ði m'klar prautir af meiðslunum, v , . °rU likamannm, og pó að loptslagið 1 œilt’ varð Inaum hrollkalt af golunni frá jök- 022 ur en nóttina áður, og hnipraði sig saman við hlið Júönnu og hjelt höndunum fyrir andlit sjer. Fyrir hádegi leit Leonard upp af hendingu og sá pá dverginu koma skjögrandi, pví að hann var líka orðinn máttprota af matarleysi. Stóra höfuðið og næstum pví nakti búkurinn, sem vansköpuðu beinin syndust ætla að stingast út úr í allar áttir, voru svo skringileg ásyndum, að Leonard fór að hlægja, enda var heili hans orðinn mjög veikttr. „Hlæðu ekki, Baas“, sagði dvergurinn og átti örðugt með að ná andanum; „annaðhvort er jeg brjálaður eða við erum úr hættu“. „Dá held jeg að pú hljótir að vera brjálaður, Otur, því að pað er ekkert hætt við að við sjettm úr hættu“, svaraði hann preytulega, pví að hann var hættur að trúa á nokkra heppni. „Hvað er pað?-'- „Það skal jeg segja pjer, Btas: hvltur tnaður er á leiðinni hingað og meira en 100 [>jónar með honum; peir eru að halda upp fjallshlíðina.“ „t>ú ert áreiðanlega brjálaður, Otur,“ sagði Leonard. „Hvern premilinn ætti hvítur maður að vera að gera hjer? Jeg er sá eini af þeirri tegund, sem hefur verið nógu mikill auli til þess að halda inn I pennan hluta landsins, jeg og Francisco,“ og ltann lokaði augunum og sofnaði. Otur horfði á hann stundarkorn, bankaði svo á ennið á sjer, eins og eitthvað byggi undir, og lagði aptur af stað ofan hlíðina. Einni stundu síðar var Leonard enn sofandi, 615 á tnjer, og loptið varð rautt og grænt og blátt, og djöflar voru í því og æptu að mjer. Já, og pegar jeg kom að spruttguitni, sá jeg Vatnabúann vera að bíða eptir mjer par, nt A opiun kjaptinn, til pess að jeta mig. £>að or drykkurinn, sem hefur komið ntjer til að hugsa um allt petta, Baas, og [>ess vegna hef jeg svarið að bragða hann aldrei framar. Já, jeg sór pað, þegar jeg var að fljúga gegnum loptið, og sá Vatnabúánn fyrir neðan tnig. Og nú hef jeg fengið dilitla hvild, Baas, svo að við skulum reyna að fara að vekja Hjarðkonuna og komast af stað“. „Já“, sagði Leónard, „pó að jeg viti sannarlega ekki, hvert vtð eigum að fara. Jeg get ekki farið langt, pví að jeg er hjer utn bil að þrotum kominn“. Svo skreið hann pattgað sem Júantta lá með kápuna vafna utan um sig, Otur fór að hella dálitlu af brennivíni ofan í hálsinn á henni og Leonard nuddaði á henui henduruar. Þessar tilraunir höfðu bráðlega áhrif, pvi að húa hrökk u;ip og þegir hún sá ísinn fratnundan sjor, fór hún að hljóða og sagði: „Farðu burt með mig ltjeðan, jeg get pað ekki, Leonard, mjer er pað alveg ómögulegt14. „Jæja, góða mín“, svaraðt hann, „pú ert nú bú- in að pví. Vtð erum komin yfir um“. „Ó“, sagði hún, „guði sje lof fyrir pað. En hvar er Sóa? Mjer fannst jeg heyra ltana floygja sjer niður fyrir aptan okkur“. , „Húti er dauð“, svaraði ltann. „Hún hrapaði bí3’JT um sprunguna, og pað 14 vfð að hún dræ^i

x

Lögberg

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögberg
https://timarit.is/publication/132

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.